اما و اگرها بر سر اصلاح اصلاحات
تاریخ انتشار: ۲۵ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۵۴۴۱۰۳
اصلاح طلبان از روزهای تبلیغات انتخابات هفتم ریاست جمهوری تا به امروز وقایع بسیاری را تجربه کرده است؛ اتفاقاتی که در جریان انتخابات ۸۸ پیش آمد، سوء برداشتها و کنشهایی را نسبت به برخی شعارها، شخصیتها و بعضی طیفهای سیاسی اصلاح طلب از سوی جریان مقابل و دولت وقت شکل داد؛ رویکردی که نزدیک به یک دهه جامعه و به ویژه فضای فعالیتهای سیاسی را در معرض عینک قضاوتها قرار داد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
با پیروزی نامزد جریان اصلاحات در هفتمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در سال ۷۶ گشایشهایی در فضای سیاسی کشور ایجاد شد و متعاقبا در سایر حوزههای جامعه از فرهنگی تا اجتماعی و اقتصادی، تغییرات مثبت و مطلوبی شکل گرفت؛ همین امر بیش از روزهای نخستین دولت اصلاحات، اقبال عمومی را به این جریان و اندیشههای اصلاح طلبانه همراه کرد.
در آستانه انتخابات یازدهم ریاست جمهوری، اصلاح طلبان با حمایت از حسن روحانی در جلب آرای مردم بسیار موفق بودند، در سال ۹۵ نیز با حمایت از لیست امید در انتخابات دور دهم مجلس شورای اسلامی در جلب مشارکت حداکثری مردم و راهیابی نمایندگان خود به مجلس موثر و تعیین کننده بودند، چنانکه در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم نیز با وجود شبهههایی که درباره سهم خواهی اصلاح طلبان از دولت یازدهم و احتمال عدم حمایت این جریان از تداوم ریاست جمهوری روحانی، اصلاح طلبان در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری نیز از او حمایت کردند.
اصلاح طلبان در انتخابات ۹۲ با انسجام بیشتر میان طیفهای مختلف این جریان ظاهر شدند؛ اگر چه محدودیتهایی برای فعالان سیاسی و طیفها و احزاب سیاسی اصلاح طلب طی این سالها از سوی ساختار اعمال شد، اما جامعه به فضایی مطلوب برای تنفس سیاسی و فکری نیازمند بوده و همین امر استقبال جامعه و افکارعمومی را با این جریان به دنبال داشته است.
در سالهای اخیر برخی مردم، شخصیتها و طیفهای سیاسی این انتقاد را به اصلاح طلبان وارد کردند که در رویدادهای سیاسی مهم همچون انتخابات، از افراد و فهرستهایی حمایت کرده اند که با مشی اصلاح طلبانه فاصله زیادی داشته اند؛ موضوعی که در مواضع غیر اصلاح طلبانه و دوگانه و مبهم برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی که در لیست مورد حمایت اصلاح طلبان قرار داشتند، نمود داشته است.
از طرفی دیدگاههای متفاوتی که میان شخصیتها و برخی طیفهای اصلاح طلب درباره شورای عالی سیاست گذاری درباره نقاط قوت و ضعف شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان مطرح شده، بر انسجام درونی آنان تاثیر گذار است؛ چنانکه عدهای بر این عقیده اند که این شورا با توجه به تاکیدی که بر رویکرد جبههای به ویژه در انتخابات دارد، احزاب اصلاح طلب و فعالیتهای حزبی را به حاشیه میبرد؛ ساختار، عملکرد و مواضع شفاف نسبت به مسائل کشور و تضادهایی که بعضا درباره رهبری کاریزماتیک اصلاح طلبان مطرح میشود، این مسائل علاوه بر این که در رشته پیوند اصلاح طلبان را تهدید به گسست میکند، بلکه ایجاد ناامیدی و سردرگمی، پایگاه مردمی آنان را تضعیف میکند.
با نزدیک شدن به انتخابات یازدهم مجلس شورای اسلامی در سال آینده و تکاپوی جریانهای سیاسی برای حضور در رقابتهای انتخاباتی، نیاز به انسجام و بازسازی درونی در جریان ها، طیفها و گروههایی سیاسی ضروری به نظر میرسد و انتظار میرود اصلاح طلبان به مثابه دیگر جریان ها، سیاسی با شناسایی ضعفها و تهدیدهای بیرونی و درونی، جایگاه خود را نسبت به گذشته ارتقا داده و با برنامه ریزی ساختاری برای آینده و بازیابی جایگاه خود در ساختار مدیریتی کشور تلاش کنند.
منبع: پارسینه
کلیدواژه: اصلاح طلبان رقابت های سیاسی جریان اصلاحات انتخابات ریاست جمهوری فضای سیاسی کشور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۵۴۴۱۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دردسر تازه روسیه برای یک کشور اروپایی
به گزارش جماران به نقل از یورونیوز، رهبران منطقه خودمختار گاگائوزیا در مولداوی اعلام کردهاند که خواستار وضعیت ویژه برای زبان روسی در کنار زبان رومانیایی، تنها زبان رسمی در این کشور هستند.
دولت طرفدار اروپا در مولداوی به تازگی با چالش جدیدی از سوی مسئولان و ساکنان منطقه خودمختار «گاگائوزیا» در این کشور روبرو شده است.
رهبران این منطقه که حدود یک هزار و ۸۳۲ کیلومتر مربع وسعت دارد با رد اصلاحات قضایی پیشنهادی، خواستار ارتقای جایگاه زبان روسی شدهاند.
حدود ۱۴۰ هزار سکنه گاگائوزیا که عمدتاً از اقوام ترکتبار هستند و به مسیحیت ارتدکس پایبندند، از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ روابط پرتنشی با مقامات مرکزی داشتهاند.
در همین راستا، مجلس محلی گاگائوزیا روز جمعه با اصلاحات قضایی پیشنهادی از سوی دولت مرکزی که به تعطیلی دادگاه تجدید نظر در این منطقه منجر میشد، مخالفت کرد.
رهبران این منطقه همچنین اعلام کردهاند که خواستار وضعیت ویژه برای زبان روسی در کنار زبان رومانیایی، تنها زبان رسمی در مولداوی، هستند.
طبق قانون اساسی مولداوی، باشکان یا رهبر گاگائوزیا به طور خودکار از عضویت در دولت این کشور که بین اوکراین و رومانی واقع شده برخوردار است.
با این حال، مایا ساندو، رئیس جمهوری مولداوی از امضای فرمانی که به یوگنیا گوتسول، باشکان فعلی گاگائوزیا قدرت اجرایی میدهد، خودداری کرده است.
دلیل این امر آن است که خانم گوتسول با حمایت حزبی طرفدار روسیه به رهبری ایلان شور، تاجر فراری و محکوم به اختلاس کلان که اکنون ممنوعالفعالیت است، در انتخابات پیروز شده است.
در همین راستا، دورین رچان، نخستوزیر مولداوی، ضمن حمایت از اصلاحات قضایی اعلام کرد که این اصلاحات ریشه «عناصر جنایتکار» که به گفته وی منطقه را اداره میکنند، خواهد خشکاند.
آقای رچان عصر جمعه در مصاحبهای تلویزیونی گفت: «دستگاه قضایی آنچه را که باید انجام خواهد داد و تمامی اعضای این گروهها را پاسخگو خواهد کرد. هیچ دلیلی برای رویارویی وجود ندارد. هدف ما ساختن کشور بر اساس معیارهای اروپا است.»
مایا ساندو، رئیس جمهور مولداوی همواره روسیه را به عنوان بزرگترین تهدید برای کشورش معرفی کرده و خواستار برپایی یک همهپرسی برای پیوستن مولداوی به اتحادیه اروپا همزمان با برپایی انتخابات ریاستجمهوری در اواخر سال جاری شده است.
از سوی دیگر، یوگنیا گوتسول، باشکان فعلی گاگائوزیا به شدت به طرح پیوستن مولداوی به اتحادیه اروپا مشکوک و بدبین است؛ وی رئیس جمهوری را به قربانیکردن منطقه تحت رهبری خود متهم میکند و در ماه گذشته دو بار به روسیه سفر کرده تا از ولادیمیر پوتین، رهبر کرملین، درخواست کمک کند.
ویتالی اندریفسکی، تحلیلگر سیاسی میگوید که خواستههای این منطقه، از جمله درخواست ارتقای جایگاه زبان روسی، بخشی از کارزاری است که با حمایت کرملین و همچنین ایلان شور، رهبر حزب نزدیک به مسکو در مولداوی برای برهم زدن فعالیتهای سیاسی در این کشور در پیش گرفته شده است.
او به رویترز گفت: «آنها به این نیاز دارند تا اوضاع را در سال جاری که برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و همه پرسی پیوستن به اتحادیه اروپا در دستور کار قرار گرفته بیثبات و در نهایت کشور را تجزیه کنند.»