به نقل از «ایرنا»

قطع پا تلخترین عارضه بیماری شیرین

تاریخ انتشار: ۲۳ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۵۲۱۲۳۲

مشهد- ایرنا- قطع پا یا آمپوتاسیون از تلخترین عوارض بیماری دیابت معروف به مرض شیرین است. پزشکان معتقدند برخی از بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی وقتی مراجعه می کنند که چاره ای جز این اقدام ناگوار نیست.

به گزارش ایرنا، دیابت یک بیماری مزمن است که بر اثر کاهش یا فقدان ترشح هورمون انسولین در بدن و یا به دنبال عدم توانایی بدن در استفاده از انسولین بروز می کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

انسولین هورمونی است که از غده لوزالمعده یا پانکراس ترشح می‌شود و در کنترل میزان قند در خون نقش بسزایی دارد.
بیماری دیابت اگر کنترل نشود و عوارض ثانویه آن پیشگیری نگردد عارضه های مختلفی در بیمار ایجاد می کند که یکی از ناگوارترین آنها قطع پا بر اثر زخم پای دیابتی است.
دیابت به دلیل تغییر در سبک زندگی، کم تحرکی و چاقی در ایران رو به افزایش است و بر اساس تحقیقات انجام شده ابتلا به این بیماری در کشور طی پنج سال گذشته رشد 35 درصدی داشته است.
گرچه طی سالهای اخیر اقدامات مثبتی در خصوص غربالگری بیماران دیابتی و مراقبت از بیماران شناسایی شده در خراسان رضوی انجام شده و اکنون تنها کلینیک پای دیابت کشور در مشهد دایر است اما مسئولان پزشکی معتقدند فرآیند درمان بیماران دچار زخم پای دیابتی در این استان با چالشهای مختلفی روبروست و در حقیقت پذیرش و مراقبت از این بیماران متولی ندارد.

* دیابت نخستین علت قطع عضو پا بر اثر بیماری
قائم مقام بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مشهد به خبرنگار ایرنا گفت: دیابت به دو نوع ارثی و در بین کودکان و نوجوانان و دیابت نوع دوم که از سنین میانسالی آغاز شده تقسیم می شود.
دکتر کاظم فرهمند افزود: هم اکنون شیوع بیماری دیابت در ایران 11 درصد است اما این میزان در خراسان رضوی 9 درصد گزارش شده است. این در حالی است که بیش از 25 درصد از بیماران مبتلا به دیابت از بیماری خود اطلاع ندارند و شایعترین سن ابتلا بین 45 تا 55 سالگی گزارش شده است.
وی عوارض بیماری دیابت را شامل نارسایی کلیوی، تاری دید و نابینایی، امراض قلبی و عروقی، بیماری لثه و دندانها و قطع پای دیابتی عنوان کرد.

*عوارض دیابت قابل پیشگیری است
پزشک فوق تخصص بیماریهای غدد درون ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی مشهد نیز به خبرنگار ایرنا گفت: دیابت که به بیماری شیرین معروف است در صورت بی توجهی و عدم پیشگیری عارضه های بسیار تلخی برای بیمار در پی دارد.
دکتر ربابه بیگم ابوترابی افزود: افزایش قند خون بیماران دیابتی در طولانی مدت آنان را با عارضه های مختلفی نظیر بیماریهای قلبی و عروقی، نارسایی کلیوی، عوارض چشمی و قطع پا تهدید می کند.
وی ادامه داد: افزایش قند خون روی اعصاب پا تاثیر گذاشته بطوری که به مرور اعصاب درکشان از پا کم شده و با گذشت زمان فرد دیابتی از پای خود بی خبر می شود بطوری که درد، سردی و گرمی را حس نمی کند.
این پزشک متخصص گفت: اگر قند خون کنترل نشود خطر رشد میکروبها و عفونت در پای مبتلایان به دیابت افزایش می یابد و در طولانی مدت به درمان پاسخ نمی دهد بخاطر همین پزشکان مجبور به قطع عضو اندام بیمار می شوند. گاهی اوقات قطع پا اندک است و یک انگشت را در برمی گیرد و اگر عفونت در پا رشد کرده باشد از مچ و یا از زیر زانو و یا بالای زانو قطع می گردد در حالی که این عارضه قابل یپشگیری است.
وی افزود: طبق تحقیقات هر یک درصدی که ذخیره قند خون یا ای.وان.سی افزایش یابد حدود 10 درصد پای بیماران دیابتی را در معرض خطر قرار می دهد.
دکتر ابوترابی تغییر شکل انگشتان پای بیماران دیابتی را از دیگر عوارض به دلیل گرفتاری اعصاب عنوان و بیان کرد: در این عارضه انگشتان پای دیابتی مانند چکش شده و استخوانها تغییر شکل پیدا می کنند.

* تنها کلینیک پای دیابتی مرکز، شرق و شمال شرق کشور
مدیر بیمارستان فوق تخصصی جراحی عروق علوی مشهد نیز به خبرنگار ایرنا گفت: کلینیک پای دیابتی که از حدود یک سال پیش در این بیمارستان راه اندازی شده تنها مرکز تخصصی این طیف از بیماران در مرکز، شرق و شمال شرق کشور به شمار می رود.
دکتر فاطمه صادقی پور افزود: در این کلینیک روزانه بیماران دچار زخم پای دیابتی مراجعه و مراقبتهای پرستاری و پزشکی مربوطه را دریافت می کنند. بیماران دیابتی توسط پزشکان فوق تخصص عروق، متخصصان ارتوپدی، پزشکان فوق تخصص غدد، متخصان قلب و داخلی ویزیت و آموزشهای پرستاری برای مراقبت از پای آنها ارائه می شوند.
وی ادامه داد: روزانه بین 10 تا 15 بیمار با زخم پای دیابت توسط پزشکان مختصص و فوق تخصص در این کلینیک ویزیت می شوند که در برخی از روزها این تعداد تا 25 نفر نیز افزایش می یابد.
مدیر بیمارستان فوق تخصصی جراحی عروق علوی مشهد گفت: مشاوره جهت نحوه مراقبت از زخم پا، انجام پانسمان و مشاوره تغذیه از دیگر خدمات ارائه شده در این مرکز است. با مراقبتهای لازم و مستمر می توان از زخم پای دیابتی و در نتیجه قطع عضو اندام و سایر ناتوانیهای ناشی از قطع عضو پیشگیری کرد.

* 25 درصد بیماران دیابتی مبتلا به زخم پا
رئیس بیمارستان فوق تخصصی جراحی عروق علوی نیز به خبرنگار ایرنا گفت: طبق تحقیقات انجام شده 25 درصد از بیماران مبتلا به دیابت در طول عمرشان به عارضه پای دیابت مبتلا می شوند.
دکتر هادی مدقق افزود: زخمهای دیابتی در اینگونه بیماران در پاهایشان پدید می آید ولی کمتر از 10 درصد آنها به آمپوتاسیون یا قطع پا منجر می شود. آمپوتاسیون نیز به دو نوع مینور و ماژور تقسیم می شود. بخش قطع شده پا بستگی به درجه عفونت و گستردگی آن دارد بطوری که قطع پای مینور قطع کردن یک یا چند انگشت را شامل می شود و قطع پای ماژور شامل قطع پا از قسمت زیر تا بالای زانو است.
وی ادامه داد: در اینگونه بیماران اگر پا قطع نشود احتمال انتقال چرک و عفونت ایجاد شده در زخم پای دیابتی وجود دارد که خطر مرگ را بدنبال دارد.
این پزشک فوق تخصص جراحی عروق گفت: هر هفته یک یا دو مورد قطع پای بیماران دیابتی در بیمارستان فوق تخصصی جراحی عروق علوی مشهد صورت می گیرد که رقم بالایی است، به ویژه آمار قطع پای ماژور که باید بیشتر از سه درصد نباشد خیلی بالاتر از این میزان است.
وی افزود: بیمار به دلیل اینکه حس و درد ندارد متوجه پیشرفت زخم پای خود نمی شود و از سوی دیگر برخی نیز به سراغ درمانهای غیرمعمول مانند انداختن زالو رفته و وخامت زخم را شدت می بخشند.
دکتر مدقق ادامه داد: با مراقبت از زخم پای دیابتی می توان خطر قطع پا را کاهش داد زیرا بیمارانی که در مراحل اولیه مراجعه کرده و تحت مراقبت قرار می گیرند معمولا به مرحله آمپوتاسیون نمی رسند.
وی گفت: بیماران دچار زخمهای پای دیابتی که یک بیماری مزمن و طولانی مدت است در هیچ بخشی جای ندارند و ما هم به ناچار این بیماران را در این بیمارستان پذیرش می کنیم.
رئیس بیمارستان فوق تخصصی جراحی عروق علوی افزود: پذیرش این بیماران اکنون متولی ندارد در حالی که آنان باید در بخشهای عفونی و یا ارتوپدی بستری شوند ولی متخصصان این رشته ها زیر بار نمی روند. از سوی دیگر رشته تخصصی پزشکی مرتبط با پای بیماران دیابت را اکنون در ایران نداریم .
14 نوامبر برابر با 23 آبان ماه روز جهانی دیابت نامگذاری شده است.
3027/1858

منبع: ایرنا

کلیدواژه: علمي آموزشي پزشكي ديابت زخم پا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۵۲۱۲۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معمای عجیب: این ۵۰۰ نفر از بیمار‌ی‌ قلبی و دیابت در امانند

افراد مبتلا به سندرم لارون، ریسک پائینی برای ابتلا به بیماری‌های قلبی و اختلالات مرتبط با افزایش سن دارند و دانشمندان در همین نکته به دنبال درمان‌های جدیدی هستند.

به گزارش خبرآنلاین، گونه نادری از کوتاه‌قامتی به نام سندروم لارون که در سراسر دنیا تنها ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر به آن مبتلا هستند، توجه دانشمندانی را که در حوزه پیری و بیماری‌های متابولیک مشغول بررسی هستند، به خود جلب کرده است.

جالب اینجاست که در مجموعه‌ای از مطالعات، این بیماری با تعداد قابل‌توجهی از اثرات مثبت سلامتی، مثل محافظت در برابر دیابت، سرطان و زوال شناختی مرتبط به نظر می‌رسد و موش‌هایی با شرایط مشابه حدود ۴۰ درصد بیشتر از حیوانات کنترل عمر می‌کنند.

بیماران سندروم لارون از بیماری قلبی در امانند

گرچه هنوز مشخص نیست که آیا افراد مبتلا به سندرم لارون (کمبود گیرنده هورمون رشد)، به‌طور متوسط بیشتر از افراد معمولی عمر می‌کنند یا خیر، اما نتیجه بررسی منتشره در Med حکایت از آن دارد که احتمالاً خطر کمتری در ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی، مبتلایان به این سندروم را تهدید می‌کند. مبتلایان به این سندروم، فشارخون پایین‌تری دارند و تجمع چربی در شریان‌هایشان کمتر است و دیواره شریان کاروتید آن‌ها نسبت به افرادی که به این سندروم مبتلا نیستند، ضخامت کمتری دارد.

والتر لونگو، زیست‌پیری‌شناس دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و یکی از نویسندگان این مقاله دراین‌باره توضیح داده: «این مطالعه عملاً این آخرین قطعه گمشده‌ای بود که نشان می‌دهد که بیماران مبتلا به این سندروم، از همه بیماری‌های اصلی مرتبط با سن در امان هستند و از همین رو جزئیات مطالعه درباره این سندروم، ممکن است در تولید دارو‌ها یا رژیم‌های غذایی با اثرات محافظتی مورداستفاده قرار بگیرد».

از اکوادور تا سراسر جهان

«خایمه گوارا آگیره»، متخصص غدد دانشگاه سانفرانسیسکو در پایتخت اکوادور و یکی از نویسندگان این مقاله دراین‌باره گفته: «در این مطالعه ۲۴ فرد مبتلا به سندرم لارون و ۲۷ نفر از بستگان آن‌ها مورد بررسی قرار گرفتند که همگی در اکوادور زندگی می‌کنند.» اکوادور کشوری است که یک‌سوم افراد مبتلا به این بیماری در آن زندگی می‌کنند.

او از زمانی که گروهی از افراد مبتلا به این بیماری را در روستا‌های دورافتاده در کوه‌های آند شناسایی کرد، بیش از ۳۰ سال است که آن‌ها را زیر نظر دارد.

افراد مبتلا به سندرم لارون، دارای کمبود گیرنده هورمون رشد هستند و ازاین‌رو، بدنشان نمی‌تواند به صورتی درست و صحیح از این هورمون بهره ببرد. البته سطح هورمون رشد در بدن آن‌ها طبیعی یا حتی بالاست، ولی سطح فاکتور رشد شبه انسولین-۱ (IGF-۱) (که به هورمون رشد در راستای تقویت رشد استخوان‌ها و بافت‌ها کمک می‌کند) در بدنشان پائین است.

طبق گفته لونگو، از آنجایی که پایین بودن سطح IGF-۱ با خطر بیشتر بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است، بسیاری بر این باورند که افراد مبتلا به سندرم لارون احتمالاً با مشکلات قلبی و عروقی زیادی روبه‌رو هستند. تحقیقات پیشین که توسط همین گروه انجام شده بود، حکایت از آن داشت که افراد مبتلا به سندروم لارون، آمار مرگ‌ومیر مشابهی بر اثر بیماری‌های قلبی دارند و بعد از تحقیقات گوارا آگیره درباره برخی مرگ‌های ناشی از حملات قلبی، او متوجه تناقض‌های متعددی شد. خود او در این‌باره گفته: «مردم در آن شهر‌های کوچک، گاهی هر مرگی را بدون هیچ توضیحی به انفارکتوس میوکارد نسبت می‌دهند و این ساده‌ترین کار است.»

مجموعه‌ای از آزمایش‌های بعدی نشان داد که افراد مبتلا به سندرم لارون در مقایسه با بستگانشان که این بیماری را نداشتند، ریسک ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی معمولی یا کمتری داشتند.

راوی ساواریرایان، ژنتیک بالینی و محقق مؤسسه تحقیقاتی کودکان مرداک در ملبورن گفته: «این‌ها نتایج مقدماتی بررسی در تعداد بسیار کمی از افراد است که جالب به نظر می‌رسند. من فکر می‌کنم که این بررسی‌ها باید در گروه‌های بسیار بزرگ‌تری تکرار شوند.»

شرایط مشابه در بیماران آکندروپلازی

ساواریرایان و همکارانش نتایج مشابهی را در بیماران مبتلا به نوع دیگری از کوتاه‌قامتی به نام آکندروپلازی یافتند. او در این رابطه توضیح داد: «وقتی به این مقاله نگاه کردم، شباهت‌های زیادی بین این دو دیدم و این برایم واقعاً جالب بود.»

مانوئل آگویار-اولیویرا، متخصص غدد در دانشگاه فدرال سرگیپ در برزیل، که در حال بررسی جهش نادر دیگری که باعث کوتاهی قد می‌شود است، اثرات محافظتی قلبی عروقی مشابهی را در بین بیش از گروهی از افراد که بیش از ۳۰ سال آن‌ها را زیر نظر داشته، مشاهده کرده و دراین‌باره گفته: «داده‌ها بسیار شبیه به هم هستند.»

محققان از این احتمال که افراد مبتلا به سندرم لارون ممکن است بیشتر از حد متوسط عمر کنند، شگفت‌زده شده‌اند. تابه امروز هیچ یک از این محققان، نشانه‌ای در این رابطه نیافته‌اند، اما امیدوارند که در مقایسه افراد مبتلا به این سندروم با خواهر‌ها و برادر‌های سالم‌شان، نشانه‌ای برای طول عمر بیابند. آگیره دراین‌باره گفته: «در تلاش برای به دست آوردن بودجه برای انجام این مطالعات هستم.»

الهام‌بخشی برای ساخت دارو‌ها

هایم ورنر، متخصص ژنتیک که درباره اثرات محافظتی سندرم لارون در برابر سرطان مطالعه می‌کند، به این نکته اشاره کرده که تلاش‌های کنونی در مسیر کمک به شناسایی ژن‌ها و مسیر‌هایی که ممکن است در برابر بیماری‌های قلبی عروقی محافظت کنند، مهم خواهد بود: «تشخیص این ژن‌ها برای مداخلات تغذیه‌ای یا دارویی در آینده اهمیت زیادی دارد.»

لونگو امیدوار است که نتایج اخیر بتواند در توسعه استراتژی‌های جدیدی در راستای جلوگیری از بیماری‌های قلبی عروقی در افراد بدون این عارضه باشد، مفید و مؤثر باشد. شاید یک داروی خوراکی برای کاهش سطح IGF-۱ با هدف قرار دادن گیرنده هورمون رشد، راهکار مناسبی باشد. او در این رابطه گفت: «فقط باید متوجه شویم که چگونه می‌توان این کار را با خیال راحت انجام داد تا اوضاع را بدتر نکنیم.»

آگیر اولیورا البته تمایل چندانی به مسدود کردن هورمون‌ها برای تقلید از اثرات مثبت در افراد غیر مبتلا ندارد و معتقد است که این نوع مداخله ممکن است ریسکی و خطرناک باشد.

محققان در عین‌حال قصد دارند تا به مبتلایان به سندروم لارون کمک کنند. لونگو و گوارا آگیره از شرکت‌های داروسازی و دولت اکوادور خواسته‌اند تابه منظور بهبود روند رشد کودکان و نوجوانان مبتلا به این سندروم، IGF-۱ را برای آن‌ها تهیه و فراهم کنند. چرا که برخی تحقیقات حکایت از آن دارد که این فاکتور ممکن است برای افراد مبتلا به کوتاه‌قامتی مؤثر باشد.

محققان همچنین با آغاز آزمایش یک رویکرد غذایی، امیدوارند تا رشد کودکان مبتلا به این سندرم را بهبود بخشد. گوارا آگیره به صورت رایگان به این گروه مراقبت‌های پزشکی ارائه می‌کند. خود او در این‌باره گفته: «آن‌ها هنوز هم هر هفته با یک مشکل جدید به سراغم می‌آیند و خوشبختانه، تعداد آن‌ها زیاد نیست.»