ویروس خاموشی که یکباره جانتان را میگیرد/ بلایی که نیش پشه بر سر سیستم ایمنی بدن میآورد
تاریخ انتشار: ۲۵ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۰۹۹۹۷۳
به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سالک یک بیماری پوستی مشترک بین انسان و حیوان است، که از طریق نیش پشه آلوده به انگل به انسان سالم منتقل میشود، این پشه بسیار کوچک است و اندازهای حدود یک سوم پشههای معمولی دارد، خوب است بدانید که این پشه زمانی که روی بدن مینشینید حالت هفت به خود میگیرد و نیش دردناکی ندارد تا فرد متوجه حضور آن روی بدن نشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ممکن است این پشه در دوران کودکی در درون بدن افراد انگل وارد کند، این انگل به مرور در بدن جا خوش میکند و به سادگی قابل درمان و از بین رفتنی نیست؛ جالب است بدانید زمانی که فرد به این بیماری مبتلا میشود در ابتدا نشانه خاصی ندارد و روند کندی دارد اما به مرور سرعت میگیرد و تمام بدن را درگیر میکند، بعد از گذشت چند هفته یا چند ماه از نیش زدن این پشه، افراد به سالک نوع وخیمتر مبتلا میشوند و بعد از گذشت ماهها یا سالها فرد را از پا خواهد انداخت.
بیشتر بخوانید: نگرانی مردم بابت سالک بیمورد است/سالک درمان قطعی دارد
کوروش صمدی برد تخصصی پوست و مو در گفتوگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اظهار کرد: سالک یا لیشمانیاز، بیماری است که میتواند به صورت پوستی، مخاطی یا اخشایی وجود داشته باشد؛ انواع پوستی آن که بیشتر شایع است، توسط پشه خاکی به نام سلموتوموز منتقل میشود.
این برد تخصصی پوست مو بیان کرد: پشه خاکی بیشتر در نواحی جنوب شرقی کشور، اصفهان و تهران وجود دارد و توانایی رشد در تمام طول سال حتی در برکهها و آبگیرها را دارد و میتواند با زندگی بسیاری افراد بازی کند.
صمدی ادامه داد: سالک دارای انواع مختلفی است؛ زمانی که این انگل وارد بدن میشود، در ابتدا موجب ایجاد یک یا چندین زخم روی صورت و بدن میشود که بعد از گذشت مدتی این زخم با اسکار یا جوشگاه به وجود میآید اما تا آخر عمر روی پوست خواهد ماند.
وی افزود: برای درمان سالک میتوان از ترکیبات خوراکی، تزریقی یا موضعی استفاده کرد ولی درمان تزریقی در داخل ضایعه از بهترین تکنیک درمان است که در این روش ترکیبات آنتیموال 5 ظرفیتی به نام آمپول گلوکانتیم در ناحیه زخم با فواصل مشخص در چندین نوبت تزریق میشود و این ماده موجب از بین رفتن انگل لیشمانیاز خواهد شد.
بیشتر بخوانید: مبتلایان به سالک از مصرف داروها و روشهای زالو درمانی خودداری کنند
راههای پیشگیری از ابتلا به سالکاین برد تخصصی پوست مو تشریح کرد: برای پیشگیری از ابتلا به سالک، باید از روشهایی که پشه را از انسان دور نگه میدارد مانند استفاده از توریها یا روشهایی که موجب مرگ لاور این پشه میشود، مانند خشک کردن برکهها، ریختن لایه نازک از نفت روی برکهها و آبگیرها، استفاده کرد؛ به این طریق چرخه رشد پشه و لاور از بین میرود.
محمد حسین فیض حداد دکترای تخصصی انگل شناسی در گفتوگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ درباره بیماری سالک، اظهار کرد: سالک بیماری است که اغلب به نوع پوستی آن شناخته میشود؛ این بیماری به نوعی است که میتواند هم درون و هم بیرون بدن را گرفتار کند، نوع درونی آن مانند تهال، کبد و غدد لنفاوی را درگیر میکند.
این دکترای تخصصی انگل شناسی ادامه داد: سالک در اثر نیش پشه ماده خاکی از جنس لیشمانیاز به وجود میآید و باعث ایجاد 4 شکل تظاهرات کلینیکی میشود؛ این تظاهرات شامل لیشمانیاز پوستی، اخشایی و جلدی مخاطی ( که هم روی پوست و هم درون مخاط بدن را درگیر میکند ) و لیشمانیاز منتشر شده، است.
فیض حداد درباره سالک نوع اخشایی، گفت: سالک اخشایی نوع بیماری است که از یک کلمه هندی به اسم کالاآزا گرفته شده است؛ کالا به معنای سیاه و آزا به معنای بیماری است که از آن به بیماری سیاه یاد میشود؛ 90 درصد کودکان زیر 10 سال به کالاآزا مبتلا میشوند، این بیماری بیشتر در جاهایی که حیواناتی مانند سگ، روباه، گرگ و شغال هستند به وجود میآید.
بیشتر بخوانید: عامل انتقال بیماری سالک، در هنگام غروب و اوایل شب فعالیت می کند
وی افزود: وقتی حیوانات در محیطی وجود دارند این بیماری در طبیعت پخش میشود و به مرور افراد زیادی را مبتلا میکند؛ این بیماری بیشتر در عشایر دیده میشود که در استانهای فارس، چهارمحال و بختیاری، خوزستان و اصفهان بیشتر شیوع دارد، در حال حاضر این بیماری در مشکین شهر هم گزارش شده است.
این دکترای تخصصی انگل شناسی تصریح کرد: این پس از ورود به بدن با سلولهای ایمنی برخورد میکند؛ یکی از این سلولهای ایمنی به نام ماکروفاژ انگل را به کبد، طحال، غدد لنفاوی پخش میکند و داخل این سلولها به تعداد زیاد تکثیر پیدا میکند، جالب است بدانید که این انگل توسط سیستم ایمنی بدن از بین نمیرود.
فیض حداد با اشاره به اینکه سیر بیماری سالک در بدن کند است، گفت: باید این بیماری را در مراحل اولیه تشخیص داد و به درمان آن اقدام کرد در غیر این صورت ممکن است مشکلات متعددی را برای فرد به وجود آورد؛ علائم اولیه این بیماری شامل تبهای نامنظم، ضعف، تهوع و استفراغ است.
وی ادامه داد: اولین علامت وجود انگل این است که اندام بدن مانند کبد یا طحال بیش از اندازه بزرگ میشود و بعد از آن پوست بدن خشک و زبر میشود، فرد دچار کمخونی و لاغری خواهد شد و گاهی روی بدن لکههایی ظاهر میشوند همچنین از نظر آزمایشگاهی تعداد گلبولهای سفید کم میشوند و لنفوسیتها زیاد و پلاکت خون کاهش مییابد در این صورت فرد دچار خونریزی داخلی میشود که گاهی این خونریزی در لثهها هم دیده میشود.
بیشتر بخوانید: بیماری فراموش شده در مناطق حاشیهای/ سالانه ۲۰ هزار نفر به سالک مبتلا میشوند
این دکترای تخصصی انگل شناسی گفت: زمانی که سیستم ایمنی ضعیف شود، فرد در برابر هر عفونت دیگری که وارد بدنش شود مقاومت نمیکند و به آسانی بیمار میشود؛ خونریزی لثه و بینی باعث وخامت حال بیمار میشود و اگر به موقع این بیماری تشخیص داده نشود، فرد دچار مرگ خواهد شد. قابل ذکر است در بسیاری از مکانها تشخیص این بیماری سخت است و نمیتوان بیمار را پیدا و اقدام به درمان کرد.
چگونه میتوان از سالک پیشگیری کرد؟فیض حداد درباره راههای پیشگیری از بروز بیماری سالک، گفت: اگر سگ آلودهای دیدیم یا باید آن را درمان یا معدوم کنیم، اگر افراد به مناطقی میروند که در محیط آزاد است از پشهبند استفاده کنند یا اگر در اماکنی هستند که پشه خاکی وجود دارد، باید از محل ورود خانه مانند پنجرهها و دربهای ورودی محافظت شود همچنین از دورکننده حشرات استفاده شود.
وی یادآوری کرد: استفاده از حشره کش را در مناطقی که پشه خاکی وجود دارد نباید فراموش کرد تا این پشه رشد نکند لذا باید با محل زندگی پشهها مبارزه کرد همچنین یکی دیگر از راههای پیشگیری استفاده از واکسن است.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: اخبار سلامت اخبار پزشکی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۰۹۹۹۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماهی قرمز چه بلایی بر سر محیطزیست میآورد؟
پیچ و تاب ماهیهای قرمز در آکواریومهای کنار خیابانهای شهر به همان اندازه که نویدبخش نوروز و فرارسیدن سال نو است، اما ماهی قرمز، گونهای غیربومی در کشور است و رها شدن آن در رودخانهها، دریاچهها و سایر آبهای جاری میتواند حیات سایر موجودات دریایی را تهدید کند و سبب از بین رفتن آنها شود.
به گزارش خبرنگار ایمنا، نخستین نشانههای سال نو در کوچه و خیابانهای شهر، آکواریومهای پر از ماهی قرمز است که در پیادهرو یا پشت ویترین بسیاری از مغازهها دیده میشود، اما همین ماهیهای کوچک و زیبا در صورتی که به خوبی از آنها نگهداری و مراقبت نشود، تهدیدی جدی برای سلامت اکوسیستم طبیعی به شمار میآید، از اینرو کارشناسان محیط زیست نسبت به رهاسازی ماهی قرمز در رودخانهها، دریاچهها و سایر محیطهای طبیعی هشدار میدهند، زیرا چنین اقدامی میتواند این گونه را تبدیل به گونهای مهاجم کند، از سوی دیگر این جاندار قادر به ایجاد جمعیتهای بزرگ و پایداری است که بر گونههای ارزشمند بومی کشور غالب میشوند.
کارشناسان و صاحبنظران اعتقاد دارند؛ ماهی قرمز به هیچ وجه سنبل و جایگاه باستانی و پیشینهای در سفره هفت سین ایرانی ندارد؛ از این رو باید تمام مردم به خطرات و آسیبهای شدیدی که این گونه غیربومی به محیطزیست و سایر آبزیان وارد میسازد، توجه کنند؛ چرا که ماهیهای قرمز، تهدیدی جدی برای اکوسیستمهای و پهنههای آبی هستند، این گونه غیربومی و مهاجم از تخم ماهیان دیگر تغذیه میکند و رشد سریع آن روی کیفیت آب نیز تأثیر میگذارد؛ زیرا یکی از منابع تغذیهای آن از جمعیت فیتوپلانکتونها است، بنابراین نباید این گونه در مجرای آبی کشور رها شود؛ چرا که به گونههای ماهیهای بومی، آسیب جدی وارد میسازد و از نظر تشدید رقابتی تغذیه، برای جمعیت سایر گونهها خطرناک و بحرانی است.
آنگونه که سرهنگ جمشید محبتخانی، فرمانده یگان حفاظت محیط زیست کشور اظهار کرده است: رهاسازی ماهی قرمز اگر در محل مناسبی انجام نشود، فاجعهآفرین خواهد بود، هر حیوان محل زندگی مشخصی دارد و اگر قرار باشد آن را به زیستگاه جانوران بومی منطقه دیگری رها کنیم، میتواند منجر به مشکلاتی به ویژه ورود گونه مهاجم شود، بهتر این است که ماهی قرمز خریداری نشود، اما اگر هم خریداری شد آن را در محلها و استخرهایی که محیط زیستهای استان در همکاری با شهرداری و دهیاریها مشخص کردهاند، رها کنند.
ماهی قرمز؛ گونهای مهاجمبر این اساس، میلاد خسروی، محقق گونههای غیربومی آبزی و کارشناس ارشد بیوسیستماتیک جانوری اظهار میکند: ماهی قرمز گونهای غیر بومی است که بهصورت عمدی یا تصادفی به دلیل فعالیتهای انسانی به خارج از محدوده طبیعی خود وارد میشود و در صورتی که بتواند خود را با شرایط جدید محیطی سازگار کند، تولیدمثل میکند و جمعیتهای پایداری را تشکیل میدهد، در نتیجه این گونه غیربومی مانند ماهی قرمز در محیط جدید مستقر میشود و تبدیل به گونهای مهاجم خواهد شد.
وی میگوید: ماهی قرمز بومی کشور چین است که قادر به تحمل طیف وسیع دما، شوری و آلودگی آب است، به همین دلیل میتواند شرایط متفاوت محیط جدیدی که وارد آن میشود را تحمل و خود را با آن سازگار کند، چند سالی است شاهد آن هستیم که مردم پس از ایام نوروز ماهی قرمز خود را در رودخانهها، دریاچهها رها میکنند، چنین اقدامی میتواند برای سایر آبزیان بسیار خطرناک باشد.
محقق گونههای غیربومی آبزی و کارشناس ارشد بیوسیستماتیک جانوری میافزاید: یکی از خصوصیات مهم در زمینه تولیدمثل ماهی قرمز، وقوع پدیده مادهزایی در اینگونه است؛ به طوری که ماهی ماده میتواند بدون حضور جفت خود تولیدمثل کند، همین امر سبب میشود که ماهی قرمز به سرعت در محیطهای وارد شده جمعیتهای پایداری را تشکیل دهد و تبدیل به گونهای مهاجم شود، از جمله آثار زیانبار حضور ماهی قرمزها در محیطهای طبیعی میتوان به افزایش آلودگی و تیرگی آب به دلیل تغذیه از گیاهان و مواد آلی موجود در بستر آب و از بین بردن گیاهان آبزی که برای ماهیان بومی دیگر به عنوان آشیانه و محل تخمریزی استفاده میشود، اشاره کرد.
وی تصریح میکند: پرورش ماهی قرمز در کشور ما بیشتر در استخرهای پرورش ماهی و قفسهای توری انجام میشود، اما بارها شاهد عدم رعایت استانداردهای پرورش بهویژه نکات مربوط به قرنطینه و رها شدن ماهیان پرورشی و زینتی به اکوسیستمهای آبی بودهایم. نوع وحشی ماهی قرمز و گونههای نزدیک به این گونه در برخی سیستمهای آبی کشور مثل تالاب انزلی، دریاچه هامون و دریاچه نئور اردبیل تبدیل به گونه غالب و مشکلساز شده است. نکته بسیار مهم این است که ماهی قرمز نباید وارد اکوسیستمهای طبیعی کشور شود و مردم نباید بههیچعنوان این گونه را در محیطهای طبیعی رهاسازی کنند.
چرا نباید ماهی قرمز را در محیطهای طبیعی رها کنیم؟حسین اکبری، معاون محیطزیست طبیعی و تنوع زیستی اداره کل حفاظت محیطزیست استان اصفهان در گفتوگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه ماهی قرمز گونهای مهاجم که زیستگاه طبیعی در ایران ندارد، میگوید: این نوع ماهیکه در تنگهای خانگی نگهداری میشود، زیرا بومی کشور نیست و زیستگاههای طبیعی در ایران ندارد، گونهای مهاجم به شمار میآید؛ به همین دلیل بهتر است ماهی قرمز از مراکز تکثیر خرید و فروش شود و دستگاههای متولی موظف هستند که با نظارت بر جایگاههای فروش ماهی قرمز، از دستفروشی این گونهها جلوگیری کند.
وی با اشاره به اینکه نگهداری گونههای غیربومی چه ماهیهای قرمز کار راحتی نیست، اظهار میکند: این گونهها نیاز به رسیدگی همیشگی دارند، به طور کلی نگهداری حیوانات در خانه، کار مناسبی نیست و با اخلاق و ضوابط فرهنگی ما همخوانی ندارد؛ به عبارت دیگر درست نیست که یک زیستمند را به خاطر چند روز تعطیلی یا مناسبت خاصی بخواهیم در یک فضای کوچک و موقتی نگهداریم.
معاون محیطزیست طبیعی و تنوعزیستی محیطزیست استان اصفهان، رهاسازی ماهی قرمز غیربومی در طبیعت را تهدیدی برای زیستگاههای طبیعی میداند و میافزاید: رهاسازی این گونه، نه تنها از نظر ضوابط و مقررات ممنوع است بلکه در صورت رهاسازی، این گونهها در طبیعت به عنوان یک گونه مهاجم عمل میکنند، زیرا از آنجا که ماهی قرمز میتواند شرایط زیستی مختلفی را مانند دما و شوری آب به خوبی تحمل کند، به سرعت در طبیعت به جمعیت پایدار میرسد و آسیبهای جبرانناپذیری به اکوسیستمهای آبی وارد میسازد و به رقیب گونههای بومی تبدیل میشود.
وی رهاسازی این گونهها را در طبیعت از نظر ضوابط قانونی ممنوع میداند و میگوید: از شهروندان درخواست میشود که از نگهداری این گونهها خودداری کنند؛ در غیر این صورت، پس از تعطیلات ماهی قرمز را به مراکز و ایستگاههایی که شهرداری در شهر ایجاد میکند، تحویل دهند؛ زیرا رهاسازی این جانوران در زیستگاههای طبیعی به هیچوجه کار درستی نیست و به ضرر اکوسیستمهای طبیعی است.
آسیب ماهی قرمز به چرخه محیطزیستامین محمودی، کارشناس شیلات در گفتوگو با خبرنگار ایمنا، درباره طول عمر ماهی قرمز میگوید: در میان مردم کشورمان جا افتاده که ماهیان قرمز عمری بسیار کوتاه دارند، این در حالی است که اگر این ماهیان در زیستگاههای واقعی خود باشند، عمرشان به ۲۵ سال نیز میرسد.
وی در پاسخ به اینکه پرورش این ماهی چه آسیبی به محیط زیست وارد میکند، اظهار میکند: طبیعتاً ورود هرگونه موجود زنده به زیستگاه یا اکوسیستمی جدید میتواند محیط آن اکوسیستم را تغییر دهد و این امر در مورد آبزیان یا ماهی قرمز نیست و هیچ فردی نمیتواند آن را انکار کند.
کارشناس شیلات میافزاید: ماهی قرمز خصوصیتی دارد که اگر در آبی رها شود بدون اینکه در آن آب ماهی قرمز نری باشد، میتواند تولیدمثل کند و بارور شود، زیرا ماهی بسیار مقاومی در برابر شوری و سطح دما و آلودگی آب است، به همین دلیل امکان افزایش جمعیت آن در آب یا اکوسیستم جدید بسیار بالاست و این امر میتواند کل اکوسیستم منطقه را تحت تأثیر قرار دهد.
وی با بیان اینکه به شهروندان توصیه میشود که از خریداری ماهیهای قرمز در ایام نوروز خودداری کنند، میگوید: در صورت خریداری ماهی قرمز باید به حجم آب و سطح آن توجه زیادی داشت و از تنگهای بسیار گشاد برای ماهی استفاده کرد، زیرا در تنگهای دیگر اکسیژن کافی به ماهی قرمز نمیرسد و در ظرف مدت زمان کوتاهی میمیرد، از سوی دیگر ماهی قرمز در دمای ۲۵ درجه سانتیگراد پرورش و دو و نیم لیتر آب غیرکلردار برای هر ماهی در تنگ آب استفاده شود که این تنگ نیز از نور مستقیم خورشید در امان باشد.
محمودی با بیان اینکه مردم به هیچوجه ماهی قرمز را نباید در منابع آبهای طبیعی، مخزن سدها و رودخانهها رهاسازی کنند، خاطر نشان کرد: آزادسازی این ماهیها در رودخانهها و دریاچههای طبیعی میتوانند اکوسیستم آن منطقه را به هم بزنند، لذا مردم از رهاسازی اینگونه در طبیعت خودداری کنند.
در نهایت، مسئله مهم درباره ماهی قرمز، غیربومی بودن آن است، چرا که با ورود به طبیعت به گونهای مهاجم تبدیل و عرصه را برای گونههای بومی تنگ میکند، زیرا توان رشد این ماهی در طبیعت زیاد است، برخی از افراد ماهی قرمز را در نزدیکترین رودخانه یا برکه رها میکنند تا آن را آزاد کرده باشند، اما نمیدانند که با این کار چه ضرری به چرخه محیطزیست وارد میکنند، زیرا انواع ماهیهای قرمز تهاجمی هستند و با خوردن تخم و نوزاد ماهیهای دیگر، باعث کاهش جمعیت ماهیهای دیگر میشوند و به محیطزیست آسیب میرسانند، از اینرو همه ما در مقابل محیطزیست و جامعه مسئول هستیم و باید رفتار درستی در حفاظت از طبیعت نشان دهیم تا بتوانیم محیط پیرامون و اکوسیستمهای طبیعی و آبی سرزمینمان را حفظ کنیم و احساس مسئولیت را در تمام ابعاد جامعه به ویژه محیطزیست فراهم کنیم.
کد خبر 736186