انتشار تصاویر قتل و تجاوز به کودکان در فضایی که مرز ندارد
تاریخ انتشار: ۱۳ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۷۹۹۶۴۹
ایسنا نوشت: انتشار تصاویر دلخراش و روایت‌های جزئی از حوادث تلخی همچون تجاوز و قتل که در چند سال اخیر به واسطه گسترش رسانه‌های اجتماعی بیشتر باب شده، همواره با چالش‌های زیادی همراه بوده است؛ عده‌ای بر این باورند که برای آگاهی بیشتر جامعه باید این تصاویر منتشر شوند و عده‌ای هم در مقابل، این اقدام را نافی اخلاق حرفه‌ای می‌دانند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش شریان نیوز،
البته چالش انتشار تصاویر دلخراش با وجود اینکه سال‌هاست در رسانه‌های رسمی مورد بحث است، با پیشرفت روزافزون شبکه‌های اجتماعی و تب تند کسب شهرت، به صورت جدی‌تر در جامعه مطرح شده است؛ موضوعی که به هر حال پیشتر کم و بیش از سوی اهالی رسانه رعایت می‌شد، حالا در شبکه‌های اجتماعی هیچ مرزی ندارد و به اعتقاد بسیاری از کارشناسان امنیت روانی جامعه را نشانه گرفته است.
در این میان انتشار عکس‌های نامناسب از کودکان شوشتری از نمونه‌های اخیری است که به سرعت در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد و واکنش‌های زیادی را هم به دنبال داشت؛ تا آنجا که بسیاری از منتشرکنندگان مجبور شدند این تصاویر را از صفحه‌شان حذف کنند.
در همین راستا با چند تن از روزنامه‌نگاران قدیمی و کارشناسان رسانه این پرسش‌ها را مطرح کرد که آیا رسانه‌ها برای انعکاس رویدادهای تلخ باید حقیقت را به صورت عریان با جامعه در میان بگذارند؟ و اینکه آیا انتشار تصاویر دلخراش تاثیری در عادی شدن فجایع تلخ در جامعه دارد؟
روایت قتل‌های فجیع و انتشار تصاویر دلخراش به مردم کمکی نمی‌کند
محمد بلوری، روزنامه‌نگار پیشکسوت که از او با عنوان پدرحادثه‌نویسی مطبوعات ایران یاد می‌شود، در این باره معتقد است که «متاسفانه هیچ کنترلی در فضای مجازی وجود ندارد و عکس‌هایی را که رسانه‌های رسمی منتشر نمی‌کنند، به‌راحتی در این فضا منتشر می‌شود؛ این در حالی است که رسانه‌ها به هیچ وجه حتی در روایت قتل‌های فجیع و قطعه قطعه کردن اجساد هم به جزئیات نمی‌پردازند؛ چرا که این کار هیچ نتیجه‌ای به جز آسیب به خانواده‌ها و التهاب جامعه به دنبال ندارد.
این روزنامه‌نگار پیشکسوت با بیان اینکه «در گذشته روزنامه‌ها در انتشار اخبار حوادث بیشتر به جنبه‌های ایمنی و سلامت جامعه توجه می‌کردند»، خاطرنشان کرد: به عنوان مثال در جریان پیگری پرونده «خفاش شب»، هدف اصلی ما در روزنامه این بود که به جامعه هشدار دهیم و برای جلوگیری از قتل‌های بیشتر بتوانیم اطلاع‌رسانی درستی داشته باشیم. انتشار عکس‌های نامناسب و جزئیات حوادث نه تنها هیچ کمکی به جامعه نمی‌کند، بلکه باعث آسیب بیشتر به خانواده‌ها نیز می‌شود.
پدر حادثه نویسی مطبوعات ایران یادآور شد: روزنامه‌ها می‌توانند هشداردهنده باشند و به مردم کمک کنند؛ آن هم در شرایطی که شبکه‌های ماهواره‌ای و فضای مجازی جامعه را ملتهب و احساسات مردم را جریحه‌دار می‌کنند. البته پلیس فتا هم قطعا باید به جرایمی که در فضای مجازی اتفاق می‌افتد، رسیدگی بیشتری داشته باشد.
با خشونت نمی‌توان جلو خشونت را گرفت
مهدی رحمانیان، مدیر مسوول روزنامه «شرق» نیز اظهار کرد: قطعا با خشونت نمی‌توان جلوی خشونت را گرفت. انتشار تصاویری که خودشان محتوای خشن دارند به نوعی ترویج خشونت محسوب می‌شود و قطعا کسی نمی‌تواند با اشاعه فحشا جلوی آن را بگیرد.
او ادامه داد: برخلاف فضای مجازی، هیچگاه روزنامه‌نگاران حرفه‌ای با این شیوه‌ها وارد پرونده‌های حوادث نشده‌اند. به عنوان مثال پرونده‌هایی همچون «خفاش شب» که با پیگیری‌های رسانه‌ای به نتیجه رسید، هیچگاه به سراغ انتشار تصاویر خشن و روایت‌های خشونت آمیز نرفت.
مدیرمسوول روزنامه «شرق» با بیان اینکه «باید در چارچوب‌های تعریف شده به اخبار حوادث پرداخته شود»، تاکید کرد: اگر به این موضوعات به صورت عریان بپردازیم، قبح آنها در جامعه ریخته می‌شود و اگر قبح مسائلی همچون تجاوز به کودکان در میان خانواده‌ها و به طور کلی جامعه ریخته شود، به مرور برای مردم عادی می‌شود و پرداختن به آنها تاثیرگذاری زیادی نخواهد داشت.
او خاطرنشان کرد: نمی‌توان با هنجارشکنی به هنجارشکنی که در جامعه رخ داده، پرداخته شود. بلکه رسانه‌ها باید کاملا مطابق با عرف جامعه به این هنجارشکنی‌ها بپردازند؛ بنابراین اصل انتشار عکس‌های نامناسب که خلاف عرف جامعه است، امری نامناسب محسوب می‌شود.
گاهی لازم است اخبار حوادث به صورت عریان بیان شود، اما ...
همچنین رضا قوی‌فکر، روزنامه‌نگار پیشکسوتی که تجربه سال‌ها روزنامه‌نگاری حوادث را در کارنامه حرفه‌ای خود دارد، خاطرنشان کرد: انتشار اخبار حوادث تا آنجا که جامعه را ملتهب نکند، مشکلی ندارد؛ چراکه گاهی لازم است برخی اخبار به صورت واضح در رسانه‌ها بیان شوند تا از تکرار آنها در جامعه جلوگیری شود.
او با بیان اینکه «انتشار اخبار حوادث مانند راه رفتن روی لبه تیغ است»، ادامه داد: در این میان باید به این نکته توجه کرد که در انتشار اخبار حوادث باید تا آنجایی پیش رفت که جامعه غمگین و ملتهب نشود. انتشار اخبار حوادث بسیار حساس است؛ خبرنگار در عین حال که باید به خبر وفادار باشد و کمک کند تا از تکرار جرایم جلوگیری شود، باید از ایجاد تنش و اضطراب در جامعه نیز جلوگیری کند.
این روزنامه‌نگار پیشکسوت با تاکید بر اینکه رسانه‌ها باید مراقب جامعه و در عین حال به خبر نیز وفادار باشند، خاطرنشان کرد: زمانی که خبرنگار حوادث بودم ناچار بودیم برای بیان عمق فاجعه برخی حوادث، عکس‌هایی را منتشر کنیم، اما هیچگاه عکس‌هایی که مشمئزکننده بودند را در روزنامه چاپ نمی‌کردیم. در واقع در روایت و انعکاس اخبار حوادث تا آن جایی که می‌توان باید جلو رفت و اخبار را به صورت عریان بیان کرد، ولی نه تا زمانی که به روحیه جامعه آسیب وارد شود.
این روزنامه‌نگار همچنین در بخشی از سخنان خود درباره تاثیر شبکه‌های اجتماعی بر رسانه‌های رسمی، اظهار کرد: در فضای مجازی این اصل رعایت نمی‌شود و به همین خاطر هم گاهی شاهد تصاویر بسیار ناراحت‌کننده‌ای هستیم. می‌توان گفت تفاوت اصلی رسانه‌های رسمی و شبکه‌های اجتماعی در این است که در فضای مجازی کسی مسوولیتی در قبال مخاطب ندارد و می‌تواند هر چه می‌خواهد را منتشر کند.
منبع: شریان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۷۹۹۶۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رویکرد امتی و جهانی رسانه ملی
حمید مولانا، استاد بین‌الملل علوم ارتباطات که روز دوشنبه سوم اردیبهشت سال 1403 در جمع مدیران و برنامه‌سازان سازمان صداوسیما در نشست اندیشه‌ورزی شورای فرهنگی رسانه ملی حضور یافته بود، نظام رسانه‌ای سازمان صداوسیما را امتی و جهانی دانست و گفت: در روزگار کنونی می‌توان دو نظام رسانه‌ای را برای رادیووتلویزیون‌های جهان ترسیم کرد. اولین نظام رسانه‌ای که بسیار هم در دنیا فراگیر است، نظام دولتی و حکومتی است که تلاش می‌کند خدمات مختلفی را به جامعه ارائه دهد و بنگاه خبری برای نظام خودش باشد. شبکه‌های بی‌بی‌سی انگلستان، ان. اچ. کی. ژاپن و سی. بی. اس کانادا از مدعیان این نظام رسانه‌ای‌اند.
وی افزود: نمونه دوم نظام رسانه‌ای که کاملاً خصوصی و بازرگانی است، رسانه‌های آمریکایی‌اند که هدف اولیه‌شان تنها اطلاع‌رسانی نیست، بلکه ماهیت بازرگانی دارند.
مولانا نظام رسانه‌ای ایران را نظامی متفاوت از دیگر رسانه‌های جهان دانست و گفت: روند شکل‌گیری سازمان صداوسیما مفهومی‌برخاسته از نظام امتی است که تنوع اجتماعی و سیاسی را در دل خود دارد و به‌لحاظ نظری نیز با دیگر نظام‌ها متفاوت است؛ چراکه نه مبتنی بر خصوصی و بازرگانی است و نه بر پایه نظام دولتی و خدماتی شکل گرفته است.
این استاد رشته علوم ارتباطات دانشگاه آمریکن واشنگتن آمریکا تصریح کرد: آنچه این نظام را از نظام‌های رسانه‌ای دنیا متمایز می‌کند، دو عنصر استقلال فکری و اصالت رسانه است. رسانه ملی باید با عدم وابستگی به جریان خاص به ویژگی امتی خود که برخاسته از مردم است، توجه کند و در کنار آن در تولیداتش خلاقیت داشته باشد؛ چراکه نماینده طبقه وسیعی از جامعه متکثر ایران است.
وی افزود: این روند تغییرناپذیر است، به این معنی که یک نظام رسانه‌ای نمی‌تواند در میانه راه تغییر هویت دهد؛ کمااینکه هیچگاه رسانه بی. بی. سی. تغییر دیدگاه نداده و مسیر نظام رسانه‌ای‌اش را تغییر نمی‌دهد.
مولانا در خصوص نظام رسانه‌ای صداوسیمای ایران اظهار کرد: این نظام رسانه‌ای ریشه در اندیشه اسلامی دارد و مبتنی بر قانون اساسی، وصیت‌نامه امام (ره) و فرهنگ ایرانی است و جلوه آن را در انعکاس حضور مردم در رسانه می‌بینیم. این رسانه بر حضور فعال مردم و لایه‌های مختلف اجتماع استوار است و بیشتر حول محور مخاطب گستره داخلی برنامه‌سازی می‌کند. این استاد دانشگاه گفت: در رسانه امتی باید پیشرفت‌های کشور دیده شود؛ چراکه مردم می‌خواهند روند روبه‌رشد کشورشان را مشاهده کنند.
مولانا با اشاره به لزوم مشروعیت افرادی که در تولیدات رسانه‌ای سهیم‌اند، اظهار کرد: این مشروعیت برخاسته از مشروعیت حرفه‌ای، علمی و تجربی است که صاحبان رسانه را قدرتمند می‌کند و به نظام‌های رسانه‌ای اعتبار و قدرت می‌بخشد. به‌گفته این کارشناس رسانه، رسانه ملی باید همسو با رسانه‌های مردمی‌باشد و در مسیر بهتر شدن نماینده همه گروه‌های جامعه باشد، چراکه بنیان این رسانه بر امت نهاده شده است.
مولانا بر اهمیت پژوهش‌های بنیادی در رسانه تأکید کرد و گفت: بخش مهمی از کارکرد و بقای رسانه مبتنی بر پژوهش‌های علمی و رسانه‌ای است که باید در کنار پژوهش‌های معمول رسانه ملی انجام شود. این پژوهش‌ها بازوی عملیاتی رسانه‌ها در سطح ملی و بین‌المللی خواهند بود.
مؤلف کتاب ارتباطات جهانی درحال گذار در پایان، درخصوص تهیه آرشیو تاریخی و اجتماعی به‌عنوان آرشیو ملی بیان کرد: رسانه ملی در کنار آرشیو صوتی و تصویری‌ای که از محتوا‌های تولیداتش دارد، باید با اهتمام برای گردآوری منابع مختلف رسانه‌ای، مرجعی برای رسانه‌های داخلی و بین‌المللی باشد.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری رادیو تلویزیون
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است