به نقل از «دانا»

سوروسات زمستان گذرانی پرندگان مهاجر در تالاب های هرمزگان+تصویر

تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۸۳۴۰۴۷

بالغ بر نود گونه انواع پرندگان آبزی و کنارآبزی با شروع فصل پاییز از سیبری و آسیای میانه برای زمستان گذرانی به تالاب های هرمزگان کوچ می کنند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از  هرمز؛در آخرین روزهای فصل پاییز، سوز و سرما در گوشه وکنار کشور عرض اندام می کند و نوید زمستانی سرد و پربارش برای اقصی نقاط سرزمینانمان می دهد؛ بخش زیادی از هم میهنان به استقبال سرمایی سرد و استخوان سوز رفته اند و از هم اکنون ارگانهای مختلف محیای گذراندن زمستان پیشرو شده اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کشور ما به واسطه اقلیم گسترده و تنوع آب و هوایی چهار فصل سال را به صورت همزمان تجربه می کند که استان هرمزگان با برخورداری از آب و هوای نیمه بیابانی و نوار ساحلی گسترده از زمستان های مطبوع و دلنوازی برخوردار است.

همجواری با خلیج فارس و دریای عمان از یک سو و وجود تالاب های بکر و منحصر به فرد، زیستگاهها هزاران گونه جانواری را فراهم کرده که در این میان نمی توان کوچ پرندگان مهاجر به خورها و هزاران کیلومتر نوار ساحلی استان را نادیده گرفت.

سرتاسر نوار ساحلی هرمزگان با آغاز پاییز میزبان دسته دسته پرنده مهاجر است که با طی کردن هزاران کیلومتر مسافت، هرمزگان را مقصد کوچ زمستانه خود برگزیده اند و در آب گیر ها و تالاب های استان زمستان گذرانی می کنند.

بالغ بر 55 سایت سرشماری پرندگان در هرمزگان وجود دارد که سواحل مکران را باید کانون تجمع پرندگان مهاجر در هرمزگان دانست چرا که به دلیل نزدیکی به آب های آزاد و دور ماندن از گزند آسیب های بشری محیطی امن را برای این جامعه رقم زده است.

بالغ بر نود گونه انواع پرندگان آبزی و کنارآبزی با شروع فصل پاییز از سیبری و آسیای میانه به تالاب های هرمزگان کوچ می کنند که حواصیلیان، آبچلیکیان ، سلیمیان ، کاکاییان ، باکلانیان و پرستوهای دریایی از جمله پرندگان مهاجر به استان هرمزگان هستند.

 

سواحل شنی ، پهنه های وسیع گلی ، تالاب های بین جزر و مدی ، جنگل های مانگرو و تالاب های بین المللی هرمزگان مهم ترین مامن پرندگان آبزی و کنارآبزی به شمار می روند

وجود 14 جزیره در هرمزگان،چهار تالاب بین المللیِ خور خوران، شیدور، شور - شیرین میناب، حرا و رود گز مهمترین زیستگاه های پرندگان مهاجر در فصل زمستان به شمار می روند که با وجود بکر بودن تداخل انسان در طبیعت موجب برهم زدن توازن اکوسیستم پرندگان شده است.

 

 

انتهای پیام/

 

 

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۸۳۴۰۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پرنده‌ای که تا ارتفاع بیش از ۱۱ هزار متری پرواز می‌کند

پرندگان، موجودات منحصر به فردی هستند. بعضی از آنها بدون اینکه بال بزنند کیلومترها اوج می‌گیرند، بعضی دیگر بیش از نیم قرن زندگی می‌کنند و بعضی نیز به معنای واقعی کلمه رنگارنگ هستند.

به گزارش ایسنا، وقتی به پرنده‌ای نگاه می‌کنید که در دوردست در حال پرواز است، به این فکر کرده‌اید که تا چه ارتفاعی می‌تواند بالا برود؟

گونه‌ای که رکورد بالاترین ارتفاع پرواز را در بین تمامی پرندگان در اختیار دارد، کرکس «دال روپل» (Gyps rueppellii) است. در سال ۱۹۷۳ میلادی یک کرکس روپل با یک هواپیمای تجاری در ارتفاع ۱۱ هزار و ۳۰۰ متری بر فراز ساحل عاج در غرب آفریقا برخورد کرد.

هواپیما ‌به‌رغم اینکه یکی از موتورهایش را از دست داد، موفق به فرود شد. اما پرنده چندان خوش‌شانس نبود و جان سالم به در نبرد. تنها چیزی که از این پرنده باقی مانده بود، پنج پر کامل و ۱۵ تکه پر کوچک‌تر بود که البته همین‌ها هم برای شناسایی گونه و تأیید اوج‌گیری باورنکردنی این پرنده کافی بودند.

این پرنده، بومی منطقه ساحل صحرا در آفریقا است و در چندین کشور از جمله زیمبابوه، سنگال و اتیوپی یافت می‌شود. طول بال‌های قدرتمند این پرندگان به بیش از دو متر می‌رسد با این وجود این کرکس‌های روپل به ندرت در پرواز از آنها استفاده می‌کنند.

در واقع این کرکس‌ها در صعود پیوسته خود به ارتفاعات بالا و برای اوج‌گیری و جستجوی طعمه، غالبا روی ستون‌های گرمایی و بالارونده جو سوار می‌شوند.

کارشناسان می‌گویند کاملاً محتمل است که رویداد ۱۹۷۳ و برخورد یک کرکس روپل با هواپیمای تجاری یک استثنا بوده باشد. در واقع دلایلی وجود دارد که چرا معمولاً پرندگان در کنار هواپیماهای مسافربری در ارتفاع بالا دیده نمی‌شوند. یکی از عمده‌ترین این دلایل به اکسیژن مربوط می‌شود.

از دیگر رقبای کرکس روپل در ارتفاعات، می‌توان به «درنای خاکستری» اشاره کرد. کارشناسان یکی از این درناها را در ارتفاع ۱۰ هزار متری به هنگام فرار از یک عقاب در کوه‌های هیمالیا ثبت کرده‌اند. یک غاز سرنواری نیز در ارتفاع ۷۳۰۰ متری در این ناحیه مشاهده شده است.

به گزارش یورونیوز، از زمان ثبت این موارد و حتی با وجود فناوری‌های مدرن ردیابی، تا کنون هیچ سابقه‌ای از نزدیک شدن یک پرنده دیگر به رکورد کرکس روپل به دست نیامده و به همین خاطر حدنصاب اوج‌گیری در آسمان همچنان در اختیار این پرنده است.

این در شرایطی است که اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت، کرکس روپل را در فهرست پرندگان در معرض خطر جدی طبقه‌بندی کرده است.

این گونه از کرکس‌ها مانند بسیاری از پرندگان مشابه آفریقایی، با خطر از دست دادن زیستگاه، شکار و کاهش دسترسی به تنها منبع غذایی خود یعنی لاشه‌ها تهدید می‌شوند.

مسمومیت حاصل از آفت‌کش‌هایی نظیر «کربوفوران» همینطور داروی دیکلوفناک نیز در کاهش جمعیت این پرندگان موثر بوده است.

دیکلوفناک معمولا به عنوان ضد التهاب در درمان‌های دامپزشکی استفاده می‌شود، اما اگر کرکس‌های روپل لاشه حیواناتی را که چنین دارویی را مصرف کرده‌اند بخورند، ممکن است تلف شوند.

این موضوع زمانی تعجب‌آور می‌شود که بدانیم کرکس‌های روپل می‌توانند بدون هیچ مشکلی گوشت آلوده به سیاه‌زخم و بوتولیسم را بخورند و هضم کنند.

انتهای پیام