ساخت فیلم دیدار روحانی با صهیونیستها/ مستندات در فضای مجازی موجود است!
تاریخ انتشار: ۲۵ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۱۰۲۱۹۰
گروه سیاسی جهان نيوز: چند روز پیش بود که وکیل حسن عباسی، استراتژیست انقلابی و رئیس اندیشکده یقین خبر تبرئه موکلش از اتهام نشر اکاذیب و محکومیت به اتهام توهین به حسن روحانی و یکی از وزرای دولت به ۷ ماه حبس داد.
روزنامه کیهان هم طی مطلبی ادعا کرده بود: «ظاهرا اتهام نشر اکاذیب که عباسی از آن تبرئه شده مربوط به خبر دیدار روحانی با یکی از مقامات صهیونیستی در سالهای دور است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ابوالقاسم طالبی، کارگردان انقلابی فیلم سینمایی قلاده های طلا هم در واکنش به محکومیت حسن عباسی توئیتی منتشر کرد و در آن از قصد خود برای ساخت فیلم سینمایی آن دیدار روحانی در سال شصت با یک مقام صهیونیست خبر داد که احتمالا ساخت این فیلم تا روز آزادی حسن عباسی تمام شود و همراه با هم به اکران خصوصی فیلم سینمایی آن دیدار مخفیانه و قابل تامل بروند.
طالبی نوشته است: «بستن دهان حسن عباسی یعنی اینکه دولت با شعر، سخنرانی و مقاله سرعقل نمی آید؛ باید خیلی سریع قصه ملاقات سال شصت و پنج روحانی را به صورت یک فیلم سینمایی به نام خیانت به امام و امت به جشنواره برسانیم و در روز آزادی و استقبال از آقای عباسی، به دیدن اکران خصوصی فیلم برویم.»
احیای ژانر سیاسی
همچنین محمد صادقی نیز در اینباره در روزنامه جوان نوشته است: کارگردان قلادههای طلا یکی از معدود فیلمسازان سینمای ایران است که به ژانر سیاسی علاقه دارد. این کارگردان با ساخت آثاری مانند «آقای رئیسجمهور» و «قلادههای طلا» نشان داده که در این ژانر تبحر دارد. جسارت وی در نقد دولت اصلاحات با فیلم «آقای رئیسجمهور» و پرداختن به حوادث سال ۸۸ با فیلم «قلادههای طلا» وی را از بسیاری از همصنفان خود مستثنی کرده است.زمانی که قلادههای طلا ساخته شد هنوز کشور از التهابات ۸۸ دور نشده بود و طالبی نشان داد موقعشناسی سینمای سیاسی را بلد است و در فیلم علاوه بر نقد عملکرد نیروهای انتظامی و اطلاعاتی کشور، به ریشههای اتفاقات و نقش نیروهای بیگانه در تفرقه افکنی در ایران پرداخت.این کارگردان حتی در فیلم «یتیمخانه ایران» که در ژانر تاریخی ساخته شده بود نیز نگاه سیاسی خود را به نفوذ انگلیس در ایران حفظ کرد. پیشنهاد اخیر ابوالقاسم طالبی اگر در مسیر تولید قرار گیرد، میتواند نوید دوبارهای برای زنده شدن ژانر سینمایی سیاسی در ایران باشد؛ ژانری که اغلب سینماگران ایرانی تمایلی به ورود به آن ندارند یا اصولاً تخصصی در بیان مسائل سیاسی ندارند؛ رویکردی که برعکس در سینمای هالیوود جزو ژانرهای جذاب سینما به شمار میرود.
این روزنامه در ادامه گزارش خود نیز مدعی شده است: مستندات مربوط به دیدار سال ۶۵ در فضای مجازی موجود است و اگر طالبی بر مسئلهای که مطرح کرده پافشاری کند و از سوی دولت نیز سنگاندازی در مسیر تولید چنین فیلمی صورت نگیرد، به طور حتم شاهد یکی از جنجالیترین فیلمهای سینمای ایران خواهیم بود؛ فیلمی که میتواند سینمای سیاسی ایران را به دو مقطع قبل و بعد خود تقسیم کند. توئیت منتشر شده از سوی طالبی با استقبال خوبی در توئیتر مواجه شده و افکار عمومی نسبت به روشنگری درباره یکی از نقاط ابهام حوادث سال ۶۵، ابراز تمایل کردهاند. سینمای سیاسی به دلیل روشنگری درباره مسائل پشت پرده سیاست و بیان ناگفتههایی که اغلب مردم درباره آن بیاطلاع یا کم اطلاع هستند، همیشه جزو گونههای پرطرفدار سینما بوده است. پا گرفتن این سینما در ایران اغلب با مخالفت دولتها روبهرو شده و بهرغم شعار آزادی بیان، اغلب آثاری که در این ژانر ساخته شدهاند، با مخالفتهای علنی و پنهانی روبهرو شدهاند. نمونه این برخوردها را میتوان با فیلم «آقای رئیسجمهور» ساخته ابوالقاسم طالبی مشاهده کرد که حتی پیدا کردن سکانسهایی از این فیلم در فضای مجازی بسیار سخت است.
منبع: جهان نيوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.jahannews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جهان نيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۱۰۲۱۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تهران قدیم| ماجرای ساخت اولین بیمارستان پایتخت/ تصویری خاص از فضای بیمارستان و بیماران در ۱۵۰ سال پیش
به گزارش خبرآنلاین،اینطور که در کتب تاریخی آمده تا زمان ناصرالدین شاه قاجار مکانی به نام بیمارستان و یا مریضخانه وجود نداشت و معالجه بیماران صرفا بر عهده افرادی بود که طبیب یا حکیمباشی نامیده میشدند. اما اولین مریضخانهای که در تهران دایر شد و بیماران را بستری کرد، بیمارستانی دولتی بود که در سال ۱۲۹۰ هجری قمری، مصادف با سال ۱۲۵۱ هجری شمسی به دستور ناصرالدین شاه قاجار در خیابان سپه امروز تأسیس شد و بعدها به بیمارستان سینا شهرت یافت.
همشهری نوشت: مرحوم «ناصر نجمی» استاد و تاریخنگار در این باره در کتابش نوشته: «ناصرالدین شاه در یکی از سفرهای خود به فرنگستان ضمن بازدید از نقاط مختلف شهرها از چند بیمارستان هم بازدید به عمل آورده توجه شاه قاجار به اهمیت چنین محل و تاثیری که در معالجه و مداوای بیماران داشت جلب شد طوری که بلافاصله پس از بازگشت به ایران دستور تأسیس یک بیمارستان مجهز را صادر کرد و این وظیفه مهم را به عهده مشیرالدوله، صدراعظم وقت، علی قلی میرزا اعتضادالسلطنه و ناظمالاطبا نفیسی (پزشک و مولف فرهنگ بزرگ فارسی به فارسی) مامور انجام این کار شدند. ناظمالاطبا پس از تفحص و جستجوی زیاد محلی را در نزدیک چهارراه حسن آباد پیدا کرد و آن را به بیمارستان اختصاص داد و نام آن را هم مریضخانه دولتی گذاشت.»
بنابراین ناظمالاطباء در سال ۱۲۹۰ هجری قمری، اولین بیمارستان تهران و ایران را در میدان حسنآباد و در محلهای به نام هشت گنبد، تاسیس کرد. این بیمارستان تا سالها به نام "مریضخانه دولتی" نامیده میشد. پس از آنکه این بیمارستان شروع به فعالیت کرد، ناظمالاطباء به ناصرالدین شاه پیشنهاد کرد تا در این بیمارستان، پزشکان تربیت شده ایرانی به معالجه بیماران بپردازند. پس از آن و با موافقت ناصرالدین شاه، تدریس رشته طب در مدرسه دارالفنون پذیرفته شد و هر ساله تعدادی دانشجو، به منظور فراگیری دانش پزشکی وارد این مدرسه میشدند و بر اساس تعالیم ناظمالاطباء به فراگیری این دانش میپرداختند. این عده، همزمان در مریضخانه دولتی و تحت نظر پزشکان غربی به کارآموزی پرداخته و توانستند اولین نسل از پزشکان تربیت شده دارالفنون شوند.
این «مریضخانه دولتی» ابتدا با ۴۰۰ تخت با ۳ساختمان مجزا تاسیس و خدمات رسانی کرد. به گفته پرستاران قدیمی بیمارستان و بر اساس اسناد موجود، در یکی از ساختمانهای بیمارستان در یک سال اول تاسیس بیش از ۲۵۰۰ بیمار، درمان شدند.
پس از این بیمارستان، چند بیمارستان دیگر نیز در تهران دایر شد، میتوان از بیمارستان نظامی طهران نام برد که موسس آن شاهزاده علیقلی میرزا بود. "مریضخانه دولتی" پس از چندی و در سال ۱۳۱۹ به پاس زحمات پدر طب ایران به بیمارستان سینا تغییر نام داد. این بیمارستان سالهای متمادی، محلی برای معالجه و درمان امراض بیماران بود.
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1896852