معاونت حمل و نقل مسئول شبکه سازی است
تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۹۷۴۵۶۷
به گزارش خبرگزاری صداوسیما از پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی در مراسم دومین سالگرد تاسیس معاونت حمل و نقل که در وزارت راه و شهرسازی برگزار شد، گفت: دکارت گفت من می‌اندیشم، پس هستم. بنابراین خوب است که در غالب این سالروز در مورد آنچه عمل کرده‌ایم صحبت کنیم.
آخوندی با اشاره به اهمیت پرداختن به مساله حمل و نقل در کشور گفت: بحث حمل و نقل، بسیار جالب و پیچیده است و متاسفانه در ایران به آن کمتر توجه داشتیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی ادامه داد: حمل و نقل یک شبکه و یک جریان در این شبکه است. وقتی قرار باشد در قالب یک تئوری، بحث آکادمیک حمل و نقل مطرح شود، باید گفت که حمل و نقل جریان کالا و مسافر در درون یک شبکه است و بنابراین شبکه و حرکت مفهوم حمل و نقل را شکل می‌دهد.
آخوندی با اشاره به شکل‌گیری مفهوم شبکه در حمل‌ونقل از آغاز پیدایش این مفهوم گفت: جاده ابریشم چه بوده؟ یک شبکه تجاری بین مردم جهان بوده است. آدم‌ها و کالاهایی که در این شبکه با هم تجارت و ارتباط برقرار می‌کردند.
وی افزود: لجستیک نیز چیزی جز شبکه و حرکت نیست. نکته بسیار مهمی که کمتر در بحث لجستیک یا حمل و نقل به آن توجه شده، تحولاتی است که در ماهیت و ابعاد شبکه و حامل‌های حرکت در این شبکه رخ داده است.
تحول مفهوم حمل‌ونقل با پیشرفت فناوری
وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه تغییر در ماهیت حمل‌ونقل و ارتباطات، سبب به وجود آمدن دوره‌های مختلف تاریخی شده است، گفت: ادوار مختلف بر چه اساسی از هم تفکیک می‌شود؟ آیا قبل از به وجود آوردن موتور می‌شد در جهان کالای فساد پذیر را جابجا کرد؟ پیش از موتور، امکان پذیر نبود که گوجه فرنگی یا میوه را به هزار کیلومتر دورتر رساند. بنابراین قبل از دنیای مدرن کالای اساسی در حمل و نقل ادویه یا اشیای گران بها مانند دیبا، سکه و ... بوده است.
وی ادامه داد: وقتی موتور به وجود می‌آید، مفهوم حمل و نقل متحول می‌شود. موتور تنها یک موتور نیست که توسط یک مهندس تولید شده باشد، موتور مفهوم شبکه و حرکت را در جهان عوض می‌کند. لذا شبکه‌ای که بعد از موتور در جهان ایجاد می‌شود، توسعه حمل و نقل را موجب می‌شود. آنچه می‌تواند استعمار انگلستان را شکل دهد، همان موتور است. انگلستان با استفاده از موتور شبکه‌ای را در جهان شکل می‌دهد و کالاهایی را به حرکت در می‌آورد که با جهان پیشامدرن قابل مقایسه نیست.
آخوندی با اشاره به تاثیر تحول در وسایل حمل و نقل در شبکه‌سازی گفت: دنیای مدرن وسایل محرکه‌ای دارد که وسایل پیشامدرن مانند شتر و حیوان نیست. بلکه کشتی بخار و وسایل مختلف است. بنابراین خیلی مهم است که فهمی از مفهوم شبکه و جریان و حرکت درون شبکه داشته باشیم.
این عضو کابینه دوازدهم به پیدایش مفهوم ICT نیز اشاره کرد و گفت: خیلی‌ها بعد از دنیای مدرن می‌گویند که ICT یا فناوری ارتباطات و اطلاعات مانند ماشین بخار، یک انقلاب بود. چرا این مساله انقلاب بود؟ به این علت که مفهوم شبکه را وارد یک دنیای جدید کرد. شبکه فعلی قابل مقایسه با بیست سال پیش نیست.
وی ادامه داد: اکنون ایام سالگرد آغاز جنگ تحمیلی است. در آن دوران هنگامی که می‌خواستیم در جهاد ستاد پشتیبانی جنگ تشکیل دهیم، نه فاکس و نه راه ارتباطی دیگر نداشتیم. ناچار بودیم از تلفن گرام استفاده کنیم. آن نحوه انتقال پیام یک شبکه در ابعاد خود را داشت. اکنون در یک کانال تلگرام پیام بعد از دو ساعت توسط ده هزار نفر دیده می‌شود. مفهوم شبکه عوض شده است.
جهانی‌شدن و شبکه‌سازی
وزیر راه و شهرسازی با اشاره به اهمیت پرداختن به بحث شبکه‌سازی در حمل‌ونقل گفت: از نظر من پیچیده‌ترین بخش حمل و نقل فهم مفهوم شبکه است. این شبکه است که در حمل و نقل جریان مسافر، کالا، اندیشه، نشان‌های مختلف و پول را ممکن می‌کند.
وی ادامه داد: وقتی که مفهوم حمل و نقل به اجرای پروژه تقلیل داده می‌شود، یعنی درکی از شبکه وجود ندارد. با ید مشخص شود که این شبکه با چهار پا، ماشین بخار یا آی سی تی کار می‌کند.
آخوندی سپس به مفهوم جهانی شدن پرداخت و گفت: تعریفی که به شکل علمی از جهانی شدن ارائه می‌شود، این است که جهانی شدن به مفهوم شکل گیری شبکه‌هایی بزرگتر از شبکه‌های ملی است. به عنوان مثال انجمن بتن شبکه‌ای است که در آن راجع به اطلاعات بتن تبادل اطلاعات می‌شود. این شبکه از استرالیا تا آمریکای شمالی و از سنگاپور تا ایران گسترده است. این یک شبکه ملی نیست، فراملی است. همین بحث درباره شبکه‌های بانکی، تجاری، علمی، فرهنگی، خبرنگاری و ... وجود دارد.
وی افزود: تفاوت دوران جهانی شدن و پیش از آن این است که این شبکه‌ها از منظر وسعت فراگیری در چهارچوب دولت-ملت نمی‌گنجند و سراسری هستند. شدت جریان نیز در این شبکه‌ها قابل مقایسه با دوران قبل نیست. پیوند این شبکه‌ها با یکدیگر بسیار محکم‌تر از شبکه‌های قبلی است. پیشتر دو نفر تاجر یک شبکه داشتند و با مرگ یکی از آن‌ها شبکه قطع می‌شد. اما اکنون شبکه‌ها انسجام ارتباطی فوق العاده قوی‌تری دارند.
این عضو دولت به بررسی رابطه جهانی‌شدن و حمل و نقل پرداخت و گفت: مفهوم شبکه و حرکت که جهانی‌شدن با آن تعریف می‌شود، شکل گیری شبکه‌های فراملی و جریان انسان، کالا، نماد و اندیشه درون این شبکه‌ها با سرعت و دامنه شمول، وسعت و شدت بیشتر است. حمل و نقل یعنی ما در سطح ملی متوجه شویم ایران کجای جهان ایستاده، چگونه قرار است با جهان شبکه‌سازی کند، چگونه می‌خواهد از این شبکه ها حداکثر استفاده را کند، چگونه باید در این شبکه آسان‌ترین و بهترین روش تبادل انسان، کالا، پول، فناوری و .. را انتخاب کند.
معاونت حمل‌ونقل، ابزار شبکه سازی
وزیر راه و شهرسازی سپس به نقش معاونت حمل و نقل در کشور پرداخت و گفت: کسی که معاون حمل و نقل است، نمی‌تواند نسبت به پیرامون خود بی‌توجه باشد و باید جهان را بشناسد.
وی ادامه داد: شبکه‌ها لایه‌های مختلف دارند که شامل لایه‌های محلی، استانی، ملی، منطقه‌ای و ... می‌شود. مفهوم ایران‌شهر شبکه‌ای است که می‌تواند بین کشورهایی با سابقه تمدنی ایران تشکیل شود و حتی از منظر شدت و وسعت جریان متفاوت با سطح قاره و جهان باشد. بنابراین شبکه‌ها لابه لایه هستند.
آخوندی به نقش معاونت حمل‌ونقل در شبکه‌سازی اشاره کرد و گفت: بنابراین خیلی مهم است که معاونت حمل و نقل از مفهوم شبکه اطلاع داشته باشد و دریافت درستی از این مفهوم و جریان آن داشته باشد. اگر بخواهیم در استان شبکه داشته باشیم، باید ببینیم شهرها چگونه با هم و با روستاهای اطراف تشکیل شبکه می‌دهند. در این شبکه چه چیزی باید عبور کند؟ وسایل حمل و نقل چه است؟ کدام ترکیب از حمل و نقل می‌تواند کارآمدترین، ایمن‌ترین، سریع‌ترین و دقیق‌ترین باشد؟ آیا حمل و نقل باید ترکیبی و یا تک بعدی باشد؟ باراندازها کجا هستند؟
وی ادامه داد: همه اینها از خلق شبکه آغاز می‌شود. نقد به پروژه محوری همین است. وقتی به پروژه نگاه می‌کنید، شبکه را حذف و خود را از تمام امتیازات آن و بهره‌وری و کارایی محروم می‌کنید. لذا بدون شبکه شهر جدید، شهر صنعتی، جاده، حمل و نقل ریلی ایجاد می‌کنیم اما می‌بینیم که هیچکدام از اینها با یکدیگر عمل نمی‌کند.
نقش مخرب پروژه‌محوری در حمل‌ونقل
وزیر راه و شهرسازی با انتقاد به نگاه پروژه‌محوری در حمل و نقل پرداخت و با ذکر مثال قطار اصفهان-شیراز گفت: قطار اصفهان-شیراز اجرا می‌شود، اما ایستگاه قطار در ۱۳ کیلومتری شهر قرار می‌گیرد. این شبکه ناقص است. این شبکه به مرکز حمل‌ونقل انسان متصل نیست. پروژه با چند هزار میلیارد تومان هزینه اجرا شده است، اما کارایی آن به هفته‌ای ۱۰ سرویس بین تهران و شیراز خلاصه می‌شود. مشخص است که برای هفته‌ای ۱۰ سرویس نباید چند ده هزار میلیارد تومان هزینه کرد!
وی ادامه داد: آن کسی که پروژه را اجرا می‌کرده، به دو نقطه اصفهان و شیراز توجه کرده اما نمی‌دانسته این مسیر چگونه باید به شبکه متصل شود و چگونه شبکه برون شهری و درون شهری باید با یکدیگر عمل کنند. چگونه باید کالا و آدم در این شبکه جریان پیدا کند. در مورد مترو، هوا و دریا نیز همین بحث صادق است.
آخوندی با اشاره به نقش معاونت حمل‌ونقل در تغییر مفهوم حمل‌ونقل در کشور گفت: از نظر من شکل‌گیری معاونت حمل‌ونقل به این منظور است که عینک دیگری بزنیم و استحاله‌ای نسبت به مفهوم وزارتخانه در ذهن ما ایجاد شود. این وزارتخانه می‌خواهد در کشور لایه‌های مختلف شبکه ایجاد کرده و ایران را به شبکه جهانی متصل کند.
وی ادامه داد: کریدر شمال-جنوب، و شرق-غرب، تنها با شبکه معنی دارد. لجستیک از نظر من غیر از شبکه و حرکت چیز دیگری نیست.
آخوندی در انتها گفت: امیدوارم وزارتخانه بتواند با ایجاد معاونت حمل و نقل، ارزش افزوده مغز افزاری داشته باشد که بتواند هزاران میلیارد سخت افزار ایجاد شده در کشور، بهره‌وری و کارایی بیشتر داشته باشد.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: آخوندی وزیر راه وزارت راه معاونت حمل و نقل پیشرفت فناوری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۹۷۴۵۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پانوپتیکون و کاربرد آن در شهرسازی مدرن چیست؟
پانوپتیکون (سراسربین) نوعی معماری است که در ابتدا برای طراحی زندان‌ها و با هدف بهبود رفتار زندانیان با تفکر «همیشه تحت‌نظر بودن» معرفی شد. این رویکرد امروزه در قالب نظارت بر جوامع برای بهبود امنیت و سلامت، همچنین افزایش شفافیت عملکرد مقامات مورد استفاده قرار دارد.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، پانوپتیکون، نوعی معماری زندان محسوب می‌شود که در طول زمان تحت ایده‌ها و استفاده‌های جدید از مفهوم پیشگیری از خطاهای انسانی تکامل پیدا کرده است. این معماری در اصل روشی برای ایجاد ساختمان‌هایی است که به افراد داخل این حس را می‌دهد که قابل مشاهده هستند، بدون اینکه چگونگی آن را بدانند. پانوپتیکون نوعی ساختار زندان است که قدمت آن به قرن هجدهم بازمی‌گردد و در آن نگهبانان امنیتی زندانیان را از یک برج مرکزی تحت نظر قرار می‌دادند، بدون اینکه زندانیان بدانند این عمل چگونه انجام می‌گیرد.
تئوری پانوپتیکون معتقد است که افراد زمانی می‌توانند کنترل شوند که خود را تحت نظارت دائمی می‌بینند، حتی اگر کسی نظاره‌گر نباشد. این تئوری از تأثیر تحت نظر قرار داشتن توسط یک برج نگهبانی مرکزی در یک زندان ناشی شده است که همه زندانیان حتی در صورت حضور نداشتن نگهبان با دیده نشدن وی، می‌توانند آن را ببینند. از آنجا که زندانیان برج را می‌بینند، به این فرض که تحت نظر هستند بهترین رفتار خود را دارند. قلب واقعی ایده پانوپتیکون این است که فعالیت‌های خاصی وجود دارد که با نظارت، بهتر انجام می‌شوند.
تاریخچه و استفاده از پانوپتیکونپانوپتیکون در اصل ایده ساموئل بنتام برای کارخانه‌های قرن هجدهم بود، اما برادرش جرمی بنتام پتانسیل آن را برای ساخت زندان درک کرد و به این ترتیب ده‌ها زندان با استفاده از این مفهوم ساخته شد. این معماری برای قرن‌ها به‌طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت، زیرا امکان نظارت بر تعداد قابل‌توجهی از زندانیان را با حداقل تعداد نگهبان فراهم می‌کرد. هدف از این طرح ایجاد احساس حضور «دانایی» نامرئی بود که جوامع انضباطی آن را پذیرفتند.
این مفهوم فیلسوف میشل فوکو را در سال ۱۹۷۵ مجذوب خود کرد، زیرا پانوپتیکون زندانیان را مجبور می‌کرد بهتر رفتار کنند و به کمک آن «تحمیل هر رفتاری بر هر کثرت انسانی» آسان بود. به عبارت دیگر القای یک رفتار از طریق فرم بنا امکان‌پذیر بود.
وی پانوپتیکون را به‌عنوان راهی برای نشان دادن تمایل جوامع انضباطی برای تحت تاثیر قرار دادن شهروندان خود استفاده کرد، زیرا همان‌طور که زندانی از ترس مجازات، رفتار خود را کنترل می‌کند، شهروندان نیز از ترس جریمه درست رفتار خواهند کرد.
پانوپتیکون در دنیای دیزنیپارک موضوعی دنیای دیزنی در آمریکا نمونه‌ای از بهره‌گیری شرکت‌های مدرن از معماری پلیسی پانوپتیکون و توسعه این رشته شهرسازی بود، با این حال مفهوم آن از نگهبانانی که به‌زور زندانیان را ملزم به درست رفتار کردن می‌کنند، به نگهبانانی تغییر کرد که مراجعه‌کنندگان را به هیچ اقدامی مجبور نمی‌کنند، اما از درگیری یا استفاده نادرست از فضا جلوگیری به عمل می‌آورند. این مفهوم امروزه در شهرهای سراسر جهان استفاده می‌شود که افسران مجری قانون با پای پیاده یا دوچرخه به گشت‌زنی در شهرها می‌پردازند و حضور صرف آن‌ها منطقه را امن‌تر می‌کند. دادن این فرصت برای اطلاع‌رسانی شهروندان به مقامات از تخلف شخص دیگری نیز مؤثر است.
طراحی پانوپتیکون در سال ۲۰۲۰ برای کنترل همه‌گیری کووید -۱۹ نیز مورد استفاده قرار گرفت. پلیس یکی از نقش‌های کلیدی همه سیستم‌های بهداشت عمومی است و در طول همه‌گیری ویروس کرونا از طریق دستگاه‌هایی مانند نظارت دیجیتال، سازمان‌های مجری قانون و حتی پلیس غیررسمی از میان ساکنان جوامع به کنترل بیماری پرداخت.
پلیس غیررسمی در اصل نوعی پانوپتیکون محسوب می‌شود که مفهوم آن در سال ۱۹۶۱ با انتشار کتاب «مرگ و زندگی شهرهای بزرگ آمریکا» گسترش پیدا کرد که بر اهمیت پلیس غیررسمی در خیابان‌ها، پیاده‌روها و پارک‌ها، همچنین بر رابطه مثبت بین این نوع پلیس و امنیت شهری تأکید می‌کرد.
در یکی از مثال‌های واقعی کتاب، مردی در تلاش بود تا کودکی را از خیابان برباید که جمعیت کوچکی متشکل از ساکنان و صاحبان فروشگاه‌های آن منطقه مانع او شدند. اما لحظاتی بعد معلوم شد که این مرد پدر او بوده است، اما این نوع پلیس غیررسمی از آدم‌ربایی احتمالی جلوگیری کرد. در این نمونه، در واقع مجموع انسان‌ها و محیط طراحی‌شده پارک، یک فظای نظارتی غیر معمول را فراهم آورد که مانع از بروز یک جرم شد. فضای باز و محیط خانواده‌دوست پارک که فقط برای حضور کودکان و والدین طراحی شده بود و نه برای حضور افراد بی‌هدف، همگی به ساختار ضددزدی کمک کرد.
فضای خانواده‌دوست، منظور ترکیب وسایل بازی و میز وصندلی‌های چندنفری برای حضور والدین بود. گاهش زمین‌های بازی فقط شامل سرسره و تاب و سایر وسایل بازی می‌شود و والدین باید تنها نظاره‌گر کودکان باشند، در این شرایط ممکن است در اثر یک غفلت اتفاق ناخوشایندی رخ دهد. در بعضی از پارک‌ها نیز زمین بازی کودکان در کنار فضاهای باز بی‌سروته قرار گرفته که ممکن است پتانسیل حضور افراد متجاوز را به راحتی فراهم بیاورد و به همین دلیل نوع ساختار یک پارک که حالت نظارتی داشته باشد، به‌راحتی می‌تواند مانع از وقوع جرم باشد.
پانوپتیکون در عصر نظارت دیجیتالپانوپتیکون به‌عنوان یک اثر معماری به یک نگهبان اجازه می‌دهد تا ساکنان را بدون اینکه ساکنان بدانند تحت نظر هستند یا نه مشاهده کند و در نیمه دوم قرن بیستم به‌عنوان راهی برای ردیابی گرایش‌های نظارتی جوامع انضباطی مطرح شد. ساختار اصلی این معماری یک برج مرکزی بود که توسط چندین سلول احاطه شده است. این برج دیده‌بانی از بسیاری جهات الگویی برای دوربین‌هایی است که به ساختمان‌ها متصل شده‌اند؛ دستگاه‌هایی که از روی عمد قابل مشاهده هستند و چشمان نظارت‌گر انسان‌ها را از دید پنهان می‌کنند. این نظارت امروزه در سطحی وسیع و در قالب اینترنت اشیا نیز صورت می‌گیرد.
بخش زیادی از زندگی بشر امروز در دنیای آنلاین می‌گذرد که در آن داده‌های زیادی بدون مالکیت فیزیکی و احساس صریح قرار گرفتن در معرض دید، به اشتراک گذاشته می‌شود. با این حال داده‌ها نه‌تنها توسط دولت‌ها، بلکه توسط شرکت‌هایی تحت‌نظارت هستند که مبالغ هنگفتی روی آن‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند.
اتصال متقابل بین اشیا در خانه‌ها، اتومبیل‌ها و شهرها که عموماً به آن اینترنت اشیا گفته می‌شود، نظارت دیجیتال را به‌طور اساسی تغییر خواهد داد. در اصل ممکن است یک برج مرکزی وجود نداشته باشد، اما حسگرهای ارتباطی در نزدیک‌ترین اشیا به بشر وجود خواهد داشت. با ظهور سیستم‌های شبکه‌ای گسترده‌تر، همه چیز از ماشین لباسشویی گرفته تا اسباب‌بازی‌ها به‌زودی قادر به برقراری ارتباط خواهند بود و حجم وسیعی از داده‌ها را در زندگی ایجاد می‌کنند و این سیستم‌های نظارتی مرکزی هستند که باید در نقش پانوپتیکون امنیت تبادل اطلاعات را تامین کنند.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت