به نقل از «دانا»

اقدام ناکارآمد غرب در محکومیت نسل کشی میانمار

تاریخ انتشار: ۹ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۸۶۶۵۲۸

اگرچه آنها منشاء نژادی از راخین دارند و قرن ها داخل مرز میانمار زندگی می کنند، اما این باور گسترده وجود دارد که مسلمانان روهینگیا مهاجرانی ناخواسته از بنگلادش هستند. آنها اغلب از سوی بودایی های ساکن راخین با اصطلاح تحقیرآمیز کالار (kalar) یا مردمی از نژاد جنوب هندوستان نامبرده می شوند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از "تیتریک"؛ TRT با خاطرنشان کردن اینکه در عرض یک سال، بیش از 700،000 مسلمان روهینگیایی از خانه های خود در ایالت راخین میانمار فرار کرده اند، اما پاسخ های بین المللی به وحوشت این دولت مشکوک است، در مطلبی نوشت:

 
آیا تحریم ها علیه ارتش میانمار کافی است؟   این اوج بی شرمی دولت میانمار بود که به سربازان جنگی برای حمله وحشیانه به مردم مسلمان روهینگیا چراغ سبز نشان داد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند! اقدامات آنها موج عظیمی از مهاجرت مسلمانان روهینگیا از سراسر نواحی مرزی به بنگلادش را راه انداخت.   سال گذشته، بیش از 700،000 روهینگیایی از قتل، شکنجه و تجاوز جنسی فرار کرده اند و چیزی جز زندگی سوخته باقی نگذاشته اند.   طبق برآورد سازمان پزشکان بدون مرز، حداقل 6700 روهینگیایی در ماه اول آغاز خشونت ها در اواخر ماه آگوست سال 2017 کشته شده اند، اما فراهم آورندگان لیست روهینگیا این تعداد را در فهرست نهایی بیش از 10،00 نفر ثبت کردند.     هیئت حقیقت یاب سازمان ملل متحد، تاکتیک ارتش میانمار را نسل کشی خوانده است. اما علیرغم لحن قوی و مبادی آداب سازمان ملل، جنایات گفته شده علیه مردم روهینگیا با بخشودگی انجام شده است.   درخواست های دست و پا شکسته ای برای اقدامات قطعی تحقیق وجود داشته اما اصلا برای پوشش دادن وسعت جنایات صورت گرفته در سال گذشته علیه مردم روهینگیا کافی نیست.   این اقدامات برای اجرای عدالت در مورد این مشکل خیره کننده بسیار اندک است.   مانگ زارنی (Maung Zarni) فعال حقوق بشر و کارشناس نسل کشی از میانمار در گفتگو با TRT World با اشاره به تحریم های برگزیده علیه ارتش میانمار، گفت: "این (اقدامات اندک) آسپرینی است برای بیماری که به عمل جراحی نیاز دارد."     تحریم ها یا تسکین موقت؟   آمریکا 4 فرمانده و 2 واحد نیروهای امنیتی را به لیست سیاه برد. این اقدامات در حوزه قضایی آمریکا، اموال این افسران را مسدود کرده و مانع انجام هر معامله ای از سوی شهروندان آمریکای با آنها می شود.     اما دولت ترامپ، اِعمال این تحریم ها علیه اعضای ارشد ارتش میانمار را متوقف کرده است.   دور نخستین اِعمال محدودیت ها، مربوط به ویزا، سلاح و فروش و همکاری با ارتش میانمار است.   اتحادیه اروپا پس از گسترش ممنوعیت تسلیحاتی و منع هرگونه آموزش یا همکاری با نیروهای مسلح میانمار، تحریم هایی را علیه 7 مقام امنیتی میانمار تحمیل کرد.   این اندازه از اقدامات برای بازداشتن کشوری که از سوی رئیس سابق حقوق بشر سازمان ملل متحد به پاکسازی نژادی متهم شده، کافی نبوده است.   مارک فارمانر مدیر گروه موسوم به کمپین برمه در انگلستان گفت: "در واقع، تمام واکنش اتحادیه اروپا به آنچه که احتمالا نسل کشی روهینگیا است، تعلیق 7 سرباز و افسران پلیس در اتحادیه اروپا است."   به طور حتم، تحریم ها تصدیقِ واقعیتِ ارتکابِ این جنایات است، اما اقدامی ناقص است.     منتقدان به این نکته اشاره می کنند که چگونه تحریم ها بر این ژنرال ها، علل ریشه ای خشونت علیه مسلمانان روهینگیا در میان اقلیت های قومی را در هم می کوبد.   اگرچه آنها منشاء نژادی از راخین دارند و قرن ها داخل مرز میانمار زندگی می کنند، اما این باور گسترده وجود دارد که مسلمانان روهینگیا مهاجرانی ناخواسته از بنگلادش هستند. روهینگیا این تفسیرِ سرگذشت را رد کرد و نهایتا از حق شهروندی محروم شد. آنها اغلب از سوی بودایی های ساکن راخین با اصطلاح تحقیرآمیز کالار (kalar) یا مردمی از نژاد جنوب هندوستان نامبرده می شوند.   میانمار، ملتی است که به ریشه های بودایی تراوادای خود می بالد.   چشم انداز کنترل دینی و نژادی، طبیعت و هویت دولت را از تهدید و آن را به ترسی تند متمایل کرده است. بر اساس سرشماری دینی دولت در سال 2014، حتی اگر کمتر از سه درصد جمعیت میانمار و کمتر از دو درصد جمعیت راخین، مسلمان باشند این ترس ضربه سختی را می زند.   تمام اینها نتیجه دهها سال، آموزه های سیاسی و دینی است که در روان قومی جا داده شده اند و تحریم ها نمی توانند آن را حل کنند.   تحریم ها حتی نمی توانند مؤثر باشند، مگر اینکه به درستی اجرا شوند.   اسناد به دست آمده توسط پلیتیکو (POLITICO) نشان داد که آمریکا علیرغم ممنوعیت طولانی مدت این موضوع، به بستگان مقامات نظامی میانمار اجازه داده تا ویزا دریافت کنند. این اجرای آبکی تحریم ها درست پس از تعهد دولت ترامپ مبنی بر متهم کردن جنایات علیه روهینگیا به وقوع پیوست.   زارنی گفت: "اگر هدف این است که ژنرال های قاتل واقعا تحت فشار قرار بگیرند، درد را حس کرده، به بی رحمی خاتمه داده و نسل کشی را متوقف کنند، من فکر می کنم تحریم های کنونی هیچ کاری از پیش نخواهد برد."     تحریم های کنونی مؤثر نیستند، گام بعدی چیست؟   به نظر می رسد ناظران در مورد انتخاب درست اقدامات تنبیهی برای ارتش میانمار، اختلاف دارند.   برخی پیشنهاد می دهند که به تحریم هایی چون؛ تعلیق کمک ها، وام ها و کمک های مالی به دولت که از پول برای اردوگاه های بازداشت روهینگیا در ایالت راخین استفاده می کند، مالیات بسته شود.   لیام ماهونی که مقالاتی را برای سازمان ملل متحد در مورد میانمار در سال 2015 و 2017 تألیف کرده است، در مصاحبه ای گفت که سازمان های امدادی، خدمات را از بازداشتگاه ها خارج کردند.   ماهونی گفت: "نکته خروج از اردوگاه ها این است که دولت هم مجبور به حل و فصل علت رنج که حبس عمدی و نه یک فاجعه انسانی است، شود و هم مسئولیت ارائه خدمات که هر دولتی موظف به ارائه آن به زندانیان است را بپذیرد."   با این حال، تحریم ها زمانی مؤثرتر خواهند بود که به جای رویکرد تک مسیره از اقدام ترکیبی استفاده شود. یکی از این اقدامات ترکیبی شامل توقف تجارت با ارتش یا شرکت های کنترل شده است.   فارمانر گفت: "بدون فروش تجهیزات، خدمات مالی یا مشورتی باید سعی در قطع دسترسی آنها به بازارهای مالی در سیستم ها کنیم."   وی افزود: "اگر شما قصد منع ویزا را دارید، باید آن را بر تمام پرسنل نظامی اعمال کنید، نه فقط بر تعداد معدودی از آنها."   زارنی گفت: "عدالت واقعی زمانی است که قربانیان مکانی داشته باشند تا در صلح در آن زندگی کنند، خانواده های خود را ترقی بدهند و آینده خود را با یا بدون میانمار بسازند."   معصومه میرحسینی   انتهای پیام/  

 

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۸۶۶۵۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تعریف دولتمردان برجام از خود به خاطر نابودی یک دهه فرصت رشد اقتصادی!

«برجام صرفاً یک مخدر بود که حواس مسئولین را از تحولات پرت کرد. برجام هویت دولت قبل است و به همین دلیل نمی‌خواهند شکست آن را بپذیرند. بدفهمی دولت روحانی از پدیده تحریم باعث از دست رفتن دهه۹۰ شد».

به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهوری در دولت‌های یازدهم و دوازدهم، اخیرا در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد به بیان نقاط ضعف و قوت دهه نود پرداخت و در حالی که بیان می‌کرد دهه نود، بدترین دهه مردم ایران بوده، به تعریف و تمجید درباره برجام پرداخت. در واکنش به این اظهارات، مسعود براتی کارشناس مسائل اقتصادی به رجانیوز گفت: برخی از صحبت‌های آقای جهانگیری درباره وضعیت اقتصادی و تحولات دهه ۹۰ قابل‌قبول و برخی تحلیل‌ها غیرواقعی هستند. دهه ۹۰ دهه گمشده اقتصاد ایران است، اما آقای جهانگیری به دلایل این گمشدگی اشاره نکردند. بر خلاف آن چیزی که مدنظر آقای جهانگیری است که برجام توانست شرایط اقتصادی جامعه را متحول کند، اتفاقاً نوع مواجهه دولت‌های یازدهم و دوازدهم در بحث تحریم‌ها و مسیری که انتخاب شد، یعنی مسیر مذاکره برای رفع تحریم‌ها، بدون شک اثر خیلی جدی در گم‌شدن دهه ۹۰ در اقتصاد ما داشته است.

آن چیزی که متأسفانه در دهه ۹۰ اتفاق افتاد، بدفهمی از پدیده تحریم، از نحوه کارکرد تحریم و از جایگاه تحریم در سیاست خارجی آمریکا و اهداف خصمانه‌ای بود که دولت آمریکا در قبال ایران دنبال کرد و برنامه‌هایی که علیه مردم ایران داشت. این بدفهمی سبب شد که راه اشتباهی انتخاب شود و این راه اشتباه باعث شد که ما دهه ۹۰ را برای رشد اقتصادی و استحکام اقتصادی از دست بدهیم. این نکته‌ای است که آقای جهانگیری اصلاً به آن اشاره نکرده است.

از طرفی ایشان در بحث اقتصادی برجام اغراق‌هایی هم کرده است. البته برجام آورده‌ها و نتایجی داشته، اما نه آن چیزی که به‌صورت اغراق گونه بیان شود. مهم‌ترین آورده برجام فروش فیزیکی نفت ایران و بازگشت سطح فروش نفت به قبل از تحریم‌ها بود که در سال‌های ۹۵ و ۹۶ اتفاق افتاد. نوع تعاملات اقتصادی خارجی ایران به‌گونه‌ای شد که کاملاً نسبت به بازگشت تحریم‌ها آسیب‌پذیر شد و لذا هر چند شاهد رشد نفتی خوب در سال ۹۵ بودیم، اما این رشد در سال ۹۶ رخ نداد، چون مهم‌ترین متغیر آن نفت بود و یک‌بار اتفاق افتاد و وقتی در سال ۹۷ با تحریم‌ها مواجه شدیم و خروج آمریکا از برجام اتفاق افتاد، دو سال پیاپی رشد منفی را تجربه کردیم که کل آن رشد مثبت را به محاق برد و در مجموع دهه ۹۰ برای ما دهه درجازدن محسوب می‌شود.

برجام نتوانست مشکلات ما را با دنیا رفع‌ و رجوع کند، بلکه صرفاً یک مسکن موقتی بود و بیشتر برای ما نقش مخدر را ایفا کرد و ما نسبت به روندهایی که برای ما تهدید بودند، چه در منطقه و چه در سطح جهان، بی‌توجه شدیم و حتی به توسعه زیرساخت‌های تحریم که در دولت اوباما و بعد ترامپ انجام شد؛ از جمله راه‌اندازی مرکز هدف‌گیری تأمین مالی تروریسم در منطقه خلیج‌فارس در کشور عربستان توجه نکردیم. قانون کاتسا که توسط کنگره آمریکا تصویب شد، برای ما امر مهمی تلقی نشد و به آن توجه نکردیم و ضرباتی هم که در سال‌های ۹۷ و ۹۸ بر ما وارد شدند، ماحصل همین بی‌توجهی‌ها بودند، لذا نه‌تنها مشکلی از ما حل نشد، بلکه ما را در یک خلسه و فضای ناهشیاری قرارداد که آسیب آن را دیدیم. این ادعا که برجام در جذب سرمایه‌گذاری خارجی موفق بوده، با آمارهای موجود تطابق ندارد. در سال‌های ۹۵ و ۹۶ که سال اجرای برجام است، روی کاغذ رشد سرمایه‌گذاری خارجی رخ ‌داده، اما در واقعیت طرح‌هایی که عملیاتی شدند و سرمایه‌های که به‌صورت واقعی وارد کشور شدند، اعداد بسیار کمی هستند که نشان می‌دهند سرمایه‌گذاران نتوانستند اعتماد کنند و ریسک تحریم‌ها کماکان برقرار بوده است؛ لذا در سال ۹۵ زیر ۲ میلیارد دلار تحقق سرمایه‌گذاری خارجی رخ‌ داده و در سال ۹۶ هم همین حدود بوده است؛ درصورتی‌که در دوره آقای رئیسی در سه سال اخیر اعداد بسیار قابل‌توجهی ثبت شده‌اند که در مسیر اجرا قرار دارند. برای مثال در سال ۱۴۰۲ مبلغ سرمایه‌گذاری طبق اعلام رسمی متولی امر ۵.۵ میلیارد دلار بوده است.

علت دفاع آقای جهانگیری از برجام این است که مهم‌ترین ایده دولت آقای روحانی مذاکره بود و نتیجه آن که برجام باشد، هویت آنها را می‌سازد. طبیعی است که از آن دفاع و طبیعتاً تمام تحلیل‌های خودشان را به این سمت معطوف کنند که برجام اتفاق مهمی بوده و تجویز فعلی‌شان هم برجام باشد. ناموفق بودن این مسیر و عدم توفیقاتش برای همه ایرانی‌ها شفاف و تثبیت شده است.