به نقل از «ایران آنلاین»

ساختِ موسیقی فیلم عراقی توسط آهنگساز مشهور ایرانی

تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۰۷۶۸۴۱

تهمورس پورناظری (آهنگساز) ساخت موسیقی فیلم «بی‌تار» به کارگردانی جمیل رستمی را برعهده گرفت. این اولین تجربه‌ این آهنگساز که تاکنون آلبوم‌ها و کنسرت‌های بسیاری در ایران و جهان برگزار کرده است، در ساختِ موسیقی فیلم است.

«بی‌تار» درباره‌ یک گروه موسیقی است که به کردستان عراق سفر می‌کند. در این اثر که فیلمنامه‌ آن  توسط جمیل رستمی و پژمان تیمورتاش نوشته شده است، بازیگرانی چون مهدی پاکدل، مریم بوبانی و .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

.. حضور دارند. محمود کلاری (مدیر فیلمبرداری)، جهانگیر میرشکاری (مدیر صدابرداری) و عباس بلوندی (طراح صحنه و لباس) از دیگر عوامل این فیلم هستند که تهیه‌کنندگی آن بر عهده سیدحامد حسینی است.

جمیل رستمی در کارنامه خود ساخت فیلم های سینمایی «چشم»، «ژانی گه‌ل» و «مرثیه برف» را دارد. فیلم سینمایی «مرثیه برف» در سال ۲۰۰۶ کاندید اسکار معرفی شد و اولین فیلم در طول تاریخ اسکار از طرف کشور عراق نام گرفت. «بی‌تار» چهارمین فیلم بلند این کارگردان محسوب می‌شود.

تهمورس پورناظری، موسیقی‌دان ایرانی، زاده ۱۹ بهمن ۱۳۵۵ در کرمانشاه است. او در نواختن سازهای تار، سه‌تار، تنبور، بربط، دف و دیوان چیره‌دست است و با سازهایی چون سنتور، تنبک، کمانچه، دوتار و نی آشنایی کامل دارد. وی فرزند کیخسرو پورناظری و برادر سهراب پورناظری است.

آوای باران نخستین کار وی به عنوان آهنگ‌ساز است که پیش از ۲۰ سالگی به بازار روانه کرد. تکنیک‌هایی که او در نواختن سه‌تار در این آلبوم به کار برد، نخستین بار بود که برای این ساز به کار گرفته می‌شد.

تهمورس در آلبوم‌های بسیاری نوازندگی کرده و آهنگ‌سازی آلبوم‌های زیادی را نیز بر عهده داشته‌است. وی در ایران و خارج از ایران کنسرت‌های فراوانی اجرا نموده و در جشن‌واره‌هایی چون آوسون گرک، مینون و ترانه‌های شرق شرکت کرده‌است.

از جمله آثار سرشناس پورناظری می‌توان به آلبوم رنگ‌های تعالی (به همراه سهراب پورناظری و استاد محمدرضا شجریان) و نه فرشته‌ام نه شیطان (به همراه همایون شجریان) اشاره کرد./ایلنا

منبع: ایران آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۰۷۶۸۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کیخسرو و سهراب در بیستون

کیخسرو و سهراب پورناظری در کنار کتیبه‌ی ۲ هزار و ۵۰۰ ساله کوه بیستون قطعه «یاوَران مَسِم» را بازخوانی و بازنوازی کردند. - اخبار فرهنگی -

خبرگزاری تسنیم - یاسر یگانه

روز – خارجی – دامنه‌های کوه بیستون

پدر و پسری، تنبور به دست روی دو سکویِ ساده‌ی آذین شده با «ماشته» نشسته‌اند. دوربین به آنها نزدیک می‌شود. ملودیِ آرامی را می‌نوازند که به گوشِ هر اهل موسیقی آشناست. پدر می‌خواند و پسر هم در نهایتِ ادب و عشق به پدر، زمزمه می‌کند:

یاوَران مَسِم
مِن مَسِ مَخمور باده‌ی اَ لَسِم
لوتفِ دوس هاما مُوحکَم گِرد دَه سِم

"بیا نزدیک‌تر" با صدای سهراب پورناظری بشنوید

در ادامه دوربین نماهای بازتری را نشان می‌دهد؛ پدر و پسر در ارتفاعی بلند و بر روی داربست‌هایی قرار گرفته‌اند. پشت سرِ آنها کتیبه‌ای دیده می‌شود که مربوط به 2 هزار و 500 سال پیش - دوره‌ی هخمانشیان است.

آهنگ را آرام آرام پیش می‌برند. مضراب‌هایی ساده و البته روان که با شعر در هم آمیخته می‌شوند.

شوئله ی نارِ عِشق پَر چی ﮊَه پُوسِم(شعله اتش عشق از پوستم بیرون زد)
خالی ﮊَه خودی مَملو ﮊَه دوسِم(از چیزهای دنیوی خالی شدم و حالا وجودم مملو از دوست است)

عجب آهنگی! ساده،‌ روان، گیرا و به یادماندنی و البته تکرار نشدنی...

شاید اتفاقی نیست که نامِ پدر کیخسرو است؛ گَرد پیری موهایش را سپید کرده و صدایش آنچنان پخته و گیراست که گویی از هزاره‌هایِ‌ دور برمی‌آید.

و نامِ پسر هم گویی اتفاقی سهراب نشده است؛ او هم با شور و شوق جوانی، برای خودش سهرابی است.

باد همچنان می‌وزد و صدایش به گوش می‌رسد. باد اما در تصویر هم نقش دارد؛ با پیچیدن در موهایِ پدر و پسر تصویر را ماورایی کرده است.

ملودی ادامه دارد...

اِی دِل تا کَسی چُو خوم نای وَ جوش(ای دل تا کسی مانند خم نجوشد)
حَلقه‌ی بَندَگی عِشق نَه کِی وَ گوش(و حلقه بندگی عشق را به گوش نکند)
مَحرَمِ نمو هرگز وَ اَسرار (هرگز محرم اسرار نمیشود)
نَخلِ ئومیدِش دوسی نایِر بار(نخل امیدش میوه دوستی نمی‌گیرد)

قطعه تمام می‌شود. دوربین نماهایی باز از پادشاه کوه‌ها «بیستون» را نمایش می‌دهد. آهنگ و ویدیو تمام می‌شوند. اما هیچ چیز در این اثر فراموش شدنی نیست. آن پادشاه کوه‌ها «بیستون»، آن کتیبه‌ی 2 هزار و پانصدساله، آن ملودیِ برآمده از هزاره‌های دور، آن پدر که نمادِ پختگی است و آن پسر که نماد شور و انرژی است. این‌ها هرگز فراموش شدنی نیست.

پس زیر لب زمزمه می‌کنم:

یاوَران مَسِم
مِن مَسِ مَخمور باده ی اَ لَسِم
لوتفِ دوس هاما مُوحکَم گِرد دَه سِم

همه‌ی این‌ها را کیخسرو و سهراب پورناظری در دامنه‌های کوه بیستون ثبت و ضبط کرده‌اند.

چند نکته:

ماشته: پارچه‌ای سنتی و یکی از صنایع دستی غرب ایران است
ملودی مربوط به آهنگِ معروفِ «یاوران مَسِم» اثر جاودانه‌ی کیخسرو پورناظری است که در دهه هفتاد در قالب آلبوم «حیرانی» با صدای شهرام ناظری منتشر شده است.
پادشاه کوه‌ها بیستون - توصیفی از سهراب پورناظری درباره این کوه است.

انتهای پیام/