به نقل از «تابناک»

چه رابطه ای میان سیاست های منطقه ای ایران و قدرت و ضعف اقتصادی اش وجود دارد؟/ ایران برچه مبنایی رفتارهای منطقه اش را تعریف می کند؟

تاریخ انتشار: ۱۳ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۳۷۸۷۵۳

«گروه بین المللی بحران» در گزارشی تحلیلی-آماری به تاثیر بازگشت تحریم های آمریکا بر سیاست های منطقه ای ایران و خطرات احیای مجدد این تحریم ها بر سیاست های منطقه ای ایران و رویکرد امنیتی ایران در منطقه پرداخته است.

به گزارش تابناک، این سازمان غیر دولتی که در زمینه مناقشات خشونت بار فعالیت می کند، پیش از پرداختن به بحث اصلی، سوالات زیر را مطرح می کند:

چه چیزی جدید است؟ تجزیه و تحلیل 40 ساله عملکرد اقتصادی ایران و سیاست منطقه ای نشان می دهد که هیچ ارتباطی بین این دو وجود ندارد؛ زیرا تهران همچنان سیاست هایی را دنبال می کند که بر مبنای امنیت ملی اش ترسیم می شوند صرف نظر از میزان رفاه در داخل.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

چرا مهم است؟ دولت ترامپ امیدوار است که تحریم ها ایران را مجبور به محدود کردن فعالیت های منطقه ای خود کند. اما داده ها نشان می دهد که نتیجه نامعلوم است؛ زیرا تغییرات در ثروت ایران تأثیر کمی بر جهت گیری یا قابلیت های سیاست منطقه ای آن داشته است. تحریم ها موجب تقویت «تندروها» در ایران می شود و باعث می شود آن ها تنش های منطقه ای را تشدید کنند.

آنچه باید انجام شود؟ ایالات متحده به طور مطلوب باید از اهرم تحریم های خود برای تنش زدایی منطقه ای استفاده کند. این امر مستلزم تأیید نگرانی های مشروع امنیتی ایران است؛ با این حال بعید است در این زمان، ایالات متحده آمریکا، ایران و کشورهای عربی خلیج فارس اقدامات لازم برای ایجاد یک معماری امنیتی پایدار در منطقه انجام دهند.

پیش فرض اساسی در قلب سیاست دولت ترامپ در رابطه با ایران این است که با کاهش منابع ایران از طریق تحریم های اقتصادی فعالیت های بدخیم آن در خارج از کشور کاهش می دهد. به گفته وزیر امور خارجه -مایک پومپو- تحریم هایی که وزارت خزانه داری ایالات متحده در 5 نوامبر علیه ایران مجددا اعمال می کند، قصد دارد ایران را به انتخاب خود برساند: «یا مبارزه برای حفظ اقتصاد اش در داخل و یا هدر دادن ثروت با ارزش اش در جنگ ها در خارج از کشور. منابع برای انجام هر دو در اختیار ندارد.

با این حال داده های تاریخی نشان می دهد که ارتباط کمی بین منابع در دسترس ایران و رفتارهای منطقه ای اش وجود دارد. بلکه ایران به میزان گستره فرصت و تهدیدی که در همسایگی اش احساس می کند رفتارش را تعریف می کند.

با سنجش اقدامات ترامپ علیه این استاندارد رفتاری ایران، به احتمال زیاد سیاست تهاجمی آمریکا در برابر ایران، فعالیت های منطقه ای ایران بیش از آنکه محدود شود، تقویت خواهد شد.

یک آلترناتیو بهتر وجود دارد که خود مستلزم این است که دولت ترامپ منافع منطقه ای ایران را نادیده نگیرد و نگرانی های امنیتی مشروعی که تهران دارد را تصدیق کند. از سوی دیگر ایران نیز باید سیاست هایی که باعث ایجاد تصور تهدید از رویکرد تهاجمی ایران در نزد همسایگانش می شود را کنار بگذارد. در غیر این صورت تنش ها ادامه خواهد یافت و ریسک رویارویی مستقیم نظامی نیز افزایش خواهد یافت.

یک منطقه با ثبات تر تنها زمانی ممکن است که ایالات متحده بتواند به سوی تأمین امنیت قابل اطمینان ایران حرکت کند. در عوض نیاز است که تهران اجازه دهد متحدان غیر دولتی اش در سیستم های امنیتی و سیاسی کشور خودشان ادغام شوند و گسترش تکنولوژی موشکی بالستیک در سراسر منطقه را متوقف کند . اگرچه در حال حاضر از هدف دور هستیم اما هر دو طرف با کار کردن با سایر بازیگران منطقه ای باید به سمت یک معماری امنیتی فراگیر حرکت کنند.

 

ادامه دارد...

منبع: تابناک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۳۷۸۷۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عبور از خام‌فروشی، رشد بهره‎‌وری و توسعه برداشت گاز با حرکت به سمت دانش بنیان شدن

نفت و گاز از ارکان اقتصادی کشورهایی مانند ایران که از منابع عظیم برخوردارند، به شمار می رود. طی سالیان گذشته، درآمدهای نفتی تأمین کننده بخش مهمی از بودجه کشور بوده اند. طی سال های اخیر اقداماتی در راستای کاستن از وابستگی کشور به درآمدهای نفت و گاز صورت گرفته، اما همچنان این منابع مهم ترین تأمین کننده ارز مورد نیاز کشور به شمار می روند.

تحریم کنندگان با علم به اهمیت درآمدهای نفت و گاز برای کشور، به تحریم این صنایع اقدام کردند. در وهله اول، دسترسی ما به اقلام راهبردی در این صنایع مسدود شد و در مرحله بعد فروش نفت و گاز را تحریم کردند. هدف این بود که از دسترسی ما به درآمدهای نفتی جلوگیری شود، تا جائیکه تحت فشار قرار بگیریم و تسلیم شویم.

دولت سیزدهم تصمیم جدی خود را در راستای خنثی سازی تحریم ها در ابتدای روی کار آمدنش اعلام کرد. در این راستا، سیاست هایی به اجرا گذاشته شد که از جمله مهم ترین آن ها می توان به ، استفاده حداکثری از توان دانش بنیانی و داخلی کشور، تمرکز بر توسعه زنجیره ارزش محصولات و افزایش بهره وری در تولید گاز و کاهش هدررفت گاز اشاره کرد. در نهایت تمامی این سیاست ها نتیجه داد. به نحوی که طی سال گذشته میلادی به رشد اقتصادی 5.4 درصدی دست یافتیم.

 شهباز حسن پور، عضو کمیسیون اقتصادی مجلس با اشاره به این موضوع که وزارت نفت عملکرد موفقی در زمینه فروش نفت و گاز در شرایط تحریم داشته است، تصریح کرد: مسئولان کشور در وزارتخانه های مختلف از جمله وزارت امور خارجه و وزارت نفت در زمینه یافتن راه هایی برای فروش نفت و گاز کشور در شرایط تحریم تلاش های بسیاری کردند. این تلاش ها در نهایت ما را به رکوردزنی در فروش نفت طی چند سال گذشته رساند.

حسن پور ادامه داد: سیاست هایی به منظور عبور از شرایط تحریم طی سال های گذشته توسط دولت سیزدهم به اجرا گذاشته شد. یکی از این سیاست ها، توسعه زنجیره ارزش محصولات است. این سیاست مزیت های بیشماری برای کشور دارد و به درستی توسط دولت در دستور کار قرار گرفته است.

عضو کمیسیون اقتصادی مجلس خاطرنشان کرد: متاسفانه در سطوح مختلف در کشور درگیر خام فروشی هستیم. به این ویژه این موضوع را در صنایع نفت و گاز مشاهده می کنیم. هر چقدر بتوانیم به توسعه زنجیره ارزش محصولات بپردازیم، نفع بیشتری نصیب کشور می شود.

این عضو کمیسیون اقتصادی مجلس در پایان خاطرنشان کرد: رشد اقتصادی بخش نفت و گاز در شرایط تحریم بسیار مهم بوده است. طی سالیان گذشته تلاش کرده ایم به انحای مختلف با تحریم ها برخورد کنیم. دولت سیزدهم سیاست اتکای به خود، تمرکز بر توسعه برداشت گاز به کمک توان داخلی که نمود آن در فاز 11 پارس جنوبی اتفاق افتاد و در نتیجه تمرکز بر رشد بهره وری و دیپلماسی موفق منطقه ای در حوزه توسعه تجارت گاز توانسته است که رشد اقتصادی مطلوبی کسب کند و باید برای تداوم رشد اقتصادی پایدار در این بخش به تداوم اجرای سیاست هایی مانند استفاده حداکثری از توان داخلی و دانش بنیانی ادامه دهد.