به نقل از «پارسینه»

اصول طراحی کافی شاپ، هر آنچه که باید از یک دکوراسیون ایده آل بدانید!

تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۵۸۲۱۲۳

به طور تقریبی می‌توان گفت که بیشتر افراد جامعه در هفته یک بار به کافی شاپ می‌روند. پس «طراحی کافی شاپ» به لحاظ عمومی بودن فضا همواره مورد اهمیت است. تمام موارد از قبیل نوع ساخت، طراحی، رنگ و دکوراسیون همگی مهم تلقی می‌شوند؛ زیرا در جذب مشتری که رکن اصلی به وجود آمدن کافی شاپ است تاثیر بسزایی دارد.

اصول طراحی کافی شاپ

ابتدایی ترین موضوع برای راه اندازی کافی شاپ، مکان و طراحی کافی شاپ است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کافی شاپی واقع در خیابان‌ها یا مکان‌های پرتردد مسلما میزبان میهمانان بیشتری به نسبت کافی شاپی در خیابان‌های فرعی و خلوت است. بعد از مکان، باید به اصول طراحی آن دقت شود تا علاوه بر کاربردی بودن، فضایی آرام و دنج را برای افرادی که از شلوغی و هرج و مرج خیابان به کافی شاپ پناه آورده‌اند، به ارمغان آورد.

در طراحی کافی شاپ باید به این موارد توجه شود:
۱ - این فضا مناسب چه تعداد افراد است؟
۲ - آیا این فضا می‌تواند سلیقه‌های مختلف را در خود جای دهد؟
۳ - آیا فضایی برای خواندن کتاب و یا ارائه هنر‌ها وجود دارد؟
بعد از به نتیجه رسیدن در مورد سوال‌های بالا، که گا‌ها با توجه به متراژ فضا و کاربرد‌های مختلف سوالات بیشتر و متنوع نیز می‌شود، مراحل طراحی کافی شاپ آغاز می‌شود.

استاندارد سازی کافی شاپ

حتما در طراحی خود به ابعاد و اندازه و مسیر‌های عبور و مرور دقت کنید. این قسمت از طراحی فضای شما مهمترین و کلیدی‌ترین بخش است. در نظر داشته باشید که افراد در حالات مختلف استفاده از کافی شاپ، احتیاج به چه مقدار فضا دارند. برای عبور از فضاها، برای نشستن و استفاده از صندلی و میز و...

منوی کافی شاپ

با توجه به این موضوع که شما یک کافی شاپ را راه اندازی کرده‌اید، پس باید منو اصلی شما قهوه و انواع آن باشد. می‌توانید در کنار آن از انواع نوشیدنی‌ها و کیک‌ها نیز در منو خود استفاده کنید. برای تهیه تمام این موارد استفاده از مواد اصلی و نیروی مناسب و ماهر لازم است.

عناصر تزئینی جذاب برای کافی شاپ



همواره عناصر تزئینی و اکسسوری‌ها به عنوان نجات دهنده فضا از بی‌روحی نقش بسزایی دارند. در کافی شاپ برای بهره‌گیری از این عناصر جان بخش بهتر است از تصاویر و نقاشی‌های مرتبط با قهوه، وسایل کار، دانه‌های ریسه شده قهوه و رنگ‌هایی با طیف رنگی و هم­‌خانواده قهوه استفاده کنید.
گل، گیاه، نور

این سه عنصر جاودان؛ به عنوان یار وفادار شما در ایجاد حال و هوای رمانتیک هستند. اگر بتوانید در روز از نور طبیعی بهره بگیرید و آن را با نورهای مصنوعی تلفیق کنید، بهتر است. گل و گیاهان را مختص یک گوشه نکنید و آنها را در سراسر فضا پخش کنید.

سبک چیدمان کافی شاپ

برای چیدمان دکور کافی شاپ می‌توانید با یک جستجوی ساده در اینترنت طرح مورد نظر را با توجه به سلیقه خود انتخاب کنید و با کمی تغییر و تحول آن را در فضای خود پیاده سازی کنید.

۴ سبک پیشنهادی ما برای دکور کافی شاپ
۱ - سبک صنعتی


این نوع سبک با بودجه‌های کم قابل اجرا است و طرفداران خاص خود را دارد. در بیشتر کافی شاپ‌ها این نوع دکور وجود دارد و افراد با آن غریبه نیستند. از و یژگی‌های بارز این نوع سبک می‌توان به لامپ‌های بزرگ صنعتی در تمام فضا، دیوار‌های آجری به رنگ‌های مختلف، و گا‌ها لوله کشی‌های تاسیسات مشخص یاد کرد. در کل می‌توان گفت: در این سبک هر مصالح و وسایل استفاده شده در ساخت فضا را می‌توان در معرض دید قرار داد.
۲ - سبک وینتج



سبک وینتج، سبک مورد پسند عموم مردم نیست و معمولا در بعضی کافی شاپ‌ها در یک قسمت مشخص این سبک را اعمال می‌کنند. استفاده از وسایل عتیقه و قدیمی در این نوع سبک مرسوم است.
۳- سبک مدرن



همان گونه که از نام این سبک مشخص است، این سبک دست شما را در طراحی و اجرا آزاد می‌گذارد. شما می‌توانید هر نوع چیدمان مناسبی را در این فضا اعمال کنید. در این سبک به مصالح و جزئیات اهمیت ویژه‌ای بدهید، چون نماد اصلی این سبک است.
۴- سبک روستیک



نام دیگر سبک روستیک، سبک روستایی است، پس می‌توان فهمید که ویژگی اصلی این سبک چوب است. استفاده از چوب و گیاه در این سبک رایج است. می‌توانید برای این سبک از صندلی‌ها و میز‌های چوبی بازسازی شده استفاده کنید.

حال وقت آن رسیده است تا فضای کافی شاپ را کمی متفاوت سازیم!

ایده هایی جذاب برای کافی شاپ
۱- استفاده موثر از پنجره‌ها



قابی از روزمرگی‌های مردم که در جنب و جوش هستند می‌تواند یک گزینه موثر و مناسب برای قرار دادن میز و صندلی در کنار پنجره باشد. بسیاری از افراد ترجیح می‌دهند هنگام سرو قهوه به تماشای فضای بیرون بپردازند. پس در یاد داشته باشید که قرار گیری میز و صندلی کنار پنجره یک نکته کلیدی محسوب می‌شود.

۲- استفاده از فرش‌های ایرانی



ایده استفاده از فرش در دکوراسیون کافی شاپ شاید به ظاهر جالب نباشد، اما مسلما یک نقطه طلایی برای کافی شاپ شما محسوب می‌شود. می‌توانید فرش را در کف یک قسمت مخصوص پهن کنید یا یک قالیچه با طرح‌های مناسب سبک خود به دیوار بزنید.

۳- صندلی‌های راحت



با کمی خلاقیت و ذوق می‌توانید میهمانان کافی شاپ خود را در هفته چند بار میزبانی کنید. با کمک چند کوسن و بالشتک‌های کوچک در کنار صندلی‌ها، صندلی‌ها را برای نشستن‌های طولانی مدت راحت کنید.

۴- نورپردازی‌های متفاوت



نور را در هر شکل و قیافه‌ای به کافی شاپ خود راه دهید. اجازه بدهید که خلاقیت شما در کافی شاپ نمایان باشد.

۵- کتاب‌های دمِ دست



یک فضای دنج مخصوص افراد علاقه‌مند به کتاب قرار دهید. بهتر است برای این فضای خاص یک کتابخانه جالب و جدید و مناسب سبک دکوراسیون خود داشته باشید. می‌توانید طرح مد نظر خود را به نزدیک‌ترین مغازه نجاری برده و کار را سفارش دهید.

۶- خلاقیت بی تکرار







برای اینکه همیشه کافی شاپ شما یک کافی شاپ خاص باشد بهتر است خلاقیت و نو آوری خود را در تمام فضا پخش کنید. رومیزی‌های ساده، منو تکراری و وسایل بدون رنگ را کنار بگذارید و تا می‌توانید خلاقانه و جسورانه برخورد کنید.   منبع:ستاره

منبع: پارسینه

کلیدواژه: مد و دکوراسیون دکوراسیون داخلی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۵۸۲۱۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

میل مضر تکیه‌زدن بر رأس هرم

  الپرت در مقدمه کتابش می‌نویسد: زمانی تمام فکر و ذکرم این بود که روزی به بزرگی و برتری برسم جوان که بودم فکر می‌کردم برتری یعنی داشتن ثروت و دنبال راهی بودم که حسابی پول‌دار شوم. اولین راهی که به ذهنم رسید این بود که بروم سراغ کارگزاری بورس، با این‌که زیاد از آن سر درنمی‌آوردم مدتی بعد،شیفته ورزش شدم وتصمیم گرفتم برای ثروتمند شدن ورزشکاری مشهور شوم. رویایم این بود که بازیکن حرفه‌ای بسکتبال باشم، بعد هم نوبت به تنیس و بیسبال رسید اما هیچ‌وقت در هیچ‌کدام از این رشته‌ها استعداد کافی نداشتم.سال‌های پایانی دبیرستان و سال‌های ابتدایی کالج، رفته‌رفته دیگر برتری را بیشتر در شهرت می‌دیدم تا ثروت. اول دلم می‌خواست داستان‌نویسی با شهرت جهانی شوم و جوایز را درو کنم. وقتی فهمیدم دستیابی به این هدف چقدر سخت است و چون به اشتباه تصور می‌کردم کار آکادمیک ثبات بیشتری دارد، تحصیلاتم را در مقطع فوق‌لیسانس و دکترا ادامه دادم؛ امیدوار بودم از آن استادان دانشگاه مشهوری شوم که برای سخنرانی از این سر جهان به آن سر جهان دعوت می‌شوند. در مقایسه با برنامه‌های شغلی پیشینم، به این هدف نزدیک‌تر شده‌ام اما لزوما راضی‌تر یا شادتر نیستم. فکر می‌کنم دلیلش این است که هر‌چند این اهداف مختلف ارزش‌های گوناگونی در زندگی‌مان دارند همگی در پی انگیزه‌ای واحد شکل می‌گیرند؛ این‌که عضو طبقه برگزیده جامعه شویم و بر رأس هرم اجتماعی تکیه بزنیم.در چند سال گذشته به این باور رسیده‌ام که میل به تکیه‌زدن بر رأس هرم برای خودمان، روابط‌مان، جوامع‌مان و سیاره‌مان و حتی برای کسانی که موفق می‌شوند خودشان را به آن بالا برسانند، میلی شدیدا مضر است. بنابراین، در حد توانم شروع کردم به مبارزه با این انگیزه‌ها. ادعا نمی‌کنم که چشم و دل سیر شده‌ام و دیگر برایم هیچ جذابیتی ندارند. اتفاقا دارند. خوب هم دارند. نمی‌دانم روزی می‌رسد که سوار هواپیما شوم و دیگر حسرت نشستن در قسمت درجه یک هواپیما را نداشته باشم یا به رویدادی بروم و حسرت نخورم که کاش جای یکی از مشاهیر روی صحنه بودم،‌ البته هنوز هم تا آنجا که بتوانم ورزش می‌کنم و می‌نویسم. چیزی که مرا مردد کرده این نیست که کار خوبی را به خاطر نفس آن کار یا حتی جذابیت برنده شدن انجام دهم، بلکه تردیدم بابت نظمی اجتماعی است که استعدادهای‌مان را می‌گیرد و تبدیل‌شان می‌کند به میل مفرط به یافتن جایگاهی در رأس سلسله مراتب‌های رقابتی. در واقع چنان که در این کتاب نیز به آن خواهم پرداخت به این باور رسیده‌ام که تلاش‌های شخصی‌مان برای رسیدن به برتری و چه‌بسا از آن نیز مهم‌تر نظام‌های اجتماعی نابرابری که به این تلاش‌ها دامن می‌زنند مبنای بخش بزرگی از مشکلات جهان‌مان هستند. 
در این کتاب این مشکلات را با جزئیات شرح خواهم داد اما برای این‌که منظورم را دقیق‌تر متوجه شوید یکی از تناقض‌های بنیادین وضع کنونی‌مان را در نظر بگیرید. در جهان ما فراوانی است اما کافی نیست. ما در دل فراوانی زندگی می‌کنیم و ظرفیت تولید بی‌سابقه‌ای داریم، ولی همچنان میلیاردها نفر غذا پوشاک و مراقبت‌های بهداشتی و درمانی مناسب ندارند. از این‌رو در جهانی که روی هم رفته ۳۹۹.۲تریلیون دلارثروت دارد بیش از ۳.۴میلیارد نفر همچنان باروزی کمتراز۵.۵۰دلارصبح رابه شب می‌رسانند و سالانه ۳۴.۵میلیون نفر بر اثر کمبود امکانات بهداشتی و درمانی و حدود ۹میلیون نفر دراثرگرسنگی می‌میرند. 
در ضمن با این‌که امروزه بیشتر کارهای حیاتی ما را دستگاه‌ها انجام می‌دهند، اوقات فراغت چندانی نداریم. جمعیت انسان در این کره خاکی ازهمیشه بیشتراست اما بازهم بسیاری ازماتنهاییم.ازقرن‌هاحکمت وپیشرفت‌های علمی برای شادکامی بیشتر برخورداریم، ولی همچنان از اضطراب و افسردگی در عذابیم. در حقیقت علاوه برافزایش تعداد مبتلایان به افسردگی، متوسط تعداد سال‌هایی که افراد به گفته خودشان، گرفتار افسردگی‌اند نیز رو به افزایش است. ما می‌توانیم به هر جای این زمین، اعماق اقیانوس‌ها و حتی به فضا سفر کنیم اما همین ابزارهای کاوشگر، پایداری سیاره‌مان را به خطر می‌اندازند. هر سال نزدیک به دو برابر ظرفیت بازسازی زمین منابعش را مصرف می‌کنیم.این جریان‌ها همه به هم مرتبطند. وقتی در جهانی زندگی می‌کنیم که برخی بیش از اندازه ثروتمند و بسیاری به‌شدت فقیرند، فشاری عظیم وادارمان می‌کند خودمان را به اوج برسانیم وگرنه به قعر سقوط خواهیم کرد.در چنین جهانی آینده ما را مضطرب و اوضاع افسرده‌مان می‌کند، با همتایان‌مان بیگانه می‌شویم و اگر حس کنیم تنها راه بقای‌مان آسیب رساندن به محیط‌زیست است، این کار را با بی‌اعتنایی انجام خواهیم داد.چنین نیست که برای رسیدن به جهانی بهتر برای همه صرفا به متفکران بیشتر نیاز داشته باشیم، بلکه نیازمند متفکران خوب بیشتری هستیم. پس به جای این‌که منابع را (شامل احترام و توجه) فقط روی اقلیتی کوچک متمرکز کنیم، باید همه با هم همکاری جمعی مستمری داشته باشیم. می‌دانیم که کار ساده‌ای نیست و مستلزم آموزش درست و نهادهای مناسب با ماهیتی آشکارا مبتنی بر همبستگی و سلسله مراتبی است که سرکوبگرانه نباشد. بی‌تردید از اشتباه گریزی نیست اما ساختن زندگی خوب و بسنده برای همه ارزشش را دارد. باهم خوب باشیم و مایحتاج کافی در اختیار هم بگذاریم از هم خواسته زیادی نداشته باشیم و زیادی برای خودمان نخواهیم. برای شکوفایی بشر همین کافی است.