تشی به 30 هزار هکتار بنه زار خراسان جنوبی خسارت زد
تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۸۸۳۱۳۶
بیرجند - ایرنا - رئیس اداره جنگل اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری خراسان جنوبی گفت: تشی (سیخور) تاکنون به 30 هزار هکتار از جنگل های بنه استان خسارت های جبران ناپذیری زده است.
به گزارش ایرنا عباسعلی محمودی روز سه شنبه در جمع خبرنگاران اظهار داشت: این جانور سبب شده تعداد زیادی از درختان بنه شهرستان نهبندان که از 400 تا 800 سال سن داشتند، نابود شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی بیان کرد: تشی جانوری است که از ریشه و پیاز گیاهانی مانند زعفران و سیب زمینی تغذیه می کند ولی به دلیل تغییر شرایط اقلیمی و خشکسالی ها و افزایش این گونه از حیوانات به درختان هجوم می آورند و باعث خشکی آنها می شوند.
رئیس اداره جنگل اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری خراسان جنوبی افزود: علاوه بر درختان بنه، تشی خسارت های شدیدی به محصولات زعفرانی کشاورزان وارد کرده است.
وی با بیان اینکه موضوع حمله تشی ها به درختان و مزارع استان از سال 94 بحرانی شده است گفت: راهکارهایی برای حفظ درختان بنه داده شده که اعتبارات زیادی می طلبد در حالی که در این زمینه اعتباری تخصیص داده نشده است.
محمودی ادامه داد: برای اجرای سنگین چین دور درختان، تورهای گابیونی و حصارکشی درختان بنه 23 میلیارد و 300 میلیون تومان اعتبار موردنیاز است تا بتوان از هجوم این جانوران و آسیب به درختان جلوگیری کرد.
وی گفت: روش های دیگری مانند شکار، زنده گیری و استفاده از مواد دورکننده هم وجود دارد که مورد تایید محیط زیست نیست و باعث آسیب رسیدن به محیط می شود.
رئیس اداره جنگل اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان بیان کرد: بخش بزرگی از خسارت های این نوع جانور به جنگل های بنه در شهرستان های نهبندان و درمیان وارد شده است و اگر شرایط به همین منوال ادامه داشته باشد و اعتباراتی در این خصوص در نظر گرفته نشود به زودی خسارت ها به 2 تا سه برابر خواهد رسید.
وی افزود: قبل از خراسان جنوبی تشی بیشترین آسیب را در استان کرمان وارد کرده بود که بعد از بحرانی شدن موضوع، به این استان اعتبار اختصاص یافت و طرح تور مرغی اجرایی شد.
محمودی گفت: با توجه به شرایط محیطی موجود تجدید حیات گونه بنه امکان ندارد و اگر نابودی این درختان ادامه داشته باشد به زودی شاهد انقراض این گونه ارزشمند خواهیم بود.
وی اظهار داشت: با توجه به طول عمر 15 ساله تشی و زادآوری آنها که در هر سال یک تا چهار بچه می زاید خطر جدی برای درختان بنه استان محسوب می شود که مسئولان باید فکر جدی در این زمینه داشته باشند.
خارهای بلند روی بدن تشی او را از سایر پستانداران متمایز می کند و نباید آن را با جوجه تیغی اشتباه گرفت.
این جانوار در بیشتر زیستگاه ها اعم از جنگلی، کوهستانی، استپی و بیابانی زندگی می کند، گاهی نیز پیرامون باغ ها و زمین های کشاورزی ساکن می شود.
7557*3028
منبع: ایرنا
کلیدواژه: اقتصاد كشاورزي تشي منابع طبيعي
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۸۸۳۱۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آمار غم انگیز از نابودی جنگل های ایران
روزنامه «اعتماد» نوشت: در شش دهه گذشته و از ابتدای دهه چهل شمسی تاکنون، توسعه در ایران با از بین رفتن جنگل‌ها همراه بوده است. بیشتر جنگل‌های کشور در نواحی شمالی و در سواحل جنوبی دریای کاسپین واقع شده است. این جنگل‌ها دارای آب و هوای معتدل مرطوب بوده و از شرق استان اردبیل تا استان خراسان شمالی، به ویژه در سه استان گیلان، مازندران و گلستان ادامه دارد و برآورد می شود که حدود ۳ میلیون هکتار جنگل در دامنه شمالی رشته کوه‌های البرز و استان های ساحلی دریای کاسپین وجود داشته باشد. سایر نقاط کشور دارای جنگل‌های بالغ بر سه میلیون هکتار است. از این جنگل‌ها تنها ۱/۳ میلیون هکتار قابل بهره‌برداری صنعتی است، بقیه جنگل‌ها به دلیل عدم نگهداری مناسب یا آسیب‌های طبیعی مورد بهره‌برداری قرار نمی‌گیرند. دولت با سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف مانند تولید، کشاورزی و انرژی‌های تجدیدپذیر تلاش می‌کند تا اقتصاد ملی را متنوع کند و اتکای خود به صادرات نفت را به تدریج کاهش دهد. از ابتدای سده بیستم تاکنون ۴۳درصد از جنگل‌ها از بین رفته و بیشتر مناطق جنگلی باقیمانده، در رشته کوه‌های البرز، در نزدیکی دریای کاسپین و در رشته کوه‌های زاگرس است. در ایران کنونی تقریبا جنگل بکری باقی نمانده است. اثر هزاران ساله انسان بر محیط زیست طبیعی – رشد جمعیت، تصاحب زمین برای کشاورزی، بهره‌برداری از جنگل‌ها توسط عشایر و افزایش تقاضا برای چوب به عنوان مصالح ساختمانی یا هیزم – منابع جنگلی کشور را از بین برده است. در دوران پهلوی و در فاصله سال‌های ۱۳۰۴ تا ۱۳۵۷ توسعه کشاورزی به ویژه برای پوشش جنگلی مضر بود. در استان‌های چهارمحال و بختیاری، لرستان و خوزستان زمین‌های جنگلی زیادی برای کشت و زرع پاک تراش شدند. در گیلان، جنگل‌ها را قطع کردند تا امکان تولید چای، برنج و تنباکو فراهم شود. بهره‌برداری مشابه از اراضی جنگلی مازندران، زیستگاه ببر ایرانی را که آخرین بار در دهه ۵۰ مشاهده شده بود، نابود کرد. از زمان انقلاب و از سال ۱۳۵۷، جنگل‌های ایران قربانی تخریب فزاینده‌ای شده‌اند و حدود یک میلیون هکتار از جنگل‌های زاگرس غنی از نظر زیست محیطی به دلیل تغییرات اقلیمی از بین رفته است. سازمان‌های دولتی مسوول اجرای قوانین و مقررات مربوط به مناطق جنگلی ، به‌روز نیستند و همواره با مشکل بودجه و بروکراسی ناکارآمد مواجهند . افراد همچنان مانند آنچه در مورد پارک جنگلی الیمالات نور در سال ۱۴۰۲ شاهد بودیم، به میل خود درختان را قطع می‌کنند و گاهی اوقات برای ایجاد پارکینگ اتومبیل، شهرک یا زمین‌های قابل کشت بیشتر، جنگل‌ها را حذف می‌کنند یا آنها را آتش می‌زنند. پاکسازی بیش از حد جنگل‌ها با انتشار هر چه بیشتر میلیون‌ها تن گازهای گلخانه‌ای در اتمسفر همراه است که معمولا در چوب به شکل کربن ذخیره می‌شوند. این گازهای گلخانه‌ای آزاد شده، اقلیم جهان را بی‌ثبات می‌کنند، به جو آسیب می‌رسانند و به گرم شدن کره زمین و در نهایت، تشدید تغییرات اقلیمی منجر می‌شوند. جنگل‌ها با ذخیره‌سازی کربن، با کاهش گرمایش زمین، مزایای محیط‌زیستی مهمی به همراه دارند. قطع ۴۰۰۰ اصله درخت از جنگل هیرکانی اآلیمالات نور مازندران در سال ۱۴۰۲ به افزودن حدود ۱۰۰ تن دی‌اکسیدکربن یا عبارت دیگر ۲۷/۵ تن کربن خالص به اتمسفر می‌انجامد. یک مترمکعب چوب حدود یک تن اما یک درخت سالانه به‌طور متوسط بین ۱۰ تا ۴۰ کیلوگرم دی‌اکسیدکربن جذب می کند که البته این میزان جذب هم بستگی به مجموعه‌ای از عوامل دارد.یک تن دی‌اکسیدکربن معادل ۴۰۰۰ کیلومتر جابه‌جایی یک خودروی بنزینی، ۱۲۰هزار شارژ گوشی تلفن هوشمند و مصرف ۵۰۰ لیتر گازوییل است. افزایش سالانه ۱۰۰ تن دی‌اکسیدکربن « ۲۷/۵ تن کربن خالص » معادل ۱/۵ در ده به توان منهای ۱۰ درجه سانتی‌گراد موجب افزایش دمای سالانه می‌شود، چون دی‌اکسیدکربن (CO2) یک گاز گلخانه‌ای با اثری مانند شیشه در گلخانه ایجاد می‌کند، گرما را به دام می‌اندازد و داخل را گرم می‌کند و بنابراین هر تن دی‌اکسیدکربنی که در جو منتشر می‌کنیم، اقلیم را بیشتر گرم می‌کند. کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فاجعه سراوان؛ محل زنده‌به‌گوری جنگل، عامل مرگ رشت / دره قرقاول‌ها، چگونه بزرگترین مخزن زباله گیلان شد؟ (فیلم) تیغ مولد‌سازی به جنگل ها رسید! ورود دادستان ساری به قطع ۴ هزار درخت هیرکانی
واریز حقوق بازنشستگان تا ساعاتی دیگر