به نقل از «ایرنا»

فرهنگ رفتار با روشندلان را بیاموزیم - افسانه گلباغی*

تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۰۷۸۰۳۹

سنندج - ایرنا - همه ما در اطراف خود افرادی را می بینیم که به هر دلیلی فروغ چشمانشان به دل هایشان سرایت کرده و با دل های پاک و بی آلایش شان به زیبایی ها، زشتی ها، خوشی ها و ناخوشی های زندگی می نگرند.

روشندلان، افرادی که از همان بدو تولد یا مرحله ای از زندگی بدلایلی فروغ چشمان شان به روی زیبایی های زندگی بسته شده و امروز حتی در دستیابی به حداقل های زندگی با مشکل روبرو هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این قشر در جامعه ما خواسته یا ناخواسته با مشکلاتی از نامناسب بودن معابر و مکان های عمومی برای تردد و عبور و مرور گرفته تا عدم رعایت حق و حقوقی قانونی مواجه هستند.
اما در این میان مساله ای که بیشتر از هر مشکلی روشندلان را آزار می دهد، نحوه برخورد افراد سالم با آنهاست، فرهنگی که علیرغم صحبت هایی که همواره از آن می شود، هنوز هم در جامعه ما بدرستی جا نیفتاده است.
متاسفانه تنها مساله ای که در زمینه نحوه برخورد با معلولان از جمله نابینایان در میان آحاد جامعه جا افتاده، حس ترحم است، حسی که نه تنها کمکی به آنان نمی کند بلکه بشدت روح و روان شان را می آزارد.
در میان روشندلان افراد توانمند زیادی هستند که با اراده قوی و باور به توانایی های خود، دنیای تاریک شان را روشن کرده و در بسیاری مواقع حتی بیشتر از افراد سالم در عرصه های مختلف حضور موفق دارند، این افراد نیازی به ترحم و دلسوزی ندارند.
پانزدهم اکتبر که به عنوان روز جهانی عصای سفید شناخته شده فرصت مناسبی است که در باره این قشر از جامعه بیشتر بدانیم و در رفتارهای خود با آنان تجدید نظر کرده و اگر اشتباهی کرده ایم آن را اصلاح کنیم.
بسیاری از ما در زمینه چگونگی رفتار با نابینایان دچار اشتباه شده ایم، چون به ما آموزش نداده اند که این ها نیز با بقیه افراد سالم تفاوتی ندارند، فقط کارهای شان را به نحو دیگری انجام می دهند.
کاش به این باور می رسیدیم که با برخی رفتارهایمان، افرادی که ماه ها و شاید سال ها تلاش کرده اند بر مشکلات خود غلبه و همانند انسان های سالم در جامعه حضور پیدا کنند را ناامید و افسرده نکنیم.
بیایید از همین امروز نحوه برخورد با نابینایان را یاد بگیریم و به اطرافیان نیز یاد دهیم و فرهنگی که تاکنون جا نیفتاده را در جامعه ترویج دهیم و به کودکان خود بیاموزیم معلولیت در هر زمینه ای هیچگاه محدودیت نمی آورد و این افراد نیز همانند ما حق زندگی دارند.
براساس آمارهای موجود، ایران رتبه شانزدهم دنیا را در زمینه آمار نابینایان و کم بینایان دارد و طبق آخرین غربالگری‌های به عمل آمده 115هزار نابینا در ایران زندگی می‌کنند که در میان آنها 600 تا 700 هزار نفر به کم بینایی و اختلال بینایی دچار هستند و تعداد کم بینایان در ایران 6 برابر نابینایان است.
در حال حاضر بیش از پنج هزار نابینا و کم بینا زیر پوشش سازمان بهزیستی استان کردستان هستند که حدود 120 نفر آنان عضو انجمن نابینایان و کم بیینایان این سازمان هستند.
*خبرنگار ایرنا
1772

منبع: ایرنا

کلیدواژه: اجتماعي روشندلان عصاي سفيد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۰۷۸۰۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سواد رسانه چه جایگاهی در زندگی افراد دارد؟

محمّد لسانی، فعال و پژوهشگر حوزه رسانه درمورد اهمیت سواد رسانه در میان افراد جامعه در شرایط مختلف بیان کرد: اصولاً سواد رسانه یکی از الزامات و ضرورت‌های زندگی در دنیای مدرن است. به همین دلیل، یک سواد پایه‌ای و اولیه محسوب می‌شود. لزوماً ربطی به این ندارد که بحران وجود داشته باشد و یا این‌که پدر یا مادر باشیم تا نیاز داشته باشیم که سواد رسانه بدانیم. بلکه همین‌که به عنوان یک فرد از رسانه استفاده می‌کنیم باید سواد رسانه‌ای داشته باشیم.

این پژوهشگر حوزه رسانه گفت: در سال ۱۹۵۴ «نیل پستمن» (Neil Postman) سواد رادیو را در آمریکا بیان کرده است و این نشان می‌دهد که در آن زمان، رادیو رسانه‌ی اول آن‌ها بوده است و بعد از آن، آقای «مارشال مک لوهان» (Marshal McLuhan) واژه سواد رسانه را به کار برده است.

یک زمانی تلویزیون پدید آمد و در خانواده‌ها رونق گرفته بود و در حال حاضر، هم دنیای دیجیتال و هم تلفن‌های همراه و هوش مصنوعی باعث شده‌اند که الزام وجود سواد رسانه احساس شود.

لسانی در پاسخ به این‌که «چگونه می‌توان این حجم از اخبار را راستی‌آزمایی کرد؟» مطرح کرد: یکی از مسائلی که کمک می‌کند تا ما این حجم از اخبار را راستی‌آزمایی کنیم منابع و اشخاص خبره و حرفه‌ای هستند. مثلاً antifakenews.ir یا مجموعه‌هایی مثل factyar.com که در داخل کشور فعالیت می‌کنند و هویت رسانه‌ای دارند یا سرویس‌های شبهه و شایعات خبرگزاری‌هایی مثل ایرنا و فارس می‌توانند برای این منظور کمک کننده و موثر باشند. 

 از سوی دیگر، افرادی هم در این حوزه فعال هستند و ما آن‌ها را تحت عنوان راستی‌آزما می‌شناسیم. مثلاً خود بنده راستی‌آزمایی می‌کنم و همچنین، افرادی که در این حوزه فعالیت می‌کنند. 

این پژوهشگر حوزه رسانه ادامه داد: با توجه به این‌که حجم اخبار زیاد است و ما به عنوان کاربران معمولی نمی‌توانیم راستی‌آزمایی را انجام دهیم، می‌توانیم با افراد خبره در این زمینه ارتباط برقرار کنیم.

لسانی درمورد چگونه دور شدن از نگاه غرض ورزانه رسانه‌ها افزود: تقویت تفکر نقادانه و چند منبعی بودن موثر هستند. یعنی منابع مخالف ذیل گفتمان‌ها هستند؛ به طوری‌که گاهی اوقات، اصلاح‌طلب، اصولگرا جناح‌های داخلی هستند و بعضی وقت‌ها، رسانه‌های خارجی؛ آمریکا، اسرائیل، انگلیس، قطر، الجزیره، العربیه و... هستند که باید چند منبعی باشیم و اگر موضوع داخلی است همان‌طور که به جناح اصولگرا توجه می‌شود باید به اصلاح‌طلب هم نگاه شود و اگر موضوع بین المللی است نباید صرفاً روایت یک رسانه مثلاً آمریکایی را نگاه کرد و باید به روایت غربی و عربی هم توجه داشت و از میان آن‌ها به یک فهمی دست پیدا کرد. 

لسانی با اشاره به راهکار‌هایی برای این‌که پیگیری مداوم اخبار باعث خدشه‌دار شدن روح و روان افراد نشود، مطرح کرد: قطعاً در دورانی هستیم که سرریز و افزونگی اطلاعات باعث شده است که هر چه تلاش کنیم باز هم به پایان اطلاعات و اخبار نرسیم. زیرا با توجه به این‌که اطلاعات به صورت انبوه در حال تولید شدن هستند، فکر می‌کنیم ما جا مانده‌ایم و همین حس جا‌ماندگی، یکی از اضطراب‌های فضای مجازی است که به آن ( Fear Of missing out ) یا « فومو » به معنای ترس از دست دادن گفته می‌شود. یعنی شما فکر می‌کنید که اخبار فلان کانال یا محتوا را نخوانده‌اید و همین موضوع، خودش اضطراب‌آور است. در نتیجه، راهکار چیست؟ یکی از راهکار‌ها این است که مجاری ورودی‌مان را کم کنیم. یعنی از خیلی از گروه‌ها و کانال‌ها خارج شویم و گلچین کنیم. زیرا خیلی وقت‌ها یک روزنامه، به ویژه الان که روزنامه‌ها سرویس‌های مختلف دارند یا خواندن بسته‌های خبری روزانه که شامل اتفاق کلی روز می‌شوند، می‌توانند به ما کمک کنند تا در جریان مهم‌ترین اتفاق‌ها باشیم و از چیزی یا خبری جا نمانیم. 

این پژوهشگر حوزه رسانه با اشاره به سخره گرفتن اخبار و اتفاق‌های مهم در کشور و جهان توسط برخی از افراد یادآور شد: اصولاً ما در زندگی عادی و واقعی و در فضای رسانه‌ای آزادی اظهارنظر داریم؛ چیزی که تحت عنوان ( Free Speech )یا ( Free Expression) یا آزادی بیان شناخته می‌شود و تا حدی بر اساس ارزش‌های اسلامی قابل دفاع است و افراد در نظر دادن آزاد هستند. از اینرو، اگر به سخره گرفتن باعث شیرینی و شادکامی زندگی شود ایرادی ندارد. زیرا می‌تواند باعث تخلیه هیجانات و آرامش روان افراد شود. اما اگر با هر چیزی شوخی شود که به زندگی و آبروی انسان‌ها و مسائل هویتی و ملی ارتباط دارد و بعضاً شوخی‌بردار نیستند نباید این کار را انجام داد. چون آثار روانی و اجتماعی و امنیتی دارند.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری ساير حوزه ها