سینمای کشور به سمت خانم یایا و مشنگ می‌رود!
تاریخ انتشار: ۱۴ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۸۱۸۹۱۱
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: گویا دیگر روزگار ساخت فیلم‌های فاخر با پیام‌ها و اهدافی متعالی سپری شده است و میدان‌دار سینمای کشور فیلم‌هایی مثل میلیونر میامی، پاستوریونی، وای آمپول، خانم یایا، لازانیا، مشنگ و... می‌باشند که حتی اسامی آنها نیز نامتعارف و نشان دهنده حرکت جامعه سینمایی کشور به طرف ساخت آثاری است که هدف آن صرفاً سرگرمی بیننده بدون هیچ پیام سازنده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما در جبهه مقابل یعنی فیلم‌های ارزشی که هم از نظر فروش و هم از دیدگاه مخاطبین، در اقلیت قرار دارند، نیز متاسفانه ورود به مباحث سیاسی و جناح بندی‌های آن، موجب تقابل و رویارویی تهیه کنندگان و کارگردانان بنام کشور شده و هر یک دیگری را متهم به چیزی نموده و با انگ زدن نه تنها تماشاگران را فراری می‌دهند بلکه استعداد و هنر سازندگان و بازیگران این فیلم‌ها نیز به هدر می‌رود.
- جریانی با انتقاد از جشنواره سینمایی فجر آن را مروج سکولاریزه کردن جامعه می‌داند و از بی‌مهری به فیلم‌هایی با گرایش‌هائی که مورد پسند این جریان نیست شکوه و شکایت دارد که به ویژه در سایت‌های جریان موسوم به اصول گرا این اتهامات به دولت و وزارت ارشاد نمود بیشتری دارد. البته سازندگان آن دسته از فیلم‌هائی که در صدر مقاله به آنها اشاره شد، به دنبال بی‌دین کردن مردم نیستند بلکه چون فکر می‌کنند جامعه از کمبود شادی و نشاط رنج می‌برد. اینگونه فیلم می‌سازند.
- جریانی نیز در جبهه دفاع از انقلاب و ارزش‌های آن از حذف و بایگانی شدن فیلم‌هایی که معتقدند می‌توانند با اصلاحاتی، حتی جهانی شوند گلایه دارند.
خلاصه اینکه بازنده این جنگ و جدال فیلم‌هایی با مضامین انقلابی و ارزشی هستند که آمار فروش آنها به خوبی نشانگر این واقعیت است. جناح‌های سیاسی کشور باید توجه داشته باشند که صفحه فرهنگ و هنر را به تسویه حساب‌ها و منازعات دیرینه خود تبدیل نکنند و در غیبت کامل و محسوس صدا و سیمای کشور برای ترویج چنین فرهنگ مخاطب پسندی، حداقل اجازه دهند متولیان اصلی سینما و تئاتر کشور در جهت اهداف نظام حرکت کنند زیرا تجربه نشان داده است همانگونه که در دعوای میان اصول گرایان و اصلاح طلبان برنده نان به نرخ روز خورها بوده اند، در مواجهه این دو طیف ارزشی سینمای کشور نیز تنها سینمای بدون هدف و صرفاً سرگرم‌کننده است که گلیم خود را آسان از آب بیرون می‌کشد.
منبع: پارسینه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۸۱۸۹۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خروج هفته‌ای ۵ تا ۱۵ هزار دلار سرمایه از کشور برای تبلیغات ماهواره‌ای/ به تبلیغات ماهواره‌ای وابسته شدیم
مهسا بهادری: سال گذشته فروش بالای هزار میلیارد تومانی گیشه برای سینمای دچار بحران در جذب مخاطب یک اتفاق مهم و اساسی به شمار می‌رفت. در میان خیل فیلم‌هایی که دخل و خرج خود را نمی‌توانستند با هم مطابقت بدهند و اصلا بود و نبود آنها بر پرده سینما فرقی نمی‌کرد و حتی ساخته شدن بسیاری از آنها شکست مطلق برای سازندگان بود، گیشه بالای هزار میلیاردی (البته فقط برای چند فیلم) خوشحال کننده بود.
حتی این عدد آن‌چنان شوقی ایجاد کرد که به سرعت آن را به کل سینما چسباندند و مسئولان آن را جزو افتخارات دوران کاری خود می‌دانند و از این فروش به عنوان تحول در سینما یاد می‌کنند.
۲۲ مرداد سال گذشته قربان نجفی کارگردان فیلم «فصل ماهی سفید» در گفت‌وگو با اعتماد درباره نحوه تبلیغات فیلم‌ها در ماهواره‌ها گفته بود: رسانه‌های خارجی فارسی‌زبان هفته‌ای ۵ هزار تا ۱۵ هزار دلار از فیلمساز می‌گیرند تا فیلم‌هایشان را در رسانه‌شان تبلیغ کنند.
همان زمان قربان نجفی توضیح داده بود متاسفانه یکی از همین فیلم‌های روی پرده مبلغ گزافی حدود ۲۵۰ هزار دلار به این ماهواره‌ها داده و تمام تبلیغات را برای فیلمش گرفته و البته همین دوستان سینماگر ما قیمت را بالا برده‌اند تا دست کسی به تبلیغات آنجا هم نرسد.
بر اساس شنیده‌های موثق ما، سال گذشته از سینمای ایران رقم بیش از صد میلیارد تومان به شبکه ماهواره‌ای جم تبلیغ داده شده و پخش‌کننده‌ها چنین رقم بالایی را برای تبلیغ فیلمشان هزینه کرده‌ان و تقریبا رقمی معادل یک‌ونیم میلیون دلار ارز از کشور خارج شده است.حالا این پرسش به وجود می‌آید که با توجه به این پرداخت بالا به ماهواره‌ها، آیا سود اصلی از اکران فیلم‌های کمدی را سینمای ایران برده یا ماهواره‌ها؟
به همین بهانه به گفت‌وگو با امیرحسین علم‌الهدی، منتقد سینما پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.
چرا سازندگان آثار سینمایی سراغ تبلیغات ماهواره‌ای می‌روند؟
اگر موضوع این است که چرا سازندگان فیلم‌های سینمایی برای تبلیغات خود به ماهواره رجوع می‌کنند باید گفت که آنها متوجه شده‌اند که ضریب نفوذ شبکه های ماهواره ای بیشتر از تلویزیون است البته این ماجرا درباره تنها ۴۰ درصد از سینمای ایران صدق می‌کند و روی ۶۰ درصد باقی فیلم‌ها تاثیر چندانی ندارد؛ چون برخی از فیلم‌ها هم تبلیغات ماهواره‌ای انجام دادند اما نتیجه‌ای نداشته است؛ نکته اساسی که باید به آن توجه کنیم این است که شبکه‌های ماهواره‌ای توانسته‌اند ضریب نفوذشان در ایران و در میان سینما دوستان افزایش دهند.
نکته بعدی این است که بر اساس اعداد و ارقام تبلغات در تلویزیون برای سازندگان صرف مالی ندارند و ترجیح می‌دهند همان هززینه یا کمتر انجام دهند و تبلغاتش فیلمشان را در شبکه‌ای انجام دهند که ضریب نفوذ بیشتری دارد.تا قبل از ریاست آقای جبلی و جلیلی بر صداوسیما، تلویزیون بین ۴۰۰ تا ۸۰۰ تیزر تبلیغاتی را به فیلم‌های سینمایی اختصاص می‌داد، یعنی به نوعی به کالاهای فرهنگی سوبسید می‌دادند؛ اما زمانی که این دوستان روی کار آمدند این معادله برعکس شد و اعلام کردند ما بین ۱۰ تا ۱۵ تیزر تبلیغاتی را به فیلم‌ها اختصاص می‌دهیم و اگر سازندگان تبلیغات بیشتری می‌خواهند باید هزینه پرداخت کنند. در حال حاضر هم عدد دقیقی از میزان پول دریافتی تلویزیون بابت پخش تیزرها در تلویزیون ندارم اما آخرین رقمی که در ذهنم هست این استدلال را به من می‌دهد که تبلیغ فیلم در ماهواره بسیار به صرفه‌تر از تلویزوین است. ضمن اینکه دریافت این رقم هنگفت آن هم در زمانی که تلویزیون بخش عمدهای از مخاطبانش را از دست داده، هیچ توجیهی ندارد. دلیل این افت مخاطب هم مشخص است، تلویزیون ایران تنها جایی است که تحت نظارت دولت است.
بحث هدر رفت سرمایه و خروج هفته‌ای ۵ تا ۱۵ هزار دلار سرمایه از کشور چه می‌شود؟
می‌گویید هدر رفت سرمایه اما من این موضوع را اصلا قبول ندارم، چون همین ماجرا سبب فروش هزار میلیارد تومانی سینما شد. اصلا این موارد را رها کنید، من با پول خودم یک کالایی را تولید کردم و حالا می‌خواهم این را به دست مصرف کننده برسانم و برای این کار دو راه مقابلم قرار گرفته است، یک رسانه داخلی که ضریب نفوذ ندارد و دو رسانه خارجی که ضریب نفوذ دارد. انتخاب بین این دو گزینه کاملا بدیهی است، اگر واقعا دوست دارند که سینمای ایران به سمت پخش تیزر تبلغاتی در تلویزیون داخلی حرکت کنند، باید مرجعیت را برگردانند هر زمان این اتفاق رخ دهد قطعا بچه‌های سینما هم از این ماجرا حمایت می‌کنند.
با این توضیحات، سینمای ما تا چه اندازه به شبکه‌های ماهواره‌ای وابسته است؟ در واقع بدون این نوع از تبلیغات سینمای ما فلج است؟
بله، اما ما استثناهایی هم داشته‌ایم، شما «بچه‌زرنگ» را ببینید بدون تبلیغات خارجی فروش خیلی خوبی را برای خودشان ثبت کردند. اما با تمام این شرایط تجربه ثابت کرده قشری که ماهواره تماشا می‌کند، قشر نوجوان به بالا است، به همین دلیل مخاطبان هدف سینمای ما همان مخاطبان ماهواره هستند. حالا شما می‌گویید فلج شدیم؟ بله شدیم، چون چاره دیگری نداریم، یعنی آلترناتیوی نداریم، حتی همین شبکه‌های مجازی هم نهایتا ۴۰ درصد می‌تواند در جذب مخاطب تاثیرگذار باشد و همچنان صفحه نمایش تلویزیون مخاطبان بیشتری دارد.
نداشتن بازار بین‌المللی در ایجاد این وضع تاثیرگذار است؟
بله، تا حدودی عدم حضور ما در بازارهای بین‌المللی هم در این ماجرا تاثیرگذار است. اصلا اگر ما بازار بین‌المللی داشتیم و تبلیغات ماهواره‌ای انجام می‌دادیم هیچ ایرادی نداشت، اصلا این اتفاق در همه جای دنیا رخ می‌دهد، اما اینکه تبلیغاتی که به ماهواره می‌دهیم برای جذب مخاطب داخلی است مشکل دارد.
با توجه به این ماجرا اینکه مدیران سینمایی این فروش را به نام خودشان ثبت کردند و آن را یک دست‌آورد بزرگ در سینما قلمداد کردند، صرفا ماحصل عملکرد مدیران نیست، درست است؟
اصولا هرجا بخواهیم وارد کارکردهای یک سینما بشویم، از کل به جز می‌رسیم، ما سال گذشته ۲۸ و نیم میلیون مخاطب داشته‌ایم و در سال ۱۳۹۷ هم ما ۲۸ و نیم میلیون مخاطب داشته‌ایم، البته با ضریب صندلی بیشتر نسبت به پنج سال گذشته که این یعنی رشد، اما این مهم است که ما چگونه به این وضعیت رسیدیم و چه تغییرهایی داشتیم. ما ۱۰۰ میلیارد تومان پول دادیم تا هزار میلیارد تومان فروش داشته باشیم و این رقم حاصل فروش ده فیلم است و باقی فیلم‌ها عمدتا کارکرد اقتصادی نداشتند. حالا پیرو همین ماجرا هم نمی‌توانیم بگوییم این ماجرا حاصل ضعف مدیران سینمایی است بلکه باید بگوییم حاصل از دست رفتن کارکردهای تلویزیون است.
کما اینکه مدیران فرهنگی برای اینکه سینما به فروش خوبی برسد، چشمانشان را روی هم گذاشتند تا تبلیغات ماهواره‌ای انجام شود و به نظرم این یک نکته بسیار مثبت است.
۲۴۵۲۴۵
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1897562
دومین جلسه رسیدگی به اتهامات تتلو برگزار شد