ظرفیت وجودی بالا، شادی پایدار تولید می کند
تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۵۷۰۸۴۵
به گزارش ایکنا، شبستان نوشت: "اگر کسی حقیقتا می خواهد شادی پایدار را تجربه کند باید ظرفیت وجودی خود را بالا ببرد. اگر ظرفیت وجودی انسان بالا برود و در برابر هر کاستی و سختی ای منفعل نباشد شخصیت باثبات و پایداری خواهد داشت. توجه کنید که انسان در برابر هر چالشی که پیش می آید محکم باشد نه مثل یک خسی که با وزش نسیمی تعادل خود را از دست دهد در آن صورت به شادی دست خواهد یافت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آنچه در ادامه می آید گفتگوی قرآن و معارف خبرگزاری شبستان با حجت الاسلام و المسلمین دکتر ابوالفضل ساجدی، مدیر قطب علمی فلسفه دین پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی و عضو هیئت علمی موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره) درباره نسبت میان دین و شادی و مختصات زندگی مومنانه است.
در ماه ربیع الاول قرار داریم. همان طور که در سنت اسلامی و فرهنگ شیعه می شناسیم ربیع الاول ماه عید و شادی است اما از یک حیث وقتی عمیقا نگاه می کنیم می بینیم که شادمانی در اسلام یک رویداد موسمی و فصلی نیست. اگر بخواهیم درباره شادی و ایمان و نسبتی که این دو با هم دارند سخن بگوییم مختصات شادی مومنانه چه خواهد بود؟
نکته ای که در همین آغاز بحث می توان بر روی آن تاکید کرد این است که اصل شادی در اسلام مورد تاکید قرار گرفته است. اگرچه ما بر تبرا تکیه داریم اما در کنارش تولا هم مطرح است. در واقع اسلام در مسیر مدیریت شادی حرکت می کند چون ممکن است حالاتی بر انسان مستولی شود که گمان کند آنچه تجربه اش می کند یک شادی اصیل است اما این گونه نباشد، بنابراین اسلام از مومنین می خواهد شخصیت وجودی شان را در شادی بر مبنا و مدار ارزش های انسانی شکل بدهند.
می توانید این موضوع را کمی بیشتر باز کنید؟
ببینید همه انسان ها مایل به شادی هستند. در این تردیدی نیست که انسان از درون میل به شادی دارد اما ممکن است جهت گیری درستی در این باره نداشته باشد مثل کسی که فریب بدل ها را می خورد و آن ها را با اصل ها اشتباه می گیرد و در نهایت آن شادی به سرعت رنگ عوض می کند و شکل درد را به خود می گیرد. بنابراین اولین خواسته اسلام از مومن این است که با هشیاری و توجه نگاه کن و ببین آن تجربه ای که تو سراغش می روی به شکل اصیل به تو شادی پایدار خواهد داد؟ نکته ای که در این باره می توان گفت شادی مورد نظر اسلام از دو وجه مهم برخوردار است اولا این شادی کاذب نیست و از یک حقیقت و انبساط و گشایش قلبی و روحی می آید و در ثانی پایدار و ماندگار است.
خب بسیاری از ما حقیقتا دنبال این جنس از شادی ها می گردیم. ممکن است کسی با دست انداختن دیگری در چند دقیقه به شادی ای برسد اما این شادی زود افول می شود و چه بسا به ضد خود هم تبدیل شود اما انسان ها انگار دوست دارند شادی ای را تجربه کنند که با آن ها همراه باشد. برای تجربه این نوع شادی چه باید کرد؟
اگر کسی حقیقتا می خواهد شادی پایدار را تجربه کند باید ظرفیت وجودی خود را بالا ببرد. اگر ظرفیت وجودی انسان بالا برود و در برابر هر کاستی و سختی ای منفعل نباشد شخصیت باثبات و پایداری خواهد داشت. توجه کنید که انسان در برابر هر چالشی که پیش می آید محکم باشد نه مثل یک خسی که با وزش نسیمی تعادل خود را از دست دهد در آن صورت به شادی دست خواهد یافت. چرا انسان ها این همه درگیر غم ها و غصه ها هستند به خاطر این که ظرفیت وجودی پایینی دارند بنابراین با اندکی تکان تعادل خود را از دست می دهند و مستعد انواع غم ها و اندوه ها می شوند در حالی که انسان مومن انسانی که توکل عمیقی به خداوند دارد به راحتی خود را در معرض غم ها قرار نمی دهد بنابراین شادی بیشتری را هم تجربه می کند.
به هر حال زندگی انسان در هیچ دوره ای مصون از چالش های اقتصادی و اجتماعی و کمبودها نبوده است. انسان در دوره های مختلف زندگی خود درگیر انواع مسایلی است که بر او عارض می شود اما آنچه که در این میان تعیین کننده است نوع نگاه انسان است. ممکن است فصل پیری برای یک انسان دردآور باشد. یعنی یکی به یاد فصل پیری که می افتد احساس وحشت و تنهایی کند در برابر کسی را هم می بینیم که چون خود را به خدا سپرده اندوهی بر او عارض نمی شود و می بینید همین فرد وقتی پیر می شود پیری خوبی را هم تجربه می کند.
پس آنچه که شما بر روی ان تکیه دارید این است که ایمان قلب و نوع نگاه موحدانه انسان مومن باعث می شود که استانه تحمیل او در برابر چالش ها و مصایب زندگی بالا برود بنابراین این فرد می توان حیات شادمانه را تجربه کند.
بله همین طور است. اصولا تجربه احساس ها کاملا وابسته به ظرفیت وجودی انسان است. شما می بینید حرکت یک قاشق در یک فنجان توفانی ایجاد می کند اما در یک دریا اثری ندارد. می بینید انسان هایی دور و بر ما هستند که مصداق آن فنجان هستند و باز انسان هایی را دیده ایم یا از آن ها شنیده ایم که مصداق مثال دوم هستند. اگر من ظرف وجودم را بزرگ نکنم و به ان شرح صدر نرسم یعنی که بسیار شکننده خواهم بود و یک وجود شکننده نمی تواند عمیقا شادی را در درون خود تجربه کند.
نکته دیگری که می خواهم به آن اشاره کنم این است که منشا برخی از غم ها و گرفتگی ها و تنگ خلقی هایی که انسان در زندگی تجربه می کند به واسطه نوع سبک زندگی اوست. اگر انسان در متن یک زندگی قرار بگیرد که معاش او رفت و آمد او نشست و برخاست و معاشرت های او تفریح و گشت و گذار او آلوده به اغراض و معاصی و گناهان باشد در آن صورت چنین شخصی با چنین ویژگی هایی نمی تواند آن شادی مومنانه و پایدار و عمیق را در زندگی خود تجربه کند. اما از آن سو توجه کنیم که کسی از کودکی در محیطی بزرگ شده در خانواده ای پرورش یافته که تحقیر و استهزای دیگران وسیله شادمانی نبوده است. توجه کنیم که انسان در محیطی بزرگ شده باشد که بداخلاقی ها در طیف های مختلف آن بر روابط آدم ها با هم سایه نینداخته باشد انسان در محیطی بزرگ شده باشد که رضایت از زندگی با همه چالش های آن و زندگی شاکرانه یک اصل باشد در آن صورت چنین فردی بسیار مستعد دریافت شادی های عمیق در زندگی خواهد بود تا زندگی هایی که در گناه غوطه ور هستند. در حقیقت اگر بخواهم حرفم را خلاصه کنم باید گفت تا زمانی که ما زندگی مان را از گناه پاک نکنیم بسیاری از غم و غصه ها هم در زندگی ما خواهد بود.
انتهای پیام
منبع: ایکنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۵۷۰۸۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چگونه در دنیا و آخرت عاقبت به خیر شویم؟
حجتالاسلام والمسلین سیدعلی قاضی عسکر -تولیت آستان عبدالعظیم الحسنی(ع)- با اشاره به حدیثی از رسول گرامی اسلام در مورد اینکه چه کار کنیم تا در این دنیا و آخرت عاقبت به خیر شویم، میگوید: یکی از دعاهایی که مردم به آن توجه دارند این است که خدایا به ما خیر دنیا و آخرت عطا کن. پیامبر اکرم(ص) در همین راستا روایتی دارند گه در آن میفرمایند چند چیز است که اگر انسان به آن عملکند به خیر دنیا و آخرت دست پیدا خواهیم کرد.
رسول گرامی اسلام میفرمایند «اگر خداوند چهار خصلت را به کسی بدهد خیر دنیا و آخرت را به دست خواهد آورد». اول اینکه خدا به انسان توفیق بدهد که دنبال گناه و معصیت نرود، به تعبیر امروزیها فلان واکسن را باید زد که مریض نشد، تقوا هم به مثابه واکسن انسان را از گناه واکسینه میکند. تقوا خیلی برکات دارد، خدا در قرآن میگوید انسان باتقوا میتواند مسیر درست و غلط را بشناسد.
دومین خصلت داشتن اخلاق نیکو است، به شکلی که انسان در تمام طول زندگی خود بتواند با مهربانی زندگی کند، بداخلاقی نکردن با مردم و درگیر نشدن با دیگران یا همسایهآزاری نکردن و مردم آزاری نکردن از مصادیق اخلاق خوب است. پیامبر(ص) همیشه در برخورد با مردم تبسم میکردند، امروز جامعه ما بسیار به اخلاق خوب نیاز دارد، گاها بداخلاقی در جامعه ما به درگیری و قتل میانجامد، پس باید بگیریم با مردم و خانواده مهربان باشیم.
سومین خصلت مربوط به صبوری است، همهی مردم که انسان آگاه نیستن، برخی جهالت دارند و باید در برخورد با آنها صبوری کرد. پیامبر اکرم(ص) در بسیاری از موارد با رفتار ناشایست مردم روبهرو بود اما از خدا گلایه یا حتی نفرین نمیکرد، بلکه میگفت خدایا این انسانهای جاهل را به راه راست هدایت کنید.
آخرین خصلت داشتن همسر خوب است که انسان را در زندگی یاری دهد و این موضوع بسیار مهم است. روزی فردی به سراغ پیامبر(ص) آمد و گفت «ای رسول خدا همسر من هرگاه من از خانه میخواهم بیرون بروم مرا همراهی میکند و به خدا میسپارد و هرگاه به منزل بازمیگردم به استقبال من میآید و مرا در همه موضوعات همراهی میکند. رسول خدا(ص) به آن مرد تاکید کرد این همسر تو کارگزار خداست و باید قدر او را بدانید». امروز جدای از زنان؛ مردان هم باید همسران خود را همراهی کنند تا یک زندگی شیرین داشته باشند.
منبع: خبرگزاری ایسنا