اقامتگاه‌های بومگردی گیلان از حرف تا عمل(قسمت دوم)+فیلم
تاریخ انتشار: ۱ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۱۹۸۱۲۱
فعالان اقامتگاه‌های بومگردی گیلان از یک بام و دو هوای طرح‌های حمایتی دولت می‌گویند. ۰۱ آبان ۱۳۹۷ - ۱۰:۵۲ استانها گیلان نظرات
به گزارش خبرگزاری تسنیم از رشت، بومگردی مصداق بارز توسعه پایدار و اقتصاد مقاومتی است که تاثیر آن بر روی روستاهای در حال فراموشی انکارناپذیر است چرا که شالوده توسعه اقتصادی را اقتصاد روستامحور تشکیل می‌دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تاسیس اقامتگاه‌های بومگردی با هدف توسعه پایدار، احیاء ارزش‌های بومی و سنتی، حفظ محیط زیست و کمک به اقتصاد جامعه محلی است و اقامتگاه‌های بومگردی یک فعالیت فرهنگی مبتنی بر مهمان‌نوازی ایرانی است که می‌تواند در انتقال فرهنگ‌ها نیز نقش موثری ایفا کند.
تجربه زیستن به سبک سنتی در دامان طبیعت به‌ویژه طبیعت زیبای گیلان برای گردشگران خاطره‌ای شیرین می‌سازد و طعم غذاهای محلی گیلانی در هیچ نقطه از جهان برایشان تکرارشدنی نیست.
اکنون با توسعه روزافزون این اقامتگاه‌ها چالش‌های زیادی پیش روی فعالان این حوزه به چشم می‌خورد که این عوامل سرعتگیرهای زیادی را برای فراهم شدن اقامتگاه‌های بومگردی که با استقبال خوبی هم از سوی گردشگران داخلی و خارجی رو‌به‌رو شده پیش پای فعالان این حوزه می‌گذارد.
با دوربین خبرگزاری تسنیم به نقاط مختلف استان گیلان رفتیم تا با فعالان حوزه بومگردی صحبت کنیم و از موانع توسعه این اقامتگاه‌ها در گیلان بشنویم.
در پاسخ به این پرسش خبرنگار تسنیم که چه عواملی سبب کند شدن روند تاسیس اقامتگاه‌های بومگردی می‌شود همه فعالان و مدیران اقامتگاه‌های بومگردی در گیلان به مشکلات زیاد برای دریافت تسهیلات اشاره کردند و خواستار تسهیل این امر شدند.
یکی از متقاضیان تاسیس اقامتگاه بومگردی که خود کشاورز نمونه است در قاب دوربین تسنیم اظهار داشت: سالهاست که کشاورزی می‌کنم و از مدیران درخواست کردم این مکانی که در اختیار دارم را به اقامتگاه بومگردی تبدیل کرده تا برای چند جوان اشتغال ایجاد کنم اما آنها امروز و فردا می‌کنند.
وی با درخواست از مسئولان جهت اعطای مجوز و تسهیلات جهت تاسیس اقامتگاه بومگردی افزود: گردشگران زیادی می‌توانند به اینجا بیایند و از آب و هوا و طبیعت این منطقه بهره‌مند شوند.
مدیر یک اقامتگاه گردشگری بومگردی که نخستین سازه چوبی در منطقه قلعه رودخان گیلان را ساخته است نیز در مقابل دوربین تسنیم اظهار داشت: متاسفانه در فرآیند احداث واحدهای بومگردی مشکلاتی وجود دارد که سبب می‌شود سرمایه گذار پشیمان شود.
وی با تاکید بر اینکه بانک‌ها یک طرف قضیه به وجود آوردن مشکلات هستند گفت: باید ضوابط و قیمت‌گذاری‌ها بر اساس شرایط کارشناسی شده باشد و اطلاع رسانی به مسافران در سوق دادن به اقامتگاه‌هایی که زیر نظر اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گیلان است هدایت شوند.
یکی دیگر از مدیران اقامتگاه‌های بومگردی گیلان با بیان اینکه از نخستین گام برای تاسیس اقامتگاه بومگردی تاکنون با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کردیم افزود: هر چند وقت یکبار برای پرداخت عوارض، مبلغی را مشخص کردند و دوباره مبلغ را افزایش دادند.
وی با اشاره به اینکه واحدهای اقامتی را تجاری به حساب آورده‌اند و کسی هم پاسخگو نیست گفت: حتی قانون یکسال معاف از مالیات برای اقامتگاه‌ها در نظر گرفته نمی‌شود و این امر سبب شده سرمایه‌گذار رغبتی برای توسعه اقامتگاه‌های بومگردی نداشته باشد.
از مهمترین نکاتی که از سوی فعالان بومگردی مطرح شد بحث آموزش افراد فعال در این حوزه است و از آنجا که بسیاری از اقامتگاه‌ها در مناطق تاریخی احداث می‌شوند نیاز است راهنمایان گردشگری در این اقامتگاه‌ها حضور یابند تا انتقال فرهنگ و تاریخ به گردشگران به‌درستی انجام شود.
نکته مطرح شده دیگر از سوی مدیران واحدهای گردشگری، نظارت و ارزیابی کیفیت خدمات ارائه شده در اقامتگاه‌ها است که باید رصد شود و استانداردهای جهانی و بومی برای آن مورد بررسی قرار گیرد تا شاهد رونق گردشگری استان گیلان باشیم.
اقامتگاه‌های بومگردی بهترین مکان برای پرداختن به فعالیت‌های محیط زیستی و توجه گردشگران به حفظ گونه‌های جانوری و گیاهی مناطق است و می‌توان از این ظرفیت برای آشنایی بیشتر گردشگران با طبیعت به خوبی استفاده کرد.
بحث تخصصی بومگردی و گردشگری با اصول مهمان‌نوازی و اقتصاد و فرهنگ پیوند خورده است؛ ارائه آمار و ارقام نشانه توسعه پایدار نیست؛ در راستای توسعه کمی باید به توسعه کیفی اقامتگاه‌های بومگردی توجه شود زیرا مشکلات این حوزه با شعار حل نمی‌شود.
انتهای پیام/م
R7877/P1486/S6,71/CT7منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۱۹۸۱۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
راهنما برای گالری‌گردی در پایانِ هفته پیشِ رو
این روزها نمایشگاه‌های متعددی در گالری‌های شهر تهران برپاست؛ این گزارش شرحی است از نمایشگاه‌هایی که آخر این هفته فرصت بازدید از آنها فراهم است.
به گزارش ایسنا گالری گردی این هفته همراه خواهد بود با «برگی از پاییز صفر یک» که عنوان نمایشگاه گروهی برپا شده گالری ثالث است. این نمایشگاه جمعه ۳۱ فروردین افتتاح شد. این نمایشگاه به کیوریتوری ابراهیم برفرازی و فاطمه حق دار برپا شده است.
این نمایشگاه گروهی سه شنبه ۱۱ اردیبهشت ادامه خواهد داشت.
برای سر زدن به این نمایشگاه باید به گالری ثالث واقع در تهران، کریم خان زند بین ایرانشهر و ماهشهر شماره١٤٨ رفت.
نمایشگاه انفرادی حبیب فرج‌آبادی نیز جمعه ۳۱ فروردین در گالری اعتماد ۱ برپا شد. این نمایشگاه تا سه شنبه ۱۸ اردیبهشت ادامه خواهد داشت. برای سر زدن به گالری اعتماد باید به میدان هفت تیر، مفتح جنوبی، بن بست شیرودی پلاک ۲۵ رفت.
«خبره نگر» نیز نمایشگاه گروهی است که جمعه ۳۱ فروردین در نگارخانه نگر برپا شد؛ این نمایشگاه تا جمعه ۱۴ اردیبهشت ادامه خواهد داشت.
نگارخانه نگر در قائم مقام فراهانی، خیابان مشاهیر، کوچه بهرامی، پلاک ۵ واقع شده است.
«خورشید کجاست؟» نمایشگاه انفرادی شبنم جهانشاهی است که جمعه ۳۱ فروردین در گالری باوان برپا شد.
در بخشی از استیتمنت «خورشید کجاست؟» آمده است:«در این مجموعه به سراغ آثاری در تاریخ هنر (نقاشی) رفته ام و از آنها به عنوان مثال هایی استفاده می کنم، تا بتوانم بخشی از زیست معاصر خود را با اقتباس از آنها، جستجو کنم. به این امید که بتوانم در پی این جستجو، پاسخی برای پرسش هایم داشته باشم و باز پرسش هایی.
روایت (از حقیقت)، راوی، و دریافت کننده، با یکدیگر در چه رابطه ای قرار دارند؟ آیا دریافت کننده همان روایتی را که راوی می گوید، دریافت می کند؟ (یا بنا به روایت) تجربه زیسته خود را وارد می کند؟
برای من، گاهی هم زیستی، جا به جایی و تغییر موقعیت شخصیت ها و مکان ها، ابزارهای اصلی در این مسیر هستند. نقطه ی روشن و واضح این است، که بر روی هر فیگور در هر کار، نور با جهتی متفاوت قرار دارد.»
این نمایشگاه تا دوشنبه ۱۷ اردیبهشت ادامه دارد و برای سر زدن به آن باید به خیابان مطهری، خیابان لارستان، خیابان عبده، پلاک ۷ رفت.
«طراحی‌ها» یکی از نمایشگاه‌های قاسم حاجی زاده است که این روزها در تهران برپاست. این نمایشگاه جمعه ۳۱ فروردین در گالری مدار موازی افتتاح شد و تا چهارم خرداد ادامه خواهد داشت.
در بخشی از بیانیه این نمایشگاه آمده است: «در سال ۱۳۹۱، قاسم حاجی‌زاده پس از هفده سال غیبت به ایران بازگشت.
در بازگشت به کشور، مستقیماً، به مدت هجده روز به منزل دوران کودکی خود در شعربافان لاهیجان رفت.
در این مدت، هر روز یک پرتره از میرزا کوچک خان می‌کشید، شخصیتی که در تمام دوران کودکی‌اش در همین مکان به عنوان قهرمان ملی مطرح بود.
این اولین بار است که این مجموعه از طراحی‌ها به صورت عمومی نمایش یافته است.»
گالری مدار موازی در خیابان حافظ، نرسیده به چهار راه کالج، نبش کوچه بامشاد، پلاک ۴۰۹ واقع شده است.
«هراس و هوس» دومین نمایشگاهی انفرادیِ این روزهای قاسم حاجی زاده است که جمعه ۳۱ فروردین برپا شد. در این نمایشگاه آثار قاسم حاجی زاده بر دیوار رفته است. این نمایشگاه که در طبقه دوم گالری اُ برپا شده است تا دوشنبه ۲۴ اردیبهشت ادامه خواهد داشت.
برای بازدید از این نمایشگاه باید به خیابان سنایی، خیابان شاهین (خدری)، پلاک ۱۸، طبقه ی دوم رفت.
«سازه‌های نامرئی» عنوان نمایشگاه چیدمان لی لی عامری است که از ۳۱ فروردین تا چهاردهم اردیبهشت در گالری والی به نمایش درآمده است.
این هنرمند در استیمنت این نمایشگاه نوشته است: «سروصدای درون به حشره می‌ماند، به پشه. حشرات به وجود یورش می‌آورند؛ اگر به حشرات درونتان نرسید و نگاهشان نکنید، مزرعه روحتان را می‌جوند و محصول ذهن‌تان را از بین می‌برند. اما سایه‌ها، سایه‌ها دنیایی مبهم، اما واقعی‌تر از واقعیت می‌سازند.
سایه‌ها انعطاف‌پذیرند و به‌آسانی درهم می‌شوند و تیزی‌های دنیا واقعیت را رام می‌سازند. دنیای درون هم دنیای سایه‌هاست؛ به دنیای درون که می‌نگریم، سایه‌ها تیزی‌ها را می‌پوشانند تا زخم‌های روح را نبینیم.
ولی چه بهتر که زخم هویدا شود ... گاه بعضی از تیزی‌های جهان ماده، این جهان به‌اصطلاح واقعی، با همه تیزی‌شان به دنیای درون، به دنیای سایه‌ها رخنه می‌کنند و چنان زخمی برجای می‌گذارند که دیگر نمی‌توان رویش را پوشانید... پشه‌ها و تیزی‌ها و سایه‌ها تمثیل‌هایی هستند از این نزاع برون و درون.»
گالری والی در میدان ونک، خیابان خدامی، پلاک ۷۲ واقع شده است.
نمایشگاه اوریا محمودی، با عنوان «سفرنامه ی تکه تکه» نیز جمعه ۳۱ فروردین در گالری هما افتتاح شد. این نمایشگاه تا سه شنبه ۱۸ اردیبهشت ادامه خواهد یافت و برای سر زدن به آن باید به خیابان کریم خان زند، خیابان سنایی، کوچه چهارم غربی، پلاک ۸، واحد یک رفت.
«خراش» هم با آثار هانیه آزموده جمعه ۳۱ فروردین در گالری عصر افتتاح شد.
در بخشی از استیتمنت این نمایشگاه آمده بود: «در طبیعت که بوده باشید دیده‌اید که ناگهان روز٬ شب می‌شود و ظهر عصر. سایه‌ها بازیگوشی می‌کنند و مناظر پیوسته در هم می‌روند و از چشم می‌گریزند. حتی چیزی ساکن چون کنده‌ای درخت یا دری فولادی تحت تاثیر زمان و در اثر رطوبت و آفتاب و دیگر عوامل مادی می‌پوسد، ریش ریش می‌شود و فرسوده و به مرور زمان ناپدید خواهد شد. این سیر تغییرات مناظر و موجودات برای من آیینه تمام‌نمایی از تحولات شتابناک در واقعیت اجتماعی نیز هست، چرا که هر خراشی بر واقعیت نتیجه سایش و اصطکاکی است که نادیده گرفتن فرآیندهای دگرگون‌کننده را ناممکن می‌کند. ثبت و ضبط این فرایندها مرا به استفاده از مواد گوناگون کشاند تا شاید بتوانم این خراش‌ها بر تن واقعیت را ثبت کنم. برای انتقال بهتر احساسات و افکاری که با آنها دست به گریبانم و در واقع به چنگ آوردن واقعیت گریزپا، نیاز به تکنیکی داشتم که هم خراش‌های زمان بر چهره واقعیت را ثبت کند و هم به اندازه کافی برای به تصویر کشیدن واقعه یا تصویری که در ذهن شکل گرفته، سریع باشد، چرا که برای من مسئله تنها تصویر کردن صرف یک موقعیت یا فضا نبود، بلکه می‌خواستم با خراشیدن سطح بوم و لایه‌های رنگ یک دم آوار سهمگین واقعیت را متوقف سازم و تجربه خود از جهان را به اشتراک بگذارم.»
این نمایشگاه تا جمعه ۱۴ اردیبهشت ادامه خواهد یافت و برای بازدید از آن باید به میرزای شیرازی شمالی، خیابان دلاویز، پلاک ۱۸ رفت.
نمایشگاه گروهی «باغ گل‌تن» هم جمعه ۳۱ فروردین در گالری اِچ افتتاح شد. این نمایشگاه تا جمعه ۱۴ اردیبهشت ادامه خواهد داشت.
برای بازدید از «باغ گل‌تن» باید به خیابان شریعتی ، روبروی دولت ، کوچه میرزا تاراج ، پلاک ۱۰ رفت.
در بخشی از استیتمنت این نمایشگاه آمده است: «داستان ما از دلِ شکسته ناصرالدین شاه و دل باختن او به دخترکی باهوش و جسور در باغ اقدسیه آغاز می شود؛ دخترکی که بعدتر با لقب خانم باشی، از قدرتمندترین زنان دربار ناصری می شود و بنا به روایتی تاثیرگذار در تاریخ قاجار، خانم باشی ثروتمند در قبال دِین نپرداخته یکی از خان های ساوه صاحب پنج پارچه آبادی از جمله روستای زیبای خانقاه می شود. روستایی که با مهر و عشق نوه ی خانم باشی، علی حاجبی تبریزی آباد شد. اینکه در سر اولاد خانم‌باشی چه گذشته که بعد از دیدن روستای خانقاه، دست از تحصیلات عالیه در دارالفنون می کشد و همراه همسر جوان، زیبا و تحصیلکرده اش ، مهین بانو به آنجا می رود، را هیچ کس نمی داند.
به هر تقدیر ملک و خانه اربابی خانقاه این روزها با تلاش سیاوش قاضی نوه آنها همچنان آباد زنده و پذیرای هنرمندان است.
مجموعه پیش رو را جمعی از هنرمندان نقاش همراه گالری آتبین در فضای همین خانه و ملک اربابی و با تاثیر از حس و حال آن ، هنگامی که در قالب یک پروژه کوتاه مهمان قلعه گل تن بوده اند ؛ بر روی بوم آورده اند.
این مجموعه و نمایشگاه بدون مهمان نوازی سیاوش قاضی و سولماز اکبری، همراهی لیلا هدایت پور، حمایت مجموعه بوم ایران و تلاش تانیا عزیزی به انجام نمی رسید.»
«زنده» نمایشگاهی با آثار محمود زنده‌رودی است که هفته گذشته در گالری شیرین افتتاح شد؛ این نمایشگاه تا سه شنبه ۱۸ اردیبهشت ادامه خواهد یافت. برای سر زدن به این نمایشگاه باید به خیابان کریمخان‌زند، خیابان سنایی، کوچه‌ی سیزدهم، پلاک ۵ رفت.
مهرداد ختایی نیز نمایشگاه «آخور» را جمعه ۳۱ فروردین در گالری ماه برپا کرد. این نمایشگاه تا سه شنبه ۲۵ اردیبهشت ادامه خواهد داشت و برای بازدید از آن باید به خیابان آفریقا، بلوار گلستان، شماره ۲۶ رفت.
در بخشی از بیانیه این نمایشگاه آمده است:« آخور- ﺑﺎرﻫﺒﻨﺪ- دﻫﺎنﺑﻨﺪ
!این قرص نان از آن توست به داشته ات قناعت کن، روی برگردان و به تقدیرت راضی و خوشنود باش
مهرداد ختایی (فروردین ۱۴۰۳)
ﮐﻤﯽ از ﻣﻦ
زﯾﺮ ﻧﮕﺎهِ ﻣﻦ ﻋﻼﻣﺘﯽ از ﻣﻦ ﻣﯽﺷﻮد
ﯾﻌﻨﯽ
ﭼﯿﺰی ﮔﺬﺷﺘﻪ در ﭼﯿﺰی
و آن ﮐﻤﯽ ﮐﻪ از ﻣﻦِ اول
در دوﻣﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ
ﯾﮏ ﻣﻦِ ﺳﻮم را ﻋﻼﻣﺘﯽ از ﻣﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ ۱
- رﻧﮓﻫﺎ ﻫﻢﻧﻬﺎدِ یک دیگرند!
- ﻫﻢﺧﺎﺳـﺘﮕﺎه ﭼﻄﻮر؟ ﺳـﺮﻧﻮﺷـﺖ و ﭘﺎﯾﺎﻧﺸـﺎن از ﭼﻪ ﻗﺮار اﺳـﺖ؟ ﺧﻂﻫﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﺷـﻮﻧﺪ؟ ﻓﺮمﻫﺎ و ﺻـﻮرتﻫﺎ؟ آﺑﺸـﺨﻮرِ آنﻫﺎ ﮐﺠﺎﺳـﺖ؟ اﺻـﻠﻦ ﺑﻪ ﺻـﻮرتﻫﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎری ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮑﯽﺷـﺎن ﺧﯿﺮه ﺷـﺪی ﮐِﯽ ﺑﻮد؟ ﺑﻪ ﮐﺪاﻣﺸـﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ دلﺑﺴـﺘﯽ؟ ﺑﻪ ﮐﺪام ﭼﻬﺮه اش؟ از ﮐﺪامﯾﮏ ﺑﺮﯾﺪی؟ اﺻـﻠﻦ ﻫﻨﻮز دل ﻣﯽﺑﻨﺪی؟ ﻫﻨﻮز ﻣﯽﺷـﻮد ﮐﻪ دل ﺑﺴـﺖ؟ ﯾﺎ ﻧﻪ، ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺻـﻮرتﻫﺎ را ﺻـﻮرﺗﮏ ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ؟ راه ﻣﯽروی ﺑﻪ صورت ها، ﺑﻪ ﭼﺸﻢﻫﺎ ﺧﯿﺮه ﻣﯽﺷﻮی و زﯾﺮ ﻟﺐ ﻣﺪام ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺣﮑﻢ ﺻﺎدر ﻣﯽﮐﻨﯽ؟
- ﻣﺮزﻫﺎ، ﻫﻢﺳﺮﺷﺖ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮﻧﺪ!
- اﮔﺮ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺮزی ﺑﺮای ﮐﺴـﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﮔﺬاﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﯽ! اﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺰ در ﻓﺎلِ ﻗﻬﻮه، ﺟﺎی دﯾﮕﺮی ﻫﻢ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻂ و رﺑﻂ ﮔﺸـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﯽ! اﮔﺮ ﻣﺮزﻫﺎ، ﻧﻘﻄﻪﻫﺎ و ﺧﻂﻫﺎ را در آﺳـﻤﺎن، ﻣﯿﺎنِ ﺳـﺘﺎرﮔﺎن و ﺻـﻮرتﻫﺎی ﻓﻠﮑﯽ رج زده ﺑﺎﺷـﯽ! اﮔﺮ اﺻـﻠﻦ ﻣﺮزﻫﺎ ﺑﺮاﯾﺖ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﻨﺪ! اﮔﺮ ﻫﺮﮔﺰ وﻗﺘﯽ ﺑﺮﺳـﺪ ﮐﻪ ﺳـﺮت را از آﺧﻮرِ دﯾﮕﺮان ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﯽ و ﺑﺎز ﻫﻢ اﮔﺮ ﺟﺎی ﻓﺮو ﺑﺮدنِ ﺗﻤﺎمِ ﻟﻘﻤﻪ، ﮐﻤﯽ از آن را در دﻫﺎﻧﺖ ﻧﺸـﺨﻮار ﮐﻨﯽ! ﻧﺸﺨﻮار! راﺳﺘﯽ ﻧﺸﺨﻮار ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ﻣﺰهﻫﺎ را ﻣﯽﭼﺸﯽ؟ ﻣﺮزﻫﺎ را ﭼﻄﻮر؟ اﺻﻠﻦ رﺑﻂِ ﻣﯿﺎنِ ﻣﺮزﻫﺎ و ﻣﺰهﻫﺎ را ﻣﯽﻓﻬﻤﯽ؟
جواد ﺳﺮوش
(۱) ﯾﺪاﻟﻪ روﯾﺎﺋﯽ، ﻣﻦِ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﻣﻀﺎ»
نمایشگاه گروهی «ماندن در تصویر» نیز روز جمعه ۳۱ فروردین در گالری شیدایی برپا شد.
در بخشی از استیتمنت این نمایشگاه آمده است: «در نمایش حال حاضر بر آن بودیم تا آثاری را خلق کنیم که نگرش شخص هنرمند را نسبت به انسان به تصویر بکشد. حال آن که این تلاشها و مکاشفه های غیر باز نمایانه در نتیجه ی تجارب شخصی هر فرد به منظور بررسی روابط انسان با فضای پیرامون و درگیری او با هویت درونی خودش شکل گرفتند. در ساختار بصری آثار فضایی نامتجانس با دنیای پیرامون را مشاهده میکنیم اما در کلیت و محتوا همه بر یک محور استوار هستند؛ هرچند شیوه ی بیان واحدی ندارند. در این مسیر هر یک از ما به نوبه ی خود و فضای فکری منحصر به فرد خود که گاهاً برگرفته از رویدادهای مینی عکسهای آرشیو شده خاطرات گذشته و حتی تصاویر ذهنی هستند در تلاش برای ثبت لحظه هایی از دیگران و خودمان بودیم که در برهه ای از زمان به پایان رسیدند که برای ادامه ی حیاتشان خود را ملزم به تصویر درآوردن آنها دانستیم.»
این نمایشگاه تا جمعه ۱۴ اردیبهشت در گالری شیدایی ادامه خواهد داشت و برای سر زدن به آن باید به میدان هفتم تیر، میدان بهار شیراز، روبروی موزه عکسخانه شهر، پلاک ۱۴۹، واحد۱ رفت.
«زمین» نمایشگاه انفرادی هاله متولی است که هفته گذشته گالری بستان افتتاح شد. برای سر زدن به این نمایشگاه باید تا چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت به خیابان مطهری- خیابان لارستان- نبش بیست و دو- پلاک ۷۱ رفت.
«نمایشگاه نقاشی و طراحی سفر رهایی روح زنده یاد نامی پتگر» نیز نمایشگاهی انفرادی است که جمعه ۳۱ فروردین در گالری کاما برپا شد. این نمایشگاه تا دوشنبه ۱۰ اردیبهشت ادامه خواهد داشت.
برای بازدید از این نمایشگاه باید به گالری کاما واقع در جردن ،خیابان دیدار شمالی کوچه کیش شرقی پلاک ۲۰ ،طبقه اول رفت.
نمایشگاه «نه این دنیا، نه اون دنیا» نیز جمعه ۳۱ فروردین با آثار مامک حجازی در گالری ریشه۲۹ افتتاح شد. این نمایشگاه تا جمعه ۱۴ اردیبهشت ادامه خواهد داشت.
برای بازدید از این نمایشگاه باید به گالری ریشه۲۹ در الهیه، خیابان آقابزرگی، روبه روی بانک آینده، جنب بانک خاورمیانه، پلاک ۳۱ رفت.
نمایشگاه انفرادی فریدون آو با عنوان «برای نوروز» و «آثار بزرگ روی بوم» جمعه ۱۷ فروردین در گالری زیرزمین دستان افتتاح شد. این نمایشگاه تا جمعه پیشِ رو، ۷ اردیبهشت ادامه خواهد داشت.
گالری زیرزمین دستان در خیابان فرشته، خیابان بیدار، پلاک ۶ واقع شده است.
در این باره این نمایشگاه نوشته شده است: «زیرزمین دستان و ۲+ با افتخار تازه‌ترین مجموعه آثار فریدون آو، «برای نوروز» و «کارهای بزرگ روی بوم» را همزمان از روز جمعه ۱۷ فروردین ۱۴۰۳ در معرض دید قرار می‌دهد. این نمایش تا ۷ اردیبهشت ادامه دارد. نمایش‌های بهاری این هنرمند از زمانی که او از گالری‌ها دعوت کرد درهایشان را در ایام نوروزی به روی رهگذران بگشایند از یک دهه پیش به یکی از رویدادهای صحنه هنر ایران تبدیل شده است. نود (۹۰) اثر روی کاغذ و بوم، از جمله شش مجسمه، دیوارها و کف گالری را مزین خواهند کرد. نمایش انفرادی پیشین این هنرمند در دستان با عنوان «آثار اخیر در دوران قرنطینه» (۱۴۰۱) نیز در هر همین دو فضا برگزار شد. یک نمایش بزرگ از فریدون آو، «چند فصل: فریدون آو و مجموعه لعل» به کیوریتوری نگار عظیمی و سهراب محبی، در سال ۱۴۰۲ در آرت جمیل، دبی، امارات متحده عربی برگزار شد. در دی ماه ۱۴۰۲ در گالری توتال آرتز دبی افتتاح شد و تا تیر ۱۴۰۳ برای بازدید عموم خواهد.
فریدون آو اصرار دارد که «برای نوروز» و «کارهای بزرگ روی بوم» بخشی از هیچ مجموعه‌ای نیستند و صرفاً محصول «کنش» هنرمندانه‌اند. هنرمند با گذاشتن پارچه‌های کوچک روی میز کار خود به خطوط و شکل‌ها اجازه می‌دهد تا فرم‌هایی بسازند و حوادث به تکیه‌گاهی برای سایر بوم‌های کوچک و بزرگ تبدیل شوند. سال‌های کووید، هنرمند ۷۹ ساله را واداشت که هر روز از خانه‌اش به استودیوی خود برود تا به شکلی خستگی‌ناپذیر به کار بپردازد و آنچه را که در آن سال‌ها بیشتر آرزویش را داشت، یعنی ارتباط با کیهان، فرا بخواند. مسیر او از میان درختزاری می‌گذشت.»
نمایشگاه انفرادی «نویز آف» دیگر از نمایشگاه‌هایی است که جمعه ۳۱ فروردین در گالری بام افتتاح شد. این نمایشگاه آثار امیر عباسی را به نمایش درآورده است.
گالری بام تا سه شنبه ۱۱ اردیبهشت میزبان این نمایشگاه خواهد بود.
در بخشی از بیانیه این نمایشگاه آمده است: «نویز آف
گذشته هر انسان نقش برجسته ای در احوال امروزش دارد.آنچه در گذشته رخ می دهد ،در حال حاضر، شامل تغییرات و برساختهایی می شود که توالی زمان ،فرهنگ و سیاست بر آن تحمیل کرده است.
اشیا نیز در برساخت زبان وفرهنگ دگرگون می شوند و این دگرگونی در مقابل دیدگان ما مسیری متضاد را طی می کند.اگر چه گاهی این سلب واقعیت یا تحریف در شکل نوستالژیک آنها تاثیری نمی گذارند، اما قابل توجه است.
در مجموعه پیش رو ، نوارها استعاره ای از بر ساخت زبانی و فرهنگی جوامعی نظیر ما هستند .این وارانه سازی ، امروز از آن جهت برجسته شده است که نمود آن در زندگی ما ، شکلی طنز گونه و قابل تامل پیدا کرده است .چیزی که در گذشته ، گاهی با سانسور همراه بوده است و امروز طی فرآیندی فرهنگی ، در دایره ایدئولوژیک نهاد حاکم قرار ندارند .چیزی دگرگون و فراموش شده ، که ماهیت واقعی از آن سلب شده تا نوعی معنا سازی وارانه اتفاق بیافتد.اما امروز در مسیری متفاوت اما بی اثر و تنها نوستالژیک در ذهن ما نقش بسته است.»
برای سر زدن به این نمایشگاه باید به خیابان سنایی، کوچه نوزدهم، پلاک ١٦، زنگ دوم رفت.
نمایشگاه انفرادی «فنا» با آثار ریتا رحیمی نیز جمعه ۳۱ فروردین در گالری شمیس افتتاح شد. برای بازدید از «فنا» باید به فرمانیه، بلوار اندرزگو، خیابان دانیالی، شماره ۸ رفت. این نمایشگاه تا دوشنبه ۱۰ اردیبهشت ادامه خواهد داشت.
جمعه هفته گذشته مونا خورشید دوست نمایشگاه انفرادی «می‌شنوی؟» را در گالری دوست برپا کرد. این نمایشگاه تا سه شنبه ۱۸ اردیبهشت ادامه خواهد یافت.
در بخشی از بیانیه این نمایشگاه آمده است: «می‌شنوی؟ گوش‌ها به اصوات آرام و ممتد خو می‌گیرند و به مرور آن را سکوت می‌شمارند. از آن پس «شنیدن» دیگر ساده نیست. هوشیار باید بود و گوش‌ها را تیز کرد. در این مجموعه سکوتِ تن را به تصویر کشیده‌ام. برای جُستنِ نغمه‌ای که پیوسته در بطن آن جاریست. زمزمه‌ی آرام و آهنگینی که هیاهوی جهان آن را بلعیده و گوش‌ها به آن خو گرفته‌اند. گوش بسپاریم به آوای استخوان‌ها. این مجموعه تلاشی‌ست برای « شنیدن »...»
گالری دوست در خیابان خرمشهر، خیابان عشقیار، خیابان چهارم، شماره ۴ واقع شده است.
«گفتگوهای من و آن دیگری» نیز نمایشگاهی انفرادی است که جمعه ۲۴ فروردین با آقار پریسا تقی پور در پروژه‌های آران افتتاح شد. این نمایشگاه تا جمعه ۷ اردیبهشت ادامه خواهد داشت.
برای بازدید از این نمایشگاه باید به تهران، خیابان نوفل لوشاتو کوچه لولاگر پلاک ۵ رفت.
نمایشگاه انفرادی «مسیر عشق» نیز از جمعه ۲۴ فروردین در گالری آداپا برپا شده بود. این نمایشگاه تا دوشنبه ۲۴ اردیبهشت ادامه خواهد داشت.
برای بازدید از این نمایشگاه با آثار محمد حسن نعمتیان باید به میدان ولیعصر، کوچه‌ی سازش، کوچه‌ی پنجم، کوچه‌ی صومعه‌سرا، پلاک ۵ رفت.
انتهای پیام
تصادف مرگبار در محور دره شهر-بدره ۴ کشته برجای گذاشت