نگرش مشترکی نسبت به فقر در میان مسئولین، خیریه ها و اسناد بالادستی وجود ندارد/خیریه ها باید بر مبنای یک مدل جامع و مبتنی بر اولویتها عمل کنند
تاریخ انتشار: ۲۵ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۱۱۲۷۹۲
امین بختیاری، کارشناس مسائل اجتماعی، بمناسبت روز جهانی مبارزه با فقر در گفت و گو با جام جم آنلاین بیان کرد: در بحث فقر باید دو موضوع فقر مطلق و فقر نسبی از یکدیگر تفکیک شود چرا که فقر مطلق، به فقیری گفته می شود که از حداقل امکانات برای حیات و بقا محروم است. در واقع در این حالت فرد به نیازهای ابتدایی زندگی دسترسی ندارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بختیاری ادامه داد، با وجود آنکه دولت، نهادی حمایتی، سازمان های مردم نهاد و خیریه تلاش های مختلفی انجام داده اند، همچنان بر اساس آخرین آمارها قریب به 30 درصد جمعیت در کشور در فقر مطلق به سر می برند.
این جامعه شناس در ادامه افزود: نکته حائز اهمیت در زمینه فقر و شناخت آن و همچنین متعاقب آن کنترل و مدیریت مسئله اجتماعی فقر آن است که متاسفانه در کشور و در دوره های مختلف پس از انقلاب تصور و نگاههای متفاوتی نسب به چیستی فقر و متعاقبا چگونگی ریشه کن کردن این معضل وجود داشته است. این تکثر گفتمانی در دولت ها سبب شده است تا اسناد بالادستی نظام نظیر برنامه های توسعه هم رویکردهای متفاوتی را در این راستا دنبال کنند. مضاف بر آنکه نگرش برنامه های توسعه نسبت به مساله فقر از اساس دچار اشکال است.
پژوهشگر حوزه سازمان های خیریه در خصوص راهکارهای مقابله با فقر گفت: باید بین مسئولین، مردم و نهاد های مدنی(خیریه ها، سازمان های مردم نهاد و...) یک مفهوم مشترک از فقر و فقیر صورت گیرد تا حدی که به یک سند جامع مبارزه با فقر دست پیدا کرده تا در ادامه الزامات مبارزه با فقر را در آن تعیین کنیم. متاسفانه در حال حاضر، رویکردی که در کشور در خصوص سیاست گذاری وجود دارد مقابله کاملا دولتی با فقر است؛یعنی دولت ها تلاش می کنند که بر اساس طرح های مختلفی که البته در کوتاه مدت موثر است به فقرا کمک کنند، مانند طرح های امدادی، حمایتی و طرح هایی که بیشتر سعی دارند فقرا بصورت موقت از فقر نجات پیدا کنند و هیچ نگاهی برای توانمندسازی آنان در نظر گرفته نمیشود.
بختیاری اظهار داشت: غلبه این رویکرد در مواجهه با آسیب های اجتماعی نظیر فقر در حالی است که ما ظرفیت زیادی برای توانمندسازی فقرا در بین خیریه ها داریم که البته بالفعل نشده است. در حال حاضر در کشور حدود 40 هزار خیریه در حال فعالیت هستند که فعالیت های پراکنده و بعضا غیر اولویت دار در کشور انجام می دهند به دلیل همین عدم وجود الگو و مدل فعالیت است که خیریه ها قادر به رفع فقر نیستند چرا که هیچ سند بالادستی برای شناخت اولویت ها وجود ندارد. توسعه فعالیت های خیریه یکی از بهترین راهکارها برای توانمندسازی مردم است. خیریه ها با گذر زمان تغییر اساسی در ساختار و کارکردشان صورت گرفته است، برای مثال اقدامات خیریه ها در اوایل انقلاب بیشتر حول نیازهای فردی صورت میگرفت اما در حال حاضر خیریه ها کارکردهای کلان و توسعه ای پیدا کرده اند و مساله توانمندسازی را فراتر از صرف مسائل اقتصادی مورد توجه قرار میدهند.
پژوهشگر حوزه سازمان های مردم نهاد در پایان گفت: در شرایط کنونی کشور بهترین و موثرترین راهکار، توانمند سازی جامعه توسط خود جامعه است. بدین مفهوم که به جای اینکه جامعه با سرمایه گذاری دولت توانمند گردد ، خود مردم دست به کار شوند. البته این موضوع نافی آن نیست که دولت هیچ مسئولیتی در قبال این فقرا ندارد؛ خیر، بلکه دولت وظایف خود را انجام می دهد و فعالیت خیریه ها تسهیل میکند. اما برای اینکه جامعه از درون توانمند شود نیاز به همراهی و حرکت خود مردم است. این نوع توانمند شدن بسیار مقاوم تر و پایدار تر است. سیاستگذاری های کاملا عمودی از بالا به پایین است.
منبع: جام جم آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۱۱۲۷۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طعنه سنگین روزنامه جمهوری اسلامی به رئیسی با اصطلاح حوزوی
روزنامه جمهوری اسلامی در مطلبی به رئیسی و دولتش کنایه زد.
این روزنامه نوشت: اصطلاح «ترک فعل» چند سال قبل توسط بعضی از دستاندرکاران امور قضائی از ادبیات حوزوی وارد ادبیات سیاسی شد.
این اصطلاح که ابراهیم رئیسی در زمان تصدی ریاست قوه قضاییه تکرار میکرد با هدف پیدا کردن راهی برای تبلیغات علیه رقبای سیاسی و دنبال مطرح کردن خود بود. با استفاده از این اصطلاح تلاش کردند به افکار عمومی بگویند مسئولین اجرائی وقت در انجام وظایف خود کوتاهی کردهاند و به همین دلیل باید کنار بروند و جای خود را به ما بدهند که اهل «ترک فعل» نیستیم و دقیقاً به وظایف خود عمل میکنیم.
رقابت در عالم سیاست، امری طبیعی است و حتی لازم و مفید هم هست به این شرط که سالم باشد. وقتی رقابت از مرز سلامت عبور کند و به اغراض شخصی و جناحی آلوده شود، هم بیارزش میشود و هم برای جامعه زیانبار خواهد بود و حتی خیلی سریع به آفتی برای لطمه زدن به همان کسانی که عاملان آلوده کردن آن بودند تبدیل خواهد شد و ترکش آن به خود آنان اصابت خواهد کرد.
نزدیکترین و دم دستترین مصداق برای این ادعا، گرفتار شدن مسئولین اجرائی کنونی به اتهام «ترک فعل» است. اکنون یکی از مهمترین انتقادهائی که افراد صاحب نظر و مستقل به دولت دارند اینست که چرا از افراد زبده، کاردان و قوی برای اداره وزارتخانهها و دستگاههای اجرائی استفاده نمیکنید؟
محتوای ایراد و اعتراض این افراد اینست که به سراغ افراد توانمند نرفتن از مصادیق بارز «ترک فعل» است. مهمتر اینکه با این «ترک فعل» مرتکب اقدام خلافی هم شدهاید و به جای افراد کاردان و توانمند به سراغ افراد ضعیف رفتهاید و با این کار خودتان مشکلات زیادی برای کشور به وجود آوردهاید.
منظور معترضین این نیست که مسئولین به سراغ جناح مقابل خود بروند. حرف اصلی آنها اینست که در جامعه ما افراد مستقلی وجود دارند که در زمینههای مختلف صاحب تجربه هستند و بدون وابستگی جناحی آماده خدمت به کشور و پیشبرد امور اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و... هستند.
در بعضی از دولتهای گذشته در همین دوران نظام جمهوری اسلامی دیدیم که حتی هیأت دولت ترکیبی از اعضای جناحهای مختلف و عناصر مستقل بودند و متعهد شده بودند بدون اِعمال وابستگیهای جناحی به وظایف خود عمل کنند و همین کار را هم کردند و امور کشور را به درستی به پیش بردند.
مورد دیگر از مصادیق «ترک فعل» عدم برخورد سیاسی قاطع با چین و روسیه در مورد خیانتی است که آنها به ایران در زمینه تمامیت ارضی کشور درخصوص جزایر سهگانه ایرانی خلیج فارس کردند. چین در سال گذشته در یک مورد و روسیه در همین امسال دو بار مرتکب این خیانت شدند و مسئولین دیپلماسی خارجی ما فقط به گلایه و احضار سفیر یا کاردارشان اکتفا و چین و روسیه هم با توجیهات غیرموجه از ماجرا عبور کردند.
در این ماجرا، وظیفه دولت این بود که تا وادار کردن دولتهای چین و روسیه به عذرخواهی رسمی و سپردن تعهد عدم ارتکاب مجدد چنین خیانتی دست از تلاش برندارد و راههائی را برای رسیدن به این هدف انتخاب کند و بپیماید، ولی متأسفانه چنین نکرد. این، از مصادیق بارز و کاملاً روشن «ترک فعل» است.
سومین مورد، مبارزه جدی، قاطع و کارساز با مفاسد است که قول ریشهکن ساختن آن را دادهاند، ولی به آن عمل نشده است. صاحبنظران میگویند برای خشکاندن ریشه فساد توسط دولتی که تمام امکانات را در اختیار دارد و طبق اراده و خواست خود در حد یک حکمرانی یکدست عمل میکند، دو سال و نیم برای عملی کردن وعدهای مانند جلوگیری از تکرار مفاسد اقتصادی کافی است، ولی متأسفانه انواع و اقسام مفاسد همچنان وجود دارند که بزرگترین و مهمترین آنها فساد واردات چای است. وجود این فساد، علیرغم توجیهات غیرموجهی که بعضی مسئولین کرده و میکنند، از مصادیق بارز «ترک فعل» مسئولین اجرائی است.
مشکل بزرگی که از زمان دولتهای نهم و دهم به وجود آمد و تاکنون ادامه دارد اینست که مسئولین در برابر مفاسد منفعل هستند. برای مبارزه با مفاسد، فقط گفتن و شعار دادن کافی نیست. مردم با دیدن اینهمه مفاسد خسته شدهاند و همزمان با آن، تحمل گرانیها آنها را خستهتر کرده است. حالا که اصطلاح «ترک فعل» وارد ادبیات سیاسی جامعه ما شده، تلاش کنید با پرهیز از «ترک فعل» مشکلات را برطرف و مردم را به زندگی و آینده امیدوار نمائید.