توصیه «من و تو:» به جای بچهدار شدن، حیوان نگه دارید +تصاویر
تاریخ انتشار: ۱۴ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۳۸۶۳۱۷
به گزارش جهان نيوز، «به جای بچهدار شدن، حیوان نگه دارید» این توصیهای است که کارشناس شبکه «من و تو» به بینندگان این شبکه ارائه میدهد؛ سبک زندگیای که در آن همدم شدن با حیوانات خانگی بر بچهدار شدن ارجحیت دارد، نه تنها در شبکههای فارسی زبان ماهوارهای بلکه در شبکههای اجتماعی نیز توصیه میشود. سایتهای فروش حیوانات هم از مزایای بودن حیوان در خانه عکس و مطلب منتشر میکنند، اما سلبریتیهای وطنی یک گام جلوتر رفته و در سبک زندگی، با حذف زندگی مشترک، سعی کردهاند با نگه داشتن حیوان، جای خالی یک خانواده واقعی را در زندگی خود پر کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سلبریتیها مبلغان نگهداری از حیوان
تصاویر سلبریتیهای ایرانی در کنار حیوانات خانگی که اغلب شامل سگ یا گربه است، به وفور در شبکههای اجتماعی منتشر میشود. اغلب این تصاویر متعلق به کسانی است که یا تشکیل خانواده ندادهاند یا زندگی شکستخوردهای را تجربه کردهاند. در قیاس با بازیگران مجرد سینما که تصاویر بغل کردن سگ و گربه را منتشر میکنند، افراد متأهل کمتری دیده میشوند که علاقه وافرشان را به حیوانات در معرض دید همگان بگذارند و در عوض آنهایی که خانواده دارند، معمولاً تصویر با فرزند را بر عکس گرفتن با سگ یا گربه ترجیح دادهاند، البته هستند افرادی که با وجود داشتن همسر، از فرزندآوری طفره رفته و خود را با سگ و گربه سرگرم کردهاند. فرهاد آئیش جزو این دسته است. آئیش چندی پیش در برنامه تلویزیونی «من و شما» در پاسخ به این سؤال که چرا هیچوقت بچه دار نشده میگوید: من گربه دارم و بچه ندارم! قبلاً شعار میدادم که دلیلی ندارد با این شرایط یک نفر دیگر را هم به دنیا اضافه کنیم، اما حالا میگویم که من از مسئولیت میترسم و شاید برای این باشد که هیچگاه پدر نشدهام.
اما این ترویج زندگی بدون بچه و همدم شدن با حیوانات چه تاثیر سوئی بر جامعهای دارد که نگاه الگومدارانهای به سلبریتیها دارد؟ جعفر بای محقق و پژوهشگر آسیبهای اجتماعی در گفتگو با «باشگاه خبرنگاران جوان» در این باره میگوید: «این فرهنگ جایگزینی حیوانات به جای فرزندآوری و مشروعیت بخشیدن به آن چراغهای بدی را روشن کرده است که اگر ما و نظام آموزشی به آن اهمیت ندهیم، باید منتظر آسیبهای جبران ناپذیری باشیم که گریبانگیر کل جامعه میشود. این تهدید در حال حاضر در هنرمندان و بازیگران نمود کرده است و شاید خیلی زودتر از آنچه فکرش را بکنیم، بتواند بنیان جامعه را به سمت نابودی بکشاند.»
نگه داشتن حیوان خانگی رهاورد سبک زندگی غربی است که در میان سلبریتیهای آنجا رواج دارد. کمتر بازیگر یا چهره شناخته شده غربی را میتوان پیدا کرد که حیوان خانگی نداشته باشد، حتی ملکه پیر بریتانیا هم بیش از ۷۰سال است که سگ نگه میدارد، ولی این علاقه به داشتن حیوان، آیا باعث شده این چهرهها از تشکیل خانواده دور شوند؟
ببر و شیر هم جای فرزند را نمیگیرد
مایک تایسون، قهرمان سابق بوکس جهان و چهره جنجالی که در زمینه ورزش و موسیقی فعالیت دارد، در کنار نگهداری از سه توله ببر سفید که وی را جزو خاصترین سلبریتیهای امریکایی در نگهداری حیوان کرده، پدر هفت فرزند است.
جرج کلونی، بازیگر سرشناس هالیوود هم که داستان نگهداری از یک خوک بزرگ با نام «مکس» وی را از نظر نگه داشتن حیوانات خاص متمایز از بسیاری از همکارانش کرده بود، بعد از اینکه خیلی دیر ازدواج کرد به فکر فرزند داشتن افتاد و خیلی زود صاحب دو فرزند شد. کلونی سال گذشته و در سن ۵۶ سالگی پدر دختری به نام «الا» شد. ملانی گریفیث، بازیگر زن هالیوودی سالهاست از یک شیر آفریقایی نگهداری میکند، ولی این حیوان باعث نشده گریفیث به فکر بچهدار شدن نباشد و حاصل چهار بار ازدواج وی سه فرزند است.
پاریس هیلتون ۳۷ ساله، سلبریتی پرحاشیه امریکایی از چندین سگ کوچک به عنوان حیوان خانگی نگهداری میکند. وی که این روزها در حال برنامهریزی برای مراسم عروسیاش است، در گفتوگویی تأکید کرده دوست دارد تعداد زیادی فرزند داشته باشد، همان طور که خودش در خانوادهای بزرگ رشد کرده است. هیلتون میگوید: حداقل دو فرزند میخواهم و قطعاً میخواهم اولین فرزندم دختر باشد.
از زمانی که ویلیام و هری دو نوه پسری ملکه انگلیس ازدواج کردهاند، کمتر تصاویری از آنها با حیوانات خانگی در رسانهها منتشر شده است. با اینکه ۱۱ حیوان توسط خاندان سلطنتی بریتانیا نگهداری میشود، اما آنها ترجیح میدهند اگر عکسی در رسانهها از این خانواده منتشر میشود، چهرههای شاد پدرهایی باشد که یکی از آنها صاحب سه فرزند شده و دیگری که چند ماهی است ازدواج کرده و در انتظار به دنیا آمدن فرزندش در بهار آینده است.
نگاه متفاوت به نگهداری حیوانات
نگه داشتن حیوان خانگی به جزئی از سبک زندگی غربی تبدیل شده است، به طوری که طبق نظرسنجی مؤسسه فلکسین، ۵۴ درصد از صاحبان حیوانات خانگی که بین ۲۱ تا ۳۰ سال سن داشتهاند، عنوان کردهاند داشتن حیوان خانگی را به داشتن بچه ترجیح میدهند. فلکسین اعلام کرده است افراد شرکت کننده در این نظرسنجی علت علاقه به داشتن حیوان را سخت بودن نگهداری از کودک و هزینههای بالای فرزند داشتن عنوان کردهاند، اما در مقابل، مخالفان این نظریه نیز وجود دارند که بچهدار شدن را به نگه داشتن حیوان ارجحیت میدهند و آن را بخشی از نیاز بیولوژیک انسان میدانند. به گفته آنها، انسان نیز مانند حیوانات نیاز به تولیدمثل و بقای نسل دارد.
اما در ایران به راستی نگهداری از حیوان ارزانتر از بچهدار شدن است؟ سال گذشته و پیش از بالا رفتن ناگهانی قیمت ارز، گزارشهایی در رسانهها درباره رقمهای نگهداری حیوانات خانگی منتشر شد. در یکی از این گزارشها به نقل از یکی از صاحبان حیوانات خانگی هزینه نگهداری گربه بین ۸۰۰ هزار تا یک میلیون تومان اعلام و هزینه هربار واکسیناسیون هم ۶۰ هزار تومان بیان شده است. در گزارشی دیگر نیز هزینه نگهداری از سگ ۳۵۰ هزار تومان و قیمت خرید لباس مخصوص برای این حیوانات بین ۳۰۰ تا ۷۰۰هزار تومان نوشته شده است. با این تفاسیر کسانی که در ایران از حیوان نگهداری میکنند، هزینهای بالاتر از نگهداری از فرزند برای حیوانات خود متقبل میشوند.
نگهداری از سگ اگر در غرب به معنای ناتوانی در پرداخت هزینههای بچهداری باشد، در ایران به عنوان نشانهای از تغییر فرهنگ زندگی و تمایزجویی اجتماعی دیده میشود؛ اقدامی که میتواند به آینده کشور از بعد نیروی انسانی ضربه بزند. به نظر میرسد برای جلوگیری از آسیب جدیتر این فرهنگ غیربومی، حداقل میتوان با وضع قوانینی بازدارنده، زندگی سگی سلبریتیها به عنوان فرهنگ ترویج داده نشود و در بعد اجتماعی رفتارهایی مانند سگگردانی برای علاقهمندانش هزینهبردار شود.
منبع: جوان
منبع: جهان نيوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.jahannews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جهان نيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۳۸۶۳۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اینجا برای حیوانات پاپوش می دوزند | یکی به نعل و یکی به میخ
همشهری آنلاین- رابعه تیموری: کارش آسان نیست و تا هر چهار نعل اسب میزان شود، خوب عرقش درمی آید. اوستا علی نمیتواند از کارش دل بکند و عشقش این است که به سم دردناک و لنگان اسبهای خوددار و صبور پاپوشهای نو بپوشاند تا بتوانند راحت و راهوار جستوخیز کنند. او خوب میداند اگر اولین نعلبندی کرههای ٣ساله ناشیانه و خشن انجام شود، سایه ترس از دم و دستگاه نعلبندان همیشه ته چشمهای سیاه این حیوانات نجیب دودو خواهد زد:
بیشتر بخوانید:این مردها اسبهای اصیل را پرورش می دهند
کف راهروی اصطبل نریانهای خوش نژاد و گرانقیمت پر شده از خردههای ناخن اسبهایی که قبل از ونداد زیر دستش بودهاند. جعبه ابزارش گوشه راهرو باز است و پیش بند چرمی اش را روی سندان گذاشته است. پیشانی اش به عرق نشسته و تا عبداله، ونداد را از اصطبل بیرون بیاورد مشغول وررفتن با گوشی تلفنش میشود که تصویر جوکر روی قاب آن به عالم و آدم میخندد. خودش هم جوان خندان و پرحوصلهای است وحتی موقع جفتکپرانی و سرکشی اسبهای چموش لبخند از صورت خسته اش جمع نمیشود. ونداد بدقلق نیست و از ٣سالگی که زین به پشتش بستند، عادت کرده که هر دو ماه یکبار سمهای خوشتراشش را به چکش و سندان اوستای نعلبند بسپارد. اوستا علی دستی به سر و گوش ونداد میکشد و پیش از آن که او به هیکل خوش قواره کرند رنگش پیچوتابی بدهد،تر و فرز یکی از پاهای او را از زمین بلند میکند. وقتی رِنِت کاردک مانند را روی شیارهای وسط سمش میکشد، گلولای داخل آن فرو میریزند و نعلهای نامیزان و سابیده شده ونداد نمایان میشوند. کندن نعلهای کهنه نریان جوان برای اوستا علی دشوار نیست و با چند بار بالا و پایین بردن انبر سم چین میخهای کج و معوج روی نعل را جدا میکند.
عکاس: امیر رستمی/همشهریالاغ بلاگردان فقط ناخن چینی میشود
ونداد میداند که اوستا تا همه نعلهای کهنه را بیرون نکشد، نعلهای تازه را روی سمهای او نمیگذارد و پاهایی را که هنوز پاپوش کهنه دارند یکییکی و با احتیاط بالا میآورد تا اوستا برای بلند کردن پای سنگین و پرقوت او کمتر به زحمت بیفتد. گاهی که ونداد از بالا ماندن پایش کلافه میشود، به ناز و نوازش مهترش عبدالله دوباره آرام میگیرد. حالا سوهان بهکار اوستا میآید و باید ناخنهای خشک و زبر ونداد را با سوهان بسابد و هماندازه کند. گاه و بیگاه صدای الاغ تنهایی که در اصطبل نریانها بسته شده، سکوت راهرو را میشکند و بعضی از اسبها هم به شیههای کوتاه با او همصدا میشوند. سیستم ایمنی بدن الاغ و قاطر از سیستم ایمنی بدن اسبها ضعیفتر است و این الاغ را در اصطبل نگهداری میکنند تا اگر ویروس و میکروبی بیماریزا در اصطبل پیدا شد، با ابتلای الاغ بلاگردان، به موقع خطر را از اسبهای سوارکاری گرانقیمت دور کنند. سمهای این الاغ نگونبخت و اسبهایی که برای سوارکاری استفاده نمیشوند، کمتر پیش میآید که نعل به خود ببینند و قیار کردن و مرتب کردن ناخنهایشان هم توسط نعلبندی انجام میشود که بهکاربلدی اوستا علی نیست، اما حکایت ونداد و دیگر سیلمیهای پرزاد و ولد جدا است و باید نعل کردن آنها بیعیب و نقص انجام شود.
فوت کوزهگریونداد از نریانهای سیلمی نورچشمی صاحبش است که باید به مدد نعلهای فلزی اش هر روز تاخت و تازی جانانه داشته باشد تا برای تکثیر نژاد اسب عرب خوش بنیه بماند. چشم اوستا علی در تعیین شماره سم ونداد چند میلیمتری خطا دارد و پسازآن که از میان تل نعلهای کوچک و بزرگ داخل صندوق عقب پراید قدیمی اش چند نعل را بدون میخ زدن روی سمش امتحان میکند، اندازه دقیق سم دستش میآید. اگر دزد کوره نعلبندی اوستا علی را نبرده بود، نعل فلزی بهسرعت داغ و با چند پتک به پای ونداد میزان میشد، ولی حالا فرم دادن نعلهای سرد آسان نیست و علی آقا وقتی ضربات پتک را روی نعل آویخته به سندان فرود میآورد، باید همه قوت دستهای ورزیده اش را بهکار گیرد. حالا وقت رو کردن فوت کوزهگری استاد نعلبند است و نریان جوان بیترس و واهمه سمش را به او میسپارد تا با فرو کردن میخهای آهنی در سمهای او چفت و بست پاپوشهای تازه اش را محکم کند. علی آقا درس نعلبندی نخوانده، ولی آنقدر تجربه دارد که بتواند میخها را بهصورت اریب روی بیحسترین لایه سمهای ونداد بکوبد تا او دردی احساس نکند.
نعلبندان غریبه ارج و قرب دارند
وقتی همه میخها کوبیده میشوند، علی آقا خسته و عرق کرده قد راست میکند و ونداد جوان درحالیکه با چشمهای نجیب زیبایش قدرشناسانه تماشایش میکند، آسوده و با ناز و غمزه بهدنبال عبدالله به طرف اصطبلش میخرامد. هنوز نفس اوستای نعلبند چاق نشده که عبدالله مهار اسب رشید دیگری را در دست گرفته و به طرف دم و دستگاه نعلبندی میآورد. علی آقا میگوید: «در بسیاری از کشورهایی که صنعت پرورش اسب ارج و قربی دارد، از سلامت نعلبندان به خوبی مراقبت میکنند و نعلبندان روزانه بیشتر از ٣-٤ اسب نمیتوانند نعلبندی کنند، اما در ایران قانون و قاعدهای ندارد و ممکن است یک نعلبند در یک روز تمام اسبهای یک اصطبل را قیار یا نعلبندی کند. کلنجار رفتن با اسبهای سنگین و تنومند به کمر نعلبند آسیب زیادی میزند و نعلبندان خیلی زود قدرت کار کردن را از دست میدهند.» علی آقا چند بار تصمیم گرفته پی کار و باری اطوکشیده برود و در جایی به دور از بوی نامطبوع اصطبلهای اسب نان و روزی اش را درآورد، ولی چندان نگذشته که دلتنگی این حیوانات نجیب او را دوباره به پای پتک و سندان نعلبندی کشانده است.
شغل: اسب سواری
علی آقا نیمی از عمر ٣٢ساله اش را در کنار اسبها گذرانده است. او تعریف میکند: «از بچگی به اسب علاقه داشتم و وقتی ١۵-١٦ سالم بود به باشگاههای سوارکاری میرفتم و جستوخیز آنها را از دور تماشا میکردم. کمکم بهواسطه دوستی با یکی از مهتران اسب در یکی از مراکز پرورش اسب بهعنوان کارگر مشغول شدم و کارهایی مانند قشو و نظافت اسبها را انجام میدادم.»
وقتی علی آقا سوارکار اسب شد و وظیفه رام کردن کرهها را بر عهده گرفت، به خواستگاری همسرش رفت. او تعریف میکند: «وقتی از شغلم پرسیدند گفتم اسب سواری میکنم! پدر همسرم با تعجب گفت برای اسب سواری به تو پول میدهند؟!» ورزیدگی قد و قامت علی آقا سبب شده موقع نعلبندی در کلنجار رفتن با اسبهای رشید و سرکش کمنیاورد، ولی همین درشت و سنگین شدن هیکلش او را به تغییر شغلش وترک سوارکاری واداشته است: «وقتی وزنم بالا رفت، دیگر نمیتوانستم کرهها را اسب سوارکاری کنم و به دلیل این که از دنیای اسبها دور نشوم تصمیم گرفتم به نعلبندی مشغول شوم. من با شاگردی نزد یک استاد نعلبند قلق و فوتوفن این کار را یاد گرفتم.»
وقتی نعل اسب خوش اقبالی نمیآورد
یک عمر دمخور بودن با اسبهای حساس و نازک طبع سبب شده نعلبند جوان وقت ناز و غمزه کشیدن یا چشم غره رفتن و تاب به ابرو انداختن برای اسبهای چغر و نافرمان را خوب بشناسد.
هزینه نعلبندی به انصاف و قناعت نعلبند و دست و دلبازی مالکان مراکز پرورش اسب بستگی دارد، اما اگر علی آقای احمدی و همکارانش در نظرآباد و دیگر مراکز حاشیه تهران برای نعلبندی حدود یک و نیم میلیون تومان و برای قیار و ناخن چینی اسب حدود نیم میلیون تومان بگیرند، در تهران لااقل دو برابر این اجرت نصیب همکارانشان میشود. استاد نعلبند اعتقاد ندارد که آویختن نعل اسب به درودیوار برای کسی خوش اقبالی میآورد، ولی از سر عشق به این حیوانات باوفا توی پراید قدیمی اش که حکم دکان سیارش را دارد، انواع و اقسام نعلهای کاربردی و زینتی یافت میشود.