به نقل از «ایرنا»

حواشی و کمبودهای لیگ والیبال نوجوان و جوانان تهران

تاریخ انتشار: ۱۷ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۸۵۹۶۲۷

تهران- ایرنا- لیگ والیبال نوجوانان و جوانان تهران که از اوایل آبان امسال آغاز شد در طول چند هفته برگزاری به علت بی نظمی و کثرت تیم های شرکت کننده با کمبودها و حواشی زیادی روبرو است که در صورت عدم برنامه ریزی و نظارت جدی هیات والیبال، پیامدهایی را برای این رشته ورزشی به دنبال خواهد داشت.

در کنار بی نظمی این دوره از مسابقات که مشابه سال های گذشته است، موضوع بی اخلاقی برخی بازیکنان و مربیان، اعمال نفوذ داوران، نبود تیم پزشکی در سالن، استاندارد نبودن بعضی سالن های مسابقه، تغییر زمان و تیم های مسابقات اعلام شده و سوء استفاده تیم های میزبان که صرفا به واسطه در اختیار گذاشتن سالن بازی به هیات والیبال این امتیاز را برای خود قائل می شوند نیز از دیگر مشکلات این مسابقات است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گفته برخی از والدین و مربیان، در این دوره از مسابقات، هیات والیبال استان تهران تنها به دریافت حق ورودی تیم ها در مسابقات که برای هر یک از تیم ها در رده نوجونان 30 میلیون ریال و جوانان 40 میلیون ریال اعلام شده، می اندیشد تا از قبل این دریافتی ها در صدد تامین منافع مالی هیات بر آید.
در این دوره از مسابقات در دو مقطع سنی نوجوانان و جوانان و هر یک نیز در سطح لیگ های دسته یک تا سه مجموعا 136 تیم شرکت دارند که با احتساب پرداختی هر تیم بیش از پنج میلیارد ریال به حساب هیات والیبال واریز شده که در قبال این دریافتی ها از حداقل امکانات برای برپایی مسابقات قانونی را دریغ می کند.
به جز سالن خانه والیبال که از استاندارد های کافی برای انجام بازی ها برخوردار است بقیه سالن های محل برگزاری مسابقات نظیر سالن هیات والیبال جنوب غرب و شهر ری استانداردهای حداقلی نیز ندارند.
از دیگر موضوعات مورد مناقشه مربیان و بازیکنان با مسئولان برپایی این دوره از مسابقات لیگ والیبال تهران سطح بسیار پائین قضاوت های مسابقات است. به اعتقاد مربیان والیبال حاضر در لیگ، هیات والیبال از داوران ذخیره خط نگه دار به عنوان داور اول و هیات مستقر در میز داوری مسابقات استفاده می کند.
این گروه از داوران درجه سوم به اعتقاد مربیان تیم ها به واسطه اشتباهات فاحش و نداشتن دانش و تجربه داوری به ناحق موجبات باخت یا پیروزی تیمی را رقم می زنند. این در حالی است که هر یک از تیم های حاضر ماه ها برای آمادگی در این مسابقات تمرین کردند تا به سطحی از آمادگی برای مسابقات برسند اما با اشتباه سهوی و بعضا تعمدی داوران تمامی زحمات بازیکنان و مربیان هدر می رود.
به گفته آنان، نوجوانان و جوانان والیبالیست که آینده سازان والیبال کشور خواهند بود به واسطه بی توجهی و بعضا اهمال کاری هیات والیبال در امر برگزاری دقیق و قانونی مسابقات که نتایج ناعادلانه ای را در مسابقات به همراه دارد سبب یاس و سرخوردگی بازیکنان به خصوص بازیکنان مستعد می شود.
آنها همچنین در حوزه مشکلات داوری این دوره از مسابقات نبود دو داور خط نگه دار به هنگام مسابقات را از مسایل مبتلا به بازی ها می دانند و می گویند براساس مقررات داوری علاوه بر میز داوری مستقر در سالن در هر بازی باید چهار داور شامل داور اصلی، داور زمین و نیز دو داور خط باشد که در این دوره از مسابقات تاکنون در هیچ مسابقه ای از دو داور خط استفاده نشده است.
عدم استفاده از داوران خط نگه دار بارها موجب بروز اشتباه در قضاوت داوری شده و داور اصلی به واسطه خطای دید و تسلط نداشتن کافی بر تمامی قسمت های زمین بازی به اشتباه سوت زده و به ناحق امتیازی را از تیمی سلب و یا برعکس به تیمی امتیاز داده است.
از دیگر گله مندی شماری از مربیان لیگ، اعمال نفوذ تیم های میزبان است که صرفا به خاطر در اختیار گذاشتن سالن مسابقات به هیات والیبال حق میزبانی بازی ها به آنها واگذار شده و این امر شرایط نابرابر و غیرعادلانه ای را برای دیگر تیم های حاضر در لیگ رقم زده است.
تیم های واگذار کننده سالن که همواره امتیاز حق میزبانی را دارند و شمار آنان نیز از تعداد انگشتان دو دست تجاوز نمی کند به واسطه دارا بودن این امتیاز از رافت ویژه هیات داوری و هیات والیبال تهران نیز بهره مند هستند و شرایط بازی برای آنان در مقایسه با دیگر تیم ها آسان تر و رعایت مقررات برای این دسته از تیم های حاضر در لیگ نیز کم رنگ تر است.
همچنین در این دوره از مسابقات از مسایلی که مورد انتقاد جدی برخی مربیان و بازیکنان اخلاق مدار قرار گرفت بی توجهی هیات داوران و به خصوص برخی داوران اصلی و کنار زمین نسبت به بی اخلاقی و اسائه ادب اندکی از بازیکنان در زمین بازی و حین مسابقه به بازیکنان حریف با هدف از بین بردن تمرکز تیم مقابل است.
به اعتقاد این مربیان از آنجایی که در این دوره از مسابقات لیگ والیبال تهران از داوران کم تجربه و بعضا بی تجربه در قضاوت ها استفاده می شود آنان قادر به کنترل بازی ها و بازیکنان هتاک نیستند و از این حیث در اغلب بازی ها شاهد بی اخلاقی هستیم در حالی که هدف اصلی ورزش در کنار برخورداری از جسم سالم، پرورش عزت نفس و بهره مندی از روحیه پهلوانی است.
از دیگر مشکلات مورد اشاره برخی از مربیان و بازیکنان نبود تیم پزشکی به هنگام برپایی مسابقات در سالن مسابقه است. به گفته آنان براساس آئین نامه مسابقات، هیات والیبال یا مسئول اصلی برگزاری مسابقات موظف است قبل از بازی ها تیم پزشکی را در سالن مستقر کند تا به هنگام مصدومیت، بازیکنان تحت درمان و یا مداوای اولیه قرار گیرند اما تا کنون در مسابقاتی که در سالن های دخانیات و هیات والیبال جنوب غرب انجام شد از تیم پزشکی خبری نبود.
'محمود نوری' رییس هیات والیبال استان تهران ضمن تایید برخی از کاستی های موجود در این دوره از برگزاری مسابقات لیگ نوجوانان و جوانان، گفت: فراهم کردن شرایط مسابقات خوب با حضور 136 تیم در لیگ والیبال تهران دشوار است اما با گذشت زمان و صعود تیم های برتر این کمبودها نیز برطرف خواهد شد.
وی در مورد نبود تیم های پزشکی و امکانات حداقلی لازم برای برگزاری مسابقات در سالن های که طرف قرارداد هیات والیبال تهران هستند، افزود: براساس تعهدی که مسئولان سالن های هیات والیبال جنوب غرب، دخانیات و شهر ری سپرده اند آنان موظف هستند تمامی امکانات را برای انجام برگزاری یک مسابقه خوب فراهم کنند.
رییس هیات والیبال تهران با اشاره به اینکه این هیات برای رفع مشکلات مطروحه مذاکراتی را با شهرداری و برخی سازمان ها و نهادهای دیگر جهت عقد قرارداد سالن های آنها برای برگزاری مسابقات لیگ انجام داده که به نتیجه نرسید اما از ابتدای دی ماه سالن بسیج نواب به سالن های برپایی مسابقات اضافه خواهد شد.

منبع: ایرنا

کلیدواژه: ورزش واليبال نوجوانان و جوانان هيات واليبال تهران مسابقات ليگ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۸۵۹۶۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پاچه‌ ورمالیده کیست؟؛ چگونه از حواشی یک شغل یک ناسزا خلق شد؟

«آب‌حوضیه، آب‌حوضی/آب‌حوضی کار نکرده / آب‌حوضیه، آب حوضی/آب‌حوضی نون نخورده»... این آواز برای بسیاری از تهرانی‌های قدیم خاطره‌انگیز است و روزگاری را به ذهن می‌آورد که هنور حیاط‌های خانه‌ها حوض داشت و رنگ فیروزه‌ای آن چشم‌ها را نوازش می‌داد.

به گزارش همشهری، زیبایی حوض‌های وسط حیاط هر سال با آمدن بهار صدچندان می‌شد و صاحب خانه دورتا دورش را با گلدان‌های سفالی و گل‌های شمعدانی چشمنواز می‌کرد. در آن روزها برای همین حوض‌های فیروزه‌ای شغلی وجود داشت که به آب‌حوضی معروف بود.

آب‌حوض‌کش وظیفه داشت تا آب حوض را خالی و دیواره حوض را تمیز کند. هر سال با ‌پایان فصل زمستان و نزدیک شدن به بهار این شغل رونق بیشتری پیدا می‌کرد. چون فصل زمستان آب حوض حیاط خانه از سرما یخ می‌بست و یا با برگ‌های خشک‌شده پر می‌شد، نظافت حوض‌ها یکی از مهم‌ترین بخش‌های نظافت خانه به حساب می‌آمد.

آب‌حوضی علاوه بر اینکه حوض‌ها را تمیز می‌کرد، وظیفه نظافت آب‌انبار خانه‌ها را هم برعهده داشت. این شغل بیشتر به‌صورت دوره‌گردی بود. یعنی آب‌حوضی‌ها جای ثابتی نداشتند. در کوچه و خیابان‌های محله‌های تهران پیاده قدم می‌زدند و فریاد می‌کشیدند: «آب حوض می‌کشیم، آااب‌حوووضیییه» برخی از آنها البته فرش هم می‌شستند.»

بیشتر این کارگران جزو مهاجرانی بودند که از شهرهای دیگر به تهران می‌آمدند و وضع مالی خوبی نداشتند. به پیت‌های فلزی دسته‌های آهنی می‌چسباندند تا بتوانند به راحتی آب حوض را خالی کنند. اغلب آنها به‌صورت گروهی کار می‌کردند. مثلاً یکی آب حوض را خالی می‌کرد، دیگری لجن‌های کف حوض را تمیز و نفر سوم زباله‌ها را از خانه بیرون می‌برد.

نصرالله حدادی، تهران‌پژوه، می‌گوید: «درباره آب‌حوض‌کش‌های تهران ضرب‌المثلی وجود دارد. این شغل از مشاغلی بود که با آب ارتباط داشت و نظافت حوض‌ها و آب‌انبارها را با مهارت انجام می‌دادند، اما از آنجا که آنها اغلب آب‌حوضی‌ها ژولیده و کثیف بودند، در میان عموم مردم چندان مورد احترام قرار نمی‌گرفتند.

از طرفی، چون حوض‌ها در فصل زمستان یخ می‌بستند و یا با زباله و برگ ‌پر می‌شدند، اگر شی‌ئ گرانقیمتی مثل انگشتر و... صاحبخانه در آن می‌افتاد نمی‌توانست آن را پیدا کند و در نتیجه چشم امید داشت تا زمان تخلیه آب حوض، شیء مورد نظر توسط آب‌حوضی پیدا شود.

حدادی می‌افزاید: «آب‌حوضی‌ها هم پاچه‌های شلوار را بالا می‌دادند و پا را در آب حوض فرو می‌بردند و به آرامی راه می‌رفتند تا اگر شیئی به پایشان خورد متوجه شوند، اما متأسفانه برخی اشیای گرانقیمت پیداشده را تحویل نمی‌دادند. از این‌رو اگر فردی چندان اعمال درستی نداشت و روراست نبود به او «پاچه ورمالیده» می‌گفتند که حکایت از همان پاچه‌های بالازده آب‌حوضی‌ها در آب کثیف حوض را دارد.»

کانال عصر ایران در تلگرام