آویزان شدن بخش خصوصی به دولت کارها را خراب می‌کند
تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۱۷۹۷۲۸
فرماندار ویژه ملایر گفت: در بخش اقتصادی و تولید باید به بخش خصوصی اعتماد کرده و امور به بخش خصوصی سپرده شود چرا که ورود دولت و برخی نهادهای دولتی به بخش اقتصادی و آویزان شدن بخش خصوصی به دولت کارها را خراب می‌کند.
باب‌اله فتحی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: شهرستان ملایر یکی از جمله شهرستان‌هایی است که بخشی از معیشت مردم آن در حوزه کشاورزی بوده که بیشتر کشاورزان در بحث باغات انگور متمرکز شده‌اند و بخشی از مردم شهرستان هم در حوزه مبل و منبت و حوزه صنایع فعالیت دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: هر یک از حوزه‌ها در نوع خود دارای مشکلات مربوط به خود هستند و این مشکلات متأثر از وضعیت کل کشور بوده و ریشه در مسائل سالهای گذشته دارد که به کشور تحمیل شد و امروز این مشکلات خود را بروز داده و آثار آن بیشتر دیده می‌شود اما جدای از این امر برای حل مشکلات باید در بحث اقتصادی و تولیدی به بخش خصوصی اعتماد و کارها را به این بخش سپرد چرا که آویزان شدن بخش خصوصی به دولت کارها را تنها خراب می‌کند.
فتحی در ادامه با اشاره به انجمن مبل و منبت ملایر خاطرنشان کرد: در صورتی‌که انجمن مبل و منبت شهرستان به شکل واقعی شکل گرفته و در قالب یک انجمن باشد و با همدلی و انسجام و انگیزه بالا اکثریت مبل و منبتی‌های ملایر جذب این انجمن شوند، بدون شک این امر ضمن رونق اقتصادی نقش موثری در جهش و توسعه این صنعت شهرستان در جهان خواهد داشت.
وی با تأکید بر اینکه رقابت‌ها در بین صنعتگران مبل ملایر نباید به گونه‌ای باشد که به از صحنه راندن هم‌صنفی‌های خود منتهی شود، افزود: صنعتگران مبل و منبت ملایر باید با همدلی و بالا بردن آستانه تحمل نسبت به شکل گرفتن انجمن مبل و منبت کمک کرده و موجب فراگیرتر شدن عضوگیری انجمن شوند و عضوگیری‌ها محدود و منطقه به منطقه در سطح شهرستان نباشد که هر یک از انجمن‌ها یک سازوکار داشته باشد.
فرماندار ملایر یادآور شد: در تلاش هستیم تا با شکل گرفتن واقعی انجمن شهرستانی مبل و منبت ملایر از سالهای آینده برنامه‌های جشنواره مبل و منبت ملایر را انجمن با کمک اعضا در پیش گرفته و دستگاه‌های حاکمیتی دخالت در این امر را به حداقل برسانند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استخدام شهر ملایر منطقه همدان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۱۷۹۷۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برای آموزش و پرورشی که سرپا نیست
مجتبی مرادی؛ حکومت‌ها اگر بتوانند از سلاح و موشک و بمب دست بردارند، از آموزش و پرورش نمی‌توانند صرف‌نظر کنند، چون ایده‌ها، الگو‌ها و مدل‌هایی از کمونیستی‌ترین وضع تا سکولاریسم و لیبرال دموکراسی و اسلام دارند که با قوای نظامی امکان نهادینه‌کردنِ آنها وجود ندارد، پس ناگزیرند روی قوای ذهنی کار کنند تا نظام حکومتی و بلکه اجتماعی‌شان از هم نپاشد و نسل‌های بعدی همچنان به نظم مطلوب و برساخته‌ی حکومت پایبند باشند. از همین روست که گزینه‌ی آموزش اجباری در بسیاری از ممالک هست، حال آن که سربازی اجباری نیست.
انصاف این است که جمهوری اسلامی ایران اصلِ سیِ قانونِ اساسی‌اش را که رایگان بودنِ آموزش و پرورش است مراعات کرده، به علاوه تغییرات پی‌در‌پی نظامِ آموزشی، فارغ از آثار و نتایجش، خود گواه دیگری بر اهمیتِ آن و دغدغه‌ی نظام است.
امروز دیگر با یک حسابِ سرانگشتی معلوم می‌شود که دخل و خرج این سازمان عریض و طویل با هم نمی‌خواند و فقط با تقسیم رقمِ بودجه بر کارکنانش مشخص می‌شود هشت‌اش گروِ نه است. هزینه‌ی مدرسه‌سازی و نگه‌داری ساختمان‌ها و مراکزِ آموزشی خود قوز بالا قوز است. تجهیز مدارس به ضروریات روز گاهی به خیالبافی می‌ماند وقتی هنوز مدارسِ کپری داریم.
اگر تحریم‌ها برداشته شود و نفتِ ۱۵۰ دلاری بفروشند و دستِ دولت و حاکمیت پر باشد، می‌تواند به آزمون و خطاهایِ آموزشی پرورشی ادامه دهد که به احتمالِ زیاد کم‌ترین عوارضِ آن حیف و میلِ بیت‌المال خواهد بود، همین الان آمار‌های رسمی از افتِ شدیدِ تحصیلی و عدمِ رغبت در دانش‌آموز و احتمالا معلم حکایت دارد.
دو چیز ثابت است:
۱. نظام در زمینه‌ی آموزش و پرورش دغدغه دارد.
۲. به هیچ وجه آن را رها نمی‌کند.
دو چیز روشن است:
۱. آموزش و پرورش اگرچه نمرده است، اما سرپا هم نیست.
۲. آموزش مثل هر امر دیگری متناسب با عصر و زمانه‌اش تغییر می‌کند و ابعاد و وجوهِ تازه‌ای می‌یابد.
پیشنهادها:
۱. آموزش مقطع ابتدایی اجباری شود، هزینه‌های آن تمام و کمال به عهده‌ی دولت باشد.
۲. نصفِ هزینه‌ی تحصیل در مقطع راهنمایی از خانواده‌ها گرفته شود و نصفِ دیگر را دولت تأمین کند.
۳. هفتاد درصد هزینه‌ی تحصیل در مقطع متوسطه را والدین و سی درصد دیگر را دولت بپردازد.
۴. نظامِ تربیت‌معلم، مثلِ دانش‌سراها، بعد از مقطع راهنمایی با جدیت احیا و فعال شود.
۵. دانش‌آموزان پس از پایانِ مقطع راهنمایی و با نظارت دولت جذبِ کارگاه‌ها، کارخانه‌ها و مراکزِ تولیدی شوند تا هم ضمن کارآموزی و کارورزی پس از چهار سال نیروی تخصصی کار آماده باشد. بیمه و حقوق حداقلی هم ضروری است.
۶. معافیت‌ها و مشوق‌های مالیاتی و سرمایه‌گذاری برای بخش خصوصی در نظر گرفته شود تا به تدریج و در حالت ایده‌آل نیمی از امر آموزش را عهده‌دار شود. مدارسِ خصوصی یکی از مهم‌ترین ابزار‌های ارتقای آموزش و کاستنِ از بار دولت است.
۷. با فعال شدن بخشِ خصوصی ماجرایی تحتِ عنوان خیرین مدرسه‌ساز و ساختمان‌سازی‌های بیهوده متوقف شده، کمک‌های داوطلبانه‌ی مردمی مستقیما به خزانه‌ی آن برسد.
۸. مدرک‌گرایی که آفت و ضد ارزش است برچیده شده، دانشگاه‌های دولتی به حداقل ممکن برسد (مثلا حداکثر بیست دانشگاه) و بقیه‌ی آموزش عالی به بخش خصوصی سپرده شود تا افراد با هزینه‌ی شخصی و در صورت تمایل در آن مراکز ادامه تحصیل دهند.
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت