جنگنده میگ۲۹ و کارستان نیروی هوایی ارتش + عکس
تاریخ انتشار: ۱۹ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۹۰۱۴۳۹
جنگنده میگ- 29 یک هواپیمای شکاری رهگیر ساخت اتحاد جماهیر شوروی سابق است که اولین نمونه آن در اوایل دهه 80 میلادی در نیروی هوایی شوروی برای مقابله با جنگندههای اف-15 و اف-16 آمریکایی بکارگرفته شد.
این جنگنده در اوایل دهه هفتاد شمسی از شوروی سابق خریداری و وارد ناوگان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
خبرنگاران تسنیم، در ادامه پرونده ویژه اورهال، برای اینکه مستندات و اطلاعاتی از روند تعمیرات سبک و سنگین جنگندههای میگ-29 نیروی هوایی ارتش منتشر کند، در پایگاه یکم شکاری ترابری شهید لشکری تهران حضور یافته و گزارشی فرآیند اورهال این هواپیما تهیه کردهاند.
بخش هفتم:
برای تهیه این بخش از گزارش به پایگاه یکم شکاری ترابری مهر آباد تهران رفتیم تا در جریان روند اورهال جنگندههای میگ- 29 قرار بگیریم. پایگاه هوایی یکم شکاری ترابری شهید لشکری نهاجا، یکی از مهمترین پایگاههای نیروی هوایی ارتش است که سابقه تاسیس آن به پیش از انقلاب اسلامی برمیگردد. این پایگاه در ضلع جنوبی فرودگاه مهرآباد تهران قرار دارد و مسافرانی که از این فرودگاه به سفر رفتهاند، حتما در کنار باند هواپیماهای نهاجا را دیدهاند.
همانطور که در ابتدای این گزارش به آن اشاره شد، جنگندههای میگ-29 نوعی جنگنده شکاری رهگیر ساخت شوروری سابق هستند که در اصل برای مقابله با جنگندههای اف-15 و اف-16 آمریکایی طراحی و ساخته شدند. این جنگنده هرچند از برد و مداومت پروازی بالایی برخوردار نبود اما، به دلیل طراحی آیرودینامیک و موتورهای قدرتمند، از چالاکی و قدرت مانور بالایی در نبردهای هوایی برخوردار بود.
این جنگنده که در ناتو با نام فالکروم مشهور است، دارای طول بال 11.36 متر، مساحت بال 54.49 متر است. طول این جنگنده 19.1 متر است و برد پروازی آن به 3220 کیلومتر میرسد.
با ارتقاهایی که در نسخههای بعدی این جنگنده صورت گرفت، توان حمل موشکهای هوا به زمین و سوختگیری هوایی به این جنگنده افزوده شد که موجب افزایش برد و مداوت پروازی و افزایش کارایی آن شد.
** فالکروم به ایران میآید
اما ماجرای آشنایی ایران با این جنگنده به دوران دفاع مقدس و زمانی که نیروی هوایی ارتش عراق از این جنگنده استفاده میکرد، بر میگردد. پس از پایان دفاع مقدس، و در اوایل دهه هفتاد نیروی هوایی ارتش برای تقویت ناوگان هوایی خود به دنبال یک جنگنده مناسب بود و از همین رو تصمیم به خرید جنگنده میگ- 29 از شوروی گرفت.
ناصر نوبری سفیر وقت ایران در شوروی سابق ماجرای خرید جنگندههای میگ- 29 را اینگونه بیان میکند.
« در جلسه خصوصی بین گورباچف و مرحوم آیتالله هاشمی که من هم حضور داشتم، گورباچف گفت امروز صبح جلسه پولیت بورو (دفتر سیاسی حزب کمونیست) بود، آنجا تصویب کردم آنچه شما بخواهید از تسلیحات نظامی در اختیار شما بگذاریم. ورقه سفیدی را نشان داد که پایین آن امضای تمام 13 عضو پولیت بورو بود. گفت از همه امضا گرفتم، شما فقط در جای خالی بالا بنویسید چه چیزی میخواهید. من و آقای هاشمی به هم نگاه کردیم، آقای هاشمی گفت چه بگوییم، گفتم وقت بگیرید تا فردا جواب بدهیم. شب هیئت ایرانی ریخته بود بهم، حتی اعضای هیئت نظامی هم نمی دانستند چه اقلام روسی سفارش بدهند. طوری شد که فردا وقتی با گورباچف جلسه خصوصی گذاشتیم، لیست درخواستهای ما را که میدید میگفت اینکه قدیمی است، الان نام آخرین مدل این است و... لیست را اصلاح میکرد. بزرگترین قرارداد نظامی تاریخ ایران با رقمی بالغ بر 10 میلیارد دلار در این سفر امضا شد. ما توانستیم آخرین تکنولوژی روسی مثل سوخوی 24، میگ 29 و زیر دریایی را برای نخستین بار برای کشور بگیریم.»
فرمانده کل قوا به همراه شهید ستاری در بازدید از جنگنده میگ-29
ایران در آن زمان دو مدل از جنگنده میگ -29 را خریداری میکند. یکی نوع تک سرنشین این جنگنده که صرفا رزمی است و یکی هم نوع دوسرنشین آن که علاوه بر توان اجرای ماموریت رزمی توان اجرای ماموریتهای آموزشی را هم دارد.
این جنگندهها پس از ورود به ناوگان نیروی هوایی ارتش در دو پایگاه سازماندهی میشوند و تاکنون هم در همین پایگاهها مشغول فعالیت هستند.
همزمان با خرید جنگندههای میگ-29 پشتیبانی از قطعات، تسلیحات و آموزش کادر خلبانان و کادر تعمیر و نگهداری این جنگندهها هم از شوروی سابق خریداری میشود اما با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، دیگر هیچ پشتیبانی فنی از این جنگندهها صورت نمیگیرد و مسئولان نهاجا به این فکر میافتند که با استفاده از توان متخصصان داخلی کار تعمیر و اورهال این جنگندهها را آغاز کنند. به همین منظور عدهای از متخصصان فنی نیروی هوایی ارتش دست بهکار میشوند تا کار تعمیر و نگهداری این جنگنده را که در آن زمان یکی از پیشرفته ترین جنگندههای دنیا بود را شروع کنند.
آنچه در ادامه میآید روایت متخصصان گردان اروهال جنگنده میگ-29 پایگاه یکم شکاری ترابری شهید لشکری تهران از چگونگی روند اورهال و تعمیر بخشهای مختلف این جنگنده است.
وارد پایگاه هوایی تهران که شدیم، به همراه سرهنگ حسینی مسئول گردانهای اورهال این پایگاه راهی گردان اورهال جنگنده میگ-29 شدیم. در یک سوله بزرگ دو فروند جنگنده میگ-29 در حال تعمیر و اورهال بودند که یکی مراحل آخر اورهال را پشت سر میگذاشت و یکی هم در مراحل اولیه اورهال بود.
سرهنگ حسینی مسئول گردانهای اورهال پایگاه مهرآباد تهران
در ابتدا سرهنگ حسینی توضیحاتی پیرامون نحوه اورهال جنگنده های میگ-29 در پایگاه هوایی تهران ارائه کرد. وی در این باره گفت: اورهال یک کار برنامهریزی شده است که بر اساس آنچه طرح و برنامه ما به مجموعه فنی پایگاه ابلاغ میکند اجرا میشود.
در مراحل کلی اورهال، ابتدا در فاز ریموال، تجهیزات هواپیما باز میشوند و پس از بازرسی و رفع ایرادات دوباره در مرحله بعد تمامی قطعات روی هواپیما نصب شده و پس از آن هواپیما پس از گذراندن تستهای مربوطه در اختیار واحد استفاده کننده قرار میگیرد.
پس از توضیحات سرهنگ حسینی، به سراغ متخصصان اورهال بخشهای مختلف میگ-29 میرویم و از آنها چند و چون اورهال بخشهای مختلف هواپیما را جویا میشویم. آنها ابتدا بخشهای مختلف هواپیما را برایمان تشریح میکنند و سپس نحوه تعمیر و اورهال هر بخش را توضیح میدهند.
ابتدا به سراغ سرهنگ بازنشسته ذکاوت مسئول پروژه اورهال جنگنده میگ-29 رفتیم. وی قریب به سه دهه است که از نزدیک اورهال این جنگندهها را به عهده داشته و خاطرات جالبی از شهید ستاری در این باره دارد.
سرهنگ بازنشسته پاشاخانلو در حال بازبینی قطعات الکترونیک میگ-29
با سرهنگ ذکاوت که همراه میشویم برایمان میگوید: این جنگندهها سال 1370 وارد ناوگان نیروی هوایی ارتش شدهاند و هر هشت سال نیاز به اورهال دارند. اورهال هواپیما شامل چند بخش است. بدنه هواپیما، سامانههای راداری، سوخت، موتور، الکترومکانیک، هیدرولیک و سایر سامانههای این هواپیما را شامل میشود.
تمامی بخشهای هواپیما را پس از آنکه موعد اورهال آن فرا رسید، از هواپیما جدا کرده و بر اساس شناسنامهها و کارتهای مخصوص مورد بازبینی و تعمیر قرار میدهیم. روزی که به سراغ اورهال این جنگندهها رفتیم، روی تمامی شناسنامههای این هواپیما نوشته شده بود بدون حضور نماینده کارخانه سازنده هواپیما هیچ قطعهای باز نشود.
سرهنگ بازنشسته ذکاوت مسئول اورهال جنگنده میگ-29
این مطلب را به شهید ستاری گفتم. ایشان فرمودند با اجازه من و اجازه پرچم هر کاری که می خواهید انجام دهید. آن روز برای تشکیل مجتمع اورهال میگ-29 ما گفتیم که میتوانیم، امروز با طمینان میگوییم که "ما توانستیم". ما امروز دانش بومی اورهال جنگندههای میگ -29 را در اختیار داریم و در صورت صلاحدید فرماندهان میتوانیم آن را در اختیار سایر کشورها نیز قرار دهیم.
پس از سرهنگ ذکاوت به سراغ یکی از مهترین بخشهای جنگنده میگ -29 یعنی رادار و اورهال بخشهای الکترونیک این جنگنده میرویم. مسئولیت این بخش با سرهنگ بازنشسته پاشاخانلو است. وی پیش از آنکه کار روی جنگندههای میگ-29 را شروع کند، سالها روی جنگندههای اف-14 کارکرده است و با کوله باری از تجربه سراغ این جنگندهها آمده است.
در بخش اول صحبتهایش نحوه عملکرد رادار این جنگنده را برایمان تشریح میکند و میگوید: الکترونیک جنگنده میگ -29 شامل بخشهای مختلفی است. این بخشها عبارتند از رادار، ناوبری، اسلحه، اتوپایلوت، آلات دقیق و FDR که تمام پروژههای پرواز را ثبت و ضبط میکند.
رادار جنگنده میگ-29 از نوع رادارهای برد متوسط است که از مسافت 20 کیلومتری تا مسافت 150 کیلومتری را پوشش میدهد. زمانی که خلبان میخواهد هدفی را کشف کند، رادار را در حداکثر برد خود تنظیم میکند و پس از آنکه هدف را تشخیص داد، آرام آرام به سمت هدف حرکت میکند تا اینکه به فاصله 80 کیلومتری هدف میرسد و روی آن قفل میکند. پس از آن به سمت هدف عملیات تاکتیکی انجام میدهد تا هدف به برد موثر سلاح جنگنده برسد که این برد برای موشکهای راداری حدود 70 تا 80 کیلومتر و برای موشکهای حرارتی حدود 20 کیلومتر است. پس از این مرحله، خلبان با صدور دستور آتش، موشک راداری R-27 را به سمت هدف شلیک میکند.
علاوه بر موشکهای راداری که توسط رادار جنگنده هدایت میشود، میگ-29 دارای یک سامانه هدایت سلاح دیگر برای هدف قرار دادن اهداف نزدیک هواپیما است. روی دماغه هواپیما یک سامانه لیزری قرار دارد که اهداف تا فاصله 20 کیلومتری را میتواند شناسایی کرده و پس از آن با استفاده از موشکهای حرارتی اهداف هوایی و یا زمینی را مورد هدف قرار دهد.
هواپیمایی که مدت زمان پروازی آن تمام شده است برای تعمیر به گردان اورهال اعزام میشود. در این مورد ابتدا یک بازرسی اولیه صورت میگیرد تا عیبهای هواپیما مشخص شود و سپس این ایرادها صورتجلسه میشود.
پس از این مرحله قطعات معیوب را تحویل مجموعه آمادی پایگاه میدهیم و آنها هم پس از تست قطعات، اگر قطعه قابل تعمیر باشد آن را تعمیر کرده و در غیر این صورت باید قطعه جدید جایگزین شود و به همین صورت مراحل چک و اورهال تمامی قطعات الکترونیک هواپیما انجام میشود.
در ادامه با سرهنگ پاشاخانلو هم صحبت میشویم تا کابین جنگنده میگ-29 را برایمان تشریح کند و نحوه اورهال آن را توضیح دهد. سرهنگ پاشاخانلو در کابین هواپیما مینشیند و شروع به تشریح بخشهای مختلف کابین هواپیما میکند. میگوید: تمام وسایل لازم برای هدایت هواپیما در این کابین طوری تعبیه شده که در دسترس خلبان باشد. برای مثال در کابین این جنگنده، دو سایت تعبیه شده که اطلاعات پرواز را برای خلبان نمایش میدهد.
در فاز ریموال، تمام تجهیزات داخل کابین هواپیما برای بازبینی تخلیه میشوند و درفاز بعدی پس از عیب یابی و تعمیر قطعات مربوطه و رنگ آمیزی کابین دوباره تمام قطعات روی هواپیما سوار میشوند.
کابین جنگنده میگ-29
در ادامه از سرهنگ پاشاخانلو درباره چگونگی دستیبای به دانش فنی اورهال جنگندههای میگ -29 مطالبی را بیان کرد و گفت: تا به اینجا هر دانشی که بدست آوردهایم، بومی بوده است و حاصل تجربیات کار روی هواپیماهای مختلف و دوران دفاع مقدس بوده است.
اما سرهنگ پاشاخانلو یک خبر هم خوب برای ما داشت. وی با بیان اینکه در حوزه سامانههای هدایت و ارتباطی هواپیما کارهای خیلی خوبی انجام داده ایم، اظهار داشت: توانستهایم سامانههای بهتری نسبت به سامانههای اصلی را روی این هواپیما تست کنیم که جواب هم داده است. در حوزه یکسری از سامانههای هدایت هواپیما توسط شرکتهای وابسته به صنایع دفاع، بومی سازی صورت گرفته که در آینده نزدیک عملیاتی شده و نتایج آن به اطلاع عموم میرسد.
پس از آنکه توضیحات رادار جنگنده و سیستم هدایت سلاح را از سرهنگ پاشاخانلو جویا شدیم، به سراغ یکی از بخشهای مهم میگ-29 رفتیم. صندلی خلبان یکی از تجهیزاتی است که در همگام خطر میتواند جان خلبان را حفظ کند که شیوه اورهال و نگهداری آن تاثیر بسزایی در عملکرد صحیح این صندلی دارد.
به سراغ سرهنگ بازنشسته پاک نیت که متخصص تعمیر صندلی میگ-29 است میرویم، برایمان میگوید: صندلی این هواپیما از نوع K36MD-2 است. زمانی که خلبان احساس خطر میکند و می بیند چارهای جز ترک هواپیما ندارد، ایجکت میکند. پس از آنکه خلبان دستگیره مربوط به ایجکت را کشید، کارتریجهای صندلی هواپیما فعال شده و خلبان را به همراه صندلی 100 متر به هوا پرتاب میکند. این صندلی دارای سه چتر نجات است که دوچتر برای خود صندلی و یک چتر هم برای خلبان است.
سرهنگ بازنشتسه پاک نیت در حال بازبینی صندلی جنگنده میگ-29
به ارتفاع 5000 پایی که رسید صندلی از خلبان جدا میشود و سپس صندلی به صورت جداگانه و خلبان هم به صورت جداگانه با استفاده از همین چترها فرود میآیند.
راکت موتورهایی که زیر صندلی این جنگنده تعبیه شده به اندازه موتور یک جنگنده اف-5 قدرت دارد. به همین دلیل خلبان در هنگام ایجکت دچار بیهوشی میشود که به وسیله کپسول اکسیژنی که در صندلی هواپیما تعبیه شده و به ماسک خلبان وصل است، موجب به هوش آمدن خلبان میشود.
در این صندلی همچنین یک کیت امداد و نجات تعبیه شده که شامل تجهیزاتی مانند قایق نجات انفرادی، اسلحه کمری، هشدار دهنده و مواد خوراکی است که خلبان میتواند از آن استفاده کند.
تمامی قطعات صندلی هواپیما دارای زمان مشخصی برای اورهال است و این زمان در دفترچههای مربوط به اورهال هواپیما ذکر شده است. در زمان اورهال تمامی قطعات را از صندلی جدا کرده و مودر بازبینی قرار میدهیم. پس از آن هرکدام از قطعات را در صورتی که نیاز به تعمیر داشته باشد تحویل شعبه مربوط به خودش میدهیم. برای مثال چتر صندلی را به شعبه تعمیر چتر و کیت نجات را به شعبه تجهیزات پرسنلی تحویل میدهیم.
تجهیزات صندلی خلبان این هواپیما از بین رفته بود و تجهیزاتی که امروز شما مشاهده میکنید تماما تعویض شده و جدید هستند.
اما تعمیر یکی از بخشهای اصلی هواپیما که موتورهای آن است، برایمان سوال شده بود. از متخصصان اورهال پایگاه شهید لشکری که در این باره سوال کردیم گفتند: تعمیر و اورهال موتورهای جنگنده میگ-29 در این پایگاه انجام نمیشود و در فرماندهی آماد و پشتیبانی نهاجا این کار صورت میپذیرد. در این حوزه هم متخصصان کشورمان بدون نیاز به کمک خارجی موفق به تعمیر و اورهال موتورهای این جنگنده شدهاند.
منبع: اکوفارس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۹۰۱۴۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(ویدیو) فوجیان؛ بزرگترین و پیشرفتهترین کشتی جنگی چین
نیروی دریایی ارتش چین تنها در ۱۲ سال سه ناو هواپیمابر ساخته است. لیائونینگ در سال ۲۰۱۲ و شاندونگ در سال ۲۰۱۹ معرفی شدند و فوجیان قرار است در سال ۲۰۲۴ یا ۲۰۲۵ وارد خدمت شود. فناوری مورد استفاده در دو ناو هواپیمابر اول که برای نمایش قدرت چین در خارج ساخته شدند، از فناوری پیشرفته ناوهای هواپیمابر عقبتر است. آنها فاقد منجنیق پرتاب هواپیما هستند و در عوض از رمپ اسکی برای برخاستن هواپیماها استفاده میکنند.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلیبه گزارش عصرایران، اکنون، به نظر میرسد که ناو هواپیمابر فوجیان، به عنوان پیشرفتهترین کشتی جنگی چین تا به امروز، این وضعیت را تغییر خواهد داد.
فوجیان بزرگترین کشتی جنگی چین تا به حال محسوب شده و بنابر گزارشها از فناوری پرتاب هواپیما الکترومغناطیسی جدید بهره میبرد. این مشابه با آن چیزی است که نیروی دریایی آمریکا در جدیدترین ناو هواپیمابر خود، یعنی یو اس اس جرالد آر. فورد استفاده میکند. تلاش و پیشرفت مداوم در هوانوردی دریایی نشان دهنده اشتیاق چین برای تطابق یا حتی فراتر رفتن از تواناییهای نیروی دریایی آمریکا است.
از خزیدن تا راه رفتن و دویدننخستین ناو هواپیمابر چین، لیائونینگ، در اصل برای اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد. اما فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۱، ناقص باقی ماندن این پروژه را به همراه داشت. این کشتی توسط یک تاجر هنگ کنگی از وارث آن، یعنی اوکراین، خریداری و به چین ارسال شد. این ناو هواپیمابر در چین تکمیل و برای خدمت در ارتش چین آماده شد.
لیائونینگ با ۳۰۶ متر طول و ۶۰ هزار تن وزن توانایی حمل حدود ۴۰ فروند هواگرد را دارد که شامل ۲۴ فروند جت جنگنده شنیانگ جی-۱۶ و ترکیبی از هلیکوپترهای ضد زیردریایی و چند منظوره میشود.
ناو هواپیماربر لیائونینگ از یک رمپ اسکی برای برخاستن هواپیما استفاده میکند. هواپیماها از جمله جنگنده جی-۱۶ پس سوز خود را روشن کرده و سپس از عرشه پرواز به سمت رمپ حرکت میکنند. سطح شیب دار هواپیما را به سمت آسمان پرتاب میکند و پس از آن نیروی بالابر و پیشرانه کنترل میشود تا هواپیما اوج بگیرد.
در شرایطی که ساده و کاربردی است، هواپیما باید سوخت و مهمات کمتری نسبت به برخاستنهای عادی حمل کند تا با برخاستن از روی ناو دچار مشکل نشود. هواپیماهایی که فاقد پیشرانههای توربین پس سوز هستند نمیتوانند از رمپ اسکی به پرواز درآیند زیرا امکان رسیدن به سرعت کافی برای نگه داشتن خود در هوا پیش از عبور از رمپ اسکی را ندارند.
شاندونگ، دومین ناو هواپیمابر نیروی دریایی چین، از بسیاری جهات یک رونوشت از نسل قبلی خود است، با این تفاوت که به طور کامل در چین ساخته شده است. شاندونگ تمامی کاستیهای لیائونینگ را دارد، به ویژه استفاده از رمپ اسکی به جای منجنیق برای کمک به برخاستن جتهای جنگنده. در شرایطی که ناوهای هواپیمابر آمریکا برای بیش از نیم قرن از منجنیقهای بخار استفاده میکردند، چین تخصص لازم برای ساخت آنها را نداشت.
منجنیقهای بخار مدرن که در دهه ۱۹۵۰ معرفی شدند یک برگ برنده برای نیروی دریایی آمریکا بودند. بخار تولید شده در کشتی به سمت عرشه پرواز هدایت میشود، جایی که فشار را در پشت یک سری پیستون متصل به میلهای در عرشه پرواز ایجاد میکند. زمانی که پیستونها رها میشوند، هواپیمای متصل به میله در امتداد شیارهای روی عرشه به سمت جلو حرکت میکند تا شتاب لازم برای برخاستن را کسب کند.
نیروی دریایی آمریکا بیش از ۷۰ سال است که از بخار استفاده میکند. نیروی بخار به ناوهای هواپیمابر اجازه میدهد هواپیما را با تسلیحات و سوخت بیشتری به پرواز درآورند که قدرت آتش و برد بیشتری به آنها میبخشد. منجنیقها که مستقل از نیروی هواپیما عمل میکنند، میتوانند به برخاستن هواپیماهای دارای پیشرانه توربوپراپ کمک کنند.
اگر چین خواهان ناوهای هواپیمابر بهتر و کارآمدتر بود، باید نوعی از فناوری منجنیق را برای ناوهواپیمابر فوجیبان تکمیل میکرد. و این دقیقا همان کاری است که بنابر گزارشها انجام شده است.
زیر عرشههادر سال ۲۰۱۷، نیروی دریایی آمریکا ناو هواپیمابر یو اس اس جرالد آر. فورد را به خدمت گرفت که کشتی پیشرو ناوهای هواپیمابر کلاس فورد محسوب میشود. این کشتی به سامانه پرتاب هواپیما الکترومغناطیسی (Electromagnetic Aircraft Launch System) یا به اختصار ایمالز (EMALS) مجهز است. این سامانه جایگزین منجنیق و فشار بخار شده و از الکترومغناطیس و انرژی جنبشی ذخیره شده استفاده میکند.
سیمکشی جایگزین کانالهای بخار شده و سامانه را به گونهای میتوان تنظیم کرد تا برای پهپادها نیز قابل استفاده باشد. ایمالز در زمان جنگ میتواند برای برخاستن ۲۷۰ هواپیما در روز استفاده شود که ۳۳ درصد بیشتر از منجنیقهای بخار است. همچنین، این سامانه به طور قابل توجهی کم صداتر است که موجب میشود زندگی ملوانان در کشتی کمتر استرسزا باشد.
نیروی دریایی آمریکا نخستین نیرویی در جهان بود که از سامانه الکترومغناطیسی استفاده کرد. در سال ۲۰۱۷، گزارشهایی حاکی از این که نیروی دریایی چین در حال برداشتن گامهایی بزرگ در جهت توسعه سامانه پرتاب الکترومغناطیسی خود است، منتشر شد. این گزارشها با شک و شبهاتی همراه بودند زیرا سامانه ایمالز در ناو هواپیمابر فورد همچنان با برخی مشکلات فنی مواجه بود که رفع آنها به چند سال زمان نیاز داشت.
چین خود را میرسانداخبار مربوط به موفقیت سامانه شبه ایمالز در چین با ساخت سومین ناو هواپیمابر این کشور، یعنی فوجیان همزمان شد. این ناو هواپیمابر با ۳۱۶ متر طول طول دارد. فوجیان در زمان بارگیری کامل ۸۰ هزار تن وزن دارد. نه تنها طراحی و ساخت فوجیان به طور کامل در چین صورت گرفته است، بلکه بزرگترین کشتی جنگی این کشور تا به امروز نیز محسوب میشود.
همانند جرالد آر. فورد، فوجیان دارای یک عرشه پرواز زاویه دار است که به ناو هواپیمابر اجازه میدهد برخاستن و فرود هواپیماها را بدون این که هواپیمای ورودی و خروجی در مسیر یکدیگر قرار بگیرند، انجام دهد. همچنین، این کشتی جنگی دارای دو آسانسور برای انتقال هواپیما بین آشیانه و عرشه است. قابل توجهترین پیشرفت فوجیان مجهز بودن آن به سه منجنیق است. در مقام مقایسه، ناو هواپیمابر فورد دارای چهار منجنیق است. موفقیت واقعی فوجیان در زیر عرشه پرواز نهفته است: این کشتی از منجنیقهای الکترومغناطیسی نیز استفاده میکند.
سامانه پرتاب فوجیان ظاهرا با مدل آمریکایی متفاوت است. به نظر میرسد سامانه چینی با الهام از رانشگر خودروهای الکتریکی شکل گرفته و از یک چرخ لنگر و ویندینگ ویل برای ذخیره و آزادسازی انرژی استفاده میکند. پس از آزاد شدن، انرژی ذخیره شده از یک کابل فولادی برای کشیدن هواپیما روی عرشه و کمک به برخاستن آن استفاده میکند. چرخ لنگر و ویندینگ ویل از نظر فیزیکی به هم متصل نیستند، در عوض توسط یک کلاچ جریان گردابی که نیروی الکترومغناطیسی قوی ایجاد میکند، به یکدیگر پیوند میخورند.
در مقام مقایسه، سامانه آمریکایی همچنان پیشرفتهتر است و قطعات متحرک کمتری دارد. این فقط شامل میلهای میشود که در کانال مغناطیسی حرکت کرده و هواپیما را همراه خود میکشد.
با این حال، استفاده از فناوری پرتاب الکترومغناطیسی یک دستاورد قابل توجه برای کشوری است که نخستین ناو هواپیمابر خود را تنها حدود ۱۲ سال پیش به خدمت گرفته است.
چین و به چالش کشیدن قدرت نیروی دریایی آمریکافوجیان احتمالا طی یک یا دو سال آینده وارد خدمت خواهد شد و تعداد ناوهای هواپیمابر چین را به عدد سه میرساند. در شرایطی که این تعداد در مقایسه با ناوگان ناوهای هواپیمابر آمریکا همچنان بسیار کم است، اما تداوم این روند با چنین سرعتی، میتواند خیلی زود این فاصله را جبران کند. چین به وضوح در تلاش است تا به سرعت و همزمان هم در کیفیت و هم کمیت به برتری دست یابد. حال، پرسش بزرگ این است: چرا؟
چین تمایل خود را برای ایجاد یک نیروی دریایی به اندازه کافی قدرتمند با هدف بیرون راندن آمریکا از غرب اقیانوس آرام پنهان نکرده است. این کشور همچنین استفاده از زور به منظور پیوستن دوباره تایوان به سرزمین اصلی چین را رد نکرده و ادعاهای ارضی توسعه طلبانهای را در دریای چین جنوبی مطرح کرده است. این وضعیت مشابه دهه ۱۹۳۰ است، زمانی که یک قدرت دیگر آسیایی، یعنی ژاپن، یک نیروی دریایی بزرگ را برای ایجاد و حفظ یک امپراتوری شکل داد. سپس، تنها قدرت بزرگی که میتوانست آن جاه طلبیها را متوقف کند، آمریکا بود. ممکن است تاریخ در حال تکرار خود باشد.