اصلاحطلبان آنچه را دارند، روی دایره میریزند و به همین دلیل، گزک به جناح رقیب میدهند
تاریخ انتشار: ۲۸ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۵۸۷۷۸۹
خرداد؛ آرمان نوشت:اصلاحطلبان به تناوب شرایط و زمان کنش مستقل و فعال خود را در عرصه سیاسی کشور داشتهاند. چه زمانی که در سالهای میانی دهه 80 فعالیت میکردند، چه سالهایی که در حاشیه صحنه سیاسی بودند و چه از زمانی که با حسن روحانی به کنشگری سیاسی بازگشتند همیشه توانستهاند جایگاه خود را در جامعه ثبیت کنند و همواره قشر کثیری از مردم را به عنوان سرمایه اجتماعی همراه خود داشته باشند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اضطرار اصلاحطلبان
جریان اصلاحات همواره بر محور مطالبات مردم حرکت کرده و به پشتوانه سرمایه اجتماعی خود پای در آوردگاههای انتخاباتی گذاشته که غالبا نیز از این انتخاباتها سربلند و پیروز بیرون آمده است. انتخابات سال 96 در حالی شکل گرفت که حسن روحانی حمایت کامل جریان اصلاحات و سرمایه اجتماعیاش را به همراه داشت و همین موضوع موجب شد تا با رأی بالایی به پیروزی برسد. در حالی که بهنظر میرسید دولت در اداره کشور از نیروهای اصلاحطلب استفاده کند ورق برگشت و روحانی به راست چرخید و با چینش کابینهای حداقلی به اصلاحطلبان پشت کرد. بسیاری از تحلیلگران معتقدند این حرکت رئیسجمهور در خصوص نادیده گرفتن اصلاحطلبان به علت عدم ائتلاف بر سر ریز موضوعات بوده، به نحوی که اصلاحطلبان صرفا حامی رئیسجمهور بودند نه شرکای فعال و مؤتلفهایی که پس از پیروزی مشارکت داشته باشند. از این روست که روحانی در مقاطع گوناگون آنطور که باید آنها را به بازی نگرفته است. مهمتر اینکه تمام عملکردهای بعضا ناموفق دولت نیز به پای جریان حامی یعنی اصلاحطلبان نوشته میشود. همین مساله اصلاحطلبان را نگران کرده که شاید این سرمایه اجتماعی در انتخابات مجلس 98 مشارکت همه جانبه و جدی نداشته باشد و آنها با ورود به انتخابات از جریان رقیب شکست بخورند. چه اینکه زمین بازی را نیز آنها تعریف نمیکنند. البته سیگنالها اینگونه نشان میدهد که مردم در شرایط ضرور و به سمت اصلاحطلبان گرایش خواهند داشت. حال اصلاحطلبان باید فکری برای اقناع مردم جهت حضور در انتخابات کنند تا همچون گذشته بتوانند به سلامت از این آوردگاه خارج شوند.
عدم استعداد دولت
یک نظریه پرداز اصلاحطلب در خصوص راه جایگزین برای مسیر طی شده دولت عنوان کرد: قصد اصلاحطلبان این بود، با انتخاب روحانی به مردم فرصتی برای تنفس داده شود و سیلی را که پیشبینی میشد بعد از هشت سال فعالیت دولت معجزه بر سر مردم آوار شد، کنترل کند. لذا از شعارهای اصلی خود یعنی پیگیری بیتنازل دموکراسی، موقتا دست کشیدند تا اوضاع بسامان شود. ایسنا نوشت، سعید حجاریان گفت: ما اگر میدانستیم از جانب نیروهای تمامتخواه این همه سنگ پیش پای روحانی خواهد افتاد و از آن سو، دولت دست راستی مانند ترامپ بر سر کار خواهد آمد، شاید بهتر بود اساسا عطای انتخابات را به لقایش میبخشیدیم و سرنوشت اصلاحات را به دولت روحانی گره نمیزدیم. نه اینکه بخواهم، تنزهطلبی کنم، اما خود دولت روحانی هم استعداد و ظرفیت کافی برای مقابله با معضلات داخلی نداشت. بنابراین ما به لحاظ اخلاقی هم نمیتوانستیم وظیفهای در قبال وی داشته باشیم. وی در خصوص طرح اصلاح اصلاحات یا پوستاندازی این جریان ابراز کرد: من قبلا در این باره توضیح دادهام که اصلاحات به قفا بنگرد و راه طی شده را یکبار مرور و آن را نقد کند. ما حتما نیاز داریم در سه زمینه گفتمان، تشکیلات و راهبرد دست به ابتکارهای جدید بزنیم و پوستاندازی کنیم. البته معتقدم پوست اصلاحات را کندهاند پس، ابتدا باید صبر کنیم تا پوست جدید در بیاید و بعد پوستاندازی کنیم! حجاریان با اشاره به شعار اعتراضات سال 96 در خصوص پایان ماجرای اصلاحطلبان افزود: من بعید میدانم، قاطبه مردم اساسا با این اصطلاحات آشنا باشند؛ چه برسد به آنکه هر دو را نفی کنند. بخش عظیمی از مردم، گرفتار مشکلات معیشتیشان هستند و شعارهای مذکور در مقطعی از زمان درمیان بخشی از الیتهای جامعه سر داده شد و توسط رسانههای مجازی بازتاب پیدا کرد.
عبور روحانی از خودش
نایب رئیس شورای شهراول تهران راجع به ریشه اختلافات امروزه احزاب، اشخاص و گروههای اصلاحطلب گفت: اصلاحطلبان برخلاف اصولگرایان چندان قیمپذیر نیستند و هر کدامشان، ایده و عقیده مستقل دارند. این ایدهها بعضا سالم و بعضا با اغراض سیاسی آمیخته است و بخشی با آلودگیهایی همراه است. حجاریان ادامه داد: در میان جناح راست، گوش شنوا از بالادستشان بیشتر است، مانند شورای دوم تا چهارم که میدیدیم برون خموش و درون پر غوغا بود. اما برعکس، اصلاحطلبان آنچه را دارند، روی دایره میریزند و به همین دلیل، گزک به جناح رقیب میدهند تا این اختلافات را آگراندیسمان(بزرگنمایی) کنند و استفاده خود را ببرند. در کنار این موارد، مشتی خنّاس هم با لطایفالحیل سعی در برهم زدن آرامش دارند و از هر کاهی، کوه میسازند و البته، ابزارش را هم دارند. مشاور رئیسجمهور در دولت اصلاحات در خصوص تاثیر رفتار دولت بر ناامید شدن اصلاحطلبان افزود: دولت اساسا عقدی با اصلاحطلبان منعقد نکرد که بخواهد از آن عبور کند. یعنی در سال ۹۲، به قدری فرصت کم بود که اصلاحطلبان با دولت بر سر موضوعات خاص به ائتلاف نپرداختند و از این گذشته، روحانی برنامه ائتلافی نداشت. منتهی شعارهای روحانی بخشی برآورده کردن خواستههای اصلاحطلبان هم بود که به هیچ یک از آنها وفادار نماند و به همین خاطر شاید بتوان گفت، خودش از خودش عبور کرده است. وی در خصوص احتمال پیوستن اصلاحطلبان به جریان برانداز تصریح کرد: همواره امکان جابهجایی وجود دارد. زمانی که روزنامههای اصلاحطلب را بهصورت فلهای بستند، به هشدارهای ما توجه نشد. و دیدیم مردم پس از مدتی با آمدن ماهواره به سمت کانالهای ماهوارهای روی آوردند و با همه تلاشی که نیروی انتظامی در برابر دیش و رسیور صورت دادند، توفیقی به دست نیامد. پس محتمل است، زمانی که عرصه بر اصلاحات تنگ شود، مردم به گزینههای دیگر فکر کنند. حجاریان ادامه داد: اما من معتقدم، ریزش جدی از سمت اصولگرایان به سمت جریان اصلاحات صورت خواهد گرفت، کما اینکه تاکنون اینگونه شده است؛ پس از ظرف اصلاحات چیزی کم نمیشود. برچسب ها: اصلاحطلبان ، دولت ، روحانی
منبع: خرداد
کلیدواژه: اصلاح طلبان دولت روحانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۵۸۷۷۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دولت روحانی چگونه سفره مردم را کوچک کرد؟
دولت یازدهم و دوازدهم به ریاست حسن روحانی سفره مردم را کوچک کردند و دهه ۹۰ را به علت ناکارآمدیها و ترک فعلهای بیشمار با میانگین رشد اقتصادی ۰.۶درصد به پایان رساندند.
به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: روزنامه ایران در گزارشی در اینباره نوشت: دهه ۹۰ به علت ناکارآمدیها و ترک فعلهای بیشمار دولت موسوم به تدبیر و امید از رشد اقتصادی محروم شد و میانگین رشد اقتصادی ۰.۶درصد به ثبت رسید. جهشهای شدید نرخ ارز و تورمهای مستمر بالا و تحقق تورم ۶۰درصدی، عدم تأمین واکسن در دوره کرونا، تشدید بیکاری در کشور، افت سرمایهگذاری خارجی، رشد فزاینده حجم نقدینگی و ثبت نرخ رشد نقدینگی ۴۰درصدی، تورم عدم ساخت مسکن و جهشهای قیمتی بخش ساختمان در دوره روحانی و کاهش درآمد سرانه ایرانیان در این دوره زمانی تنها لیست کوتاهی از خسارتهای دولت حسن روحانی است که این روزها وی از آنها به عنوان هدایایی برای دولت سیزدهم یاد میکند(!) وضعیت دولت تحویل داده شده توسط روحانی در سال ۱۴۰۰ در مقایسه با وضعیت پایان دولت دهم در سال ۹۲ نشان میدهد که روحانی میراثی از مجموعهای از ناکارآمدیها را برجای گذاشته است. در دولت احمدینژاد تورم ۳۸درصد، نرخ رشد نقدینگی ۲۹درصد و میانگین رشد اقتصادی ۲.۰۵درصدی تجربه شد که در مقایسه با وضعیت تحویل دولت روحانی به دولت سیزدهم، بهمراتب وضعیت بهتری بوده است. همچنین به لحاظ نابرابری، دولت روحانی کشور را در وضعیت نامطلوبی قرار داد؛ ضریبجینی به عنوان شاخصی برای سنجش نابرابری در دولت روحانی و عدم اتخاذ سیاستهای حمایتی از اقشار کمدرآمد روندی صعودی را طی کرد. در حالی که در دولت احمدینژاد به دلیل اجرای سیاست هدفمندی یارانهها شاخص نابرابری بهشدت در کشور کاهش یافت و توزیع درآمد نیز نسبتاً بهبود یافت.
بیتوجهی دولت روحانی به اصلاح اساسی ساختارهای اقتصاد باعث شد، کاهش تصنعی تورم با جرقه بازگشت تحریمهای آمریکا از بین رفته و دولت روحانی را رکورددار بزرگترین تورم دو دهه اخیر کند و باعث کوچک شدن سفرههای مردم شود.
در یک دهه گذشته تشکیل سرمایه و تولید ناخالص داخلی کشور با رشدهای پایین و بعضاً منفی روبهرو بوده است. نتایج عدم ثبات در شرایط اقتصاد کلان به دلیل ناکارآمدی و بیبرنامگی دولت گذشته در کاهش سرمایهگذاری و تولید و همچنین ترغیب فعالان اقتصادی به فعالیتهای سفتهبازانه در دهه ۹۰ قابل مشاهده است. بر اساس آمارهای بانک مرکزی، متوسط نرخ رشد یک دهه اخیر تشکیل سرمایه ثابت ناخالص کل، ماشینآلات و ساختمان طی دوره ۱۳۹۱ تا ۱۴۰۰ بهترتیب معادل ۶.۹-، ۹.۱- و ۵.۲- درصد بوده است. البته بر اساس آمار بانک مرکزی سال ۱۴۰۱ میزان سرمایهگذاری یا همان تشکیل سرمایه ثابت ناخالص با رشد ۶.۷درصدی، رکورد این شاخص را زده است. موردی که روحانی همواره سعی داشت بر آن تأکید کند، بلد بودن زبان دنیا و نوید ارتباطات اقتصادی- سیاسی با جهان بود، اما فارغ از کارنامه سیاسی که مشخص شد بلد بودن زبان دنیا، تنها بلوف بود، دولت در این زمینه در حوزه اقتصاد رفوزه شد. شاهد این مدعا هم میزان سرمایهگذاری خارجی به روایت بانک مرکزی است. با آنکه میزان سرمایهگذاری خارجی در سالهای ۹۰ و ۹۱ در اوج تحریمهای نفتی و هستهای بیش از ۴میلیارد دلار در سال بود اما پس از برجام روندی نزولی به خود گرفت به طوری که سال ۹۵ به ۳میلیارد و ۲۲۳میلیون دلار و سال ۹۶ به ۲میلیارد و ۴۳۰میلیون دلار رسید. این عدد سال ۹۶ به رقم ناامیدکننده یکمیلیارد دلار هم رسید.
شاخص درآمد ملی سرانه، یکی از مهمترین مؤلفههایی است که برای نشان دادن وضعیت اقتصادی یک کشور به کار میرود و بهبود این شاخص بیانگر وضعیت مناسب خانوارها، بنگاههای اقتصادی و بخشهای مختلف است. درآمد سرانه در یک دهه اخیر از ۹.۲میلیون تومان در سال ۹۰ به ازای هر نفر در سال ۹۸ به ۸/۴ میلیون تومان (به قیمت ثابت سال ۹۰) کاهش یافته است. این یعنی درآمد مردم در یک دهه اخیر نهتنها افزایش نداشته که کاهش هم یافته است. مرکز آمار در حالی این ارقام را اعلام کرده که اصلیترین دلیل این بحران، تورم فزاینده سالهای اخیر بوده است.