به نقل از «شبستان»

موزه هنرهای معاصر دوم ایران را بهتر بشناسید

تاریخ انتشار: ۳۰ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۶۱۸۹۱۷

خبرگزاری شبستان: موزه هنرهای معاصر صنعتی کرمان را باید موزه هنرهای معاصر دوم ایران نامید؛ موزه ای با گنجینه ارزشمند از آثار هنرمندان معاصر داخل وخارج که گرچه قطب تجسمی شرق کشور است به درستی معرفی نشده است.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، «کرمان» شهری کویری است که دیار کریمان خوانده می شود؛ جاذبه های گردشگری و تاریخی این شهراگرچه بیشمار است اما اگر گذرتان به این شهر افتاد و علاقه ای به آثار هنری ایران و جهان داشتید سری به موزه هنرهای معاصر صنعتی به این شهر بزنید موزه ای که در باغی دلگشا بنا شده است  و گنجینه ای از بی نظیرترین و مشهورترین آثار هنری از نقاشی، خطاطی، مجسمه، پته و فرش کرمان را در خود جای داده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

بنای موزه هنرهای معاصر صنعتی کرمان تغییر شکل یافته پرورشگاه صنعتی است که در سال 1318 به همت «حاج اکبر صنعتی زاده» برای نگهداری از کودکان بی سرپرست ساخته شده است، با انتقال کودکان به ساختمانی جدید در سال 1356 این مکان برای نگهداری و نمایش آثار سیدعلی اکبر صنعتی از پرورش یافتگان پرورشگاه صنعتی و همچنین دیگر هنرمندان به نام ایران و جهان به موزه تبدیل شد؛ فاز دوم موزه در سال 1393 همزمان با مرمت بخش اصلی موزه به مجموعه اضافه شده است.

 

 

این موزه با گنجینه ای ارزشمند از آثار مشهورترین هنرمندان تجسمی معاصر ایران و جهان یکی از غنی ترین و زیباترین موزه های ایران پس از موزه هنرهای معاصر تهران است که کمتر مورد توجه بوده و یا شاید هم موزه به درستی معرفی نشده باشد.

 

در این موزه که بیش از 10 هزار مترمربع مساحت دارد  16 گالری در دو بخش وجود دارد که در بخش اول آثار گنجینه از هنرمندان تجسمی نامی ایران و سایر کشورها و در بخش دوم آثار نمایشگاهی و دوره ای به نمایش گذاشته شده است.

 

 

موزه هنرهای معاصر صنعتی کرمان در سال 1356 به همت همایون صنعتی زاده و همسرشان خانم شهیندخت سرلتی و همکاری دستگاه های فرهنگی و هنری وقت با گنجینه ای از آثار هنرمندان بزرگ ایران و جهان در رشته های نقاشی و مجسمه سازی بنیان گذاری شده است و پس از پیروزی انقلاب اسلامی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی واگذار شد و از آن زمان تحت مدیریت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی کرمان اداره می شود.

 

 

باید گفت از نظر کیفیت آثار در حوزه هنر معاصر ایران و جهان موزه صنعتی کرمان از مهمترین موزه های ایران است؛ در این موزه بیش از 2500 اثر در قالب های مجسمه، نقاشی، خوشنویسی، عکس، طرح فرش و پته متعلق به هنرمندانی از ایران و سایر کشورهای جهان نگهداری می شود.

 

 

در بازدید از گالری های این موزه آثاری از معروف ترین هنرمندان تجسمی جهان در دوره معاصر از اگوست رودن فرانسوی، هنری مور انگلیسی، بوناتی ایتالیایی، کارل اشلامینگر آلمانی، وازارلی فرانسوی، کاندینسکی، روسی، امیل نولده آلمانی و نیکلسن انگلیسی و ... دیده می شود آثاری که جزو برترین آثار هنرمندان معاصر جهان هستند .

 

 

در کنار آثار هنرمندان بنام خارجی آثاری از نامورترین هنرمندان تجسمی معاصر کمال الملک، رشید یاسمی، رسام ارژنگی، هوشنگ سیحون، علیمحمد حیدریان، محمد احصایی، نصرالله افجه ای، منیر فرمانفرماییان، منصوره حسینی، بهجت صدر، ایران درودی، فرامرز پیلارام، پرویز تناولی، بهمن محصص، پرویز کلانتری، غلامحسین نامی، محسن بصیری و  سهراب سپهری به نمایش در آمده است، البته می توان گفت که تعداد آثار سهراب سپری در این موزه بیشمار است .

 

همچنین در کنار آثار هنرمندان ایرانی و خارجی آثار بسیاری از استاد سیدعلی اکبر صنعتی نیز دیده می شود. در ورودی این موزه فرش های نفیس بافت کرمان با عمری بیش از یک قرن مزین به اشعار فارسی دیده می شود که جاذبه های این موزه را دوچندان می کند؛  گنجینه این موزه هم که درش به روی بازدید کنندگان عمومی بسته است مملو از آثار هنری از هنرمندان نامی و پرچم های پته ای از دوران قاجار است که هم به دلیل کمبود فضا به نمایش درنیامده اند،برای نگهداری بهتر این آثار باید گنجینه را مرمت و نم زدایی کرد و فضای آن را گسترش داد و ریل گذاری درستی انجام داد؛ برخی از آثار این گنجینه نیز نیازمند مرمت و آماده سازی برای نمایش عمومی هستند .

 

با توجه به اینکه متولی موزه هنرهای معاصر صنعتی کرمان اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمان است باید دولت تهمیداتی را برای ساماندهی آثار این موزه انجام دهد چرا که این موزه پتانسیل تبدیل شدن به قطب موزه های شرق و جنوب شرق کشور را دارد و  آثار ان می تواند در تبادلات بین موزه ای در موزه های ایران و جهان به نمایش در آید.

 

اگر روزی اراده کردید و خواستید به موزه ای هم تراز با موزه هنرهای معاصر تهران سر بزنید قطعا موزه هنرهای معاصر صنعتی کرمان را از دست ندهید موزه که چه به لحاظ ارزش معنوی آثار و چه به لحاظ ریالی ارزش فوق العاده ای دارد .

 

پایان پیام/32

منبع: شبستان

کلیدواژه: ارزانی هفته وحدت ستاد عالی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور بازدید مساجد خراسان جنوبي بیرجند جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان همدان حسن روحانی موزه هنرهای صنعتی کرمان دوم موزه هنرهای معاصر ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۶۱۸۹۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کنسرت‌ها در انحصار مافیای موسیقی

  آثری که در این چهاردهه خوانده‌اید تم اجتماعی داشته و این‌طور نبوده است که فقط به ضبط و اجرای اثری در گوشه استودیو محدود باشد، بلکه هرکدام از آثارتان به وقت بزنگاه‌های حساس تاریخی ارائه شده است. اساسا هنرمند اجتماعی بودن چه رسالتی را برای هنرمند به همراه می‌آورد؟ 
درست است که هنرمند در درجه اول با اثرش نزد مردم معرفی و شناخته می‌شود ولی آنچه او را ماندگار می‌سازد، اخلاق است. همان‌طور که بزرگان ما هم همیشه به این مؤلفه پایبند بوده‌اند. چه‌بسا گاه دیده می‌شود بعضی از هنرمندان در سطوح بالای هنر قرار دارند ولی از برقراری ارتباط مردمی بی‌بهره‌اند، درحالی‌که ‌هنرمند باید اگر کاری از دستش برمی‌آید برای مردم انجام دهد. من در این سال‌ها آهنگ‌هایی مثل «امداد» را خوانده‌ام که بخشی از شعرش این است: 
بگیر دست فتادگان را
به حکم وجدان 
تو مهربان
شریک غم‌های دیگران شو 
طبیب آلام خستگان شو، تبسمی بر لبی نشان
یا همین‌طور در ارتباط با تعاون تا امروز چندین کار خوانده‌ام. می‌خواهم بگویم اهل شعار نیستم و به آنچه می‌گویم خودم هم عمل می‌کنم. اگر لایق باشم همیشه خودم را به‌عنوان خواننده مردمی می‌دانم، چون تمام کارهایی که من در این سال‌ها خوانده‌ام برآمده از بطن جامعه و مردم بوده است. به همین دلیل همیشه خودم را جزئی از مردم می‌دانم و معتقدم که هنرمند باید به مردم احترام بگذارد، خلوص نیت داشته باشد و با آثاری که ارائه می‌دهد باری را از دوش مخاطب بردارد. دست‌کم درباره خودم می‌توانم بگویم تمام تلاشم این بوده که کارهایی از این جنس بخوانم. گاهی، بعضی به این مسأله اشاره می‌کنند که کارهای مناسبتی می‌خوانم، من هم در پاسخ می‌گویم: مگر مناسبتی خواندن چه اشکالی دارد؟ اگر یک هنرمند از خرمشهر بخواند، یا درمدح ائمه و درباره شخصیت‌های علمی، فرهنگی و هنری کاری ارائه دهد، مناسبتی است؟همه زندگی مناسبت است، پس این مسأله اشکالی ندارد و من هم تا نفس دارم در این زمینه فعالیت می‌کنم.
 
به نقش اخلاق در موسیقی اشاره کردید. بعضی از هنرمندان معتقدند این مؤلفه در میان هنرمندان نسل جوان کمرنگ شده است. نظر شما چیست؟
متاسفانه در حال‌حاضر مافیایی در موسیقی به‌وجود آمده که پیش از هرچیز منافع مادی برایش در اولویت است. این مافیا عمدتا به انتخاب خوانندگان جوان می‌پردازد، با آنها قراردادهای طولانی‌مدت می‌بندد و اغلب این خوانندگان جوان هم که به سودای شهرت و ثروت به این عرصه آمده‌اند ناچارند در قیدوبند این قرارداد بمانند. این مسأله به موسیقی امروز ما لطمه زیادی وارد کرده است. سابق بر این، مردم به یک هنرمند همیشه به چشم یک الگوی اجتماعی نگاه می‌کردند و اخلاق، کردار و منش آن هنرمند را سرلوحه کار خود قرار می‌دادند اما امروز مافیایی که در موسیقی حاکم است، روی بعضی از چهره‌ها سرمایه‌گذاری و تبلیغ می‌کند که عملا الگوی مناسبی برای نسل جوان نیستند. کما این‌که گاه روی بیلبوردهای شهری به چهره‌هایی در موسیقی پاپ برمی‌خوریم که ناآشنا هستند ولی هزینه هنگفتی صرف تبلیغات و معرفی آنها می‌شود. بله، این اتفاق در کشور ما افتاده است و متاسفم که بگویم تعداد تولید آثار کیفی در موسیقی روزبه‌روز درحال کاهش است. به‌واسطه غلبه تبلیغات، ذائقه بعضی از مخاطبان به این سمت‌وسو رفته است و خلأ موسیقی خوب باعث شده تا مردم به سمت این آثار گرایش پیدا کنند. امروز ما در شرایط حساس فرهنگی قرار داریم، حالا ممکن است بعضی، مسائل اقتصادی را مهم‌ترین دغدغه جامعه بدانند اما از نظر من فرهنگ مهم‌ترین مسأله است که جا دارد به آن توجه بیشتری شود. در واقع، ضرورت تولید آثار فاخر در زمینه موسیقی اصیل ایرانی امروز بیشتر از هر زمان دیگر احساس می‌شود، چرا که این آثار می‌توانند جایگزین موسیقی بی‌کیفیت و زودگذر شوند و مخاطب را در مسیر صحیحی قرار دهند. 
 
خود شما از جمله هنرمندانی بوده‌اید که وقتی وارد موسیقی شدید به شهرت و پول فکر نمی‌کردید و به‌طور قطع، اهداف دیگری در ذهن داشتید. امروز بعضی از هنرمندان جوان به‌واسطه شهرت و دیده شدن به حیطه موسیقی می‌آیند. این مسأله را چقدر یک آسیب می‌بینید؟
شکی نیست که نقش رسانه‌ها و کارشناسان در این زمینه اهمیت زیادی دارد و می‌توانند به ریشه‌یابی این مسأله بپردازند. شهرت و مادیات نزد هنرمندان پیشکسوت دوران گذشته همیشه در درجات بعدی قرار داشته، به‌خصوص این‌که تاکید اصلی من همیشه برای اخلاق بوده است. شاید بتوان گفت یکی از دلایلی که آثار هنرمندان قدیمی هنوز هم نزد مخاطبان موسیقی ایرانی همچنان مورد توجه است به همین خاطر باشد. 
 
در برهه‌ای از زمان سرود جایگاه خوبی داشت و آثار متعددی هم دراین زمینه ساخته شد اما هرچه پیش آمدیم این شاخه از موسیقی کمرنگ شد؛ به نظر شما دلیلش چیست؟
در سال‌های ابتدایی وقوع پیروزی انقلاب، دگرگونی درتمام زمینه‌ها پیش آمد که طبیعی بود و این تحولات باعث شد تا هنرمندان در بستر انقلاب به ارائه اثر بپردازند. از حق هم نباید گذشت که درآن دهه هنرمندان با مشارکت و همدلی پای کار آمدند و آثاری با این مضمون ارائه کردند. کما این‌که درحال‌حاضر در همین آموزشگاهی که نشسته‌ایم و با یکدیگر گفت‌وگو می‌کنیم از اولین موسساتی بود که به ساخت کارهای انقلابی پرداخت. اما هرچه پیش آمدیم این قبیل کارها کمرنگ‌تر شد و چندان که اشاره کردم، ورود مافیای تهیه‌کنندگان موسیقی، هنر ما را به بیراهه برد و این‌قدر تبلیغات و هزینه کرده تا رفته‌رفته اغلب مخاطبان باورشان شده است که موسیقی خوب همین است که امروز می‌شنویم! من به‌عنوان یک مخاطب وقتی به این نوع موسیقی به اصطلاح پاپ گوش می‌دهم، می‌بینم که تمام آثار از ملودی گرفته تا شعر و دیگر عناصر شبیه هم شده است. البته نمی‌خواهم بگویم موسیقی پاپ بد است، تک‌وتوک کارهای خوبی هم دراین ژانر ارائه می‌شود اما وقتی نگاه می‌کنیم می‌بینیم آثاری که با صدای بنان یا امثال او خوانده شد هنوز بعد از گذشت سال‌ها شنونده را به ‌وجد می‌‌آورد و هنوز تازه است. واقعیت این است که اغلب آثار موسیقایی امروز درحوزه پاپ، باطن و محتوا ندارد و عمقی نیست و بیشتر هنرمندان این عرصه به فکر ظاهر از جمله مادیات هستند.
 
جای پرداختن به چه مضامینی در موسیقی امروز را خالی می‌بینید؟
بارها به این مسأله اشاره کرده‌ام که چرا نباید آثاری درباره مفاخر علمی ساخته شود. این غفلت درحالی اتفاق می‌افتد که پیشینه فرهنگی ما از این منظر درخشان و طولانی است. ما چهره‌های برجسته‌ای چون بوعلی سینا، فارابی، مولانا، حافظ، سعدی‌ و ... را داریم که می‌توانیم درباره آنها کارهای فاخر بسازیم و جوانان با ‌شنیدن این آثار ترغیب شوند و بروند ببینند این شخصیت‌ها چه خدماتی انجام داده‌اند. یا همین‌طور جای ساخت آثاری درباره قهرمانان ملی و حماسی، سرداران بزرگی که در زمان جنگ شهید شدند و از کشور ما دفاع کردند، خالی است. با ساخت اثر درباره این شخصیت‌ها می‌شود به الگو‌سازی برای جوانان پرداخت. نمونه آن شهید آوینی است که به نظرم باید ده‌ها کار درباره او ساخته می‌شد اما نشده است. چه بخواهیم و چه نخواهیم، موسیقی همواره یکی از هنرهای تاثیرگذار به شمار می‌رود و تنها صداست که باقی خواهد ماند. همان‌طور که نقش موسیقی ‌روی یک فیلم تاثیرگذار است؛ هنوز موسیقی‌ای که استاد فرهاد فخرالدینی برای سریال «امام علی»(ع) ساخت در گوش مردم ماندگار و خاطره‌انگیز است. ازاینها گذشته، موسیقی آکاپلا (بدون ساز) می‌تواند با اقبال خوبی از سوی مردم مواجه شود. یکی از هنرمندانی که در این زمینه قدم‌های موثری دراین سال‌ها برداشته، هادی آرزم بوده است که برای این نوع موسیقی زحمت زیادی کشیده است. ولی به آن شکلی که باید، دراین زمینه کمتر کار کرده‌‌ایم. 
 
چرا شما در سال‌های اخیر کنسرت برگزار نمی‌کنید و آثاری که ارائه می‌دهید بیشتر در قالب تک‌آهنگ است؟
من برای برگزاری کنسرت آماده‌‌ام ولی واقعیت این است که به امثال من میدان داده نمی‌شود. یا گاهی با بهانه‌هایی مواجه می‌شوم که می‌گویند در فلان شهر برای برگزاری کنسرت ممانعت صورت می‌گیرد. دلم می‌خواهد شرایطی فراهم می‌شد و می‌توانستم آهنگ «خجسسته باد این پیروزی» را که در قالب بیات ترک است با ارکستر سمفونیک تهران اجرا می‌کردم. البته درسال‌های اخیر در زمانی که آقای فریدون شهبازیان رهبری این ارکستر را به‌عهده داشتند، پیشنهاداتی دراین زمینه ارائه کردم ولی تا امروز این مسأله محقق نشده است. یا می‌شود به مناسبت سالروز آزادسازی خرمشهر در روز سوم خردادماه، کنسرتی برگزار شود و مردم هم مطمئنا استقبال خواهند کرد. در سال‌های گذشته آهنگ «دریغا» را در تالار وحدت به رهبری آقای سنجری اجرا کردیم که با استقبال زیادی از سوی مخاطبان رو به ‌رو شد. به‌هرحال کارهای حماسی کمتر ارکسترال شده است، چرا که همان مافیا نمی‌گذارد و می‌خواهد بیشتر موسیقی پاپ بر جامعه غالب باشد. موسیقی اصیل ایرانی، امروز مهجور مانده و هنرمندان درجه یک این ژانر گوشه‌نشین شده‌‌اند. به بیان ساده‌تر، در این سال‌ها، کنسرت‌های موسیقی سنتی در مقایسه با موسیقی پاپ، نسبت ۱۰ به ۹۰ یا ۵ به ۹۵ را پیدا کرده و موسیقی فاخر درکشور ما مظلوم واقع شده است. 
 
و سخن آخر؟
جای آن است که به فرهنگ اصیل‌مان بیشتر ازگذشته توجه کنیم؛ به‌خصوص این‌که تجربه اجرای آثار فاخر این نکته را اثبات کرده است که مردم به موسیقی ایرانی علاقه زیادی دارند، درنتیجه ضرورت داردزمینه برای فعالیت این نوع موسیقی بیشتر فراهم شود. 
عملیات «وعده صادق» مطالبه عمومی جامعه
مهم‌ترین وظیفه هرکشوری دفاع از تمامیت ارضی است. طبعا وقتی به کنسولگری ایران حمله می‌شود ما نیز به دفاع می‌پردازیم، همان‌طور که در قوانین عرف بین‌الملل چنین اقداماتی باید با پاسخ کوبنده توام باشد.ازاین‌رو عملیات «وعده صادق» مطالبه عمومی جامعه به‌شمار می‌رود. من نیز طی ماه‌های اخیر قطعه فلسطین را با چنین رویکردی  ارائه کرده‌ام.