سه شايستگي ضروري براي شهردار آينده تهران - مهدي روانشادنيا*
تاریخ انتشار: ۱۵ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۴۰۶۷۰۹
خبرگزاري آريا - تهران- ايرنا- ترافيک، آلودگي هوا، ناپايداري اجتماعي، سياسي شدن و کوتاهي عمر دوره مسووليت شهرداري، انتخاب شهردار را براي اين شهر دشوار کرده اما به نظر مي رسد شهردار آينده تهران بايستي از سه گروه قابليت و شايستگي برخوردار باشد.
در وصف شهر تهران، علاوه بر جمعيت، وسعت و ميزان تاثير در توليد ناخالص داخلي مي توان به آماري چون خواهرخواندگي با 28 شهر دنيا، حدود پنج هزار اتوبوس در حال فعاليت، 2 هزار و 200 پارک شهري، صدور پروانه ساختماني براي ساخت حدود 100 هزار واحد مسکوني و اداري در سال، خريد و فروش سالانه 500 هزار متر مربع املاک و مستغلات، حدود 9 هزار تن زباله توليدي در روز، خسارت سالانه حدود 2 هزار ميليارد تومان در اثر آتش سوزي ها اشاره کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وضعيت اقتصادي کشور و شهرداري ها، در کنار انباشت مشکلات شهر تهران، از ترافيک گرفته تا آلودگي هوا، از مشکلات شهرسازي گرفته تا مسائل اجتماعي، از بارگذاري هاي نامتوازن شهري گرفته تا مهجوريت بافت فرسوده، از تاب آوري زيرساخت هاي فيزيکي تا ناپايداري هاي اجتماعي و رنگ باختگي هاي هويتي، از سياسي شدن بيش از اندازه موقعيت شهردار تهران در سالهاي گذشته تا پايين بودن عمر دوره مسئوليت شهرداران اخير کار را براي شهرداري که اين روزها قرار است انتخاب شود دشوارتر مي کند.
** شايستگي هاي فني و تخصصي
شهردار آينده بايستي دانش حداقلي در حوزه فني مهندسي، محيط زيست، مديريت مالي و مديريت شهري داشته و در يکي از اين حوزه ها خبره باشد. شهردار آينده بايستي تفکر متمايزي براي حل بحرانهاي فعلي و استفاده از توان جوامع تخصصي کشور و اتاق هاي فکر موضوعي براي برون رفت از وضع فعلي را داشته باشد. اگر چه براي يک شهردار، جزئيات برخي آمار و تحليل ها کمتر اهميت دارد، اما شهردار تهران بايستي درک مناسبي از شاخص هاي تقاضا و تحليل سيستم هاي حمل و نقلي، سرانه هاي شهري، ضوابط و مقررات شهرسازي، سيستم ها و تکنولوژي هاي جديد مديريت شهري، تاب آوري شهري، روش هاي روزآمد بودجه نويسي و مديريت مالي و حسابداري، مفاهيم شهر هوشمند و ابزارهاي مديريت پروژه داشته باشد.
اين شاخصه ها نافي اهميت حوزه فرهنگ و قابليت هاي شهردار آينده تهران در ارتقا نماگرهاي اجتماعي شهر و تبديل تهران به شهري با قابليت زيست پذيري بالا و شاد و سرزنده نبوده، بلکه شهردار آينده بايد سياست هاي روشني در زمينه مديريت فرهنگي و به ويژه تقويت احساس تعلق شهروندان داشته باشد.
** شايستگي هاي شخصيتي و رفتاري
شهردار آينده تهران، بايد قابليت اجماع سازي بين ذينفعان کليدي شهر تهران و همراه سازي مردم، کارکنان شهرداري و مسئولان مرتبط با حوزه فعاليت اش را داشته باشد. اگر حوزه کار شهردار را مرتبط با پنج مقوله شهر، شهرداري، شهروندان، نهادهاي حاکميتي و شوراي شهر بدانيم، امروز بيش از هر زمان ديگري، انتخاب هاي استراتژيک شهردار در مديريت ارتباطات، بر آينده تهران اثر گذار است. به عنوان يک نمونه، اصلاح وضع فعلي ساختار مديريت پسماندهاي شهري تهران، جز از طريق همکاري ويژه مردم با شهرداري امکانپذير نيست و کم هزينه ترين راهکارهاي ارتقا عملکرد زيرساخت هاي حمل و نقلي، مشارکت مردم و نهادهاي مردم نهاد در پياده سازي راهکارهاي نرم افزاري است و اين خواسته ها با کاريزماي شهردار و تيم وي قابل تحقق است.
علاوه بر تجربه کار در سيستم هاي اداري کشور، داشتن قابليت رهبري، تفکر استراتژيک، نوآوري، برخورداري از روحيه کار تيمي و استفاده از دانش ديگران از ويژگيهاي ضروري رفتاري يک شهردار خوب براي شهر تهران است. از ديدگاه ملي، با توجه به جمعيت جوان کشور، يکي از انتظارات از شهردار آينده توسعه و کادر سازي براي آينده کشور است، در روحيه شهردار آينده تهران، به کارگيري و کمک به رشد نيروهاي جوان در رده هاي مياني و ارشد مديريتي امري ضروري است. پاکدستي، سلامت در گفتار و کردار و شفافيت در تصميم گيري ها شايستگي هاي رفتاري ديگري است که در گزينه هاي پيشنهادي بايد جستجو کرد. نظر به اهميت روابط بين المللي در شرايط فعلي، خوب است شهردار آينده تهران وجه تمايز ويژه اي در ارتباطات فراملي داشته باشد تا بتواند بسترهاي مناسبي براي توسعه پايدار تهران از طريق ديپلماسي شهري فراهم آورد.
** شايستگي هاي مديريتي
شهردار آينده تهران، علاوه بر سوابق مديريتي متداول، بايد از دانش کافي در حوزه هاي مديريت استراتژيک، مديريت منابع انساني، مديريت پروژه و مديريت ريسک برخوردار باشد. چندين هزار پروژه کوچک و بزرگ نيمه تمام و انتظارات چند ده هزار پرسنل شهرداري گواه اين مدعا است، که اگر چه بسياري از امور توسط معاونان و مديران مياني شهرداري انجام مي شود، اما اشراف شهردار تهران مي تواند راهگشاي آينده شهر در حوزه سياست هاي شهري باشد.
داشبورد مديريتي شهردار آينده تهران، بايد با تعريف و توافق روي شاخص هاي کليدي عملکرد، وضع فعلي را تبيين کرده و بر مبناي آنها قول بهبود شاخص ها به صورت ملموس در پايان دوره خدمت خود بدهد. امروز شهر تهران، طرح جامع و تفصيلي و برنامه پنج ساله کم ندارد، آنچه کم دارد شهرداري است که با شفافيت بر مبناي معيارهاي قابل اندازه گيري، بگويد کجا هستيم و با چه اولويتي و در قالب چه برنامه زمانبندي به کجا خواهيم رسيد.
.......................................
*رئيس دانشکده عمران، معماري و هنر دانشگاه علوم و تحقيقات
انتهاي پيام /*
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۴۰۶۷۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
انتقاد محسن هاشمی از شهردار تهران؛ فخر فروشی می‌کند
محسن هاشمی در مطلبی با عنوان «فخر فروشی به سبک زاکانی» نوشت: خود را از همه برتر می‌داند و متکبرانه جمله «قوی‌ترین دوره مدیریت شهری» را به راحتی به زبان می‌راند.
به گزارش سازندگی، وی در مطلبی نوشت: آنچه هم اکنون در شهر تهران به عنوان حمل و نقل عمومی هر چند ناقص مورد استفاده عموم قرار می‌گیرد. سابقه‌ای حداقل صدو سی‌ساله داشته، چرا که مبنای مثل تعارف شاه عبدالعظیمی از خرید بلیط دو طرفه واگن دودی می‌آید. این سامانه حمل و نقل عمومی توسط ناصرالدین شاه قاجار با قراردادی به سبک BOT در سال ۱۲۶۶ در یک صفحه با شرکتی بلژیکی به اجرا در آمد و سال‌ها فاصله تهران تا شاه عبدالعظیم را خدمت‌رسانی می‌کرد.
اولین خودروی حمل و نقل عمومی مربوط به اواخر دوره قاجار است. در دوران پهلوی در سال ۱۳۳۱ شرکت واحد اتوبوسرانی تشکیل و در سال ۱۳۵۴ نیز شرکت راه آهن شهری تهران و حومه (مترو) تأسیس و کلنگ مترو نیز برای ۴ خط مترو به طول ۶۰ کیلومتر در اوج انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۶ زده شد.
از پیروزی انقلاب تا امروز علی‌رغم مخالفت دلواپسان وقت با ادامه ساخت مترو، با همت و پیگیری مجمع نمایندگان تهران در مجلس به ریاست آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، کارگران، کارمندان و مدیران زحمات زیادی کشیده شد تا هم اکنون با ۷ خط مترو، ۱۵۹ ایستگاه و ۱۵۰۷ واگن، توانایی جابجایی حداقل ۳ میلیون سفر در روز به دست آمده و تهران مقام بیستم را در سامانه‌های حمل و نقل ریلی درون شهری جهان به خود اختصاص داده است.
این نتیجه با استفاده از اعتبارات بانکی، فاینانس یا یوزانس حداقل ۳ میلیارد دلاری و قراردادهای بین‌المللی انجام شده است؛ لذا تأمین سامانه حمل و نقل عمومی کارآمد از وظایف ذاتی مدیریت شهری بوده و احتیاج به این همه سروصدا و فخرفروشی ندارد.
شایان ذکر است براساس همین وظیفه در هر دوره خدماتی به سرانجام می‌رسد. از جمله در دوره پنجم شورا نیز ۴۰ کیلومتر از مترو و ۳۰ ایستگاه ۱۰۵ واگن اضافه شد. البته نتیجه ادامه فعالیت‌ها از دوره چهارم بود؛ و قرارداد ۱۰۵ واگن هم از ۲۵٪ قرارداد دوره‌های قبل بود؛ لذا این طور نیست که همه فعالیت‌ها منجر به نتیجه، مصادره به شخص شود.
برقی‌سازی حمل و نقل عمومی هم از دهه ۷۰ حداقل با ۱۰۰ اتوبوس برقی با کابل بالاسری به سرانجام رسید که بیش از سی سال و هم اکنون با ۶۴ اتوبوس مشغول به کار است؛ لذا مشخص است که پیشینیان که زاکانی خود را از همه برتر می‌داند و خدمات خود را بهترین عنوان می‌کند؛ و مبتکرانه جمله قوی‌ترین دوره مدیریت شهری را به راحتی به زبان می‌راند، مجدانه بیشتر از آنچه او با این همه سروصدا به صورتی قول آن را می‌دهد، به سامان رسانده‌اند. بدون پشتوانه قدرت در چهارچوب قانون کارنامه قابل عرضه‌ای دارند.
نگاهی به ایستگاه‌هایی که در طول ۲ سال گذشته افتتاح شد، این امر را به خوبی نشان می‌دهد. طراحی و مناقصه و کلنگ خط ۶ و ۷ مترو در سال ۱۳۸۶ به زمین زده شده. چهار دستگاه TBM برای اجرای آن تأمین و ساخت آن در بخش سیویل به حدود ۹۵٪ رسید. میوه رسیده آن از درخت تناور خطوط ۶ و ۷ چیده و با فخرفروشی و بدون یادی از پیشنییان به رخ مردم کشیده شد.
قرارداد ۶۳۰ واگن که با تبلیغات کاذب آن را هزار و اندی مطرح می‌کنند، مصوبه‌ای از سال ۱۳۹۵ دارد. مراحل قانونی مناقصه در اوج تحریم‌های ترامپی و با مخالفت‌های بازرسی کل کشور برای تعیین برنده مناقصه به سختی به امضای قرار داد رسیده. تخصیص سهمیه فاینانس و تصویب در بانک مرکزی ایران و بیمه خلقی چین و ابلاغ به دست اندرکاران دو طرف تا مرحله پیش پرداخت را پشت سر گذاشته، خوشبختانه در طول ۲ سال و نیم بخشی از پیش پرداخت داده شد. زحمات این حرکت کاملاً بدوش وزارت کشور، معاونت عمرانی و سازمان شهرداری‌ها بوده و اصولاً ربطی به شهرداری تهران ندارد؛ و باز پرداخت هم به عهده دولت است.
معاون حمل و نقل و ترافیک شهردرای تهران از جشن تکمیل خطوط ۷گانه مترو خبر داده که سهم شهرداری فعلی نیم درصد هم نیست. البته خبری هم از شروع احداث ساخت خطوط ۸ و ۹ و ۱۰ و ۱۱ داده شد که جای تبریک دارد و اگر بودجه تأمین شود می‌تواند در ۱۵ سال آینده تکمیل و به بهره‌برداری برسد.
به نظر آنچه هم اکنون بخشی از اعضای شورای شهر را عصبانی نموده. تبلیغات بی‌حد و بعضاً بی‌پشتوانه و بدون نتیجه برای این دوره شورا با قول‌های پی در پی و بی‌خبر گذاشتن اعضا از واقعیت‌ها می‌باشد. برای مثال پیش پرداخت ۶۳۰ واگن از ابتدای سال ۱۴۰۲ چند بار پرداخت شده اعلام شد؛ و از سهمیه فاینانس ۲۵٪ و ۵۰٪ تا ۱۰۰۰ واگن هم خبری نیست؟!
همیشه فخر فروشی مورد نکوهش بوده است. البته ذهن به سمت مال و جاه و مقام می‌رود. ولی این مقال فخر فروشی مدیران به پشتوانه قدرت حکومتی را مد نظر قرار داده است. سال‌ها پیش در بازدیدی، فردی گفت شهید نداده‌ایم تا مدیران فخر فروشی کنند و آن هم نه برپایه تخصص و تعهد و یا عملکرد قابل تقدیر، بلکه بر پایه اتصال به قدرت و خود را عاری از هرگونه پاسخگویی دیدن.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان