آماده کردن جامعه اسلامی برای دوران غیبت امام زمان (عج) بزرگ‌ترین اقدام امام حسن عسکری (ع) بود

استاد حوزه علمیه بابیان اینکه آماده کردن جامعه اسلامی برای دوران غیبت امام زمان (عج) یکی از اقدامات امام حسن عسکری (ع) بود،گفت: ترویج شبکه وکالت یکی از مهم‌ترین برنامه‌های امام (ع) برای نشر معارف الهی بود. ۲۵ آبان ۱۳۹۷ - ۰۹:۲۹ استانها قم نظرات

حجت‌الاسلام ابوالقاسم حسنی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در قم، با اشاره به فرارسیدن سال روز شهادت امام حسن عسکری (ع) اظهار داشت: این امام همام به مدت 6 سال امامت جامعه اسلامی را به عهده داشت که در این مدت کوتاه آثار و برکات زیادی از خود به‌جای گذاشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با اشاره به اقدامات امام حسن عسکری (ع) برای نشر معارف دینی افزود: ترویج شبکه وکالت یکی از مهم‌ترین برنامه‌های امام (ع) برای نشر دین بود که فعالیت این شبکه از دوران امامت امام صادق (ع) شروع و در زمان امام حسن عسکری (ع) به اوج رسید.

استاد حوزه علمیه بیان کرد: احمد بن اسحاق اشعری یکی از نماینده‌های امام حسن عسکری (ع) بود که در شهر قم وکالت امام (ع) را بر عهده داشت و به دستور امام (ع) مسجد امام حسن عسکری (ع) را بنا کرد.

حسنی بابیان اینکه آماده کردن جامعه اسلامی برای دوران غیبت امام زمان (عج) یکی از اقدامات امام حسن عسکری (ع) بود، تصریح کرد: احمد بن اسحاق اشعری خدمت امام حسن عسکری (ع) رسید و از این امام همام پرسید پس از شما به چه کسی مراجعه کنیم که امام (ع) فرمود پس از من زمین بدون خلیفه نمی‌ماند سپس داخل اتاق رفت و با کودکی وارد شد و فرمود اگر مقام تو در نزد ما نبود و به تو اعتماد نمی‌کردیم هرگز این کودک را به تو نشان نمی‌دادیم.

وی بیان کرد: مبارزه با انحرافات دینی یکی دیگر از اقدامات امام حسن عسکری (ع) بود که اسحاق کندی یکی از افرادی بود که اقدام به نگارش کتابی با عنوان تناقضات قرآن کریم کرد که امام (ع) در حضور یکی از شاگردانش فرمود آیا در میان شما شخص رشیدی پیدا نمی‌شود که جلوی نوشتن این کتاب را بگیرد که آن فرد عرض کرد ای امام من از شاگردان اسحاق کندی هستم و چگونه می‌توانم جلوی وی را بگیرم.

استاد حوزه علمیه ادامه داد: امام حسن عسکری (ع) به شاگردش فرمود از این به بعد با اسحاق بیشتر انس بگیر تا به تو اعتماد بیشتری کند و پس‌ازاینکه اعتماد وی را جلب کردی بگو اگر الان فرستاده قرآن نزد تو بیاید و بگوید منظور من از این آیه غیرازآن چیزی است که تو برداشت کرده‌ای قبول می‌کنی؟ وی جواب می‌دهد آری سپس امام (ع) فرمود از این حربه استفاده کن تا وی را متقاعد کنی که همه برداشت‌هایی که از قرآن کرده‌ای ممکن است اشتباه باشد و این موضوع سبب شد اسحاق کندی کتابی که در حال نگارش بود بسوزاند.

حسنی بابیان اینکه یکی از اقدامات امام حسن عسکری (ع) در دوران امامت کمک به مسلمانان فقیر و مستضعف بود، عنوان کرد: علی بن ابراهیم یکی از افرادی بود که شیعه نبود و روزی از شدت فقر به فرزند خود محمد گفت مردم می‌گویند ابو محمد (امام حسن عسکری) فردی سخاوتمند است، خوب است نزد وی رفته و از ایشان کمک بخواهیم که محمد به پدر خود گفت آیا وی را می‌شناسی که پدر در پاسخ گفت نه‌فقط شنیدم سخاوتمند است و به سمت منزل امام (ع) رفتند.

وی گفت: علی بن ابراهیم گفت ای‌کاش امام حسن عسکری (ع) به من 500 درهم بدهد که 200 درهم آن را بابت بدهی بدهم و 200 درهم بابت خرید پوشاک و 100 درهم را بابت مخارج زندگی کنم، محمد فرزند علی بن ابراهیم این موضوع را شنید با خود گفت اگر این مرد این‌قدر سخاوتمند است ای‌کاش به من هم 300 درهم بدهد که 100 درهم آن را لباس بخرم و با 100 درهم اسب و با 100 درهم دیگر به مناطق کوهستانی همدان بروم.

استاد حوزه علمیه عنوان کرد: هنگامی‌که علی بن ابراهیم و فرزندش به درب منزل امام حسن عسکری (ع) رسیدند غلام امام (ع) به وی گفت تو علی بن ابراهیم هستی و تو هم پسرش محمد، امام (ع) اجازه داخل شدن به منزل را داده است و هنگامی‌که داخل منزل شدند امام حسن عسکری (ع) فرمود: یا علی، مَا خَلَّفَكَ عَنَّا إِلَى هَذَا اَلْوَقْتِ (ای علی چرا تابه‌حال نزد ما نیامدی).

حسنی افزود: علی بن ابراهیم خطاب به امام حسن عسکری (ع) عرض کرد که من از خجالت و شرمساری نتوانستم خدمت شما برسم، از محضر امام (ع) خارج شدند و هنگام خروج غلام 2 کیسه همراه خود آورد که کیسه‌ای را به علی بن ابراهیم داد و گفت این کیسه 500 درهم است که 200 درهم برای بدهی و 200 درهم برای خرید لباس و 100 درهم برای مخارجت است.

وی عنوان کرد: غلام امام حسن عسکری (ع) کیسه‌ای را به فرزند علی بن ابراهیم داد و به وی گفت که در این کیسه 300 درهم است که 100 درهم آن برای خرید لباس و 100 درهم دیگر برای خرید اسب و همچنین 100 درهم برای مخارج تو است ولی امام (ع) فرمود به کوهستان نرو بلکه به منطقه سوراء برو.

گفت‌وگو از سید احمد نجفی اردبیلی

انتهای پیام/ش

R7854/P1377/S6,62/CT2

منبع: تسنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۵۴۲۹۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فقر پژوهش در حوزه خشونت سیاسی

به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، خشونت سیاسی پدیده عام اجتماعی است که هم می‌توان سیر تاریخی آن را جستجو کرد و هم تنوع آن را در اجتماعات و جوامع گوناگون یافت.

حسین نوری‌نیا (عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی) در مقاله‌ای با عنوان «فقر پژوهش در حوزه خشونت سیاسی در ایران» به این موضوع اشاره می‌کند که ایران در این زمینه مستثنا نیست و خشونت سیاسی را می‌توان با شکل‌گیری دولت در ایران پی گرفت و روند تغییرات تحولات آن را شناسایی کرد و انواع آن را معرفی نمود و چرایی و چگونگی آن را کاوید. 

* تعریف خشونت

به زعم این پژوهشگر خشونت، هر نوع رفتار برنامه‌ریزی شده اعم از فیزیکی و غیرفیزیکی با بهره‌گیری از وسایل (به معنای وسایل مادی و غیرمادی) است که معمولا در جهت حذف دیگری و رقیب مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این استاد جامعه شناسی توضیح می‌دهد که این حذف می‌تواند از حذف نسبی و اثرگذاری بر فرد و یا جامعه  تا حذف فیزیکی به طور کامل و نیز حذف مناسبات پیشین و در انداختن مناسبات نوین را شامل شود.

* نخستین پژوهش در حوزه خشونت سیاسی

نوری‌نیا در این پژوهش می‌نویسد:نخستین تلاش پژوهشی برای فهم خشونت سیاسی در ایران کار فرهاد کاظمی است که به زبان انگلیسی در نشریه «مطالعات ایرانی» دانشگاه کمبریج در سال ۱۹۷ به چاپ رسید. او در آن مقاله با عنوان «نشانگر‌های اقتصادی و خشونت سیاسی در ایران طی سال‌های ۱۹۴۶-۱۹۶۸» رابطه شاخص اقتصادی‌تراز پرداخت‌ها و ترکیب آن با شاخص هزینه زندگی را با خشونت سیاسی اندازه‌گیری کرد.

این پژوهشگر می‌نویسد: کاظمی برای این منظور موارد خشونت سیاسی طی سال‌های مورد بررسی را از روزنامه اطلاعات گردآوری کرده بود و با بررسی آماری همبستگی بین این دو داده به این نتیجه رسید که ۲ درصد از تغییرات خشونت سیاسی با تراز پرداخت‌ها و شاخص هزینة زندگی توضیح داده می‌شود.

* رابطه خشونت با توسعه

این پژوهش بیان می‌کند که از بین تمام پایان‌نامه‌های حوزه خشونت سیاسی، تنها ۶ پایان‌نامه در رشته علوم اجتماعی و جامعه‌شناسی تدوین شده است که فقط ۲ پایان‌نامه مربوط به مقطع دکتری است که یکی از آنها به پتانسیل اعتراض سیاسی را بررسی کرده و دیگری هم پیامد‌های خشونت سیاسی را مورد توجه قرار داده است. 

باید خشونت کنترل شود تا توسعه شکل گیرد

نوری‌نیا در ادامه این پژوهش توضیح می‌دهد که این در صورتی است که از یک سو، خشونت سیاسی یکی از مهم‌ترین مسائل اجتماعی ایران بویژه در دوران معاصر است و از سوی دیگر، خشونت سیاسی یکی از موانع اساسی توسعه پایدار محسوب می‌شود و به قول نورث باید خشونت کنترل شود تا توسعه شکل گیرد. بنابر این، مطالعه خشونت سیاسی باید در دستور کار جامعه‌شناسی قرار گیرد.

* ویژگی‌های خشونت سیاسی در ایران پیش از مشروطه

این پژوهش به این مهم اشاره می‌کند که استخراج ویژگی‌های خشونت سیاسی در ایران پیش از مشروطه با در نظر گرفتن این فرض که تمام دوران پیش از مشروطه با همه افت و خیز‌های اجتماعی و سیاسی‌اش، به جهت جای گرفتن در دوران بلند «قدیم» از یک الگوی مشابه در هر دو سوی نظام سیاسی و افراد و گروه‌های معارض و مخالفان پیروی می‌کرد.

این استاد جامعه‌شناسی در ادامه می‌نویسد؛ در این میان اشاره به «نامه تنسر» به جای مانده از دوران ساسانیان و «سیاست‌نامه» خواجه نظام‌الملک در قرن پنجم هجری، پیوند عمیق این دو دوره ـ با فاصله بیش از ۶۰۰ سال ـ را در موضوع مورد بررسی به خوبی نشان می‌دهد که تا پیروزی مشروطه و در انداختن حکومت قانون تداوم داشت.

* ویژگی‌های خشونت سیاسی در ایران پس از مشروطه

نوری‌نیا توضیح می‌دهد که استخراج ویژگی‌های خشونت سیاسی در ایران پس از مشروطه با در نظر گرفتن دوره‌های استقرار اولیه مشروطه، حکومت پهلوی اول، دوران نخست حکومت پهلوی دوم و دوران پس از کودتای ۲۸ مرداد تا انقلاب اسلامی، و شکل‌گیری گام به گام خشونت ایدئولوژیک.

تمایزات خشونت سیاسی در دو دوران پیش و پس از مشروطه در ایران، با تمایزات اجتماعی ناشی از مواجهه ایران با تمدن غرب و ورود ایران به دنیای «جدید» همزمان و هماهنگ است

در این مقاله آمده است که در کنار خشونت نظام سیاسی که در طول این دوران، فراتر از قانون مشروطه رقم خورد و در سه دوره کوتاه محمدعلی شاهی، نیمه دوم رضا شاهی و نیمه دوم محمدرضا شاهی که شکل و محتوایی استبدادی به خود گرفت، دو جریان عمده خشونت‌گرا را در بین گروه‌های سیاسی می‌توان شناسایی کرد که یکی اسلام‌گرا و دیگری مارکسیسم‌گرا بود و هر دو ریشه در مبارزات مشروطه داشتند.

این پژوهشگر می‌نویسد: این دو جریان در طول دوران پس از مشروطه به شیوه‌های مختلف در نظر و عمل، در قالب گروه‌های گوناگون، خشونت سیاسی را ترویج کردند.

این نویسنده در ادامه به این مهم اشاره می‌کند که روند خشونت‌ورزی خون‌بار این گروه‌ها از ترور و بمب‌گذاری و رویایی مسلحانه در دوران مشروطه، به مبارزه مسلحانه تمام عیار انجامید و اوج خود را در حمله چریک‌های فدایی خلق به پاسگاه سیاهکل به نمایش گذاشت و یک دهه این نزاع خونین را مبتنی بر تحلیل ایدئولوژیک از تحولات تاریخی ایران و نیز فهم ایدئولوژیک از موقعیت کنونی و ارتقای مبارزه مسلحانه به عنوان استراتژی و چشم بستن به روی تمام تحولات اقتصادی و اجتماعی در جامعه ایران تداوم بخشید.

* تمایزات خشونت سیاسی در دو دوران پیش و پس از مشروطه در ایران

در این پژوهش آمده است که تمایزات خشونت سیاسی در دو دوران پیش و پس از مشروطه در ایران، با تمایزات اجتماعی ناشی از مواجهه ایران با تمدن غرب و ورود ایران به دنیای «جدید» همزمان و هماهنگ است.

نوری‌نیا می‌نویسد: روند تحولات اجتماعی در ایران که هر چند پیش از مشروطه آغاز شده بود، ولی با مشروطه دارای گرانیگاه قابل اتکا شد، مناسبات اجتماعی ایران را رفته رفته تغییر داد و از دنیای «قدیم» فاصله گرفت.

به زعم این پژوهشگر جای‌گیر شدن ایده تفکیک قوا، ورود قانون به عنوان قاعده رسمی انتظام بخش روابط اجتماعی، سر برآوردن سازمان‌های نوین بروکراتیک، شکل‌گیری هویت‌های اکتسابی و فرا رفتن نقش‌های محقق، تضعیف شیوه زندگی کوچندگی که تا پیش از آن تا نزدیک ۴۰ درصد جمعیت ایران را به خود اختصاص داده بود، ورود مناسبات سرمایه‌داری و کالایی شدن کشاورزی، شکل‌گیری نهاد‌های جدید، کاهش مرگ و میر ناشی از بیماری و افزایش جمعیت، افزایش میزان و سطح سواد، ایجاد زیرساخت‌های ارتباطی و گسترش آن تا روستا‌های دور افتاده، گسترش خدمات ضروری زندگی نوین، چهره ایران را چنان تغییر داد که خود را در خشونت سیاسی نیز بازتولید کرد. 

بدین‌ترتیب نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که عمده‌ترین تغییر در خشونت سیاسی را از یک سو می‌توان در گروه‌های هدف جست که این افراد و گروه‌ها پیش از مشروطه شامل مخالفان پادشاه و جانشینان احتمالی و سرکشان منطقه‌ای می‌شد که اساس روابط میان آنان بر اساس روابط خویشاوندی و ایلی و طایفه‌ای مبتنی بر نقش‌های محول و هویت‌های انتسابی بوده است.

و در نهایت پس از مشروطه شامل افراد و گروه‌های سیاسی بر اساس روابط رسمی مبتنی بر نقش‌های محقق و هویت‌های اکتسابی بود؛ و از سوی دیگر، پیش از مشروطه، خشونت سیاسی همراه با تداوم و تثبیت مناسبات اجتماعی و سیاسی موجود و پس از مشروطه با هدف تغییر مناسبات موجود و در انداختن مناسبات مبتنی بر ایدئولوژی‌های سیاسی بود.

گفتنی است این مقاله در ششمین همایش پژوهش اجتماعی در جامعه ایران که توسط انجمن جامعه‌شناسی ایران اسفند ۱۴۰۲ برگزار شد، ارائه شده است.

انتهای پیام/