انتقاد از افزایش قیمت بنزین:خودروسازها،ماشین پرمصرف می سازند،هزینه اش را مردم بدهند؟
تاریخ انتشار: ۲ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۲۱۵۵۸۱
ساعت24-مصرف کنندگان خودرو در ایران مسئول مصرف بالای بنزین، آلودگی هوا و تلفات بالای حوادث رانندگی معرفی میشوند، بی آن که بخش عرضه یعنی خودروسازان داخلی مورد سوال قرار گیرند.
در همین شرایط جلوی ورود سالانه بیش از یک میلیون خودرو مونتاژ یا ساخت داخل پرمصرف و ناایمن به بازار کشور گرفته نمیشود. این بدترین نوع برخورد دولتها با معضلات است که به جای برخورد با مسببان و عاملین، قربانیان آن مجازات شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
جریانهای رسانه ای و اقتصادی مدافع افزایش قیمتها، هیچگاه به صنایع متکی به رانت انرژی مانند پتروشیمی، فولاد و کانی غیرفلزی که مصرفکننده مهم انرژی با بهای بسیار ارزان هستند، اشاره نمیکنند. گویی از دیدگاه این جریان و ذینفعان پشت صحنه، صنایع رانتی مجاز به استفاده از انرژی و منابع ارزان برای صادرات مواد اولیه (زیر بهای جهانی) هستند، اما مردم باید از آن محروم باشند.
بخش غالب مصرف انرژی به سیاستهای توسعه صنعتی متکی به صنایع انرژیبر رانتی با ایجاد ارزش افزوده و اشتغال پایین و از سوی دیگر بخش غالب مصرف آب به مدیریت ناکارآمد منابع آب و بخش کشاورزی برمیگردد. طی سالهای اخیر، بهرهوری انرژی در بخش صنعت تنزل یافته است. بیش از 10 درصد از کل مصرف انرژی الکتریکی کشور در صنایع فولاد مصرف میشود که دارای سهم بالای مصرف انرژی الکتریکی تولید فولاد در سطح جهان هستند.
در راستای شفافسازی فضای اطلاعاتی مسوولان ذیربط باید بهصورت دقیق بهای نهایی سوختها، گاز، انرژی الکتریکی و آب تحویلی به صنایع انرژیبر نظیر پتروشیمی، فولاد و سیمان، مصارف خانگی و تجاری را اطلاعرسانی کنند تا روشن شود که واقعیسازی بهای این اقلام از چه بخشهایی باید آغاز گردد. درخصوص بنزین لازم است «نسبت بهای بنزین در کشور به متوسط بهای جهانی» با «نسبت بهای نفت، گاز و انرژی الکتریکی تحویلی به صنایع انرژیبر به متوسط بهای جهانی» مقایسه شود.
مقصر اصلی افزایش مصرف مردم سیاستها و اقدامات دولتها هستند و در این میان مردم که قربانی سوءمدیریتها هستند نباید بهعنوان مسوول مصرف نامتعارف انرژی معرفی شوند و با افزایش قیمتها مجازات شوند. اگر دولت واقعا قصد مدیریت و بهینهسازی مصرف نهادههای انرژی را دارد، در ابتدا باید با سیاستگذاریها و اقدامات لازم، زمینههای کاهش مصرف آن را فراهم کند و سپس افزایش بهای آنها را مدنظر قرار دهد. در این راستا لازم است تا واقعیسازی انرژی از بخشهای اقتصادی دولتی و شبهخصوصی انرژیبر (مانند صنایع بزرگ پتروشیمی و فولاد) شروع شود.
منبع: خبرآنلاینمنبع: ساعت24
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۲۱۵۵۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قیمت بلیت کنسرتهای تهران به ۹۰۰ هزار تومان رسید!
به گزارش همشهری آنلاین، از ابتدای امسال، سقف قیمت بلیت کنسرتهای پایتخت به مرز ۹۰۰ هزار تومان رسید که این اتفاق، برخلاف آنچه انتظار میرفت، اگرچه در ابتدا، سکتهای موقت را در روند استقبال مخاطب رقم زد اما اکنون نگرانی خاصی از این بابت احساس نمیشود و فرآیند استقبال از اجراهای زنده، بهمانند قبل بازگشته است.
افزایش ۱۰۰ هزار تومانی سقف بلیت کنسرت، تا چه اندازه منطقی و درست است؟طبیعی بود که در ابتدای سال جدید، قیمت سالنها به عنوان بزرگترین هزینه برگزاری یک کنسرت، بهمانند سایر اقلام، با درصدی رشد همراه است. برای سال گذشته، قیمت گرانترین سالن پایتخت، برای ۳ روز پایانی هفته، ۴۲۰ میلیون تومان بوده است. این رقم با هزینههای دیگری چون صدا، الایدی، بیمه مخاطبان، پارکینگ، اتاق تشریفات، سالن پذیرایی و ... هزینهای حدود ۵۰۰ میلیون تومانی را روی دست تهیهکنندگان میگذاشت. حالا به این رقم بیفزائید دستمزد خواننده، گروه نوازنده، صدابردار و ... را که سبب میشد تا حتی اگر ۳۰ صندلی یک کنسرت خالی بماند، آن برنامه، صرفه اقتصادی چندانی برای تهیهکننده موسیقی نداشته باشد.
حالا و با شروع سال جدید، هزینه برخی سالنها، با رشد حدودا ۱۰درصدی مواجه شده است که این مهم سبب میشود تا تنها، هزینه اجاره سالن و متعلقات آن به چیزی درحدود ۵۵۰ میلیون تومان برسد که برای چنین وضعیتی، چارهای جز افزایش قیمت بلیت وجود ندارد. اکنون حتی بیم آن میرود که با شروع دور جدید کنسرتها از پایان ماه صفر (نیمههای شهریورماه) باز هم سالنداران، هزینه اجاره سالن را افزایش دهند.
طی خبری که به گوش خبرنگار ایرنا رسیده، درابتدا، تهیهکنندگان رقم ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان را بهعنوان سقف قیمت بلیت کنسرت برای سال جدید پیشنهاد میدهند اما این رقم به ۹۰۰ هزار تومان تعدیل یافت و درمقابل، کف قیمت بلیت که برای سال گذشته، رقم ۳۴۰ هزار تومان بود، به ۵۰۰ هزار تومان افزایش پیدا کرد. بنابراین هماکنون کنسرتهای پایتخت، بین ۵۰۰ تا ۹۰۰ هزار تومان به فروش میرسد.
چه کنیم که کنسرت از حالت یک کالای لوکس خارج شود؟کنسرت سالهاست که با این اعداد و ارقام، به یک کالای لوکس تبدیل شده که برخی اقشار جامعه، استطاعت بهرهمندی از آن را ندارند. استقبال بسیارخوب مخاطبان از کنسرتهای جشنواره فجر سال گذشته که قیمت بلیتهایش از ۹۵ هزار تا ۵۰۰ هزار تومان متغیر بود، نشان داد که درصورت کاهش مبلغ بلیت، سایر اقشار نیز از این اتفاق، استقبال خواهند کرد بنابراین اگر قرار باشد در شرایط عادی نیز استقبال خوبی از کنسرتها صورت بگیرد، در وهله نخست باید هزینه سالنها پائین بیاید.
تهیهکنندگان رقم ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان را بهعنوان سقف قیمت بلیت کنسرت پیشنهاد میدهند اما این رقم به ۹۰۰ هزار تومان تعدیل یافت و کف قیمت بلیت نیز به ۵۰۰ هزار تومان افزایش پیدا کرد
در این مقوله، توجه به چند نکته بسیار ضروری است: این سالنها، طی سانسهای صبح خود، میزبان برنامههای مختلفی هستند که درآمدزایی بسیارخوبی از این محل کسب میکنند و بنابراین دلیلی ندارد که برای سانسهای شبانه که طبیعتا باید خالی باشند و برنامهای در شب برگزار نمیشود، چنین ارقامی را از کنسرتگذاران دریافت کنند.
ثانیا اگر هم بخواهیم به استانداردهای جهانی این حوزه توجه کنیم باید بگوئیم که اولا، هیچیک از این سالنها، اختصاصا برای برگزاری کنسرت ساخته نشدهاند و عموما سالنهای همایش هستند که بعضا پخش فیلم نیز میکنند بنابراین نباید هزینه سالنهای تخصصی کنسرت را دریافت کنند. همچنین این سالنها، هزینههایی چون پارکنیگ، بیمه انفرادی و ... را به کنسرتگذار تحمیل میکنند که سبب میشود تا هزینه نهایی کنسرت بالا برود.
حتی برخی از این سالنها، فاکتورهای عجیبی برای کنسرتگذارها میپیچند. مثلا بکاستیج در تمام جهان، به همراه سالن در اختیار گروه قرار میگیرد اما برخی سالنهای پایتخت، بابت این امکان و جدای از هزینه سالن برگزاری، هزینههای سنگینی دریافت میکنند که سبب میشود تا افزایش مبلغ بلیت به تنها راهکار کنسرتگذار برای صرفه اقتصادی تبدیل شود.
باید فرهنگ کنسرتگذاری را تغییر دهیمدر این شرایط، سالندار، تنها به دریافت هزینه سالن خود میاندیشد و برایش مهم نیست که قیمت تمامشده بلیت چقدر میشود. بنابراین نخستین گامی که باید در مسیر اصلاح قیمت بلیت برداشته شود، ترمیم هزینه سالن و واقعی کردن قیمت اجاره سالن است. وگرنه فعالان حوزه موسیقی که شامل گروه صدابرداری، نوازندگان، خواننده و ... میشود، با درک مصائب این حوزه، دستمزدهایی غیرواقعی طلب نمیکنند. سنگ بزرگ پیش پای کنسرتگذاران، هزینه سالن است که امیدواریم تا انتهای امسال، مشمول جراحی اقتصادی شود چرا که قطعا بهای بلیت برای سال آینده، میلیونی خواهد شد که برازنده برآیند فرهنگی کشور و سرانه نشاط اجتماعی آن نخواهد بود.
ضمن اینکه با احداث آسمانه هنر ایران، این مشکل تاحدودی مرتفع خواهد شد اما ضروری است تا زمان بهرهبرداری از این سازه ایرانی - اسلامی، نسبت به این جولان قیمت سالنهای کنسرت، یک واکنش درست صورت بگیرد تا هزینه این نرخگذاریهای سلیقهای، از جیب مردم پرداخت نشود.