شعار «حسبنا کتاب الله» برای نابودی اسلام بود

به گزارش ایکنا؛ مراسم سوگواری دهه پایانی ماه صفر با سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین حسین انصاریان، صبح امروز دوشنبه، 14 آبان در حسینیه آیت‌الله علوی بروجردی برگزار شد. در این مراسم روی مسئله ذکر و مصادیق ذکر بحث به میان آمد که در ادامه مشروح آن از نظر می‌گذرد؛
کلام در این مسئله بود که وجود مبارک رسول خدا(ص) کار بسیار مهمی که انجام دادند این بود که روحیه نصیح خواهی را در مردم زنده کردند، آن هم مردمی که در اوج کبر و غرور و آلوده به انواع رذائل اخلاقی بودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با زنده شدن روحیه نصیحت پذیری به صورت مکرر مرد و زن به خود حضرت مراجعه کردند و از وجود مقدس ایشان درخواست موعظه و نصیحت کردند.
نصیحت‌های پیامبر(ص) به افراد و آنهایی که به صورت شخصی به حضرت مراجعه کردند اگر جمع‌آوری و تبیین شود، فرهنگ جامع و یک مدرسه تربیتی کامل است. از جمله اینکه خانمی بود که در مدینه به محضر مبارک ایشان مشرف شد و عرض کرد که من را موعظه کنید، البته این موعظه خواهان روحیه عمل به موعظه نیز داشتند، به دلیل ایمانی که به خدا و قیامت داشتند اینطور بودند. پیامبر(ص) سه نصیحت به این خانم داشتند.
یکی از نصایح این بود که «اکثری من ذکر الله»، کلمه کثیر با توجه به آیات قرآن در برخی از موارد به معنای کل است، یعنی همیشه و در هر موردی به یاد خدا باشید، روز قیامت وقتی وارد بر خداوند می‌شوید، چیزی در پیشگاه خداوند برای تو محبوب‌تر از ذکر خدا نیست.
در آیات قرآن و روایات مسئله ذکر بسیار مطرح شده است و مصادیق متعددی نیز دارد که همه را می‌توان بر نصیحت رسول خدا تطبیق کرد. یک ذکر قرآن مجید است، قرآن حدود 52 اسم دارد که در قرن هفتم ابوالفتوح رازی که کنار حضرت عبدالعظیم دفن است این اسماء را یکجا ثبت کرده است. ذکر، شفاء، رحمت، فرقان، کتاب، هدایت از جمله اسامی قرآن است که هر کدام معانی گسترده‌ای دارد.
یکی از مصادیق ذکر که عالم بزرگ و شخصیت ممتازی که هنرمندانه در 1200 سال قبل، پیش از پدید آمدن رشته‌های ادبی و کتابتی و ... روایات را در طول 20 سال جمع کرد، مرحوم کلینی است که در جلد اول اصول در باب حجت با سند از امام باقر(ع) و امام صادق(ع) نقل می‌کند که می‌فرمایند «نحن الذکر»، ذکر ما هستیم. چراکه اهل بیت(ع) معدن علم الله و رحمت الله هستند، اهل بیت(ع) ذکر الهی هستند، یعنی ارتباط با اهل بیت(ع) به طور یقین انسان را به تمام رشته‌های خیر وصل می‌کند. به صورت مستقیم نمی‌شود از وجود مقدس خداوند حقایق را دریافت کرد، ما مقام کلیم اللهی نداریم، یک راه ارتباط خداوند ما با قرآن مجید است و یک راه دیگر نیز اهل بیت(ع) هستند.
حضرت فرمودند ما 14 نفر هرچه می‌گوییم سندش منتهی به خداوند می‌شوند، برای خیر دنیا و آخرت مردم یک زبان خدا قرآن است و یک زبان دیگر خدا نیز اهل بیت(ع) هستند، در واقع کسی که عاشق اهل بیت(ع) است و به آنها اقتدا می‌کند اهل ذکر است و در زندگی‌اش بالاترین ذکر را دارد چراکه به آیات قرآن که شامل حالش می‌شود عمل می‌کند.
آیات قرآن مانند داروخانه است و بیش از 6 هزار دارو دارد، برای اصلاح عمل و اصلاح نیز لازم نیست همه داروها را به کار بگیریم، ما الآن در تهران زندگی می‌کنیم اما هیچ‌ کدام از ماها گاو، شتر و یا خرما و مویز نداریم، حالا آیات زکات قرآن را معطل گذاشته‌ایم؟ خیر، شامل حال ما نمی‌شود و مسئولیتی نیز نداریم. اما خیلی از آیات نیز در این شهر و شهرهای دیگر شامل حال اهلش می‌شود. مثلا قرآن به همه ما امر می‌کند که «تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى‌» یا امر می‌کند که «أَقِمِ الصَّلَاةَ»، «كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ». اینجا نیز باید توجه داشت که قرآن وجود دارد اما آیا به روایات هم نیاز داریم و اگر کسی معتقد باشد که با وجود قرآن به روایت نیازی نیز حرف باطل زده است.
من می‌خواهم وظایف الهی و شرعی و اخلاقی خود را با قرآن عمل کنم، قرآن نیز مسئله نماز را چندین بار مطرح کرده است، اما مثلا دو رکعت نماز صبحی که می‌خوانیم دارای بخش‌های مختلفی دارد، اما در 144 سوره این شکل نماز، عدد رکعات آن و ... کجای قرآن است؟ آن کسی که پایه «حسبنا کتاب الله» را گذاشت هیچ نظری جز نابودی دین را نداشت.
بدون اهل بیت(ع) انسان کافر و بی دین می‌ماند چون اصلا نمی‌تواند به قرآن عمل کند. آیات متشابه قرآن نیز همینگونه است و اگر برای فهم آنها سراغ اهل بیت(ع) نرویم گمراه می‌شویم. پیامبر(س) در لحظات آخر عمر توان رفتن به مسجد را نداشت و به فضل بن عباس و امام علی(ع) گفتند که کمکشان کنند و ایشان را به مسجد برسانند تا مسئله مهمی را ایراد کنند.
حضرت رسول(ص) پای خود را می‌کشید تا به مسجد رسیدند، فرمودند من دو ثقل بین شما قرار می‌دهم «إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی». یک ذکر صامت و یک ذکر ناطق، یک ذکر کتاب است و یک ذکر نیز کتاب به صورت انسان است و اینها را نمی‌توان از همدیگر جدا کرد. اینطور نیست که بگوییم با تمسک به یکی از اینها می‌توانیم هدایت شویم. فرمودند «إِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ» اما مهم‌ترین بخش این است که «مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا» اگر شما به هر دو اقتدا کنید روی گمراهی را نخواهید دید.
لذا یک ذکر کتاب الله است و یک ذکر نیز اهل بیت(ع) هستند. اما یک ذکر نیز همینها‌یی است که در کتاب‌های دعا مانند باب دعای اصول کافی بیان شده است که یکی از آنها «لا اله الا الله» است، فرمودند «لا اله الا الله ثمن الجنه»، قیمت این ذکر بهشت است. اما اگر صرفا این ذکر را بگوییم بهشتی می‌شویم یا اینکه این ذکر در همه زندگی ما تحقق داشته باشد موجب بهشتی شدن ما می‌شود؟ یقینا مورد دوم صحیح است.
این ذکر دو مسئله دارد، حذف و انتخاب که در همه زندگی باید جریان داشته باشد، من می‌خواهم نماز بخوانم اما لباس و زمین نباید غصبی باشد که حذف است، یعنی باید ببینیم که چه چیزهایی نماز من را خراب می‌کنند که آنها حذف کنم و اینکه چه چیزهایی نماز من را به پا می‌دارد، آنها را انتخاب کنم مانند اخلاص و ...، که در روزه و حج و ... نیز این حذف و انتخاب وجود دارد.
این حذف و انتخاب باید در تمام شوون زندگی جریان داشته باشد. اخلاق‌های شیطانی و ... باید حذف شوند. وقتی من اخلاق درندگان را داشته باشم، بین من و خداوند حجاب است و من به خداوند نمی‌رسم، کمتر مردم به نکات دقیق دین توجه دارند.
مرحوم ملامهدی نراقی شخصیت کم نظری در علمای شیعه است که نقل می‌کنند رسول خدا(ص) در حال طواف بودند و به مقابل در کعبه رسیدند و دیدند یک نفر حلقه در کعبه را گرفته با حال دعا می‌گوید خدایا به حرمت این کعبه مشکل من را برطرف کن. رسول خدا(ص) فرمودند به قسم مهم‌تری خداوند را قسم بده، رسول خدا(ص) فرمود اگر مومن هستی خدا را به خودت قسم بده، این را کتب مختلفی نقل کرده‌اند که «فان حرمه المومن اعظم من کعبه»، روایت دیگری دارد که مومن از ملک مقرب افضل است. مومن شکم و غریضه جنسی دارد و کسی که در معرض تحریک شهوات مومن مانده از جبرئیل و میکائیل که شکم و غریضه جنسی ندارند افضل است.
امام عسکری(ع) می‌فرمایند که روز قیامت اگر 124 هزار پیامبر و ما 14 نفر در یک صف طولی نشته باشیم، آدم تا امام زمان(عج) در یک صف باشند، یک مومن از جلو ما رد شود تمام ما به احترام او تمام قد بلند می‌شویم. این نیز برای بدن ما نیست برای آن ارتباط دل به خداوند و قیامت است، آن که به مومن ارزش می‌دهد ایمان و ارتباط و اتصال او است.
شیخ بهایی نقل می‌کند که حضرت عسکری(ع) فرمود اگر یک عدد نان حلال به من بدهند آن را خشک می‌کنم که قابل کوبیدن باشد آن را می‌‌کوبم و تبدیل به یک آرد نرم می‌کنم و در یک ظرف می‌ریزم، در آن را نیز می‌بندم اگر مریض لاعلاجی نیز من آید به او می‌دهم تا بهبود پیدا کند.
احترام و شخصیت مومن از کعبه برتر است. مرحوم نراقی می‌فرماید همان فردی که در کعبه را گرفته بود به پیامبر(ص) گفت من یک عیب دارم و نمی‌توانم خدا را به خودم قسم دهم و آن هم این است که وضع مالی من خوب است اما بخیل هستم، روایت دارد که رسول خدا(ص) یک لحظه هم نایستادند. همین که گفت بخیل هستم یعنی هنوز بخل را حذف نکرده است و دچار بت است و موحد نیست.
پیامبر(ص) راه افتادند و با صدای بلند فرمودند «البخل فی النار»، در قرآن نیز فرمود که بخیل در جهنم است و پول‌هایی که در دنیا جمع کرد و برای هیچ کار خیری مصرف نکرد اینها در قیامت تبدیل به فلز می‌شود و با آتش جهنم حرارات می‌دهند و به پیشانی و پهلو و پشت او می‌زنند. فرمود «هَذَا مَا كَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ فَذُوقُوا مَا كُنْتُمْ تَكْنِزُونَ».
صدوق نقل می‌کند که رسول خدا(ص) فرمود «من قال لا اله الا الله مخلصا دخل الجنه»، کسی که با اخلاص لا اله الا الله بگوید یقینا اهل بهشت است، در ادامه روایت است که «قیل یا رسول الله و ما اخلاصا» اخلاص در این ذکر چیست؟ فرمودند «ان یحجزه لا اله الا الله عما حرم الله» اینکه ذکری بگوید که این ذکر او را از محرمات الهی مانع شود نه اینکه صرفا به صورت زبانی بگوید. در روایت دیگری رسول خدا(ص) فرمودند «لیس شیء الا و له شیء یعدله» همه چیز در دنیا معادل دارد «الا لا اله الا الله» مگر این ذکر لا اله الا الله.
انتهای پیام

 

منبع: ایکنا

کلیدواژه: خبرگزاری قرآن حسین انصاریان اخلاق سخنرانی قرآن اهل بیت ذکر مصداق روایت حدیث کتاب روایی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۳۹۱۴۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تعویض قرآن دروازه ورودی شیراز

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مرکز فارس، قرآنی که برفراز دروازه وردی شمالی شیراز معروف به دروازه قرآن گذاشته شده، منتخبی از برخی سوره‌های کلام الله وحی است.

دروازه قرآن یکی از شش دروازه اصلی شیراز بوده که در دوره عضدالدوله دیلمی ساخته و به دلیل وجود قرآن ۱۷ من مشهوری که در آن بوده، به دروازه قرآن معروف شده است.

قرآن ۱۷ من معروف دروازه قرآن، هم اکنون در موزه پارس شیراز نگهداری می‌شود و به گفته مسئولان سال‌ها به جای آن قرآن دیگری قرار داده می‌شد.

هم اکنون شهرداری قصد دارد هر سال یک قرآن را در دروازه قرآن قرار دهد و قرآن قبل را به بزرگان استان فارس اهدا کند.

دروازه قرآن در سال ۱۳۷۵ در فهرست آثار ملی ثبت شد.

این بنا بین دو کوه چهل مقام و باباکوهی در تنگه الله اکبر واقع شده است.