آلرژی‌ چگونه بر بدن اثر می‌گذارد؟

آلرژی یا حساسیت زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه یک ماده خاص، مانند بادام زمینی یا حلزون را به عنوان ماده مضر مورد شناسایی قرار می‌دهد و برای مقابله و نابودی آن اقدام می‌کند.به گزارش بلاغ،واکنش‌های آلرژیک می‌توانند کشنده باشند. اما علی رغم نگاه معمولی که به آنها وجود دارد،‌ دانشمندان هنوز به طور کامل نمی‌دانند که چه رخدادهایی در بدن به وقوع می‌پیوندند که در نهایت یک شوک آنافیلاکسی را به ارمغان می‌آورد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شوک آنافیلاکسی یا شوک پیش دفاعی یک واکنش آلرژیک جدی است که به‌طور ناگهانی آغاز می‌شود و می‌تواند منجر به مرگ گردد.

محققان راه زیادی را برای درک واقعیت پشت پرده آلرژی پیموده‌اند. برای نخستین بار دانشمندان مکانیزمی را در موش‌ها شناسایی کرده‌اند که، حتی زمانی که در معرض مقدار اندکی از ماده آلرژن یا حساسیت‌زا قرار می‌گیریم، بدن را در یک حالت خاموشی ترسناکی فرو می‌برد.

آلرژی یا حساسیت زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه یک ماده خاص، مانند بادام زمینی یا حلزون را به عنوان ماده مضر مورد شناسایی قرار می‌دهد و برای مقابله و نابودی آن اقدام می‌کند. به طور بالقوه این واکنش با آنافیلاکسی‌ها همراه هستند. آلرژی‌های جز اختلالات سیستم ایمنی به شمار می‌روند.

شوک آنافیلاکسی فوق‌العاده خطرناک است و به عنوان یکی از جدی‌ترین واکنش‌های آلرژیک شناخته می‌شود. شوک آنافیلاکسی می‌تواند با سرعت بسیار بالایی به وقوع بپیوندد. در طول چند دقیقه تماس با ماده آلرژن، سیستم ایمنی فرد بیمار می‌تواند وارد عمل شود. از جمله پیامدهای این اتفاق می‌توان به تورم در ناحیه صورت، افزایش ضربان قلب، ظهور دانه‌ها و کهیر بر روی پوست و اختلالات تنفسی اشاره کرد.

امروزه می‌دانیم که یک نوع از سلول‌های ایمنی به نام مست سل (mast cell) ها نقشی کلیدی در بروز آنافیلاکسی‌ها ایفا می‌کنند. هنگامی که یک ماده آلرژن مورد شناسایی واقع شد، این مواد ملکول‌های التهابی نظیر هیستامین‌ها را آزاد می‌کنند. هیستامین‌ها نقش مهمی در بروز پاسخ التهابی در بدن به عهده دارند. التهاب نیز به خودی خود یکی از مهمترین مکانیزم های دفاعی بدن انسان به شمار می‌رود.

اینکه چگونه وجود ماده آلرژن یا حساسیت زا می‌تواند با سلول‌های مست سل ارتباط داشته باشند و با چنین سرعتی واکنش مرموز آنافیلاکسی را به ارمغان بیاورد توضیح داده نشده است. این مطالعه جدید نوعی از سلول های ایمنی به نام دندریتیک را متهم ردیف اول معرفی می‌کند.

سومن آبراهام (Soman Abraham) متخصص ایمنی شناسی از دانشگاه دوکه و نویسنده ارشد این مقاله توضیح می‌دهد :‌ "یافته اصلی این تحقیق بر نقش سلول های دندریتیک متمرکز است. آنها عنصری کلیدی در پیشرفت واکنش‌های آلرژن محسوب می‌شوند. به علاوه سلول های دندریتیک به عنوان یکی از مهمترین عوامل بروز شوک‌های آنافیلاکسی شناخته شده‌اند."

منبع: بلاغ مازندران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.bloghnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بلاغ مازندران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۵۸۳۴۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دستیابی محققان به یک هدف درمانی جدید برای کنترل آسیب‌ های مغزی

 محققان با بررسی خصوصیات یک پروتئین خاص موجود در خون به یک هدف درمانی جدید برای کنترل آسیب‌های ناشی از ضربات مغزی از طریق مسدود کردن این پروتئین دست یافتند.

به گزارش ایرنا از تارنمای «مدیکال اکسپرس»، برای بسیاری از بیماران که هر ساله از جراحت مغزی تروماتیک (ضربه‌ای) جان به در می‌برند، نتایج درمانی تفاوت زیادی با هم دارند. این جراحت‌ها نه تنها می‌تواند منجر به از دست دادن هماهنگی، افسردگی، تحریک‌پذیری (impulsivity) و دشواری در تمرکز شود بلکه همچنین ریسک بروز زوال عقل در آینده را نیز افزایش می‌دهد.

فقدان درمان‌های مناسب برای چنین مشکلات گسترده‌ای موجب شد که یک تیم از دانشمندان در «موسسه گلادستون» در آمریکا ضمن تحقیقاتی کشف کنند که جراحت‌های ضربه‌ای مغز چگونه در سطح مولکولی موجب تخریب عصبی (neurodegeneration)‌ می‌شوند. آنها همچنین این مساله را بررسی کردند که برای جلوگیری از آسیب‌های بلندمدت چگونه باید آن فرایند را هدف قرار داد.

دکتر «جائه کیو ریو» از مدیران برنامه علمی در آزمایشگاه دکتر «کاترینا عکاس‌اوغلو» در موسسه گلادستون در این زمینه گفت: ما بر آن شدیم که به این سوال بنیادین بپردازیم که در مغز پس از ضربه دقیقا چه اتفاقی روی‌ می‌دهد که موجب فرایند آسیب و تخریب نورون‌ها میشود.

بسیاری از جراحت‌های ناشی از ضربه مغزی بر اثر سقوط، تصادف رانندگی یا حملات خشونت‌آمیز روی می‌دهد اما بسیاری از آنها نیز در جریان سوانح ورزشی یا عملیات نظامی مانند انفجارها روی می‌دهد. در هر مورد، نیروی خارجی به اندازه کافی قدرت دارد که موجب تکان خوردن مغز در داخل جمجمه می شود و در نتیجه مانع بین مغز و خون شکسته شده و خون وارد می شود.

ریو گفت: ما می‌دانستیم که یک پروتئین خاص خون به نام «فیبرین» پس از جراحت ضربه مغزی در داخل مغز وجود دارد اما تاکنون نمی‌دانستیم که این پروتئین در آسیب مغزی پس از ضربه نقش سببی (causative ) دارد.

در بیماری‌هایی مانند آلزایمر و «ام اس» نشت غیرطبیعی خون در داخل مانع خون-مغز موجب می شود که فیبرین وارد بخش های مسئول عملکردهای شناختی و حرکتی در مغز شود که این منجر به زوال و تخریب عصبی میشود. اما در این مورد، خود جراحت ضربه مغزی موجب نشت خون به درون مغز می شود.

این مطالعه جدید برای اولین بار نشان داد که فیبرین موجب می شود سلول های ایمنی خوب به سلول های بد تبدیل شوند و این مساله موجب التهابات خطرناک و آزاد شدن مواد سمی کشنده عصب‌ها (نورون ها) می شود.

تیم تحقیقاتی گلادستون از فناوری تصویربرداری پیشرفته برای مطالعه مغز موش ها و همچنین مغز افراد دچار شده به آسیب‌های ضربه مغزی استفاده کرد. در هر دو مورد موش و انسان، فیبرین به همراه سلول های ایمنی فعال شده حضور داشت.

به گفته ریو، در این تحقیق مشخص شد که فیبرین این سلول های ایمنی را فعال می کند. ما درک کردیم که اگر بتوانیم فیبرین را مسدود کنیم، می‌توانیم از ایجاد این تاثیرات سمی جلوگیری کنیم، اما این کار باید به شکلی دقیق انجام شود. این محققان از ابزارهای ژنتیکی با یک جهش خاص در فیبرین استفاده کردند که می تواند مانع از فعال سازی سلول های ایمنی توسط فیبرین شود بدون اینکه بر توانایی مفید این پروتئین برای لخته کردن خون تاثیر بگذارد.

«لنارت موکی» مدیر موسسه بیماری‌های عصبی گلادستون در این خصوص توضیح داد: این مطالعه یک راهبرد بالقوه جدید برای از بین بردن تاثیرات مخرب آسیب‌های مغزی را شناسایی کرده است.

وی افزود: آسیب‌های مغزی می توانند تاثیرات بزرگی بر توانایی‌های شناختی و سلامتی عاطفی و مهارت‌های حرکتی افراد بگذارند. بررسی این مساله این سوال را ایجاد می کند که آیا مسدود کردن تاثیرات بیماری‌زای فیبرین می‌تواند نتیجه جراحی مغز را بهبود بخشد و ناتوانی و معلولیت افراد را پس از ضربات مغزی کاهش دهد.

کانال عصر ایران در تلگرام