به نقل از «ورزش 3»

از حماسه ملبورن تا صبح جهنمی پرسپولیس

تاریخ انتشار: ۱۲ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۳۵۷۵۴۲

پاییز بود. درست مانند اکنون که پاییز است. بیست و یک سال پیش در یک روز سرد پاییزی باید انتخاب می کردیم؛ ماندن در مدرسه یا رفتن برای دیدن فوتبال.

به گزارش "ورزش سه" ،  یادم نیست کلاس چندم بودم. اما در مقطع راهنمایی درس می خواندم. اصلا چه اهمیتی دارد که در آن سال من کلاسِ چندم بوده‌ام! اصلا کدام دانش آموز یادش هست که در بعداز ظهر روز هشتم آذر 1376 چه درس‌هایی داشته و کدام کلاس‌ها را رفته است؟ اما همه‌ی ما یادمان هست که در آن روز، کجا و در چه شرایطی بازی برگشت ایران و استرالیا در مقدماتی جام جهانی 1998 را دیده‌ایم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اجبار خانواده، ما را به مدرسه فرستاد. اما قلبمان با فوتبال بود. با اینکه به مدرسه رفتیم، خوب می‌دانستم که در شرایطی عالی بازی را خواهم دید. تقریبا تمام بچه‌ها به فکر بازی بودند. اما پایمان در مدرسه گیر بود.

زنگ کلاس‌ها زده شد. برخی حسرت ندیدن بازی را می‌خوردند و معتقد بودند که بازی را نخواهیم دید. برخی دعا می‌کردند که ببریم. برخی هم انگار نه انگار که چنین دیدار مهمی در پیش است؛ این دسته آخر همان بچه زرنگ‌های منفور بودند.

ما اما برنامه فرار از مدرسه را چیده بودیم. راه فرار دیوار پشت مدرسه و هدف، رسیدن به جایی برای دیدن بازی از تلویزیون بود. اما کجا؟

به خانه‌های خودمان نمی‌توانستیم برویم، چون آنجا حتما از ما می‌پرسیدند که چرا اینقدر زود به خانه آمده‌ای، و اگر واقعیت را می‌فهمیدند، روزگارمان سیاه بود. اما ما به یقین می‌دانستیم که باید برویم. گویی می‌خواستیم از زندان آلکاتراز فرار کنیم یا حتی چیزی فراتر از آن...

خبر آمد که مدیر مدرسه قصد دارد بچه ها را هنگام شروع بازی به نمازخانه ببرد و آنجا بازی را از طریق تلویزیون پخش کند. یادم نیست نام مدیرمان چه بود. اما معلمی که مسئولیت کنترل بچه‌ها را بر عهده گرفت، آقای فتح الهی بود. همان معلم قد بلندی که ریاضی درس می داد. همه از او حساب می بردند. کارش درست بود.

هنوز هم یادم هست که وقتی سرکلاس می‌آمد، نفس در سینه‌ها حبس می‌شد. کُتش را به آرامی در می‌آورد، آستین‌ها را بالا می‌زد، ساعت مچی‌اش را به آرامی در می‌آورد، از پنجره به بیرون نگاهی می‌انداخت و سپس می‌گفت: «کلاس! تمرین‌ها رو بزارید جلوتون.» این جمله آغازِ ماراتنی بود که گویی پایانی نداشت. وآی اگر تمرین‌ها را حل نکرده بودی...

به هر روی، بیست و یک سال پیش، آقای فتح الهی مسئولیت کنترل بچه‌های مدرسه را برعهده گرفت تا مسابقه برگشت ایران و استرالیا در نمازخانه مدرسه، پخش شود. من اما اصلا به این مسئله امیدوار نبودم.

ساعت پخش مسابقه نزدیک بود و ما را به نمازخانه بردند. تلویزیونی سیاه و سفید و کوچک در جلوی نمازخانه‌ای بزرگ قرار داشت. آنتنی هم برایش تهیه شده بود. قرار بود بازی را از همین تلویزیون ببینیم. صف‌های جلو از قبل اشغال شده بود. صدای گزارش بازی را هم قرار بود با بلندگو پخش کنند. در واقع قرار نبود بازی را ببینیم، فقط میشد بازی را شنید.

شهر ما(شهرستان الشتر) شهری کوچک بود که مدرسه‌های زیادی نداشت. پس تعداد دانش آموزان در هر کلاس بسیار زیاد بود. آن زمان در هر کلاس بین 60 تا 80 دانش آموز حضور داشت. مدرسه ما هم حداقل 12 کلاس داشت. این یعنی دیدند بازی بین حدود 800 دانش آموز...

مسئولان مدرسه می‌خواستند به هر قیمتی شده بچه‌ها را در مدرسه نگه دارند.

من اما دیدنِ صحنه‌های داخل نمازخانه، باورم را برای فرار بیشتر کرد. به همپیمانانم نگاهی انداختم و در کسری از ثانیه، خود را به دیوار پشت مدرسه رساندیم و... تنها 10 دقیقه از بازی گذشته بود که در کنارِ پسرعمه‌هایم و در میان جمعی از فامیل، نشسته و مشغول دیدن بازی بودیم. امروز و پس از 21 سال به آن تصمیمم افتخار می‌کنم.

امروز شنبه 12 آبان 1397 است. پرسپولیس در بازیِ رفتِ فینال لیگ قهرمانان آسیا مقابل کاشیما آنتلرز ژاپن به میدان رفت و با دو گل بازی را باخت. از شانس بد، این بازی به دلیل اختلاف ساعت پنج و نیم ساعته ما و ژاپن، ساعت 09:30 صبح به وقت تهران از تلویزیون پخش شد.

این ساعت برای چنین بازیِ مهمی، یعنی تکرار همان چالشِ 21 سال پیش برای دانش آموزان. اما زمانه تغییر کرده است و روزگار ما و دانش آموزان امروز اصلا شبیه به هم نیست.

 

دانش آموزانی که دغدغه دیدن بازی پرسپولیس در فینال جام باشگاه‌های آسیا را داشتند، از یک هفته پیش تلاششان را برای تعطیلی مدارس در روز شنبه آغاز کردند. آنها برای رسیدن به هدفشان مستقیم سراغ وزیر آموزش و پرورش رفتند و در صفحه شخصیِ او برایش نوشتند که باید روز شنبه را تعطیل کند تا آنها بتوانند در خانه بمانند و بازی فینال را ببینند.

 

کار حتی به تهدید وزیر هم کشیده شد؛ اگر شنبه را تعطیل نکند، در اینستاگرام ریپورتش می‌کنند. وزیر هم مجبور به پاسخگویی شد و اعلام کرد که تعطیلیِ مدارس امکان پذیر نیست اما به مدیران مدرسه توصیه کرد که براساس امکانات مدارس، امکان پخش بازی را برای بچه‌ها فراهم کنند. دانش آموزان هم با کنایه به وزیر گفته‌اند که مگر اینجا سوئیس است، ما اینجا ماژیک نداریم چه رسد به تلویزیون.

 

اتفاق‌های یک هفته اخیر و جنجالی که دانش آموزانِ دهه هشتادی به راه انداختند، من و خیلی از همنسلان دهه شصتی‌ام را یاد دوران سخت مدرسه می‌اندازد. زمانی که ما در آن روزگار از داشتن حداقل امکانات محروم بودیم و اکنون هم پس از گذشت دو دهه، مدارس بسیاری از داشتن این امکانات محرومند.

به هر روی بازی رفتِ فینال جام باشگاه‌های آسیا برگزار شد و دانش‌آموزان توانستند با فشارهایشان، پخش بازی در مدارس را رسمی کنند. البته به طور حتم همه‌ی مدارس کشور امکانات لازم برای پخش فوتبال را ندارند. باید دید دانش آموزانی که در قلب‌هایشان عشق به فوتبال را دارند، امروز برای دیدن بازیِ رفت فینال لیگ قهرمانان کدام راه را انتخاب کرده‌اند؛ ماندن در مدرسه، نرفتن و غیبت کردن یا راهی دیگر...

 

 

تماشای فینال لیگ قهرمانان آسیا در مدرسه ای در تهران

 

تشویق استادیومی پرسپولیس توسط دانش آموزان دختر به لیدری معلم

 

نویسنده: یاسر یگانه

 

 

پرسپولیس تهران

منبع: ورزش 3

کلیدواژه: پرسپولیس تهران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۳۵۷۵۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نیاز چهارمحال و بختیاری به احداث ۱۰۰۰ کلاس درس

معاون اداره کل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس چهارمحال و بختیاری، گفت: استان نیازمند یک هزار کلاس درس است که در قالب احداث و بازسازی، احداث می‌شوند. - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از شهرکرد، مهدی اسعد امروز در نشست خبری با خبرنگاران و اصحاب رسانه استان چهارمحال و بختیاری، اظهار داشت: 1800 فضای آموزشی با 10 هزار کلاس درس در سطح استان وجود دارد که اداره کل نوسازی مدارس، وظیفه نوسازی و توسعه مدارس را در اختیار دارد.

معاون توسعه اداره کل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس استان چهارمحال و بختیاری ادامه داد: استان نیازمند یک هزار کلاس درس برای احداث و نوسازی است که 500 کلاس درس در قالب تخریب و نوسازی و 500 کلاس درس در قالب احداث است.

اسعد بیان کرد: یکی از بزرگترین مشکلات ما این است که شاخص پراکندگی وجود دارد، به دلیل اینکه به خاطر بافت اقلیمی، مدرسه‌ای با کمتر از 10 دانش‌آموز راه‌اندازی شده که باعث شده میزان سرانه فضای آموزشی بالا رود، مشکل سرانه آموزشی در بعضی نقاط سرانه سیاه است که به معنی سرانه زیر3 متر است، منظریه و شهر لردگان از جمله این سرانه‌های پایین آموزشی هستند.

وی با اشاره به استانداردسازی گرمایشی در سطح مدارس، مطرح کرد: هدف در این استانداردسازی این است که شعله مانند بخاری در مدارس وجود نداشته باشد، 8 هزار کلاس درس در سطح استان استانداردسازی گرمایشی شده‌اند که برخی در طول احداث و برخی دیگر بعد از احداث استانداردسازی گرمایشی شده‌اند، حدود 2 هزار کلاس درس همچنان استانداردسازی گرمایشی نشده‌اند.

معاون توسعه اداره کل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس استان چهارمحال و بختیاری با اشاره به مدارس کانکسی در سطح استان، گفت: 19 مدرسه کانکسی در سطح استان وجود داشت که احداث 10 مدرسه از آن شروع شده است، 9 مدرسه دیگر به دلیل عدم تامین زمین، هنوز شروع به احداث نشدند.

وی خاطرنشان کرد: بر اساس قدمت و آثار مشهود مانند ترک‌های دیوارها، 100 مدرسه خطرآفرین در سطح استان وجود دارد که اگر مقاوم‌سازی ممکن باشد، مقاوم‌سازی می‌شود وگرنه تخریب و بازسازی می‌شوند، عمده این 100 مدرسه از جمله تخریب و بازسازی هستند، در کنار این مدارس نیز 100 مدرسه دیگر نیاز است در سطح استان احداث شود.

علیمردان علیمردانی، مدیرعامل مجمع خیرین مدرسه‌ساز استان چهارمحال و بختیاری در این نشست اظهار داشت: مجمع از سال 78 در سطح کشور تشکیل و در استان نیز به‌صورت رسمی از سال 95 آغاز به فعالیت کرده است که در سازماندهی و جذب خیرین و کمک به دانش آموزان و احداث مدارس و غیره فعالیت می‌کند.

وی با اشاره به جشنواره سال گذشته خیرین مدرسه‌ساز در استان، گفت: 640 میلیارد ریال اعتبار در این جشنواره جمع‌آوری شد که بیش از نیمی از آن تاکنون برای ساخت و نوسازی مدارس، محقق شده است.

محمد صفرزاده، مدیر برنامه‌ریزی و توسعه مشارکت‌های اداره کل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس استان نیز در این نشست عنوان کرد: اکنون 82 پروژه خیری در سطح استان با 70 مدرسه و 351 کلاس درس در حال اجرا و احداث است که 46 هزار متر مربع فضای آموزشی به فضاهای آموزشی اضافه می‌کند.

وی با اشاره به در دست احداث بودن 2 نمازخانه، 8 سالن ورزشی و یک مجتمع آموزشی فرهنگی، مطرح کرد: مجموع این فضاهای احداثی در استان، 58 هزار و 200 متر مربع متراژ آن است که با مشارکت خیرین در حال احداث هستند.

صفرزاده با اشاره به اینکه سرانه آموزشی کشور 8.39 متر مربع و در استان 8.25 متر مربع است، خاطرنشان کرد: بیش از 5 هزار میلیارد ریال اعتبار برای تکمیل فضاهایی که در سطح استان در دست احداث است، مورد نیاز است.

انتهای پیام/7540/