به نقل از «پارسینه»

فاصله مریخ تا زمین چقدر است؟

تاریخ انتشار: ۱۸ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۴۴۴۶۲۱

اگر بخواهید از سیاره سرخ دیدن کنید، چقدر طول می کشد تا به آنجا برسید؟ پاسخ این سوال به چندین عامل بستگی دارد؛ مثل موقعیت سیاره ها و فناوری که شما ما را به آنجا می رساند. حالا بگذارید به بررسی چند مورد از مهم ترین نکته ها بپردازیم.



مریخ چقدر با ما فاصله دارد؟

برای تعیین اینکه چقدر طول می کشد تا به مریخ برسیم، ابتدا باید فاصله بین دو سیاره را بدانیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مریخ چهارمین سیاره نسبت به خورشید و دومین سیاره نزدیک به زمین است (ناهید نزدیک ترین سیاره به زمین است). اما فاصله میان دو سیاره با گردش آنها به دور خورشید بطور مداوم دستخوش تغییر قرار می گیرد. از منظر نظری، زمانی مریخ و زمین در نزدیک ترین فاصله نسبت به یکدیگر قرار می گیرند که مریخ در نزدیک ترین نقطه نسبت به خورشید بوده و زمین در دورترین فاصله نسبت به خورشید واقع شده باشد.

این شرایط دو سیاره ها در فاصله ۵۴٫۶ میلیون کیلومتری هم قرار می دهد. با این حال، این رویداد هیچگاه در طول تاریخ اتفاق نیفتاده است. این دو سیاره در سال ۲۰۰۳ نزدیکترین فاصله نسبت به یکدیگر را تجربه کردند که طی آن، فقط ۵۶ میلیون کیلومتر با هم فاصله داشتند. دو سیاره زمانی در دورترین فاصله نسبت به هم واقع می شوند که هر دو در دورترین فاصله از خورشید و در بخش های مخالف آن قرار داشته باشند. در این نقطه، آنها می توانند ۴۰۱ میلیون کیلومتر با همدیگر فاصله داشته باشند. فاصله متوسط میان دو سیاره معادل ۲۲۵ میلیون کیلومتر است.

سرعت نور

نور تقریبا با سرعت ۲۹۹۷۹۲ کیلومتر بر ثانیه حرکت می کند. بنابراین، نوری که در سطح مریخ درخشش می کند، بر طبق محاسبات زیر فواصلی را طی بکند تا به زمین برسد:

• نزدیک ترین فاصله ممکن: ۱۸۲ ثانیه یا ۳٫۰۳ دقیقه

• نزدیک ترین فاصله ثبت شده: ۱۸۷ ثانیه یا ۳٫۱۱ دقیقه

• دورترین فاصله: ۱٫۳۴۲ ثانیه یا ۲۲٫۴ دقیقه

• فاصله متوسط: ۷۵۱ ثانیه یا قدری بیشتر از ۱۲٫۵ دقیقه.



سریع ترین فضاپیمای حال حاضر

سریع ترین فضاپیمای پرتاب شده از زمین مربوط به ماموریت «افق های نو» ناسا است که در سال ۲۰۱۵ به دیدار پلوتو رفت. در ژانویه ۲۰۰۶، این فضاپیما با سرعت ۳۶۰۰۰ متر بر ثانیه از زمین دور شد. اگر چنین کاوشگری در خطی مستقیم به سوی مریخ سفر می کرد، در زمان های زیر به آنجا می رسید:

• نزدیک ترین فاصله ممکن: ۹۴۲ ساعت یا ۳۹ روز

• نزدیک ترین فاصله ثبت شده: ۹۷۶ ساعت یا ۴۱ روز

• دورترین فاصله: ۶٫۹۴۴ ساعت یا ۲۸۹ روز

• بطور متوسط: ۳٫۸۸۸ ساعت یا ۱۶۲ روز.

اما بعد همه چیز پیچیده می شود

هیچ سیاره ای به اندازه مریخ در افسانه ها و سوء تفاهمات محبوس نشده است. این آزمون کوچک مشخص خواهد کرد که واقعا تا چه اندازه درباره برخی از اشتباه ترین ادعاها پیرامون سیاره سرخ اطلاع دارید. البته مشکل محاسبات قبلی این است که آنها فاصله میان دو سیاره را به عنوان یک خط اندازه می گیرند. سفر در میان دورترین گذرگاه های زمین و مریخ مستلزم سفری از درون خورشید می باشد و فضاپیما باید از سر لزوم در مداری به دور ستاره منظومه شمسی حرکت کند.

اگر چه این نکته نمی تواند برای نزدیک ترین فاصله مشکل آفرین باشد (زمانی که سیاره ها در سمت یکسان خورشید هستند)، اما مشکل دیگری هم وجود دارد. بر طبق فرض اعداد، دو سیاره در فاصله ثابتی نسبت به هم می مانند؛ یعنی وقتی کاوشگری از زمین پرتاب می شود (و دو سیاره در نزدیک ترین فاصله هستند)، مریخ در فاصله یکسانی باقی می ماند (در بازه ای ۳۹ روزه که کاوشگر خود را به آن سیاره می رساند).



اما در واقعیت، سیاره ها پیوسته در مدارشان به دور خورشید می چرخند. مهندسان باید برای فرستادن فضاپیمایی از زمین به مریخ اقدام به محاسبه مدارهای ایده آل نمایند. پس نه تنها فاصله بلکه بازده سوخت را نیز مد نظر قرار داد. به مانند پرت کردن دارت به هدف متحرک، مهندسان هم باید این نکته را محاسبه کنند که وقتی فضاپیما به مقصد می رسد، سیاره در چه نقطه ای قرار خواهد گرفت. فضاپیماها باید برای ورود به مدار پیرامون سیاره جدید از شتاب خود بکاهند. اینکه چقدر طول می کشد تا به مریخ برسیم، به این بستگی دارد که وقتی فضاپیما پرتاب می شود، دو سیاره در کدام قسمت از مدارشان قرار می گیرند. البته پیشرفت های فناوری در حوزه سیستم های پیشران نیز تاثیر بسزایی دارند.

بر طبق گزارش منتشر شده در وب سایت مرکز پروازهای هوایی گودارد ناسا، برنامه ایده آل برای پرتاب به مقصد مریخ تقریبا در عرض ۹ ماه شما را به آنجا می رساند. این وب سایت به نقل از «کریگ سی. پاتن» استاد فیزیک دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو می نویسد:

«گردش به دور خورشید برای زمین یک سال و تقریبا ۱٫۹ سال برای مریخ طول می کشد. مدار بیضوی که شما را از زمین به مریخ حمل می کند، طولانی تر از مدار زمین است اما در عین حال کوتاه تر از مدار مریخ. بدین ترتیب، ما می توانیم زمانی را که طول می کشد این مدار را به پایان برسانیم، تخمین بزنیم. اتمام مدار بیضوی، در حدود یک و نیم سال به طول می انجامد. در ۹ ماهی که طول می کشد تا به مریخ برسیم، این سیاره فاصله قابل توجهی را به دور مدارش طی می کند؛ در حدود سه هشتم مسیر به دور خورشید. باید از قبل برنامه ریزی کنید تا اطمینان حاصل کرده باشید که وقتی به فاصله مدار مریخ می رسید، آن مریخ همان جایی قرار دارد که شما می خواهید. عملا، این بدان معناست که شما تنها زمانی می توانید سفرتان را آغاز کنید که زمین و مریخ در آرایش مناسبی نسبت به هم قرار داشته باشند. این اتفاق فقط هر ۲۶ ماه یکبار روی می دهد. پس یک پنجره پرتاب در هر ۲۶ ماه گشوده می شود.»


با سوزاندن سوخت بیشتر می توان مدت زمان سفر را کوتاه کرد؛ فرایندی که با فناوری فعلی ایده آل نیست. فناوری در حال تکامل می تواند این پرواز را کوتاه کند. سامانه پرتاب فضایی ناسا (SLS) یک مرکز جدید برای پرتاب کاوشگرهای حامل انسان به سیاره سرخ خواهد بود. این سامانه در حال حاضر مراحل ساخت و آزمایش را پشت سر می گذارد و نخستین پرواز آن برای سال ۲۰۱۹ پیش بینی شده است. فضاپیمای رباتیک می تواند روزی این سفر را در عرض ۳ روز به پایان برساند. پیشران فوتونی بر لیزری قدرتمند تکیه می کند تا سرعت فضاپیما را به سرعت نور نزدیک سازد.

«فیلیپ لوبین» استاد فیزیک دانشگاه کالیفرنیا به همراه تیمش بر روی پیشران انرژی هدفمند کاوش های میان ستاره ای کار می کنند. با این روش، امکان پرتاب فضاپیمای رباتیک به مقصد مریخ در روز تحقق می یابد. آقای لوبین گفت: «اخیرا پیشرفت هایی حاصل آمده که از بُعد علمی تخیلی خارج شده و به سمت علمی واقعی کشیده شده است. هیچ دلیلی وجود ندارد که ما نتوانیم این کار را انجام بدهیم.»

مدت رسیدن هر کاوشگر به مریخ

در فهرست زیر به چندین عملیات تاریخی و مدت زمان رسیدن به سیاره سرخ در طی آن عملیات اشاره می شود:

• مارینر ۴، اولین فضاپیمای ارسال شده به مریخ: ۲۲۸ روز

• مارینر ۶: ۱۵۵ روز

• مارینر ۷: ۱۲۸ روز

• مارینر ۹، اولین فضاپیما که به دور مریخ گردش کرد: ۱۶۸ روز

• وایکینگ ۱، اولین فضاپیمای آمریکا که در مریخ فرود آمد (۱۹۷۵): ۳۰۴ روز

• وایکینگ ۲: ۳۳۳ روز

• نقشه بردار سراسر مریخ (۱۹۹۶): ۳۰۸ روز

• رهیاب مریخ (۱۹۹۶): ۲۱۲ روز

• ادیسه مریخ (۲۰۰۱): ۲۰۰ روز

• مدارگرد اکسپرس مریخ (۲۰۰۳): ۲۰۱ روز

• مدارگرد شناسایی مریخ (۲۰۰۵): ۲۱۰ روز

• آزمایشگاه علوم مریخ (۲۰۱۱): ۲۵۴ روز   منبع:سایت علمی بیگ بنگ

منبع: پارسینه

کلیدواژه: علم و دانش دانستنی های علمی مریخ زمین سیاره سرخ سیاره ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۴۴۴۶۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حقایقی در مورد سیاره آبی

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ زمین سیاره‌ای با زیبایی‌های طبیعی فراوان است. جنگل‌های سرسبز، آبشارهای خیره‌ کننده، کوه‌‌های باصلابت و در عین حال با وقار و بسیار زیبایی‌های دیگری برای تحسین و کاوش روی زمین قرار دارد. حقایق بسیار جالبی در رابطه با زمین وجود دارد.

هدف از نام گذاری بیست و دوم آوریل (سوم اردیبهشت ماه) به عنوان «روز زمین» افزایش آگاهی در مورد مسائل زیست محیطی سیاره‌مان است. در این روز برخی از مردم در رویدادهای حفاظت از محیط زیست و آگاهی در «روز زمین» شرکت و برخی دیگر اقدام به پاکسازی، کاشت درخت یا تلاش‌های بازیافت می‌کنند. حتی اشتراک‌ گذاری نقل قول‌‌هایی در مورد «روز زمین» در رسانه‌‌های اجتماعی، آگاهی را نسبت این روز افزایش می‌دهد. آیا می‌خواهید درباره «روز زمین» بیشتر بدانید؟ در این گزارش با حقایق «روز زمین» آشنا می‌شوید.

«روز زمین» از دهه 1970 آغاز شد

یکی از حقایق «روز زمین» که همه باید بدانند این است که «روز زمین» برای اولین بار در 22 آوریل 1970 گرامی داشته شد. از آن زمان تا کنون این روز جشن گرفته شده است، طی 50 سال گذشته مردم بیشتر و بیشتر به اهمیت مراقبت از سیاره زمین (هر چند به تدریج) توجه کرده‌اند.

 «روز زمین» «روز جهانی مادر زمین» نیز نامیده می‌شود

در سال 2009 مجمع عمومی سازمان ملل متحد، 22 آوریل را «روز جهانی مادر زمین» نامگذاری کرد، اما اگر این واقعیت را در مورد «روز زمین» نمی‌دانستید، نگران نباشید، چراکه ایالات متحده نیز هنوز از نام قبلی استفاده می‌کند.

 «روز زمین» اکنون یک رویداد جهانی است

 این روز به مدت 20 سال به عنوان یک رویداد مردمی گرامی داشته می‌شد و سال 1990 بود که جهانی شد و به 140 کشور گسترش یافت. «روز زمین» اکنون در بیش از 190 کشور جشن گرفته می‌شود و بر اساس تخمین‌ها هر ساله  یک میلیارد نفر در سراسر جهان در آن شرکت می‌کنند.

 «روز زمین» پیشنهاد یک فرماندار بود

«گی لورد نلسون» « Gaylord Nelson» فرماندار دو دوره ایالت ویسکانسین آمریکا (1958 تا 1962) در سا‌لهای خدمتش روی سیاست زیست محیطی ایالتش، ایجاد یک وزارت واحد توسعه منابع، یک سپاه حفاظت از جوانان و اختصاص 50 میلیون دلار برای خرید زمین و تبدیل آن به پارک و طبیعت بکر، کار کرد. همین اقدامات موجب شد لقب «فرماندار حفاظت» را از آن خود کند.

پس از آن نلسون به عنوان سناتور ایالات متحده انتخاب و در آنجا به عنوان یک قهرمان برای زمین شناخته شد.

«روز زمین» به عنوان یک آموزش برای محیط زیست آغاز شد

نلسون که از حمایت نکردن همکاران سناتورش از سیاست‌های زیست محیطی ناامید شده بود، با الهام از جنبش‌های مختلف جوانان دهه 60 که به شدت خواستار تغییرات اجتماعی معنادار بودند، ایده آموزش محیط زیست را در سال 1969 مطرح کرد. هدف، جلب حمایت عمومی از جنبش نوپای محیط زیست، برای ایجاد اراده سیاسی و در نتیجه تغییر بود.

یک واقعیت جالب در روز زمین این است که ایده نلسون آنقدر محبوب بود که او یک گروه 85 نفره را استخدام کرد تا اولین روز زمین را در کنار او جشن بگیرند.

روز زمین، پرچم دارد

پرچم «روز زمین» که به عنوان «پرچم زمین» نیز شناخته می‌شود، توسط «جان مک کانل» « John McConnell » در سال 1970 طراحی شد. روی این پرچم عکسی از زمین نقش بسته که در طول پرواز آپولو 10 در سال 1969 از زمین گرفته شد. این تصویر بر روی پس زمینه آبی تیره به تصویر کشیده شده و نمایی از زمین را از بالای اقیانوس هند نشان می‌دهد. این پرچم در سال 1973 به روز شد تا «مرمر آبی» را نشان دهد؛ عکسی از زمین که توسط خدمه آپولو 17 در سفر خود به ماه در هفتم دسامبر 1972 گرفته شد.

ضرورت وجود «روز زمین» حتی در دهه 1950 و 1960

ممکن است تغییرات اقلیمی ناشی از فعالیت‌های بشر را به عنوان یک اتفاق جدید در نظر بگیریم، اما این یکی از حیاتی ‌ترین حقایق «روز زمین» است: حتی دهه‌ها پیش، آمریکا مکانی آلوده و نیازمند کمک بود. زمین‌های عمومی ویران شده بودند، کارخانه‌ها آزاد بودند تا سموم خود را به رودخانه و دریا بریزند و صنایع می‌توانستند آلاینده‌ها را بدون مقررات وارد هوا کنند. در نتیجه، حیات برخی گونه‌ها به خطر افتاد مثلا صدف‌‌ها در اوایل قرن بیستم از بندر نیویورک ناپدید شدند.

از همان اولین «روز زمین» در سال 1970، مردم شروع به درک این موضوع کردند که آلودگی و زباله‌های سمی می‌تواند منجر به بروز سرطان و سایر مشکلات جدی برای سلامتی شود.

انتهای پیام/