به نقل از «ایکنا»

واژه‌های ادبیات دفاع مقدس برگرفته از آموزه‌های قرآنی است/ ضرورت پرورش نویسنده محقق

تاریخ انتشار: ۱ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۱۹۴۷۹۶

میثم رشیدی‌مهرآبادی، نویسنده دفاع مقدس، در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا، با اشاره به مفهوم ادبیات دفاع مقدس اظهار کرد: ادبیات دفاع مقدس، تلفیقی از ادبیات جنگ و ادبیات پایداری بوده و بنظرم نمونه کامل شده‌ای از این دو کلمه است. ادبیات دفاع مقدس را به نسبت عناوین جنگ و پایداری، کامل‌ترین عنوان برای این ژانر می‌دانم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: بخشی از افرادی که در جنگ حضور داشتند، وارد حوزه ادبیات شدند. خدمت بزرگی به ادبیات دفاع مقدس کرده‌اند و به همین دلیل یک ژانر و نگاه جدید در ادبیات ایران پدید آمده است. همچنین فروش آثار دفاع مقدس بیانگر گرایش مخاطب به این گونه ادبی است و جذابیت این نوع ادبی سبب شده است تا مخاطبان این گونه آثار را پیگیری کنند.
این نویسنده دفاع مقدس تصریح کرد: مزیت اصلی ادبیات دفاع مقدس این بوده که مبتنی بر یک اتفاق رئال و واقعی است و در ابعاد گوناگون ارتباط عمیقی با مسائل دینی و تاریخی کشور دارد. این نوع ادبیات به نوعی یک ژانر ادبی است که بسیاری از ژانرها همچون تاریخ، ادبیات و .... را دربطن خود جای داده است و این یکی از مزیت‌هایی است که باعث می‌شود تا بسیاری کسانی که می‌خواهند در حوزه نگارش داستان ورود کنند و می‌توانند در حوزه ادبیات دفاع مقدس قلم بزنند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا در عرصه معرفی جهانی ادبیات دفاع مقدس، پیشرفت‌هایی حاصل شده است؟، گفت: اخیراً کارهایی در این عرصه به خصوص در نمایشگاه فرانکفورت انجام شده نتایج مثبتی در پی داشته است و اخبار رسیده حاکی از آن است که بیشترین قراردادها برای ترجمه آثار مربوط به کتب دفاع مقدسی بوده است. اما به هرحال این تعداد ترجمه با توجه به گستردگی این آثار کم است و نیازمند فعالیت بیشتر و بهتری در این زمینه هستیم.  تنها راه ارائه معرفی ادبیات دفاع مقدس در سطح بین‌الملل، ترجمه است و در گام‌های بعدی می‌توان به تبلیغ آثار اشاره کرد. در گام اول امیدواریم شاهد رشد بیشتری طی سال‌های آینده باشیم.
وی ادامه داد: راهکار اصلی این است که در مجامع بین‌المللی همچون نمایشگاه‌هایی که در خارج از کشور برگزار می‌شود، به جای مدیران پشت میزنشین، کسانی اعزام شوند که دستی بر قلم دارند تا بتوانند با ناشران و مخاطبان خارجی ارتباط برقرار کنند. ارتباط دوسویه میان نویسندگان و مخاطبان سبب موفقیت بیشتر در این عرصه است.
خالق اثر «حاجی فیروز» تصریح کرد: ادبیات دفاع مقدس به دلیل آنکه بر پایه رئال شکل گرفته، الگوساز است. در ایام دفاع مقدس شاهد فداکاری‌هایی بودیم که در تاریخ کمتر مشاهده شده است. در حقیقت آن‌ها تجارب ارزشمندی بر جای گذشته‌اند که هنوز با گذشت این سال‌ها الگویی برای نسل امروز و نسل‌های آینده خواهند بود. امروزه افرادی که در ایام جنگ حضور داشتند، برایمان الگو به شمار می‌روند به همین دلیل الگوها مشخص است و زمانی که در ادبیات دفاع مقدس از آن‌ها صحبت می‌کنیم، برای مخاطبان الگوسازند.
وی بیان کرد: معتقدم الگوپردازی در کارهای داستانی بیشتر رخ می‌دهد و زمانی که ادبیات دفاع مقدس ما براساس اتفاقات واقعی است، به نوعی الگوسازی می‌کنیم. در ادبیات دفاع مقدس هم‌اکنون در مرحله الگوسازی هستیم چون آن شخصیت‌ها در این عصر زندگی می‌کنند. زمانی که در اعصار پس از جنگ به این موضوع بپردازیم و دیگر افراد تجربه‌ای از آن دوران نداشته باشند، ادبیات دفاع مقدس الگوپرداز خواهد بود و افراد این الگوها را در ذهنشان می‌سازند اما هم‌اکنون در زمانی هستیم که افراد بین‌مان زندگی می‌کنند و ما از حضور آن‌ها بهره می‌گیریم.
رشیدی مهرآبادی اظهار کرد: ادبیات نمی‌تواند همه حقایق را منتقل کند. معتقدم همه ژانرها به نحوی تأثیراتی در شرح موفقیت‌ها و عدم موفقیت‌های دفاع مقدس دارند. در میان ژانرها حوزه تاریخ شفاهی نمونه کامل‌تری در بیان واقعیت‌هاست؛ چراکه در آن شخصیت سوژه واکاوی می‌شود و درک کامل‌تری به مخاطب می‌دهد.
وی ادامه داد: در خاطرات پراکنده روی یک شخصیت خاصی ریشه‌یابی می‌کنیم و سپس از کنار آن رد می‌شویم که این امر تأثیر کمتری دارد اما در تاریخ شفاهی روی اتفاقات و افراد متمرکز می‌شویم و همه ابعاد را مورد توجه قرار می‌دهیم. این ژانر در بین ژانرها تأثیرگذاری بیشتری دارد.
این نویسنده دفاع مقدس تصریح کرد: ادبیات دفاع مقدس به دلیل پشتوانه مذهبی و اعتقادی که دارد، فاقد نگاه شکست یا ناکامی است.برای مثال اگر در عملیات‌ها شکست می‌خوردیم، از عنوان عدم الفتح استفاده می‌شود، یعنی به تمام اهداف نرسیدیم بلکه به بخشی از اهداف دست یافته‌ایم و راضی هستیم؛ لذا ناکامی در دفاع مقدس استفاده نمی‌شود. این امر برگرفته از همان فرهنگی بوده که در قرآن کریم آمده است که اگر بکشیم و یا کشته شویم، در هر دو صورت پیروز میدان هستیم؛ چراکه به وظیفه‌مان عمل کردیم و در نزد خدا ماجور هستیم.
وی بیان کرد: درعرصه دفاع مقدس بیش از هرچیزی به محقق و نویسنده نیاز داریم. با توجه به اینکه ایثارگران دفاع مقدس دوره کهولت و میان سالی را طی می‌کنند ما نیاز داریم تا افرادی را پرورش دهیم تا پای حرف آن‌ها بنشینند و خاطراتشان را ثبت کنند. البته این کار در حال انجام است و کلاس‌های نویسندگی در این زمینه برگزار می‌شود اما روندش کند است.
رشیدی مهرآبادی اظهار کرد: توصیه‌ام این است که در گام اول حتی کسانی که چندان تجربه‌ای ندارند، پای خاطرات ایثارگران بنشینند و خاطرات را ثبت و ضبط کنند تا بعدها این صوت‌ها را در اختیار نویسندگان قرار دهند تا تبدیل به یک اثر ارزشمند در این زمینه شوند.
وی بیان کرد: افرادی که بالای هشتاد سال دارند، تجربیات جالبی دارند از نبود امکانات تا پیشرفت سطح زندگی و امکانات تکنولوژی و برخی از این افراد خاطرات نابی دارند که می‌توان آن‌ها را تبدیل به کتاب کرد. قطعاً در زمینه دفاع مقدس هم نیز این چنین است و می‌توان ناگفته‌ها و ناشنیده‌های این جنگ را در این آثار منتشر کرد.

 انتهای پیام

منبع: ایکنا

کلیدواژه: نویسنده دفاع مقدس ادبیات دفاع مقدس خبرگزاری بین المللی قرآن خبرگزاری ایکنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۱۹۴۷۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بزرگداشت «فرانتس کافکا» در جشنواره کارلوی واری

جشنواره بین‌الملی فیلم «کارلوی‌واری» امسال برنامه مرور آثار «فرانتس کافکا» نویسنده بزرگ اهل چک و تاثیر او بر سینما را برگزار می‌کند.

به گزارش ایسنا، جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری امسال قرار است مروری بر آثار «فرانتس کافکا» نویسنده سرشناس و تأثیر او بر سینما را در برنامه ویژه‌ای تحت عنوان «آرزوی سرخپوست بودن: کافکا و سینما» ارائه کند و در آن به تاثیر این نویسنده بانفوذ چک بر فیلمسازانی چون «اورسون ولز»، «مارتین اسکورسیزی»، «عثمان سمبن» و «استیون سودربرگ» بپردازد.

ژوئن امسال صدمین سال درگذشت کافکا است که در آسایشگاهی در شهر کیرلینگ اتریش درگذشت. جشنواره فیلم کارلووی واری به افتخار این نویسنده فیلم‌هایی چون «کافکا» ساخته سودربرگ، «محاکمه» ساخته ولز، «پس از ساعت اداری» به کارگردانی اسکورسیزی و همچنین «مستاجر» از رومن پولانسکی را به نمایش خواهد گذاشت.

به گزارش ددلاین، پنجاه و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کارلوی واری از تاریخ ۲۸ ژوئن تا ۶ جولای (۸ تا ۱۶ تیرماه) در کشور جمهوری چک برگزار می‌شود.

«فرانتس کافکا» یکی از تاثیرگذارترین نویسندگان قرن ۲۱ روز سوم جولای سال ۱۸۸۳ در یک خانواده‌ یهودی آلمانی‌زبان در پراگ، ‌پایتخت جمهوری چک، متولد شد. او بزرگ‌ترین فرزند از جمع شش فرزند خانواده بود و زبان اولی که فراگرفت، آلمانی بود اما بعدها توانست زبان چکی را نیز بیاموزد. علاقه‌اش به زبان فرانسه، او را به آموختن این زبان کشاند.

کافکا پس از پایان تحصیلات ابتدایی و متوسطه، به دانشگاه آلمانی «چارلز فردیناند» در پراگ رفت و در ابتدا به تحصیل شیمی پرداخت؛ اما بعد از دو هفته رشته‌اش را به حقوق تغییر داد و در سال ۱۹۰۶ موفق به کسب دکترای حقوق شد.

تا هنگام مرگ، آثار و سبک نگارش کافکا توجه کمی را جلب می‌کرد. وی پیش از مرگ‌، از دوست نزدیک و مدیر برنامه‌های ادبی‌اش، «ماکس برود» خواست تا تمام دست‌نوشته‌هایش را از بین ببرد.

«دورا دیامانت» که «کافکا» به او علاقه‌مند بود، تا حدودی این درخواست را اجرا کرد؛ اما حدود ۲۰ یادداشت و ۳۵ نامه‌اش را نگه داشت که البته در سال ۱۹۳۳ به دست گشتاپو افتاد. هرچند هنوز تحقیقات برای یافتن دست‌نوشته‌های «کافکا» در حال انجام است.

تمامی آثار منتشرشده‌ کافکا به‌ جز چند نامه‌ای که او در چک به «میلنا جنسکا» نوشت، همگی در آلمان نوشته شدند. کافکا سبک نگارشی منحصر به فردی داشت و البته این مسأله شاید به خاصیت زبان آلمانی برمی‌گردد که این امکان را به وی می‌داد تا از جملات بلند استفاده کند؛ جملاتی که برخی مواقع حتی به یک صفحه می‌رسید.

دو مساله مهم که دائما ذهن «کافکا» را به خود مشغول می‌کرد و وی را تحت فشار قرار می‌داد، رابطه‌ نابسامان او با پدرش و مذهب یهودیت وی بود. ارتباط او با پدرش در بسیاری از آثارش تاثیر گذاشته و امروزه هم از مشخصه‌های بارز این نویسنده برای روانکاوی ذهن وی به کار می‌رود. یهودی بودن کافکا هم از دیگر عواملی بود که موجب می‌شد اکثر داستان‌های او حول محور موضوع بیگانگی به نگارش درآیند.

منتقدان بسیاری سعی کرده‌اند تا آثار «کافکا» را در قالب‌های فکری و عقیدتی خاصی قرار دهند، از جمله مدرنیسم و رئالیسم جادویی، و برخی تأثیر مارکسیسم را در آثار او مانند «قصر»، «محاکمه» و یا «در تبعیدگاه» آشکار می‌دانند. برخی دیگر اگزیستانسیالیسم یا آنارشیسم را سبک مورد استفاده‌ «کافکا» می‌دانند.

شرح‌حال‌نویسان معتقدند «کافکا» همیشه فصل‌های ابتدایی کتابی را که در حال نوشتنش بود، برای دوستان صمیمی‌اش می‌خواند. «میلان کوندرا» بر این باور است که نویسندگان زیادی مانند «گابریل گارسیا مارکز» و «کارلوس فوئنتس» شوخ‌طبعی سوررئالیستی کافکا را در آثارشان استفاده کرده‌اند. «ژان پل سارتر» و «آلبر کامو» دو نویسنده‌ نامداری بودند که بیش از همه تحت تاثیر سبک ادبی خالق «مسخ» قرار داشتند.

«کافکاییسم» (Kafkaesque) اصطلاحی است برای توصیف موقعیت‌های سوررئال، مانند آن‌چه در رمان‌های کافکا رخ می‌دهد و وارد زبان انگلیسی شده است.

با این حال، خوانندگان آثار این نویسنده برای انتخاب یک اثر از او، باید توجه کافی به تاریخ چاپ کتاب داشته باشند؛ چراکه «کافکا» پیش از آن‌که بتواند برخی نوشته‌هایش را برای چاپ آماده کند، درگذشت. بنابراین، رمان‌های «قصر»، «محاکمه» و «آمریکا» همگی توسط مدیر کارهایش «مکس برود»، منتشر شدند.

فشارهای اجتماعی و افسردگی‌های کافکا موجب شد تا او به بیماری‌های متعددی مانند سل، میگرن و بی‌خوابی مبتلا شود. وضعیت وخیم او این اجازه را به او نمی‌داد تا بتواند به اندازه‌ کافی غذا بخورد و از آن‌جایی ‌که آن زمان درمان داخل وریدی هنوز کشف نشده بود، هیچ راهی برای تغذیه‌ او نبود، تا این‌که سرانجام در سوم ژوئن ۱۹۲۴ در آسایشگاهی در منطقه‌ کرلینگ نزدیک وین درگذشت.

پیکر این نویسنده روز یازدهم ژوئن پس از انتقال به پراگ به خاک سپرده شد.

داستان‌های زیادی از کافکا به ‌جا مانده‌اند که از جمله‌ آن‌ها می‌توان به «توصیف جنگ» (۱۹۰۴)، «مقدمات عروسی در ییلاق» (۱۹۰۷)، «تفکر» (۱۹۱۲)، «در تبعیدگاه» (۱۹۱۴)، «رییس آرامگاه» (۱۹۱۷)، «دیوار بزرگ چین» (۱۹۱۷)، «پیامی از سوی امپراتور» (۱۹۱۹) و «محاکمه» (۱۹۲۵). «قصر» (۱۹۲۶) و «آمریکا» (۱۹۲۷) اشاره کرد.

کانال عصر ایران در تلگرام