ستارگان زن سینمای دهه ۶۰ و ۷۰ چه میکنند؟ +عکس
تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۰۶۶۱۷۴
روزنامه شهروند: بعد از عکسهایی از محمود بصیری در دستفروش و البته اکبر عبدی در آدمبرفی، روز گذشته عبدالله اسکندری عکسی از گریم فریماه فرجامی برای فیلم نرگس را که مربوط به ۲۷ سال پیش است، منتشر کرد. فیلمی از رخشان بنیاعتماد که یکبار دیگر حسرت و دریغ سینمادوستان را موجب میشود که سینمای ایران چه آسان و زود بازیگری مثل فریماه فرجامی را از دست داد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
فریماه فرجامی را بیماری از سینمای ایران دور کرد. آخرین بار که او را در قاب تلویزیون در برنامه هفت فریدون جیرانی دیدیم، وضع جسمی این بازیگر چنان بد بود که خیلیها فریدونخان را مورد انتقاد قرار دادند که چرا با نشان دادن فریماه فرجامی در آن وضع بیمار خاطرات چند نسل از سینمادوستان را خراب کرده. فرجامی البته این روزها حال بهتری دارد و میگوید که آماده است دور جدیدی از فعالیتهایش را آغاز کند، البته به شرطی که فیلمسازان و تهیهکنندگان نیز به او اعتماد کرده و حال بد او را در سالهای اخیر فراموش کنند.
فریماه فرجامی وقتی از روزهای دوری از سینما حرف میزند، صدایش حسرت آشکاری دارد. بههرحال همانگونه که خودش هم میگوید «عمری را در سینما گذرانده». البته به تاکید میگوید که تنها دلیل دور ماندنش از سینما بیماری و مشکل جسمی نبوده و کیفیت فیلمها هم دخیل بودند: اتفاقا دور از فضا هم نبودم و پیشنهادات زیادی میشد، اما برای من که مادر را بازی کرده بودم یا سرب و خط قرمز و نرگس را چنان پیشنهادهایی جذاب نبودند.
فریماه فرجامی در صحبت از سالهای دوری غم آشکاری دارد: بههرحال سالهای سال در سینما کار کرده بودم، اما در روزهایی که نبودم کسی بهم سر نزد، حتی بازیگران نسل خودمان هم فراموشم کردند. در این بین فقط چند نفر بودند که لطف داشتند، مثلا لیلا حاتمی عزیزم که حتی سیمرغ بلورینش را هم بهم هدیه داد.
فریماه فرجامی البته تنها بازیگری نیست که در سینمای ایران بهیکباره محو شد. آنهایی که سینمای اوایل دهه هفتاد را یادشان است بیشک مهشید افشارزاده را بهیاد دارند که در آن سالهای بیستاره تنها رقیب افسانه بایگان بود. بازیگری که در همان نخستین کارش بایسیکلران کاندیدای سیمرغ بلورین شد و بعدتر با بچههای طلاق، افسانه آه، یاران، بلوف و بیشمار فیلم دیگر خود را جزو معدود ستارگان زن سینمای ایران تثبیت کرد. او نیز از ابتدای دهه ٨٠بهیکباره ناپدید شد و در ٢٠سال اخیر تنها در نقش کوتاهی در عیار ١٤ پرویز شهبازی او را دیدهایم. افشارزاده دوری خود از سینما را بهدلیل تغییر سینما میداند: در دورهای که بهعنوان بازیگر کار میکردم، بیشتر فیلمهای خانوادگی تولید میشد، ولی ناگهان از دهه ٧٠ فیلمها جوانانه شدند. البته این تنها دلیل نبود و شرایط ناسالم حرفهای هم دخیل بود، مثل حسادتها و زیرآبزنیها و رقابتهای ناسالم. بالاخره این مسائل دامنگیر شد و وضعیت را دشوار کرد.
دهه ٦٠ و ٧٠ پر است از بازیگران شناختهشده و مستعدی که ناگهان ناپدید شده و به کنجی میروند. نمونه زیاد است. مرجانه گلچین را که یادتان نرفته؟ بازیگر محبوب فیلمهایی، چون بیقرار، عروسی خون، مجازات، ضربه طوفان یا چشمهایم برای تو؛ که بعد از بازی در متهم برای ١٥ سال از جلوی چشمها دور شد و در بازگشت نیز نشانی از آن بازیگر سابق نداشت و در ژانری دیگر و با نقشهایی دیگر آمده بود. مهناز اسلامی را چه؟ بازیگر دشمن، ویرانگر، سربلند، مرضیه، آخرین خون، گلها و گلولهها و اتوبوس که همسر شعبانعلی اسلامی تهیهکننده بود و ناگهان از سینما محو شد. مهناز افضلی نیز چنین سرنوشتی داشت و بعد از فیلمهایی، چون بازی، عشق شیشهای، آن سوی آینه، طوفان شن، اشک و لبخند و سوءظن از سال ٨٤ به اینسو دیده نشد.
گلچهره سجادیه اگرچه حکایتی دیگر دارد و هیچگاه مثل نمونههای گذشته ناپدید نشده و کجدارومریز در سینما فعالیت کرده، اما او نیز هیچگاه دوران اوجش در دهه٦٠ و ٧٠ را تکرار نکرده. سالهایی که با گروهبان، دندان مار، ردپای گرگ، ایستگاه و... در سینما برای خود ابهتی داشت، اما بعد نشانی از این جایگاه نماند، با اینحال سجادیه هنوز هم در سینما و تلویزیون فعالیت میکند.
پردیس افکاری هم نمونه دیگری است. بازیگر ضربه آخر، پرواز را به خاطر بسپار، برخورد، دخترک کنار مرداب و گزل که از سال ٧٤ تا ٨٨ ناپدید شد، بعد در همان سال در قلادههای طلا بازی کرد و بعد هم که ایران را به مقصد ترکیه ترک کرد.
زیبا نادری بازیگر میخواهم زنده بمانم، عشق طاهر و سفر بهخیر، لیلا بوشهری بازیگر شاهرگ و جهنم سبز، و البته خیلیهای دیگر که بهنظر میآمد حضوری طولانی در سینما خواهند داشت، اما این اتفاق نیفتاد، میتوانند فهرست بیرحمیهای سینما را ادامه دهند.
منبع: اکوفارس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۰۶۶۱۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا سلبریتیها جای کسی را در تئاتر تنگ کردهاند؟
حضور بازیگران سینما و تلویزیون، روی صحنه تئاتر، طی سالهای اخیر، با موجی از واکنشهای متفاوت مواجه بوده است. عدهای این حضور را غنیمت شمرده و آن را به نفع مصادیقی، چون جریان اقتصادی تئاتر نسبت دادند و در مقابل، برخی این حضور را ناامن دانسته و ساحت نمایش و صحنه را مبرا از آن رخدادهایی که مقابل دوربین سینما و تلویزیون میگذرد، میدانند.
خاک صحنه دامنگیر است
این تقابل طی سالیان اخیر، همواره به محلی در جهت مناقشه دو گروه تبدیل شده است، اما کفه قضاوت همواره به نفع موافقان این حضور، سنگینی کرده است علیالخصوص آنکه طی ماههای اخیر، اخباری مبنی بر حضور اینفلوئنسرها روی صحنه نمایش حسابی خبرساز شده بود. در چنین شرایطی استدلال موافقان حضور بازیگران سینما و تلویزیون در تئاتر این بود که در این زمینه، آیا حضور بازیگر حرفهای موجه است یا حضور اینفلوئنسرها؟
بسیاری از بازیگرانی که امروز به ستارههای دنیای سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون تبدیل شدهاند، از تئاتر شروع کردهاند و خاستگاه تئاتری دارنددر حال حاضر بازیگرانی، چون فرهاد آئیش، صابر ابر، بهرام افشاری، نادر فلاح، بهنام تشکر، کوروش سلیمانی، رامین ناصرنصیر، امیرحسین فتحی، نورا هاشمی، صدف اسپهبدی، محمد نادری نمایشهایی را به روی صحنه دارند؛ حضور بازیگران شناختهشده دیگر به پای ثابت تقویم سالیانه کشور تبدیل شده بهگونهای که در هر برهه زمانی در طول سال، بازیگران چهرهای را یافت میکنیم که نمایشهایی را به روی صحنه دارند.
لازم است به این نکته مهم اشاره کنیم که بسیاری از بازیگرانی که امروز به ستارههای دنیای سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون تبدیل شدهاند، از تئاتر شروع کردهاند و خاستگاه تئاتری دارند و اکنون که پس از مدتی، دوباره به صحنه تئاتر بازگشتهاند، نمیتوان این ایراد را بر آنها وارد دانست که چرا خود را به هنر نمایش سنجاق میکنند. خاک صحنه دامنگیر است و اگر باید انتقادی را به این دسته از بازیگران وارد دانست، باید عنوان کرد که چرا در طول این مدت، در عرصه نمایش کمکاری داشتهاند.
فارغ از این اتفاق، اگر بازیگری، خاستگاه تئاتری نداشته باشد و حالا به هر دلیلی درصدد تجربهاندوزی در این عرصه است، چرا باید جلوی این حضور را گرفت؟ نخست آنکه تمرینات منحصر تئاتر سبب کسب مهارتهای نوین و متفاوتی در آن بازیگر میشود که در ادامه مسیر بازیگری او تاثیرات مثبتی به همراه خواهد داشت.
چندین نمایش وجود دارند که از هیچ بازیگر چهرهای استفاده نکرده و بنابراین فضا برای کسانی که منحصرا فعالیت خود را در تئاتر دنبال میکنند به راحتی فراهم استثانیا سبب رونق اقتصادی تئاتر میشود که در تمام این سالها بهعنوان پاشنه آشیل نمایش مطرح بوده و ناملایمات بسیاری را در این هنر اصیل رقم زده است. ثالثا، هر نمایشی، نویسنده، کارگردان و تهیهکننده دارد. با توجه به حساسیتهای بالایی که در این زمینه وجود دارد و البته وسواسی که به ویژه در نگاه کارگردان موجود است، نمیتوان اینگونه اندیشید که یک بازیگر با هر قابلیتی که داشت، میتواند به روی صحنه رفته و اساسا شایستگی چنین حضوری را ندارد چرا که تمام این موارد، از فیلتر کارگردان و دیگر صاحبان نمایش عبور کرده و چیزی به دلخواه بازیگر رقم نمیخورد.
فارغ از تمامی این موارد، هماکنون چندین نمایش وجود دارند که از هیچ بازیگر چهرهای استفاده نکرده و بنابراین فضا برای کسانی که منحصرا فعالیت خود را در تئاتر دنبال میکنند به راحتی فراهم است و اینکه برخی عنوان میکنند حضور سلبریتیها، محدود شدن فضای کاری هنرمندان عرصه تئاتر را تشدید میکند، منطق درستی نداشته و نمیتوان بر آن تکیه کرد.
«حضور سلبریتیها در عرصه تئاتر تاکنون منتج به اتفاقهای خوبی شده که مهمترین آن، فروش بالای آن آثار بوده که اقتصاد این هنر را در طول سال با افزایش قابلتوجهی همراه کرده و سبب میشود تا سانسهای برخی از این نمایشها تا روزهای متوالی رزرو شده و سالنها پر شوند»
هنر تئاتر در کشور، نسبت به سینما و شبکه نمایش خانگی، از برخی محدودیتهای بعضا تاریخی رنج میبرد. در طول این سالها تلاشهای بسیاری صورت گرفته تا بسیاری از این محدودیتها مرتفع شود. رویکردی که قطعا با استقبال دوستداران و دلسوزان این هنر همراه است بنابراین نباید با ایراداتی از این دست، زمینه فعالیت در این عرصه را محدود کرد و مخاطب را نسبت به این هنر، دلسرد کرد. حداقل امروز که هنر نمایش، تلالویی ویژه در حیات پساکرونایی خود دارد، باید با همبستگی و دلسوزی، زمینه اعتلای بیشتر هنر تئاتر در کشور را رقم زد و موانع پیشرو را عقلانی و حسابشده مرتفع کرد.
منبع: ایرنا
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی