سیارات فراخورشیدی از چه ترکیباتی تشکیل شده‌اند؟
تاریخ انتشار: ۱۸ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۰۱۲۶۸۹
تا به امروز ۳۷۰۰ سیاره بیرون از منظومه شمسی کشف شده‌اند. جرم سیاره‌ای و شعاع این سیارات فراخورشیدی را می‌توان برای تخمین زدن تراکم آنها به کار برد، اما ترکیب شیمیایی دقیق و ساختار آنها، قابل تشخیص نیست.
"مایکل لوزوفسکی" (Michael Lozovsky)، دانشجوی دکترای "دانشگاه زوریخ" (UZH) آلمان گفت: ما از نظر تئوری می‌توانیم ترکیبات گوناگونی مانند آب خالص، سنگ‌ها و سیاراتی با جو هیدروژن- هلیم را در نظر بگیریم و شعاع آنها را تخمین بزنیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
لوزوفسکی و همکارانش، برای مشخص کردن سیارات فراخورشیدی و جو آنها، از مجموعه داده‌ها و ابزار‌های آماری استفاده کردند. به گفته این گروه پژوهشی، سیارات فراخورشیدی، تقریبا معمولی هستند و با لایه‌ای از هیدروژن و هلیم احاطه شده‌اند.
داده‌هایی که پیش از این به طور مستقل بررسی شده‌اند، امکان تعیین ساختار واقعی سیارات را به پژوهشگران نمی‌دهند، زیرا ممکن است ترکیبات متفاوت، جرم و شعاع متفاوتی به وجود آورند.
این گروه پژوهشی، علاوه بر مطالعه ارتباط دقت داده‌ها با جرم و شعاع، ساختار درونی، دما و تابش منعکس‌شده سیارات را در ۸۳ سیاره بررسی کردند که در همه این موارد، جرم و شعاع، به خوبی تعیین شد.
لوزوفسکی افزود: ما برای محدود کردن ترکیبات احتمالی، از نوعی تحلیل آماری استفاده کردیم و با استفاده از مجموعه داده‌های سیارات فراخورشیدی، دریافتیم که هر ساختار سیاره‌ای نظری، یک "شعاع آستانه" دارد. شعاع آستانه، یک شعاع سیاره‌ای است که بالاتر از آن، هیچ سیاره‌ای با این ترکیب وجود ندارد.
علاوه بر عناصر موجود در جو، میزان عناصر موجود در لایه گاز که سنگین‌تر از هلیم هستند و همچنین درصد هیدروژن و هلیم، عوامل مهمی در تعیین شعاع آستانه به شمار می‌روند.
پژوهشگران دریافتند سیاراتی که شعاع آنها، ۶۳۷۱ کیلومتر بالاتر از زمین قرار دارد، ممکن است به زمین شباهت داشته و ترکیباتی مانند آن داشته باشند. سیاراتی که شعاع آنها بالای این آستانه قرار دارد، از سیلیکات یا مواد سبک دیگری تشکیل شده‌اند.
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند اگر سیاره‌ای، شبیه به زمین باشد، از سنگ خالص و مقدار زیادی آب تشکیل شده است. هرچه سیاره بزرگتر باشد، هیدروژن و هلیم بیشتری آن را احاطه کرده‌اند؛ در حالی که سیارات دیگر، این میزان آب را در خود جای نداده‌اند و احتمالا فقط با اتمسفر معمولی احاطه شده‌اند.
این پژوهش، در مجله "The Astrophysical Journal" به چاپ رسید.
منبع: پارسینه
کلیدواژه: علم و فناوری منظومه شمسی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۰۱۲۶۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
از سیاره زهره کربن و اکسیژن نشت می‌کند
بر خلاف زمین، سیاره‌ای با میدان مغناطیسی ذاتی که از جو آن در برابر فرار به اعماق فضا محافظت می‌کند، زهره میدان مغناطیسی پایدار خود را ندارد. علت این است که فضای داخلی سردتر آن نمی‌تواند در اطراف مواد مذاب، چرخش لازم برای ایجاد و حفظ یک میدان مغناطیسی، را داشته باشد. در عوض، برخورد نور خورشید به این گوی کهربایی رنگ، اتم‌های جوی آن را دارای بار می‌کند، که سپس جریان‌های الکتریکی ایجاد می‌شود و یک مغناطیس‌سپهر ناپایدار و وابسته به نور خورشید تولید می‌شود.
به نقل از اسپیس، در ماه اوت سال ۲۰۲۱، کاوشگر بپی‌کلمبو به مدت ۹۰ دقیقه از میان این مغناطیس کره ضعیف عبور کرد تا سرعت خود را کاهش دهد و مسیر خود را در حالی که به سمت هدف نهایی خود یعنی سیاره عطارد حرکت می‌کرد، تنظیم کند. با این حال، دانشمندان با تجزیه و تحلیل داده‌های بازدید زودگذر این فضاپیما، به اطلاعات ارزشمندی در مورد زهره دست یافتند. به نظر می‌رسد که ذرات باردار یا یون‌ها به دلیل نور خورشید که مولکول‌های موجود در اتمسفر را با سرعت بسیار بالایی شتاب می‌دهند، از سیاره فرار می‌کنند. سرعت به اندازه کافی بالا بود که یون‌ها حتی از گرانش سیاره فرار کرده و به فضا سرازیر شوند.
لینا حدید (Lina Hadid)، محقق آزمایشگاه فیزیک پلاسما در فرانسه که این تحلیل جدید را رهبری می‌کند، می‌گوید: اینها یون‌های سنگینی هستند که معمولا به کُندی حرکت می‌کنند، بنابراین ما هنوز در تلاش برای درک مکانیسم‌های آن هستیم.
جو ضخیم و جهنمی زهره تحت سلطه دی اکسید کربن است، اما مقادیر کمتری نیتروژن و سایر گاز‌های کمیاب را نیز در خود جای داده است. دانشمندان پیش از این مقادیر اندکی از اکسیژن موجود در سمت شب زهره را کشف کرده‌اند و در ماه نوامبر گذشته، گروه دیگری از محققان این مولکول را در سمت روز سیاره نیز شناسایی کردند. گروه دوم به این نتیجه رسیدند که غلظت اکسیژن زهره همزمان با کاهش تابش خورشیدی کاهش می‌یابد.
دومینیک دلکورت (Dominique Delcourt)، یکی از نویسندگان این مطالعه، که محقق آزمایشگاه فیزیک پلاسما نیز هست، می‌گوید: بررسی از دست دادن این مولکول‌ها و مکانیسم‌های فرار آنها برای درک چگونگی تکامل جو سیاره و چگونگی از دست دادن تمام آب آن بسیار مهم است.
بپی کلمبو به پایان سفر هفت ساله خود نزدیک می‌شود و انتظار می‌رود در اواخر سال ۲۰۲۵ به عطارد برسد. در همین حال، ناوگانی از بازدیدکنندگان رباتیک قرار است در دهه آینده از زهره بازدید کنند. فضاپیمای انویژن (Envision) اروپا قصد دارد در سال ۲۰۳۱ پرتاب شود، در حالی که ماموریت فضاپیمای داوینچی ناسا که در ابتدا برای پرتاب در سال ۲۰۲۹ برنامه‌ریزی شده بود، تا سال ۲۰۳۱ به تعویق افتاده است.
این تحقیق در مقاله‌ای که روز جمعه (۱۲ آوریل) در مجله Nature Astronomy منتشر شد، توضیح داده شده است.
منبع: ایسنا
tags # نجوم سایر اخبار
اساسنامه سازمان ملی سنجش و ارزشیابی نظام آموزش کشور پس از نوبت اول کنکور سراسری ابلاغ می‌شود