به نقل از «طرفداری»

بوفون: پس از کالچوپولی در یوونتوس ماندم تا به هواداران بگویم در لحظات سخت با آنها هستم؛ دیگر محدودیتی برای خودم قائل نیستم

تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۹۷۸۰۱۸

جیجی بوفون می گوید که تنها با وفاداری به یک باشگاه می توان پیام مورد نظر را منتقل کرد. او همچنین می گوید نمی داند ۶ ماه دیگر از فوتبال بازی کردن دست می کشد یا ۱۰ سال دیگر، زیرا به آن فکر نمی کند.

طرفداری- سنگربان ۴۰ ساله و ایتالیایی پاری سن ژرمن در شماره ویژه اکیپ، مصاحبه نسبتا مفصلی را با این نشریه انجام داده و در مورد موضوع های مختلفی صحبت کرده است:

اکیپ: زمان خداحافظی از فوتبال؟

طی سالیان اخیر فهمیدم که اشتباه است زمان خاصی را برایش تعیین کنم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وقتی ۳۲ ساله بودم، فکر می کردم ۳۵ سالگی از فوتبال خداحافظی می کنم. سپس گفتم ۳۸ سالگی. وقتی به این رسیدم گفتم ۴۰ سالگی. زندگی من را به اینجا کشانده است. شاید ۶ ماه دیگر، شاید یک سال دیگر و شاید ۱۰ سال دیگر. نمی خواهم بدانم. مطمئنم احساسات و زندگی ای که من داشته ام(حتی در رختکن)، جای دیگر پیدا نمی شود. شک دارم اگر یک بازیکن عادی، شبیه به من زندگی کرده باشد. شاید باید قبول کنید که زندگی، مراحل مختلفی دارد و به همین دلیل نباید هرگز شگفت زده شوید. پس من می دانم که یک روز این اتفاق می افتد و در نتیجه، شگفت زده نخواهم شد. اما من همچنین می دانم که همه چیز متفاوت خواهد بود. 

اکیپ: در دنیای فوتبال این بحث مطرح است که جانلوییجی بوفون، بهترین دروازه بان تاریخ فوتبال بوده است. آیا دروازه بانی آن چیزی است که مردم فکر می کنند؟

شغل متفاوتی در زمین است و خیلی سخت می توان آن را فهمید. هیچکس نمی تواند یک شغل متفاوت را قضاوت کند. من چگونه می توانم یک مهندس فیزیک هسته ای را قضاوت کنم وقتی هیچ ایده ای در موردش ندارم؟ انسان نباید به حدی خودبین باشد که هر چیزی را قضاوت کند اما من می دانم که فوتبال به حدی محبوب است که هر کسی می خواهد در موردش صحبت کند. اگر یک خبرنگار ورزشی ما را مورد انتقاد قرار دهد، در نهایت ما آن را قبول می کنیم. اگرچه حس امنیتی هم نداریم. ما در معرض افرادی هستیم که هیچ ایده ای در مورد کار ما ندارند و نظر عموم مردم را تحت تاثیر قرار می دهند. برای مثال، کمتر کسی می فهمد که سخت ترین کارها برای یک دروازه بان، کارهایی هستند که قابل دیدن نیست: صحبت کردن در زمان مناسب و تبادل ایده با دفاع تیم. این اعمال باعث می شود که گل نخورید یا حتی گل هم بزنید. این مسئله را تنها بازیکنان داخل زمین می فهمند. چیزی غیرعادی نیست اما تعیین کننده است. هیچ کس آن را نمی بیند اما ما از آن خبر داریم. اشتباهات دروازه بانی، متفاوت است. شما وقتی کاری را انجام می دهید، قبول نمی کنید که در ان اشتباهی مرتکب شوید. من شخصا منتقد خودم هستم اما این کار را بعد از بازی انجام می دهم. اگر در حین بازی بخواهم نگران باشم، تمرکزم را کلا از دست خواهم داد. 

اکیپ: بوفون زمانی در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران در مورد اینکه چه توصیه ای برای دروازه بان ها دارد گفته بود که کار دیگری پیدا کنند. هنوز هم این نظریه را دارد؟ 

چیزی که من می خواستم بگویم این بود که شما نمی توانید یک دروازه بان باشید، اگر به حد کافی قوی نباشید یا تحت تاثیر دیگران قرار بگیرید. از نظر ذهنی، مسئله خیلی پیچیده ای است. اگر در این جنبه شکننده هستید، بهتر است سراغ دروازه بانی نیایید. یا خیلی قوی هستید یا به هیچ وجه برایتان مهم نیست. 

اکیپ: آیا فابین بارتز هم برایش مهم نبود؟

بارتز وانمود می کرد که برایش مهم نیست! 

 اکیپ: بعد از کالچوپولی و فرستادن یوونتوس به دسته دوم، در تیم ماندی. چرا؟

در فوتبال، شما پیام های خارج از میدان را تنها با وفاداری می توانید ارسال کنید. می خواستم به هواداران یوونتوس بگویم که در این لحظات سخت، با شما خواهم بود. ما برای شهرت، پول، جام و خیلی از چیزهای دیگر بازی می کنیم اما ما همچنین برای حس تعلق، فوتبال بازی می کنیم.

اکیپ: بوفون حتی قبل از ملحق شدن به پاری سن ژرمن هم در فرانسه مشهور شد. او در جریان بازی تیم ملی ایتالیا و فرانسه در باری، از هواداران ایتالیایی خواست که در زمان پخش سرود ملی فرانسه، سوت نزنند

من هیچوقت اعمالم را از پیش حساب شده انجام نمی دهم. به همین دلیل است که برخی مواقع خودم را به دردسر انداخته ام. در باری، عده ای از ایتالیایی ها در زمان پخش سرود ملی فرانسه سوت زدند و من خواستم آنها را ساکت کنم. جدا از احترام به فرانسه و مردم این کشور، قصد داشتم از کشورم دفاع کنم. اینکه بگویم ایتالیا، آنهایی نیست که سوت زدند. من تاریخ کشورم را می دانم. ارزش هایی وجود دارد که در سرود ملی ما نهفته است. یادآوری تراژدی و مرگ هزاران نفر برای ایتالیا. پدربزرگ من در جنگ جهانی اول کشته شد. نمی خواستم کسی فکر کند ما ایتالیایی ها به تاریخ بی اعتنا هستیم. 

منبع: طرفداری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۹۷۸۰۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گفتگو با ستاره 19 ساله خاص‌ترین تیم جام حذفی

به گزارش "ورزش‌ سه"، مرحله یک هشتم رقابت‌های فوتبال جام حذفی باشگاه‌های ایران برگزار و در یکی از این دیدارها تیم چادرملوی اردکان با درخشش گلر 19 ساله خود یعنی «امیرحسین آسیابان پور» که به‌ تازگی نیز به اردوی تیم تیم ملی فوتبال دانشجویان کشور دعوت شده‌ است، داغ صعود را به دل کرمانی‌ها گذاشت و راهی مرحله یک چهارم شد.

این تیم رویایی که در پیکارهای لیگ فوتبال دسته اول باشگاه‌های ایران گرفتار تساوی‌های کمرشکن شده و در حالت برزخی به سر می‌برد، با غلبه بر تیم مس کرمان در چارچوب جام حذفی، نشان داد که برای بازگشت به شرایط ایده‌آل خود و اخذ سهمیه لیگ برتر فوتبال کشور آمادگی لازم را دارد.

شاگردان «سعید اخباری» در این بازی خارج از خانه با شکست فاصله‌ای نداشتند؛ اما امیدشان را حفظ کردند و در واپسین دقایق بازی گل خورده را جبران و اجازه ندادن تا میزبان کرمانی به هدفش برسد. در نهایت سرنوشت این بازی به ضربات پنالتی کشیده شد؛ و «امیرحسین آسیابان پور» گلری دهه 80 چاردملو که بدون اغراق ستاره بی‌چون‌ و چرای میدان بود؛ ناجی چادرملو شد و سند صعود تیمش به عنوان تنها تیم لیگ دسته یکی به مرحله یک چهارم جام حذفی را با مهار ضربه پنالتی مسی‌ها امضا کرد.

بعد از پیروزی ۴ بر ۶ تیم چادرملو اردکان در ضربات پنالتی «سعید اخباری» سرمربی تیم چادرملو اردکان درباره نقش دروازه‌بان جوان تیمش در این پیروزی گفت: «امیرحسین آسیابان‌پور را سال گذشته که دروازه‌بان تیم جوانان بود در گزینش و تست به تیم آوردم؛ و زیر نظر طباطبایی مربی دروزاه‌بان‌های تیم که به عنوان بهترین‌ دروازه‌بانان ایران شناخته می‌شود, شبانه‌روز تمرین کرد. امروز او ۱۹ ساله است و خوشحالم که به این اعتماد جواب داد؛ ما سه گلر خیلی خوب داریم که «حجت صدقی» مقداری مصدومیت داشت و این فرصت به امیرحسین رسید و این سومین بازی او بود. امیر حسین در این بازی خیلی مسلط کار کرد؛ و امیدوارم قدرشناس موقعیتی که بهش داده شده و همچنین قدر مربی خودش را بداند. مسیر رو به رشدی برای او مهیا است و همه چیز بستگی به خودش دارد.»

به سراغ این ستاره آینده دار رفتیم؛ امیرحسین در خصوص قرار گرفتن در مسیر دروازه‌بانی به خبرنگار ورزش سه گفت: «همه چیز از فوتبال بعد از مدرسه در کوچه و خیابان شروع شد؛ و هر روز علاقه من به فوتبال و گلری بیشتر و بیشتر می‌شد تا جایی که با حمایت خانواده برای شرکت در تست‌های آکادمی کیا به تهران سفر کردم.»

*چگونه به چادرملو رسیدی؟ 
زمانی به تهران سفر کردم 12 سالم بود و شرایطم برای پسری 12 ساله در شهر غریب سخت بود؛ و توانایی زندگی در استانی به بزرگی تهران را نداشتم و مجبور شدم برگردم یزد؛ چند سالی در یزد ادامه دادم و یک بار برای برای همیشه تصمیم گرفتم برای رسیدن به آرزویی که دارم مجددا به تهران سفر کنم. در تهران به صورت کاملا اتفاقی از مراحل تست گیری آکادمی چادرملو سردرآوردم و در کمال ناباوری و زمانی که مات و مبهوت بودم گفتند در تست قبول شدم.»

او گفت: «آغاز کار حرفه‌ای من در پست دروازه‌بانی از اینجا شروع شد خداروشکر با دلسوزی و تلاش مربی آقای «حامد طباطبایی»، دعای پدرو مادرم و تحمل تمام سخت‌هایی به جان خریدم امروز به اینجا رسیدم و می‌دانم که مسیر پر فراز نشیب و طولانی را در پیش دارم. واقعا در این دنیا برایم چیزی با ارزش‌تر از اشک شوق مادرم نیست!

*در چند بازی اخیر ستاره میدان و ناجی تیم بودی؛ نظرت در این مورد چیست؟ 
باعث افتخار من است که به عنوان کوچیک‌ترین عضو مجموعه باشگاه چادرملو در این تیم حضور دارم و توانستم به‌ عنوان تنها بازیکن بومی برای تیم مفید باشم؛ این موفقیت در چند بازی اخیر را به سرمربی و مربیان تیم و تمام کسانی ک به من باور داشتند مدیونم؛ و امیدوارم که در آینده نیز سربلند باشم و جواب بخشی از تمام زحمت‌هایی که تا به امروز برایم کشیده‌اند را بدهم.

*به نظرت در آینده چه جایگاهی در فوتبال ایران به دست خواهی آورد؟

آینده رو حقیقتا نمی‌توانم پیش بینی کنم؛ اما امیدوارم به جایگاهی برسم که موجب خوشحالی دل پدر و مادرم باشم؛ چرا که همیشه برای من خیلی زحمت کشیدن و هیچ چیز برای من با ارزش‌تر از این نیست.

*چه آرزویی داری؟
آرزوی من رسیدن به تیم ملی بزرگسالان و پوشیدن پیراهن تیم ملی است و امیدوارم یک روزی  به این درجه برسم که برای مردم ایران افتخار آفرین باشم.