به نقل از «جام نیوز»

پرسپولیس ابر و باد و مه و خورشید و فلک را داشت و دوم شد!

تاریخ انتشار: ۲۳ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۵۲۷۲۱۷

به گزارش سرویس ورزشی جام نیـوز، سیدکاظم اولیایی کسب عنوان نایب‌قهرمانی تیم پرسپولیس را سقف فوتبال باشگاهی کشورمان دانسته و معتقد است با توجه به ساختار باشگاهداری در ایران، این نتیجه فوق‌العاده هم بوده است. او که در سمت مدیریت باشگاه استقلال دومین و آخرین عنوان قهرمانی این باشگاه در قاره آسیا را کسب کرده در حالی که با خبرورزشی حرف می‌زد درباره شرایط باشگاهی و باشگاهداری در ایران به تفصیل توضیحاتی داد که متن آن در ادامه می‌آید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

دستاورد برگزاری فینال لیگ قهرمانان در کشورمان چه بود؟
واقعیت این است که باید از این فرصت به نحو احسن استفاده می‌شد. البته تا حدی این اتفاق رخ داد ولی در نهایت متوجه شدیم حال نظام باشگاهداری در ایران اصلاً خوب نیست.

 

اما شما در استقلال با همین وضعیت قهرمان آسیا شدید.
زمانی که استقلال برای دومین بار به عنوان قهرمانی در آسیا رسید و دومین ستاره را دریافت کرد، در ایران و آسیا پرافتخارترین تیم باشگاهی بود ولی الان پرسپولیس در حالی به عنوان دومی دست یافته که در آسیا هشتمین باشگاه برتر محسوب می‌شود. این در حالی است که تیم ملی‌مان در قاره آسیا تیم اول است و در رنکینگ فیفا تیم سی‌ام.

 

این دو موضوع به باشگاه‌ها ارتباط دارد؟
بله! چون تیم ملی به باشگاه‌ها اقتدا می‌کند و بازیکنش را از این پایگاه سازنده می‌گیرد. پس یعنی این پتانسیل وجود دارد که در رده اولی باشگاهی آسیا هم بایستیم ولی وقتی به لیگ قهرمانان می‌رسیم می‌بینیم که ما رو به افولیم و ژاپنی‌ها رو به صعود. با این شرایط، آینده خطرناکی را برای فوتبال باشگاهی‌مان متصور هستیم.

 

چرا این اتفاق رخ داده است؟
در وهله اول به نگاه مدیران ورزش و دولت برمی‌گردد. تفکر گلچین کردن نفرات اول و دوم! البته بابت دستاورد‌های یک سال اخیر در ورزش ممنون و متشکر مسئولان ورزش کشور هستیم ولی وقتی مسئولان ورزش فقط دنبال اولی و دومی باشند در نهایت راه به اینجا ختم می‌شود. ما یا باشگاهداری را نمی‌شناسیم یا نمی‌خواهیم بشناسیم. در همه دنیا بستر اصلی ورزش، باشگاه‌ها هستند، اما در ایران سرانه فضای ورزشی برای هر ایرانی چقدر است؟

 

اما دولت در این باره همواره مدافع اقداماتش بوده است.
دولت باشگاه‌های سطح بالای کشور را فریز کرده و در اختیار خودش گرفته است و هر زمان هم بخش خصوصی وارد گود می‌شود به آن‌ها به چشم رقیب نگاه کرده و با واریز بودجه بی‌حساب به خزانه باشگاه‌هایش علاوه بر بالا رفتن هزینه‌های باشگاهداری، گران‌شدن قیمت قرارداد بازیکنان و مسائلی از این دست رقابت بین بخش خصوصی و دولتی را به شکل علنی نابرابر بالا می‌برد و در نهایت منجر به خروج سرمایه‌گذاران از گردونه رقابت می‌شود.

 

اما در خیلی از کشور‌های توسعه‌یافته دولت به مسائل باشگاهی ورود می‌کند.
بله! دولت به عنوان حامی وارد می‌شود نه رقیب! در هیچ کشوری دولت رقیب ملّتش نیست بلکه حامی آن‌هاست. هر دو با استفاده از خردجمعی در این زمینه یاری‌گر هم هستند. بخش خصوصی با وارد کردن سرمایه‌اش باری از دوش دولت برمی‌دارد و از این طریق به توسعه سرانه فضای ورزشی کمک می‌کند ولی اینجا وقتی بادران، اکسین، گهر درود، استیل‌آذین و امثالهم وارد می‌شوند دولت بال و پرشان را می‌چیند. در واقع باشگاه‌ها سنگ زیرین ورزش هر کشور هستند ولی ما در ایران آن‌ها را به رسمیت نمی‌شناسیم و همه هم و غم مسئولان‌مان فقط روی کسب مدال متمرکز شده است. ما در دنیا از نظر سرانه ورزشی جزو کمترین‌ها هستیم و در جغرافیای خودمان بعد از ۱۵۰ کشور قرار گرفته‌ایم.

 

حق پرسپولیس نایب‌قهرمانی بود یا قهرمانی؟
این وضعیتی است که مسئولان ورزش با دست خودشان ایجاد کرده‌اند. پرسپولیس در بهترین دوران تاریخی‌اش از نظر ثبات سرمربی‌گری، واریز بیشترین کمک مالی از سوی دولت به حساب باشگاه برای برطرف شدن مشکلات، کمک به رفع مشکلات تعلیق پرسپولیس از رأس دولت، هماهنگی بین بازیکنان، وجود ستاره‌های سرشناس در تیم و خیلی فاکتور‌های دیگر این فرصت را داشت که قهرمان آسیا شود ولی نشد.

 

مشکل فنی بود؟
اصلاً و ابداً! برانکو مربی‌ای نیست که در این سطح دچار اشتباه شود. او جام جهانی دیده است. علم این کار را دارد و زمان مناسبی هم در اختیار داشت. از نظر مسائل کشوری و وزارتی هم که همه‌گونه امکانات در اختیار پرسپولیس قرار داشت. پرسپولیس در دیدار برگشت میزبان بود و البته در بیشتر مسابقات این فصل لیگ قهرمانان، در دیدار برگشت در تهران میزبانی می‌کرد. در واقع ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کار بودند تا پرسپولیس قهرمان شود و اصلاً نمی‌توان فرد یا گروهی را در این زمینه مقصر قلمداد کرد. البته نه پرسپولیس بلکه هر تیم دیگری از ایران در این مرتبه بود بیش از این نصیبش نمی‌شد.

 

چطور؟
چون سقف فوتبال باشگاهی ما همین است.

 

451

منبع: جام نیوز

کلیدواژه: پیشکسوت استقلال پرسپولیس استقلال لیگ قهرمانان آسیا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۵۲۷۲۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عاطفه آنجا بود

گاهی مرا تا باغ می برد/ باغچه هایی که نشان از خورشید داشتند/ جوجه هایی را می دیدم که بزرگ می شدند/ در کنار گنجشک هایی که/ پرواز را تمرین می کردند/... عاطفه رفتاری ست اجتماعی که درون مایه ای انسانی دارد، استعدادی نظری ست که زندگی را پُر بار می سازد و آن را از یکنواختی بیرون می آورد. هر چند خود از احساسات بیرون آمده است .ولی احساسی ست که از دالان های پر پیچ و خَم اندیشه گذر کرده پس کارکردی فراتر از احساس دارد.  عاطفه / اندیشه از مولفه های شعر است و در کنار تصویر و موسیقی و زبان بافت اصلی شعر را تشکیل می دهد. به باور من در گزینش واژه « عاطفه» نگرش عمیق وجود داشته ،راوی قصد دارد مخاطب را در خوانش اشعارش درگیر عواطف انسانی نماید تا متن را همراهی کند حال چرا وجود این عاطفه را به جائی دیگر ارجاع داده«عاطفه آنجا بود»در صورتی که این «عاطفه»می توانست همه جا باشد به نظرم با این ارجاع می خواسته تلنگری به ذهن مخاطب بزند و تو من اندیشه و خیال او را به دورانی دور دست ببرد که عشق و از خود گذشتگی سر لوحه ی اندیشه ی انسان ها بوده و به باور من «آنجا» ارجاع به سرزمین گرم و تفتیده ی جنوب است به وسعت اطراف کارون و خوزستان همراه با ازخودگذشتگی مردمان آن در جنگ گرفته تا خون گرمی و صداقت مردم ساکن در حاشیه ی خلیج فارس و دریای عمان یعنی جنوب ایران .حال با این مقدمه می پردازیم به کتاب « عاطفه آنجا بود» مجموعه شعر مسعود عرب زاده که این مجموعه پنجاه و یک صفحه ای در پانصد نسخه توسط انتشارات قلمداران جنوب به چاپ رسیده است. شاعر برای ورود مخاطب به متن کتابش سروده ای چهار سطری را بر می گزیند و آن را با کلماتی زیبا و روان و به دور از تعقید و ابهام های تصنعی ، با رعایت کامل ایجازشعر خود را می سراید. آهسته، آهسته باران می گیرد. (می بارد)/ چتر و باران هم صدا/کسی با صدای بارانی می خواند:/رنگین کمان ها در کدام فصل متولد می شوند؟ شاعر سعی می کند( ایجاز) را در اشعارش رعایت نموده و با تصویرسازی های مخاطب را به خوانش اشعارش دعوت کند«زیر کدام ستاره و بیرق/ سایه ها عبور می کنند/با غربتی که هنوز طولانی ست/و خون/ نشانی از شقایق ندارد.سپس در سرودی دیگر مخاطب را همراه خود به دور دست ها می برد و می سراید. پیراهنی/ در علفزاری گیر کرده است/ گلوله ای/ از دورصفیر می کشد/ و من/ به کودکی هایم پناه می برم.»  شاعر برای رونمائی شدن زندگی در شالیزارها و خال کوبی ابرهای تیره و به مهمانی فرستاده شدن برادران خورشید توسط ما چنین می سراید. «ابرهای تیره را/خالکوبی کرده اند/قدیس هایی که/شیرها را رام می کردند/برادران خورشید را/ماه/ به مهمانی فرستاد/ تا زندگی در شالیزارها/ رونمائی شود.» کتاب سرشار از سروده های زیبابازبانی یکدست و آرایه های ادبی همراه با جانشینی و همنشینی خوب واژه هاست و همچنین رعایت ایجاز در اکثر سرودها. «خورشید اگر مال من بود/ می پیچدمش در کاغذکادو/برای روزهای پنهان باغچه»یا این سروده«باید خودم را دفن کنم/ تا نتوانم در این تاریکی/ صبح/ قدم بزنم». در انتهای این مجموعه شاعر برای ماندگار شدن سرودهایش علام می کند که : «شعری نوشته ام/ که بعداز من/ در پارک شهر/ یا در بلوار/ چند لحظه ی کنارش بنشینید/یوگای وحشی من / که مانند یک برج ناقوس/ بر آسمان شهر گردن کشیده است» و سروده ای دو سطری را پایان بخش مجموعه ی خود می کند تا مخاطب را به آراسته شدن رهنمون باشد و آن هم آراسته شدنی زیبا از زبان رنگ ها. « انسان ها آراسته می شوند/از زبان رنگ ها» سادگی زبان راوی و فراز و فرود آن ها خوب بود و نام کتاب با مضمون سروده ها همخوانی داشت برای این شاعر هم اقلیمی موفقیت روز افزون آرزومندم