به نقل از «ایسنا»

این پرواز پر درد سر!

تاریخ انتشار: ۳ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۶۵۳۹۷۲

یکصد و سیزدهمین ماموریت کیهان پیمای شاتل را می‌توان پر دردسر ترین پرواز فضایی جهان نامید. این سفر بارها و بارها به دلیل مشکل موتور اصلی، بسته نشدن دریچه‌های فضا پیما، شرایط بد جوی، نشت اکسیژن و... بارها به تعویق افتاد.

به گزارش ایسنا، کیهان پیمای ایندیور باید فضانوردان را به ایستگاه فضایی بین المللی می رساند و هدف اصلی این ماموریت بردن ششمین گروه فضانوردان ایستگاه فضایی بین المللی و بازگرداندن گره قبلی به زمین, همچنین حمل و نصب یکی از اجزای اصلی این ایستگاه با نام پی-۱ بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سه راهپیمایی فضایی برای نصب و راه اندازی پی-۱و تجهیزات مرتبط با آن باید انجام می شد. این سکوی ۱۳.۷متری با وزنی معادل ۱۲.۵ تن قرار بود این پرتاب در ۲۲ اوت۲۰۰۲ انجام شود، اما ناگهان مشخص شد که یکی از سامانه های موتور اصلی موشکی شاتل درست کار نمی کند و کارشناسان مرکز پرتاب های فضایی کیپ کاناورال مجبور شدند عملیات آماده سازی پرتاب را متوقف کنند.

به دنبال کشف این نقص فنی، سخنگوی ناسا اعلام کرد پرتاب، روز ۶ سپتامبر صورت خواهد گرفت. اما ظاهرا مشکل عمیق تر از آن بود که ظرف دو هفته برطرف شود و در حالی که خدمه خود را برای سوار شدن به فضاپیما آماده می‌کردند، معلوم شد بخش دیگری از موتور دچار مشکل شده است و پرتاب تا ۱۹ سپتامبر تاخیر خواهد داشت.

اما مشکلات موتور اصلی باز هم برطرف شد و تاریخ سفر به ۶ اکتبر اکتبر موکول گردید. گرچه فعالیت شبانه روزی مهندسان منجر به رفع نقص فنی گردید اما قبل از رسیدن به این تاریخ، بازوی مکانیکی شاتل آسیب دید.

تنها با کمک این بازو می شد محموله بخش باربری شاتل را از مخزن خارج کرد و در جای پیش بینی شده در ایستگاه فضایی بین المللی قرار داد.

بررسی ها نشان داد مشکل بازوی مکانیکی به راحتی قابل رفع نیست و زمان زیادی می طلبد و باید مدت ها روی آن کار کرد به همین دلیل ناسا تاریخ ۲ نوامبر را برای پرتاب اعلام کرد اما باز هم مجبور شدند عملیات را به ۱۰ نوامبر سپس به ۱۱، ۱۹ و بالاخره به ۲۳ موکول کردند.

سرانجام کیهان پیمای ایندیور در ساعت ۰۰:۴۹:۴۷ روز ۲۴ نوامبر ۲۰۰۲(بوقت گرینویچ) سکوی شماره ۳۹ پایگاه پرتاب های فضایی کاناورال را ترک کرد و به این ترتیب به حدود ۴ ماه انتظار پر اضطراب و زحمت پایان داد. این سفینه در ساعت ۲۱:۵۹ روز بعد به ایستگاه فضایی بین المللی پیوست و تا ۲ دسامبر با آن پرواز مشترک داشت. در این مدت مایکل لوپز آلگریا و جان هرینگتن طی سه راهپیمایی فضایی توانستند سکوی پی-۱ را در محل مورد نظر مستقر کنند.

کیهان پیمای ایندیور در ۲ دسامبر از ایستگاه فضایی بین المللی جدا شد تا به زمین بازگردد اما ناگهان شرایط جوی چه در کیپ کندی (محل فرود سفینه) دگرگون و فرود به روز بعد موکول گشت.

خرابی هوا در سه روز بعد هم ادامه داشت. روز ۵ دسامبر سخنگوی سازمان فضانوردی آمریکا، ناسا، اعلام کرد این سازمان می کوشد که شاتل فضا پیمای "اندوور" را روز بعد به زمین باز گرداند. وی در جمع خبرنگاران گفت شاتل، به اندازه کافی اکسیژن و غذا دارد که تا حتی سه روز دیگر بتواند تا در فضا باقی بماند. اما مهندسین، در مورد امکان کمبود سوخت نگران هستند، زیرا آنها سوخت اضافی را قبلاً برای عوض کردن مدار شاتل که به ایستگاه فضایی چسبیده بود، به کار برده‌اند.

سازمان فضانوردی ناسا می گوید که اگر نتواند شاتل را امروز به سلامت به زمین بنشاند، روز شنبه آن را خواهد نشاند. سرانجام این ماموریت پر دردسر  در۷ دسامبر با فرود این سفینه در کیپ کندی پایان یافت. اما پرواز شماره ۱۱۳ شاتل فضایی به عنوان پر دردسر ترین سفر فضایی در تاریخ فضانوردی به ثبت رسید.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: شاتل فضانورد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۶۵۳۹۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برخورد دو شراره خورشیدی قوی به زمین

منطقه لکه خورشیدی موسوم به AR ۳۶۶۳ دو شراره خورشیدی قدرتمند را در عرض تنها شش ساعت از یکدیگر شلیک کرد.

به نقل از اسپیس، اولین فوران در شب ۲ مه رخ داد، زمانی که خورشید شراره خورشیدی کلاس X خود را آزاد کرد که قوی‌ترین دسته از شراره‌ها است، باعث خاموشی امواج کوتاه رادیویی در سراسر استرالیا، ژاپن و بخش بزرگی از چین شد.

فوران بعدی در صبح روز ۳ مه رخ داد، زمانی که خورشید یک شراره خورشیدی کلاس M را شلیک کرد که دومین دسته در قدرتمندترین شراره‌هاست.

کیت استرانگ فیزیکدان خورشیدی در حساب کاربری خود در شبکه ایکس نوشت: یک شراره در کلاس X! منطقه لکه خورشیدی AR ۳۶۶۳ به تازگی یک شراره X ۱.۷ تولید کرده است که یازدهمین شراره بزرگ تاکنون در این چرخه خورشیدی است. این یک شراره تکانشی بود که در مجموع حدود ۲۵ دقیقه طول کشید.

منطقه AR ۳۶۶۳ یک منطقه میزبان لکه‌های خورشیدی است که به تازگی ظاهر شده است و کشف شده که دو شراره قدرتمند را در یک فاصله کوتاه شلیک می‌کند.

شراره‌های خورشیدی فوران‌های بزرگ تابش الکترومغناطیسی خورشید هستند که از چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشند. این طغیان ناگهانی انرژی الکترومغناطیسی با سرعت نور حرکت می‌کند، بنابراین اثر آن بر سمت روز زمین و بر جو بیرونی آن قابل مشاهده است.

شراره خورشیدی از انفجار بزرگ در جو خورشید به وجود می‌آید و باعث آزاد شدن انرژی در حد یک ششم انرژی خروجی از سطح خورشید در هر دقیقه می‌شود. این پدیده در سایر ستارگان هم دیده می‌شود که به آنها نیز «شراره ستاره‌ای» گفته می‌شود. شراره خورشیدی کلیه لایه‌های سطح خورشید شامل شیدسپهر، تاج خورشیدی و فام‌سپهر را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث گرم شدن پلاسما تا چندین میلیون درجه کلوین می‌شود. همچنین باعث سرعت گرفتن الکترون‌ها، پروتون‌ها و یون‌های سنگین تا نزدیکی سرعت نور می‌شود. همچنین اشعه‌ای را تولید می‌کند و لایه‌های الکترومغناطیس را ایجاد می‌کند که شامل کلیه امواج الکترومغناطیس از امواج رادیویی تا اشعه گاما است. شراره‌ها خود را از آزادسازی انرژی مغناطیسی ذخیره‌شده در تاج خورشیدی تغذیه می‌کنند.

در زمان هر دو فوران، لکه انفجاری خورشید رو به زمین بود و یک پرتاب جرم تاجی (CME) می‌توانست حداقل یکی از این شراره‌های خورشیدی را همراهی کند. پرتاب جرم تاجی یک دفع بزرگ پلاسما و میدان مغناطیسی است.

خروج جرم از تاج خورشیدی فورانِ پرجرم از باد خورشیدی و افزایش میدان‌های مغناطیسی است که از تاج خورشید بیرون می‌آید و در فضا منتشر می‌شود. خروج جرم از تاج خورشیدی معمولاً با دیگر پدیده‌های خورشیدی مانند شراره خورشیدی همراه است. این پدیده از مناطق فعال خورشید مانند لکه‌های گروهی خورشید برمی‌خیزد و در بیشینه، روزانه سه بار فوران جرم از تاج خورشید در قالب باد خورشیدی در فضا منتشر می‌شود که سرعت مافوق صوت معادل ۲۵۰ تا ۷۰۰ کیلومتر بر ثانیه دارند و این مقدار در کمینه به یک خروج در هر پنج روز می‌رسد.

بر اساس گزارش پایگاه Spaceweather، اندکی پس از شلیک شراره کلاس X، نیروی هوایی ایالات متحده یک انفجار رادیویی خورشیدی نوع ۲ را گزارش کرد که نوعی سیگنال رادیویی طبیعی منتشر شده توسط گاز لبه جلویی یک پرتاب جرم تاجی است.

نرخ رانش داخل این انفجار نشان دهنده سرعت پرتاب ۹۶۰ کیلومتر بر ثانیه‌ای است. تصاویر تاج نگاری SOHO از آن زمان وجود پرتاب جرم تاجی را تایید کرده است. بخش اعظم آن از شمال سیاره ما عبور خواهد کرد و جناح جنوبی آن در اواخر امروز (۵ مه) یک ضربه چشمگیر به زمین وارد می‌کند.

یک پرتاب جرم تاجی هدایت شده به سمت زمین می‌تواند شبکه‌های برق، شبکه‌های مخابراتی و ماهواره‌ها را مختل کند و فضانوردان را در معرض دوز‌های خطرناک تشعشع قرار دهد.

با این حال، ناظران آسمان از آنها استقبال می‌کنند، چرا که می‌توانند طوفان‌های ژئومغناطیسی را برانگیزند که به نوبه خود نمایش‌هایی بی‌نظیر در قالب شفق قطبی را ارائه می‌دهند.

هنگامی که یک شراره خورشیدی به اندازه کافی قوی شلیک شود، یونیزاسیون در لایه‌های پایین‌تر و متراکم‌تر یونوسفر اتفاق می‌افتد. امواج رادیویی که با الکترون‌ها در این لایه تعامل دارند، به دلیل برخورد‌های مکرر که در محیط چگالی بالاتر یونوسفر رخ می‌دهد، انرژی خود را از دست می‌دهند و شفق قطبی را پدید می‌آورند.

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم