بدون تعارف با زوج پزشکی که خدمت در مناطق محروم را به زندگی در پایتخت ترجیح دادند + فیلم
تاریخ انتشار: ۱۶ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۸۵۲۲۹۳
به گزارش گروه فیلم و صوت باشگاه خبرنگاران جوان، روایت زوجی که قید زرق و برق زندگی در پایتخت را زدند و هزار و هشتصد کیلومتر از آن دور شدند تا مرهمی بر درد مردمان محروم باشند.
علی ذبیحیان و مانا الیاسی، زوجی پزشکی که زندگی خود را وقف یاری رساندن به مردم محروم سروان کردند.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
بیشتر بخوانید: بدون تعارف با خانواده تیم تروریستی حادثه اهواز + فیلم
انتهای پیام/
بدون تعارف با زوج پزشکی که زندگی خود را وقف یاری رساندن به مردم سراوان کردند + فیلم.
بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: بدون تعارف دانلود فیلم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۸۵۲۲۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نکند دنیا را آب ببرد، ما را خواب!
نکند دنیا را آب ببرد و ما در خواب غفلت باشیم و متوجه صداهایی که یاری ما را میطلبد نشویم...تنها جایی که شتاب جایز شمرده و بر آن تأکید شده است کار خیر و انسان دوستی است خصوصاً زمانی که عده قابل توجهی از انسانها نیازمند کمک رسانی فوری هستند، همانند هموطنان و سیل زدگان مسلمان سیستان و بلوچستان.
به گزارش ایسنا، الف نوشت: فرق میکند حکایت زندگی انسانی که همواره دغدغه دیگران را دارد و قلبش برای مردم میتپد با کسی که تنها و تنها حال و روز خود و خانوادهاش برایش اهمیت دارد.
حتماً بین فردی که به شکرانه سلامتی، امنیت و نعمتهایی که خداوند مهربان از سر رحمت به او ارزانی داشته است، قصد دارد به دیگرانی که به هر دلیلی نیازمند کمک و حمایت هستند یاری برساند، با آدمی که بی خیال از مردم و اتفاقات محیط پیرامون خود زندگی میکند، فرق هست. به راستی در این دنیای فانی و بیارزش و با این عمر کوتاهی که همچون برق و باد و به سرعت چشم بر هم زدنی میگذرد آدمی را چه میشود که میدود، جمع میکند، حرص میزند، به تنهایی و غفلت میخورد و مینوشد و به کلی فراموش میکند تنها خودش اهمیت ندارد و دیگرانی نیز هستند که باید مورد توجه و عنایت قرار بگیرند. هم اینک باید تصمیم جدی گرفت و خط و سیر زندگی خود را از انسان های بیتفاوت و بیخیال جدا کرد که به قول معروف؛ «بیخیالها به بهشت نمیروند» و «درد بی دردی علاجش آتش است».
جمله بسیار زیبایی به نقل از مرحوم آیت الله بهجت بیان میشود که میگوید: «خوب است انسان اسم خود را در هر کار خیری بنویسد و خود را شریک کند زیرا فردای قیامت معلوم نیست کدام قبول و کدام رد میشود.» و این جمله پیام بسیار زیبایی دارد به نام «خیراندیشی» و «خیرجویی» که گویی تلنگری دائمی برای انسان است که در گوش او چنین نجوا میکند که: تو باید برای تعالی ذهن و ضمیر خود در هر امر خیری مشارکت کنی.
بی شک در هر دوره و زمانی مسائل و چالشهایی در حاشیه زندگی وجود دارد که حضور، مشارکت و همراهی و همدلی ما را برای بهبود شرایط و اوضاع مطالبه میکند. به عنوان مثال در حال حاضر هم وطنان ما در آستانه سال جدید و فصل سرما در استان سیستان و بلوچستان گرفتار سیل ویرانگری شدهاند که خسارات فراوانی به آن ها وارد ساخته است. این که به چه میزان و چقدر انسان کمک میکند یا توان یاری رساندن به دیگران را دارد به نظر من چندان مهم نیست بلکه آنچه اهمیت دارد این است که باید روحیه دغدغه مندی، مسئولیت پذیری و کمک رسانی زنده بماند و آداب و رسوم اخلاق مداری و مسلمانی که همانا مهربانی و یاری رساندن به همنوعان است از رونق نیفتد تا این گونه بتوان به دوام و قوام انسانیت و تعالی روح جمعی امیدوار بود.
گاهی باید زیر کاسه و کوزه فناوری بزنیم و همه شبکههای اجتماعی و هر آنچه اعتیاد روحی و فراموشی انسان را به دنبال دارد و ناخودآگاه باعث میشود بسیاری از مهمات زندگی را نادیده بگیرد کنار بگذاریم و با دقت بیشتری به اطراف و اکناف خود و اتفاقات و حواشی آن نگاه کنیم.
نکند دنیا را آب ببرد و ما در خواب غفلت باشیم و متوجه صداهایی که یاری ما را میطلبد نشویم. در همین رابطه امیرالمومنین(ع) میفرماید: «خوشا به حال آن که به بندگان خدا نیکی کند و برای آخرت خود زاد و توشه برگیرد.» وقتی که بیشتر افراد جامعه به هم نوعان خودشان روحیه مهرورزی و امدادرسانی داشته باشند یقیناً شرایط کلی جامعه بهبود مییابد و مطلوبیت اخلاق اجتماعی ارتقا پیدا میکند. اینها بذر مهربانی و انسانیت است که افشان میشود و نتیجه اش درختان تنومندی خواهد شد که میوه آن حال خوب در دنیا و عاقبت خیر در آخرت است.
برای همین است که تنها جایی که شتاب جایز شمرده و بر آن تأکید شده است کار خیر و انسان دوستی است خصوصاً زمانی که عده قابل توجهی از انسانها نیازمند کمک رسانی فوری هستند، همانند هم وطنان و سیل زدگان مسلمان سیستان و بلوچستان.
انتهای پیام