به نقل از «ایرنا»

نوستالژی دریاچه ارومیه

تاریخ انتشار: ۱۴ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۹۳۲۰۴۸

ارومیه- ایرنا- دریاچه ارومیه تا نیمه نخست دهه 70 شمسی با افزایش آب به روستاها و زمین های کشاورزی حاشیه خود تجاوز می کرد اما در سال های اخیر خاطره های آن دوران به نوستالژی مردم محلی تبدیل شده است؛ مردمی که همچنان بیشترین سهم را در احیای نگین آبی آذربایجان دارند.

به گزارش ایرنا استفاده نامناسب از آب های سطحی و زیرزمینی به ویژه در بخش کشاورزی، کاهش میزان بارندگی و سدسازی در حوضه آبریز از مهم ترین عوامل کم آبی نگین آبی آذربایجان در 2 دهه اخیر بوده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

زندگی روستایی در آذربایجان غربی به دلیل وجود منابع آبی فراوان و زمین های حاصلخیز پر رونق بوده است؛ دریاچه ارومیه میزبان بیش از 100 روستا در سواحل خود می باشد که از گذشته های دور تاکنون زندگی ساکنان این روستاها را تحت تاثیر قرار داده است.
روستاهای اطراف دریاچه ارومیه سال ها به برکت وجود نگین آبی آذربایجان از ظرفیت گردشگری در منطقه برخودار بودند و آب و هوای خنک سواحل دریاچه، زندگی در این روستاها را دلپذیر کرده بود اما اکنون با کاهش آب دومین دریاچه شور جهان، زندگی در این روستا ها با چالش هایی مواجه است.
ابراهیم عشقی مردی 54 ساله که به چوپانی در روستای 'اردوشاهی' مشغول است، می گوید: در حدود 25 سال پیش آب دریاچه به سمت روستاها پیشروی زیادی داشت بطوری که چندین زمین کشاورزی به زیر آب رفت و اهالی روستا برای مقابله با پیشروی آب دریاچه به داخل زمین های کشاورزی و منازل، در سواحل شروع به دیوارکشی و ساخت خاکریز کردند؛ وی در حالی که به آثار باقی از خاکریزها اشاره می کرد، گفت: «اکنون تا فرسنگ ها در آن سوی این دیوار خبری از آب نیست».
این پیرمرد روستایی که سرفه هایش هر از گاهی کلامش را قطع می کرد، افزود: اکنون زندگی ما هم در روستا مشکل شده است؛ در طول روز که به چوپانی مشغول هستم با حرکت احشام، محیط پر از گرد و خاک می شود و اکنون مشکل تنفسی دارم؛ سطح آب های زیر زمینی در این روستا بسیار کاهش یافته و بسیاری از چاه های آب روستا خشک یا آب آنها شور شده است.
'جرج' که از اهالی مسیحی روستای 'آده' در غرب دریاچه ارومیه است، گفت: 74 سال دارم و در این مدت خاطره های بسیاری از دریاچه در ذهن من نقش بسته و زندگی مردم منطقه به نوعی با این دریاچه عجین شده است.
او که با لبخند و چشمانی خیره به نقطه ای نامعلوم، خاطره های خود را در ذهن مرور می کرد گفت: در سال های گذشته که امکانات تفریحی بسیار محدودتر از زمان حال بود، همراه با خانواده به ساحل دریاچه می رفتیم و لحظه های خوشی را در کنار این دریاچه سپری می کردیم؛ آن زمان دریاچه با روستای ما فاصله زیادی نداشت و با پای پیاده کنار ساحل می رفتیم ولی اکنون تا چشم کار می کند، ساحلی در کار نیست.
وی در پاسخ به این سوال که وضعیت آب های زیرزمینی در این روستا چگونه است، گفت: سطح آب چاه ها نسبت به سال های گذشته کاهش یافته ولی آب های زیر زمینی در این منطقه شور نشده است؛ شوری آب های زیرزمینی از نگرانی های روستاییان و کشاورزان است.
مردی میانسال در روستای 'قپچاق' که خود را تیمور و 46 ساله معرفی کرد هم حرف های خود را اینگونه آغاز کرد که روستای ما در شمال جزیره اسلامی قرار دارد که بزرگترین جزیره دریاچه ارومیه است ولی اکنون در هیچ یک از چهار سوی این خشکی اثری از آب نیست.
وی ادامه داد: روستای ما کمترین فاصله با دریاچه را داشت و زمانی که آب دریاچه به طور ناگهانی شروع به پیشروی می کرد، همه اهالی روستا نگران بودند که آب منازل روستا را در بر گیرد.
وی این ماجرا را اینگونه تعریف کرد که پیشروی دریاچه به قدری سریع اتفاق می افتاد و امواج آب آنقدر سهمگین بود که شب هنگام از صدای امواج خوابشان نمی برد و از این که دریاچه به هنگام خواب همه اهالی روستا را در خود غرق کند واهمه داشتیم.
وی در ادامه به خودروهایی در دوردست اشاره کرد و ادامه داد: زمانی بندرهای شرفخانه، گلمانخانه و رشکان و نیز بندری در نزدیکی روستای 'گمیچی' و چندین بندر دیگر سواحل دریاچه ارومیه را به یکدیگر متصل می کردند و برای دسترسی به شهرستان شبستر از طریق دریا باید با کشتی به بندر شرفخانه می رفتیم ولی اکنون خودروها در مسیری که روزی کشتی های باری و مسافربری رفت و آمد می کردند، در مدت 15 دقیقه به شبستر تردد می کنند؛ این درحالی است مسیر تردد به شبستر از جاده چیزی در حدود 2 ساعت طول می کشد.
وی در خصوص چالش های پیش روی اهالی روستا پس از کاهش آب دریاچه ارومیه، گفت: در سال های قبل گرد و خاک و وزش بادهای نمکی روی محصولات کشاورزی و سلامت افراد تاثیرگذار بود ولی خوشبختانه امسال با ممانعت از چرای دام ها در مناطق بی آب دریاچه ارومیه این مشکل حل شده است.
پیرزنی روستایی اهل 'سارای' که به همراه همسرش در زمین کشاورزی خود در محدوده دریاچه ارومیه مشغول به کار بود، نام خود را 'بیگوم' و برگرفته از نامی هندی معرفی کرد و گفت: تماشای دریاچه در حین کار در زمین کشاورزی از دلخوشی های ما بود ولی امروزه با کاهش آب این دریاچه هر روز عصر و پس از بازگشت از زمین کشاورزی شوری گرد و خاک برخاسته از دل دریاچه را بر لب هایمان احساس می کنیم.
شهرام، مردی 43 ساله از اهالی روستای 'سپورقان' خاطره های خود را اینگونه بازگو کرد: دریاچه ارومیه تا کنار جاده پیشروی می کرد و پس از آنکه به شرایط عادی خود باز می گشت؛ بسیاری از خودروها در گل و لای باقیمانده از این پیشروی گیر می کردند و به همراه اهالی روستا برای کمک به این خودروها می رفتیم ولی اکنون همین منطقه به یکی از کانون های ریزگرد دریاچه تبدیل شده است و من در حال حاضر در پروژه تثبیت ریزگردها مشغول به کار هستم.
به گزارش ایرنا ستاد احیای دریاچه ارومیه با دستور رییس جمهوری و به منظور تامین حق آبه دریاچه در سال 1392 تشکیل شد؛ انتقال حوضه به حوضه، اختصاص حق آبه از سدهای حوزه آبریزو نیز مدیریت آب های زیر زمینی از مهم ترین فعالیت های این ستاد برای احیای دریاچه ارومیه است.
7125/3072

منبع: ایرنا

کلیدواژه: اجتماعي پيش روي آب احياي درياچه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۹۳۲۰۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رها‌سازی مرحله دوم آب از سد سیلوه پیرانشهر به دریاچه ارومیه

مجید رستگاری مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای آذربایجان‌غربی گفت: دومین مرحله از رهاسازی آب در فاز اول از محل سد سیلوه پیرانشهر از طریق مانور دریچه تخلیه تحتانی سد به سمت رودخانه لاوین بوده و در ادامه پشت سد مخزنی کانی‌سیب رهاسازی می‌شود.

وی اضافه کرد: در فاز اول ۱۲ مترمکعب بر ثانیه و در فاز دوم ۵ مترمکعب بر ثانیه از طریق تونل انحرافی و سامانه انتقال آب جلدیان به سمت سد چپرآباد و از آنجا به سمت دریاچه ارومیه روانه شد.

مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای آذربایجان‌غربی ادامه داد: در مجموع ۱۷ مترمکعب آب در ثانیه در حال طی مسیر از طریق سامانه‌های انتقال آب به سمت حوضه دریاچه ارومیه است.

رستگاری گفت: در مرحله پیشین رهاسازی آب به سمت دریاچه ارومیه در سال آبی جاری، ۱۲ میلیون متر مکعب آب از سد سیلوه رهاسازی شده بود.

سد سیلوه در شهرستان پیرانشهر در جنوب آذربایجان‌غربی قرار دارد.

باشگاه خبرنگاران جوان مهاباد مهاباد