هیدروژل زیست‌سازگار برای تولید رگ مصنوعی ساخته شد
تاریخ انتشار: ۱۷ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۸۵۶۴۹۶
محققان پژوهشکده فناوری‌های نو دانشگاه صنعتی امیرکبیر اقدام به ساخت هیدروژل سازگار با بدن کردند که به گفته آن‌ها این هیدروژل می‌تواند جایگزین مناسبی برای عروق تخریب شده قلبی باشد.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو به نقل از روابط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، بیماری‌های قلبی و عروقی یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان به شمار می‌روند؛ از این رو نیاز فراوانی به پیوند‌های مصنوعی عروق برای جایگزین سازی عروق آسیب دیده احساس می‌شود.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برای رفع این چالش تا به امروز روش‌ها و پلیمر‌های گوناگونی برای ساخت جایگزین‌های مصنوعی عروق مورد بررسی قرار گرفته‌اند، اما همچنان چالش‌هایی مانند لخته‌زایی و عدم خواص مکانیکی مناسب استفاده از این جایگزین‌ها را با مشکل مواجه کرده است.
بر این اساس محققان پژوهشکده فناوری‌های نو دانشگاه صنعتی امیرکبیر با علم به این نیاز، ساخت و مشخصه‌یابی هیدروژلی زیست سازگار با خواص زیستی و مکانیکی مناسب را مد نظر قرار دادند و موفق به دستیابی به دانش فنی هیدروژلی پیشرفته و نوترکیبب از خانواده "ژلما" شدند.
این هیدروژل زیست سازگار بوده و کلیه خواص، مکانیکی لازم برای ساخت عروق مصنوعی را از خود نشان می‌دهد. این هیدروژل آزمون سمیت سلولی را با موفقیت پشت سر گذاشته ضمن آنکه نتایج این تست‌ها زنده مانی سلولی ۹۸ درصدی را نشان داده است.
علاوه بر آن آزمون‌های خواص مکانیکی از قبیل: کشش، فشار بر روی این هیدرژل صورت گرفته و نتایج کاملا مطلوبی به دست آمده است، به گونه‌ای که این هیدروژل می‌تواند کرنش ۵۰ درصد را در تعداد سیکل‌های بالا بدون هیچ گونه تغیر شکلی تحمل کند.
در اختیار داشتن دانش فنی کامل سنتز این ترکیب این امکان را برای محققین این پروژه فراهم آورده که با اعمال تغییرات مناسب در ترکیب و پارامتر‌های موثر در سنتز، تغییرات چشمگیری در خواص آن از جمله تورم پذیری، تخریب پذیری، خواص مکانیکی و بیولوژیکی بر حسب نیاز در کاربرد نوع عروق، فراهم آورند.
در ساخت این هیدروژل از پلیمر‌های طبیعی "کیتوسان" و "ژلاتین" استفاده شده است و نمونه‌های اولیه ساخته شده نتایج مطلوبی را از خود نشان می‌دهد که بدون شک دریچه‌های امید جدیدی برای ساخت عروق مصنوعی برای بیماران را مژده می‌دهد.
این پژوهش توسط نغمه عرب‌زاده،کاووس رزمجویی و سارا احمدی تحت نظارت و سرپرستی سعید صابر سمندری عضو هیئت علمی پژوهشکده فناوری‌هایی نو دانشگاه صنعتی امیرکبیر و سرپرست آزمایشگاه تحقیقاتی مواد مرکب صورت پذیرفته است.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: دانشگاه امیرکبیر بیماری های قلبی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۸۵۶۴۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آخرین پیش‌بینی اینشتین هم ساخته شد: موتور هسته‌ای خودرو!
بیش از ۶۰ سال است که بشر با فناوری «گداخت هسته‌ای» به شکل بمب‌های هیدروژنی آشنا شده است؛ اما تازه طی چند سال اخیر است که دستیابی به فناوری صلح‌آمیز و اقتصادی گداخت هسته‌ای، در افق دید پژوهشگران پدیدار شده. در فناوری گداخت هسته‌ای، هسته‌های سبک ماده (مانند هیدروژن) به هم جوش می‌خورند و ضمن تشکیل هسته‌های سنگین‌تر (مانند هلیوم)، انرژی عظیمی را آزاد می‌کنند. این همان فرآیندی است که در دل خورشید و دیگر ستارگان اتفاق می‌افتد.
به گزارش خبرآنلاین، گداخت هسته‌ای برخلاف فناوری شکافت هسته‌ای که امروزه در نیروگاه‌های هسته‌ای برای تولید برق استفاده می‌شود، منبع پاک و تقریباً پایان‌ناپذیر انرژی را در اختیار ما قرار می‌دهد. این در حالی است که فناوری شکافت هسته‌ای آلایندگی‌های خطرناک و قابل‌توجهی دارد و با الگو‌های زیست‌محیطی و انرژی‌های تجدیدپذیر، سازگار نیست.
سال ۱۹۲۹ (۱۳۰۸ شمسی) بود که «آلبرت اینشتین»، فیزیکدان معروف آلمانی-آمریکایی در مورد امکان ساخت یک «موتور پروتونی» مبتنی بر همجوشی هسته‌ای نظریه‌پردازی کرد؛ موتوری که می‌توانست فضاپیما را با سرعتی نزدیک به سرعت نور به پیش براند. ایده اینشتین آن بود که از دمای بالای همجوشی هسته‌ای برای پرتاب کردن جریانی از پروتون‌ها و ایجاد نیروی پیشرانش استفاده کنیم.
تلاش‌های قبلی برای ساخت موتور همجوشی هسته‌ای به دلیل محدودیت‌های فناوری شکست خورده بود؛ بااین‌حال در دهه‌های اخیر، فناوری در بخش‌های مختلف شاهد چنان پیشرفتهای عظیمی بوده که امروزه تلاش برای ساخت این موتور انقلابی را امکان‌پذیر می‌سازد.
یکی از اصلی‌ترین پیشرفت‌ها، توسعه مواد جدیدی است که دمای فوق‌العاده بالای درون راکتور همجوشی هسته‌ای را تحمل می‌کنند. امروزه آلیاژ‌های ویژه و سرامیک‌های پیشرفتهای برای در بر گرفتن پلاسمای فوق‌داغ لازم برای همجوشی ساخته شده‌اند.
عامل کلیدی دیگر، پیشرفت فیزیک‌دانان در درک فیزیک پلاسما و همجوشی هسته‌ای است. اکنون دانشمندان از مدل‌های محاسباتی بسیار دقیق‌تری برای شبیه‌سازی و کنترل واکنش‌های همجوشی بهره می‌برند که ظرفیت بیشتری را برای تثبیت و حفظ واکنش‌های لازم در اختیارشان قرار می‌دهد.
علاوه بر این، تکنیک‌های جدیدی برای مهار پلاسمای داغ با میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی به دست آمده‌اند. یکی از بزرگ‌ترین موانع توسعه فناوری همجوشی (گداخت هسته‌ای)، تماس پلاسمای داغ با دیواره رآکتور است که باعث خنک شدن پلاسما و توقف واکنش می‌شود؛ اما آهنربا‌های ابررسانای جدید می‌توانند با ترکیب میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی، مانع این پدیده شوند.
استارتاپ RocketStar که سال ۲۰۲۱ تأسیس شد، در حال توسعه موتور پیشرانشی بر پایه همجوشی هسته‌ای است. هدف آن، ساخت موشکی انقلابی است که از همجوشی هسته‌های هیدروژن برای تولید تکانه‌های ویژه بسیار بالا استفاده می‌کند.
طراحی راکت‌ستار بر اساس همجوشی پروتون‌ها (هسته هیدروژن) با استفاده از میدان مغناطیسی قیفی‌شکل است. پروتون‌ها به انتهای پهن قیف تزریق می‌شوند و حین نزدیک شدن به انتهای باریک قیف، فشرده می‌شوند تا به دما و چگالی بسیار بالایی برسند.
در این شرایط، همجوشی هسته‌ای اتفاق می‌افتد و مقادیر زیادی انرژی آزاد می‌شود که با سرعت بالا به جت پلاسما تبدیل می‌شود. با خروج جت پرانرژی پلاسما از انتهای موتور، موتور و دیگر سازه‌های متصل به آن در جهت مخالف به پیش رانده می‌شود.
مزیت این روش، آن است که سوخت همجوشی (هیدروژن) را می‌توان از آب سنگین تأمین کرد که ذخایر آن در آب‌های اقیانوس، عملاً پایان‌ناپذیر است و حتی در آینده نه‌چندان نزدیک می‌توان از آن در وسایل نقلیه نیز استفاده کرد.
موتور پروتونی نشان می‌دهد که با فناوری نوین می‌توان به حمل‌ونقل پایدار، سبز و فاقد آلودگی دست یافت؛ هرچند که فناوری‌های دیگری مانند پیل سوختی هم می‌توانند در این حوزه حرفی برای گفتن داشته باشند.
اساسنامه سازمان ملی سنجش و ارزشیابی نظام آموزش کشور پس از نوبت اول کنکور سراسری ابلاغ می‌شود