به نقل از «ایرنا»

سوچی برنده دیروز و بازنده امروز حقوق بشر - مریم شفیعی*

تاریخ انتشار: ۲۳ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۵۲۰۶۵۶

تهران - ایرنا - آنگ سان سوچی رهبر معنوی میانمار در سه دهه اخیر عملکرد بسیار ضعیفی در قبال بحران های مختلف انسانی در این کشور به ویژه بحران کشتار و آوارگی صدها هزار روهینگیایی داشته است و از این رو تحت فشار روزافزون نهادهای حقوق بشری بین المللی قرار دارد که روزی قهرمان آنها بود.

سوچی 72 ساله در ماههای اخیر دومین جایزه بین المللی که برای فعالیت های پیشین خود در عرصه حقوق بشر و آزادیخواهی انجام داده بود، را از دست داد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سوچی که علاوه بر پست مشاور عالی دولت و پست وزارت امور خارجه، نقش کلیدی در دولت میانمار دارد تاکنون اقداماتش رضایت افکار عمومی، گروههای حقوق بشری و ناظران بین المللی را جلب نکرده و به طور روزافزون بر مخالفان وی افزوده می شود.
مخالفان سوچی می گویند وی با داشتن جایزه صلح نوبل به نمادی برای صلح و دموکراسی تبدیل شده بود، اما نه تنها در دستیابی به صلح در بحران کشتار و سرکوب روهینگیایی ها و دیگر اقوام این کشور اقدامی انجام نداده بلکه با سکوت و پس از آن تایید نظامیان، شعله های نسل کشی علیه روهینگیایی ها را زنده نگه داشته است.
سازمان عفو بین‌الملل روز گذشته در بیانیه‌ای اعلام کرد جایزه معتبر «سفیر وجدان» را از «آنگ سان سوچی» رهبر معنوی میانمار پس گرفته است.
این اقدام پس از تداوم حملات وحشیانه ارتش میانمار علیه مسلمانان روهینگیا در استان آرکان (راخین) در غرب این کشور صورت می‌گیرد.
در بیانیه سازمان عفو بین‌الملل آمده است، سوچی در مقابل جنایت‌های ارتش میانمار سکوت کرده و اجازه نمی‌دهد مأموران ارتش این کشور حساب پس دهند. این بیانیه، رفتار سوچی را «خیانت» به ارزش‌هایی معرفی کرده که روزی وی نماد آن‌ها بوده است.
پیش‌ از این نیز انگلیس نشان «آزادی آکسفورد» رهبر معنوی میانمار را پس گرفته بود. این نشان به افراد شاخصی اعطا می‌شود که بنا به اعتقاد شورای این شهر، کارهای شایسته‌ای برای این شهر انجام داده‌اند.
دانشگاه آکسفورد لندن نیز تابلوی نقاشی را که تصویر سوچی روی آن نقش بسته بود، از سر در ورودی دانشکده «سنت هیو» این دانشگاه پایین کشید.
وی در سال های 1964 تا 1967 میلادی در رشته‌های علوم سیاسی، فلسفه و اقتصاد در آکسفورد تحصیل‌کرده بود و در سال 2012 موفق به دریافت دکترای افتخاری از این دانشگاه شده بود.

** سوچی و بحران روهینگیا
آنگ سان سوچی در قبال مهمترین بحران میانمار عملکرد بسیارضعیفی از خود به جای گذاشت.
وی ماهها پس از کشتار سال گذشته سکوت کرد و پس از آن نیز توجیه کننده اعمال سرکوبگرایانه ارتش و بودائیان افراطی بود که سازمان ملل آن را نسل کشی خوانده و نظامیان را به صراحت عامل آن معرفی کرده است.
افزون بر 750 هزار روهینگیایی از اواخر اوت 2017 (شهریور96) پس از سرکوب شدید نظامیان میانمار از ایالت راخین این کشور به بنگلادش گریختند و در نوار مرزی میان میانمار و بنگلادش در شرایط بسیار سخت و دشواری اسکان اجباری یافته‌اند.
بازرسان سازمان ملل در ماه گذشته با انتشار یک گزارش 444 صفحه‌ای همچنین ضمن مسئول شناختن فرماندهان ارشد نظامی میانمار در قبال نسل‌کشی اقلیت مسلمان روهینگیایی خواستار پیگیری و محکومیت قضایی ژنرال مین آنگ هلاینگ فرمانده ارتش و پنج نفر دیگر از فرماندهان نظامی شدند.
دولت سوچی اما در قبال این گزارش ها همواره از نظامیان میانمار اتهام زدایی کرده و موضوع نظامیان را مورد تایید قرار داده که این اقدامات برای مقابله با حملات ستیزه جویان و شبه‌نظامیان آرکان و برای محافظت از میانمار انجام‌شده است.
عملکرد ضعیف سوچی در قبال بحران روهینگیا به گونه غیرقابل قبول بوده که بسیاری از دریافت کنندگان جایزه صلح نوبل مانند توکل کرمان برنده صلح نوبل 2011 از او خواستند سرکوب مسلمانان روهینگیایی توسط ارتش این کشور را متوقف کند و یا اینکه استعفا دهد.
رهبر معنوی میانمار که خود برنده صلح نوبل در سال1991 بود، پس از پیروزی در انتخابات 2016 موفق به ایجاد یک دولت غیرنظامی در میانمار شد اما در مقابله با عملیات هدفمند و سرکوب مستمر روهینگیایی ها توسط ارتش این کشور ناکام بود.
اکنون دیوان بین‌المللی کیفری مسئولیت پیگیری پرونده کشتار مسلمانان روهینگیا را برعهده‌گرفته و «فاتو بن سودا» دادستان ارشد دیوان بین‌المللی کیفری گفته است که تحقیقات مقدماتی در رابطه با این پرونده را آغاز کرده است.
علاوه براین، تعدادی از کشورها از جمله کانادا و استرالیا تحریم هایی را علیه نظامیان آمریکایی وضع کرده اند و مهمترین درخواست جامعه روهینگیایی برای دریافت حق شهروندی دراین کشور همچنان بی پاسخ مانده است.

** سوچی و آزادی بیان
آنگ سان سوچی که در سال 2016 در میانمار را قدرت را به دست گرفته همزمان با رقابت های انتخاباتی وعده داد که برنامه هایی برای گسترش آزادی های مدنی ، آزادی بیان و آزادی رسانه ها دراین کشور مورد پیگیری قرار خواهد داد .
وی که خود از زندانیان سیاسی یک دهه اخیر میانمار محسوب می شود اما در دو سال گذشته در میانمار وعده های خود را برای گسترش آزادی ها دراین کشور عملی نساخت.
برخی نهاد حقوق بشری میانمار حتی معتقدند: دولت سوچی که قدرت را در میانمار در دست دارد به طور قابل توجهی با افترا علیه منتقدان، فعالان مدنی و رسانه ها، آزادی بیان را در این کشور بشدت محدود کرده است.
این درحالی است که این انتظار وجود داشت که سوچی که خود برای آزادی مبارزه کرده و حتی سابقه 15 سال حبس خانگی را نیز داشته چشم انداز بهتری دراین زمینه برای میانمار فراهم سازد و باعث افزایش آزادی بیان درکشوری شود که بیش از نیم قرن زیر سلطه نظامیان قرار داشته است.
طبق گزارش گروه حقوق بشری آزادی بیان میانمار 97 نفر از منتقدان طبق قوانین این کشور از ماه مارس سال گذشته تاکنون مورد بازخواست قرار گرفته اند، در حالی که این رقم برای یک دوره مشابه در دوران حکومت نظامیان در میانمار 11 مورد بوده است.
براین اساس ،سوچی و حزب سیاسی وی، جبهه ملی برای دموکراسی، از همکاری با تحقیقات سازمان ملل خودداری کرده، دسترسی روزنامه نگاران را نیز مسدود کرده و افزایش خشونت های علیه روهینگیایی ها را نظاره گر بوده است.

**سوچی و بازداشت خبرنگاران
رهبر معنوی میانمار همچنین در سه سال اخیر ضعیفترین عملکرد را در قبال دستگیری و بازداشت روزافزون خبرنگاران دراین کشور داشته و همین امر امیدها برای افق بهتر آزادی رسانه ای دراین کشور را ناامید کرده است.
میانمار حتی در یکسال اخیر با انتقادات گسترده بین المللی مرتبط با سرکوب خبرنگاران و روزنامه نگاران روبه رو بوده است.
رسانه های بین المللی همواره از میانمار به عنوان یکی از بدنام ترین کشورها در جنوب شرق آسیا به دلیل سرکوب و مقابله با رسانه ها و خبرنگاران نام می برند.
سازمان ملل درشهریور ماه سال جاری با انتشار گزارشی تاکید کرد دولت میانمار با قوانین مبهم مانع از فعالیت روزنامه نگاران مستقل در این کشور برای انعکاس وقایع و سرکوب های علیه مردم روهینگیا شده است.
در سال جاری دو خبرنگار میانماری که وقایع مرتبط با کشتار مسلمانان روهینگیایی را پوشش خبری می دادند، در شهریورماه در دادگاهی در یانگون به اتهام انتشار اسناد دولتی مجرم شناخته شده و به 7 سال زندان محکوم شدند.
«ون لون» 32 ساله و «کیاو سوئی او و» 27 ساله دو خبرنگار جوانی هستند که از ماه دسامبر 2017 (سال گذشته ) به اتهام نقض قانون حفظ اطلاعات کشور در مورد عملیات نظامی ارتش میانمار در ایالت راخین بازداشت شده و پس از تحمیل حدود 10 ماه حبس غیرقانونی مورد محاکمه قرار گرفتند.
این کشور در ماه گذشته نیز شاهد دستگیری سه خبرنگار دیگر بود که پس از مدتی با وساطت رئیس جمهوری این کشور از زندان آزاد شدند درغیراین صورت به دلیل مقاله ای که علیه ولخرجی های یک دولت محلی در میانمار منتشر کرده بودند باید 2 سال حبس را تحمل می کردند.
طبق گزارش سازمان خبرنگاران بدون مرز افزون بر 20 نفر از خبرنگاران و روزنامه نگاران درسال 2017 در میانمار دستگیر و تحت پیگرد قضایی قرار گرفتند.
البته برخی از مدافعان سوچی نیز معتقدند سه سال در قدرت بودن برای جامعه ای که دهها سال در حیطه قدرت و نفوذ نظامیان قرار داشته فرصت کافی برای رفع چالش های اجتماعی را فراهم نمی سازد، اما منقدان سوچی می گویند وی در همین فرصت کم نیز عملکرد ضعیفی از خود به جای گذاشته است.
درمجموع می تواند گفت روند فزاینده نارضایتی های داخلی و خارجی از عملکرد آنگ سان سوچی در بحران های مختلف حقوق بشری و انسانی در این کشور در صورتی که پاسخ مناسبی نیابد، آینده سیاسی مبهمی را با یا بدون اعتبارها و افتخار های پیشین بین المللی برای وی رقم خواهد زد.
خبرنگار جنوب شرق آسیا

منبع: ایرنا

کلیدواژه: سياسي ميانمار سوچي

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۵۲۰۶۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تقابل شدید آلمان با آزادی بیان برای حمایت یکجانبه از اسرائیل

یک نشریه آلمانی در مطلبی انتقاد شدیدی از سیاست‌های دولت فدرال آلمان در جریان جنگ غزه و سرکوب و اعمال محدودیت علیه منتقدان اسرائیل از طرف دولت فدرال وارد کرده و نوشت: آلمان وارد یک دوره مقابله خطرناک با آزادی بیان شده است. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه "برلینر سایتونگ "در مطلبی انتقادی به سیاست های نادرست آلمان در قبال رژیم صهیونیستی به ویژه در جریان جنگ غزه پرداخته ونوشت این یادآور دوران مک کارتی است.

نویسنده در ادامه نوشت: اگر چند سال پیش برای من پیش‌بینی می‌کردید که امروز در آلمان در مورد اسرائیل و غزه چه می‌گذرد، فکر می‌کردم این یک فانتزی است.

یک دولت ائتلافی آلمان متشکل از سوسیال دموکرات‌ها، سبزها و لیبرال‌ها حمایت نظامی و دیپلماتیک بی‌قید و شرط را از رژیمی تضمین می‌کند که در حال حاضر باید در برابر دادگاه بین‌المللی دادگستری در لاهه به ظن نسل‌کشی پاسخگو باشد - شبهه‌ای که خود دادگاه آن را به عنوان محتمل طبقه‌بندی می‌کند. در این شرایط روشنفکران و هنرمندان مشهور بین‌المللی - از جمله صداهای یهودی - که برای حقوق بشر و درک بین‌المللی فعالیت می کنند از طرف آلمان به مراسمات مختلف دعوت نمی‌شوند و کرسی‌های استاد مهمان و مراسم اهدای جوایزشان لغو می‌شود که از جمله آن ها نانسی فریزر، لوری اندرسون و ماشا گسن هستند.

جرم این افراد نام بردن از جنایات جنگی گسترده و نقض حقوق بشر در غزه و مطالبه چیزی که مجمع عمومی سازمان ملل نیز به شدت خواستار آن است یعنی آتش بس فوری و دائمی برای پایان دادن به کشتار بیهوده در غزه می باشد. بیش از 33000 نفر از جمله 13000 کودک در حال حاضر قربانی بمباران های رژیم صهیونیستی در نوار غزه شده اند و یک فاجعه قحطی در این منطقه راه است.

فهرست به زعم دولت و مسئولین آلمانی، قانون شکنان تقریباً هر روز در حال افزایش است. فیلمسازان یووال آبراهام از اسرائیل و بازل آدرا از فلسطین که جایزه فیلم مستند برلیناله را برای فیلم «سرزمین دیگری نیست» درباره اخراج‌ها در کرانه باختری دریافت کردند، از سوی سیاستمداران و رسانه‌های برجسته به یهودستیزی متهم شدند زیرا آنها پایان دادن به تحویل تسلیحات آلمانی که در دوران جنگ به خواست رژیم صهیونیستی حدود ده برابر شده بود را درخواست کردند و همچنین به این دلیل که آنها جرأت کردند از کلمه "آپارتاید" استفاده کنند، که دو سازمان برجسته حقوق بشر جهان یعنی عفو بین‌الملل و دیده بان حقوق بشر، پس از انجام چندین سال مطالعات عمیق در محل، سال ها در رابطه با اسرائیل از آن استفاده می کنند. به این ترتیب هرکسی که امروز به سازمان ملل متحد، قوانین بین‌المللی و سازمان‌های حقوق بشری به رسمیت شناخته شده در آلمان استناد کند، شخص غیر ارادی، متنفر از اسرائیل و یهودی‌ستیز شناخته می‌شود.

این همه ماجرا نیست. چنین افرادی اکنون حتی باید انتظار ممنوعیت ورود و فعالیت را در آلمان داشته باشد، مانند یانیس واروفاکیس، وزیر دارایی سابق یونان و غسان ابوسیطا، جراح مشهور بریتانیایی فلسطینی و رئیس دانشگاه گلاسکو، که هنگام ورود به آلمان در فرودگاه برلین چندین ساعت ها نگه داشته شده و سپس به مبدا بازگردانده شدند.

اما کنگره سه روزه فلسطین که قرار بود این افراد در آن سخنرانی کنند پس از دو ساعت توسط پلیس لغو شد و پلیس به سرعت برق را قطع کرد. دلیل رسمی برای این ممنوعیت پخش یک مشارکت آنلاین توسط محقق و نویسنده فلسطینی 87 ساله سلمان ابو سیتا در این کنگره اعلام شد. چند روز قبل، فعالیت و ممنوعیت ورود سیتا به این دلیل اعمال شده بود که او در مقاله ای اشاره کرده بود که در جوانی می توانست یکی از کسانی باشد که حمله جنبش مقاومت فلسطین حماس به اسرائیل را در 7 اکتبر 2023 انجام دهد. اینکه چه مبنای قانونی وجود دارد که بر اساس آن می‌توان کل یک کنگره را لغو کرد زیرا یک سخنران آن از طریق پیام ویدیویی اظهارات مشکوک ایراد کرده است، از سوی مقامات همچنان مخفی باقی مانده است.

در ادامه این مطلب آمده است: در حالی که طبق نظرسنجی ها، 69 درصد از آلمانی ها معتقد نیستند که اقدامات اسرائیل در غزه موجه است، سیاستمداران این کشور همچنان بر حمایت بی قید و شرط از اسرائیل تکیهو بر آن تاکید می کنند. با انجام این کار آن ها اقدامات وحشیانه فزاینده‌ای علیه منتقدان به این روند انجام می‌دهند و مسیر مقابله خطرناکی با آزادی بیان و استانداردهای حقوق بین‌الملل را آغاز کرده اند. به این ترتیب، آلمان در معرض این تهدید قرار دارد که هر چه بیشتر به سمت نظم سرکوبگرانه-استبدادی فرو خواهد رفت.

در ادامه این مطلب آمده است: از منظر بین‌المللی، آلمان مدت هاست که در حال هدر دادن و از بین بردن کامل شهرت خود بوده است. این امر همچنین در شکایت نیکاراگوئه علیه آلمان به‌خاطر همدستی در نسل‌کشی غزه در دادگاه بین‌المللی، روندی که حمایت گسترده‌ای در جنوب جهانی دریافت کرده است، منعکس شده است. با توجه به گسترش "فرهنگ لغو" نسبت به رویدادهای انتقادی از اسرائیل، هنرمندان و روشنفکران بین‌المللی به طور فزاینده‌ای از آلمان دور می شوند. برای مثال، آنی ارنو، برنده جایزه نوبل ادبیات فرانسوی، به ابتکاری پیوست که خواستار تحریم موسسات فرهنگی دولتی آلمان است، زیرا به زعم وی آلمان سیاست «مک کارتی» را دنبال می‌کند که آزادی بیان را سرکوب می‌کند.

این روزنامه آلمانی در ادامه نوشت: دلیل این چرخش نادرست دولت فدرال آلمان این است که این کشور به دلایل تاریخی خود را ملزم می داند قاطعانه در کنار اسرائیل بایستد. اما آیا موضع گیری در برابر قوانین بین‌المللی، حقوق بشر و آزادی بیان می تواند درس درستی از بزرگترین جنایت تاریخ بشر باشد؟ آیا تعهد دادن به همبستگی ابدی و بی قید و شرط با یک رژیم خاص، کاملاً بی تفاوت نسبت به اینکه چه کسی آن رژیم را اداره می‌کند (در مورد اسرائیل، تندروهای راست در حال حاضر) و آنچه انجام می دهد، نتیجه اخلاقی درستی است؟ آیا نباید همبستگی ما بیشتر متوجه مردم آسیب دیده باشد؟ آیا ا این گناه گذشته نباید این طور نتیجه گیری کرد که دولت های آلمان به ویژه باید از حقوق مردم در برابر آزار و اذیت، ضربه روحی و مرگ فارغ از منشاء، ملیت، رنگ پوست و مذهب محافظت کنند؟ اما چرا سیاستمداران آلمانی از مردم غزه حمایت نمی کنند؟ چرا کسانی که از این حقوق دفاع می‌کنند و می‌خواهند از کشتار بیشتر جلوگیری کنند طرد شده و برای عموم آلمان ممنوع شده‌اند؟ حقیقت و قانون در حال حاضر در آلمان وارونه است و بقیه دنیا سرشان را تکان می دهند.

گفتگوی تلفنی صدر اعظم آلمان با نخست وزیر رژیم صهیونیستیتقویت دفاع هوایی در دستورکار آلمان

انتهای پیام/