به نقل از «مهر»

راه ناهموار معلولان کرمانشاهی /تردد بی‌دغدغه آرزوی ویلچرنشین‌ها

تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۹۲۲۸۷۰

خبرگزاری مهر، گروه استانها: همواره این جمله می‌شنویم که باید خودمان را جای فلان شخص بگذاریم تا شرایطش برایمان قابل درک باشد، اما به راستی آیا تا به حال خودتان را جای یک معلول گذاشته‌اید که یک ویلچر یا عصا پا و چشم او شده است؟

کمی که در شهر قدم بزنید و در تصورتان خود را جای آن معلول بگذارید، خواهید فهمید که تردد بدون مشکل تقریبا غیرممکن است و  بسیاری از اماکن عمومی بی‌توجه به افرادی چون سالمندان، جانبازان، بیماران و معلولان ساخته شده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگر پای سخن یکی از معلولان شهر بنشینیم متوجه خواهید شد که کلانشهر کرمانشاه نیز چون اکثر شهرهای کشورمان وضعیت مطلوبی در مناسب‌سازی معابر شهری برای معلولان ندارد و از این نظر نمره قابل قبولی نمی‌گیرد.

بیش از ۳۸ هزار معلول تحت پوشش بهزیستی استان کرمانشاه بوده که از این تعداد ۱۴ هزار نفر معلول جسمی- حرکتی وبیش از۴ هزار و ۶۰۰ نفر نابینا و نیازمند معابری مناسب برای تردد هستند.

یکی از معلولان کرمانشاهی که گلایه زیادی از معابر نامناسب شهری داشت، در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: هر ساله و در روز جهانی معلولان برخی از مسئولان وعده وعیدهایی برای بهبود اوضاع به ما می‌دهند، اما مدتی که از این موضوع می‌گذرد تمام وعده ها فراموش می‌شود و مشکلات ما همچنان پابرجاست.

مهسا کریمی افزود: به دلیل اینکه مسئولان نمی‌توانند خود را جای ما بگذارند، با دردها و مشکلاتمان بیگانه اند و برای آنها اصلا قابل تصور نیست که روزی روی ویلچری بنشینند و قادر به بالا رفتن از پله های یک اداره، بانک یا مرکز درمانی نباشند.

نرگس کیانی، مسئول دبیرخانه ستاد هماهنگی و پیگیری مناسب سازی استان کرمانشاه در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به برگزاری جلسات ستاد مناسب‌سازی در استان اظهار داشت: این جلسات به منظور پیگیری موضوع مناسب سازی و دسترس پذیری معابر و اماکن عمومی برای افراد دارای معلولیت است و بهزیستی به عنوان دبیرخانه ستاد مذکور وظیفه پیگیری مطالبات به حق افراد دارای معلولیت از دستگاه های اجرایی را دارد.

وی تصریح کرد: جلسات مناسب سازی در استان به ریاست معاونت امور عمرانی استانداری کرمانشاه و در شهرستان های تابعه به ریاست فرمانداران برگزار می‌شود.

به گفته کیانی، بر اساس ماده ۲ قانون حمایت از معلولان مصوبه اسفند سال ۹۶ مجلس شورای اسلامی و تبصره ذیل آن تمامی وزارتخانه، سازمان ها، موسسات، شرکت های دولتی، نهادها عمومی و انقلابی ملزم هستند که در چارچوب بودجه مصوبه سالانه خود تمام ساختمان ها، اماکن عمومی، ورزشی و تفریحی معابر و وسایل خدمات موجود را برای بهره مندی افراد دارای معلولیت مناسب سازی کنند.

مناسب‌سازی اماکن عمومی تنها برای معلولان نیست

این مسئول افزود: مناسب سازی اماکن عمومی تنها برای معلولان نیست بلکه برای همه شهروندان امری مهم و ضروری است، زنان باردار، جانبازان و معلولان، افراد کم توان جسمی- حرکتی، سالمندان و افرادی که به طور موقتی دچار آسیب در اندام‌های حرکتی می شوند نیازمند محیطی مناسب برای تردد هستند.

این مسئول گفت: کارشناسان این دبیرخانه به طور مستمر از معابر عمومی، ادارات مراکز درمانی، ایستگاه قطار و سایر اماکن عمومی بازدید کرده و گزارش نواقص دسترس پذیری این اماکن به همراه ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری برای افراد دارای معلولیت جسمی-حرکتی را جهت رفع نقص و اصلاح مراکز مذکور در اختیار مدیران دستگاه ها ذیربط قرار داده است.

بیمارستانها برای تردد معلولان مناسب‌سازی نشده‌اند

مسئول دبیرخانه ستاد هماهنگی و پیگیری مناسب سازی استان کرمانشاه همچنین به بررسی و ارزیابی وضعیت دسترس‌پذیری ساختمان‌ها، کلینیک‌های درمانی در سال جاری اشاره کرد و افزود: این مراکز وضعیت دسترس پذیری مناسبی برای بهره مندی افراد معلول دارای ویلچر نداشته و به ویژه در خصوص سرویس بهداشتی فرنگی اکثر بیمارستان‌های سطح شهر به لحاظ رعایت استانداردهای مناسب‌سازی غیرقابل دسترس بودند که گزارش وضعیت بیمارستان ها به دانشگاه علوم پزشکی و تامین اجتماعی استان ارسال شده است.

کیانی بر تعامل و هماهنگی تمامی دستگاه ها برای اجرای مناسب سازی فضای عمومی ویژه معلولان تاکید کرد و بیان داشت: در این راستا نیازمند مشارکت مدیران دستگاه‌های اجرایی به ویژه شهرداری، شورای شهر، نظام مهندسی، راه و شهرسازی، بنیاد شهید، صداوسیما، استانداری و ...هستیم.

وی عنوان کرد: از سوی ستاد هماهنگی و پیگیری مناسب سازی سامانه پیامکی معبر به شماره(۳۰۰۰۰۱۲۳۲۲) به منظور طرح مشکلات همشهریان در خصوص مناسب سازی از سال گذشته راه اندازی شده است و اطلاع رسانی گسترده نیز از طریق رسانه های جمعی برای ارسال مشکلات صورت گرفته که تاکنون نیز پیامکهای زیادی از سوی افراد به دبیرخانه ارسال شده و بهزیستی نیز مشغول پیگیری آنها است.

شهرداری وضعیت مالی خوبی برای اجرای مناسب‌سازی ندارد

کامران ملکی، رئیس کمیسیون عمران شورای شهر کرمانشاه در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص مصوبات شورا در حوزه مناسب سازی معابر شهری و اجرای آن از سوی شهرداری کرمانشاه اظهار داشت: طی صحبت هایی که با مسئولین مربوطه در شهرداری کرمانشاه داشتیم، موضوع مناسب‌سازی در بودجه سالیانه شهرداری آمده است، اما به دلیل وضعیت مالی شهرداری طی یکی دو سال اخیر کار چندانی در زمینه اجرای پروژه های جدید مناسب سازی صورت نگرفته است.

رئیس کمیسیون عمران شهرداری کرمانشاه افزود: البته طی این مدت اقداماتی در رفع موانع موجود در شهر و مسیر تردد نابینایان صورت گرفته و سعی شده تا حد ممکن این موانع برداشته شود.

ملکی در پاسخ به اینکه امسال گزارشی از مناسب سازی معابر شهری توسط شهرداری به شورا ارائه شده است یا خیر گفت: گزارشی از ایجاد پروژه جدیدی به خاطر مسائل مالی شهرداری طی امسال به ما نرسیده، اما طبق اعلام مسئولین مربوطه در بخش اصلاحات معابر اقداماتی صورت گرفته است.

وی با اشاره به اقدامات صورت گرفته طی سالهای گذشته بیان داشت: از جمله این اقدامات می توان به لاین سمت چپ میدان نفت به سمت بلوار زن اشاره کرد که برای تردد معلولان مناسب سازی شده است. این اقدام همچنین در دولاین بلوار شهید جعفری (کسری) کرمانشاه صورت گرفته است.

تمامی ایستگاه‌های اتوبوس در ترمینال یک به «رمپ» مجهز شده‌اند

افشین لر زنگنه، مدیرعامل اتوبوسرانی کرمانشاه نیز در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص مناسب‌سازی اتوبوس های شهری کرمانشاه برای معلولین و اقدامات سازمان اتوبوسرانی در این زمینه گفت: این موضوع را ما در دستور اقدام قرار دادیم و در بازسازی ترمینال یک اتوبوس رانی کرمانشاه، یک سری رمپ (سطح شیب دار) در ایستگاه ها قرار داده شده است تا معلولان بتوانند برای سوار شدن به اتوبوس از آن استفاده کنند. ایستگاه های سطح شهر را نیز در دستور کار داریم.

مدیرعامل اتوبوسرانی کرمانشاه افزود: همچنین در دستور کار ما است که در زمان خرید اتوبوس‌های جدید بحث مناسب سازی برای معلولان را در نظر داشته باشیم.

وی تصریح کرد: هدف ما این است د زمان خرید اتوبوس های جدید به سازنده اعلام کنیم که یا سیستمی را در اتوبوس تعبیه کنند که با زدن دکمه ای سطح شیب دار برای معلولین عزیز قرار بگیرد که بتوانند سوار و پیاده شوند و یا شرایطی ایجاد شود که راننده در هنگام سوار شدن یا پیاده شدن فرد معلول سطح شیب دار را به صورت دستی برای آنها قرار دهد.

مناسب سازی یک خودرو ون بین ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومان هزینه می‌برد

سجاد سلیمانی، مدیرعامل تاکسی رانی کرمانشاه نیز در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص اقدامات این سازمان برای بحث مناسب سازی گفت: در واقع ما هیچ مالکیت خودرویی در بخش عمومی نداریم و تمام مالکیت های خودروهای تاکسی و ون شخصی است.

وی افزود: بحث مناسب سازی خودرویی برای معلولین و ایجاد خودروهای ون برای جابجایی معلولین با ویلچر انجام شده است و یک نمونه خودرو ون ساخت کشور روسیه به این منظور طراحی و ساخته شده است که فرد معلول یا جانباز می‌تواند با ویلچر وارد این خودرو شود.

این مسئول تصریح کرد: البته این خودرو در جلسه ای در استان اصفهان به ما معرفی شد، اما اگر فردی بخواهد اکنون خودروی خود را مناسب‌سازی کند حداقل باید بین ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومان هزینه کند.

وی ادامه داد: مالک خودرو ابتدا باید صندلی های داخل ون را بردارد و سیستمی نیز در خودروی خود تعبیه کند که مانند جرثقیل ویلچر را به داخل خودرو هدایت کند، که هزینه بالایی می‌برد.

سلیمانی گفت: با توجه به هزینه فوق برای یک مالک خودروی عمومی به صرفه نیست که حدود ۲۰ میلیون تومان هزینه کند که خودروی خود را مناسب سازی کند و از سوی دیگر نیز درآمدش متناسب با هزینه ای که کرده است، نخواهد بود.

این مسئول افزود: چنین چیزی برای یک راننده یا مالک وسیله نقلیه عمومی به صرفه و امکان‌پذیر نیست، مگر اینکه نهادهای حمایتی از معلولین و جانبازان چون بهزیستی و بنیاد شهید و امور ایثارگران با خودروها ها قراردادی ببندد و هزینه های فوق را تقبل کند که مالک خودرو بتواند به ارزش افزوده مورد نظرش نیز برسد.

وی گفت: چنانچه متولی امر حاضر است هزینه تغییر کاربری خودرو و همچنین درآمد ماهیانه فوق را به این افراد بپردازد، این اتفاق ممکن است و در غیر اینصورت برای مالکان و رانندگان خودرو به صرفه نیست و تا زمانی که تعهد و تضمینی در این زمینه وجود نداشته باشد امکان پذیر نمی‌شود.

نگاهی به وضعیت کنونی معابر شهر کرمانشاه و البته گلایه‌های معلولان و جانبازان نشان می دهد که اگر تاکنون اقدامی نیز در جهت مناسب سازی معابر شهری صورت گرفته، مشهود و کافی نیست و می طلبد مسئولان استان و به ویژه شهر کرمانشاه نگاه ویژه‌تری به این موضوع داشته باشند.

همچنین که مطرح شد برای رانندگان حمل و نقل عمومی به صرفه نیست که خودروی خود را بدون تضمین و تعهد یک نهاد حمایتی و تامین کننده منابع مالی و درآمدشان، برای معلولان مناسب سازی کنند؛ لذا ضرورت دارد در سطح کلان برای نهادهای حمایتی از این اقشار خط اعتباری ویژه ای دیده شود که بتوانند امکانات حمل و نقلی مورد نیاز آنان را نیز فراهم کند تا مسیر و راه قدری برای معلولان هموار شود.

کد خبر 4482864

منبع: مهر

کلیدواژه: اتوبوسرانی کرمانشاه بهزیستی تاکسیرانی کرمانشاه شهرداری کرمانشاه شورای شهر معلولان مناسب سازی معابر کرمانشاه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۹۲۲۸۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

لطفا خودخواهانه تردد نکنید!

 رعایت نکردن قوانین در همه زمینه‌ها نشانه زرنگی ما نیست. نشانه بی‌فرهنگی است. این امکانات نیست که با خود آسایش به همراه دارد بلکه استفاده درست از امکانات با خود آسایش و البته آرامش به ارمغان می‌آورد. یکی از این امکانات، وسایل حمل‌ونقل عمومی و مسیر‌های خاصی است که به منظور به حداقل زمان ممکن رسیدن رفت و آمد‌های ما وجود دارد، مثل مترو یا اتوبوس‌های بی‌آر تی متأسفانه به رغم زمان‌بندی مناسب در خدمات‌دهی حمل‌ونقل عمومی، اما عدم رعایت برخی حقوق شهروندی از سوی خود شهروندان باعث می‌شود آسایشی در کار نباشد و همواره ناراضی باشیم و انگشت اتهام را سمت دیگران بگیریم. چندبار تا به حال این انگشت را سمت خود گرفتیم؟! انگار یک خودخواهی مستتر در رفتار عمومی خود داریم! 

خیلی از ما حتی حاضر نیستیم چند دقیقه بیشتر صبر کنیم تا مسافران داخل مترو پیاده شوند و بعد سوار شویم! چند دقیقه تحمل نمی‌کنیم تا به کسی فشار وارد نشود، در نتیجه به هر زور و اجبار و تنشی شده، خودخواهانه و حتی به قیمت بسته نشدن مکرر در مترو، سوار می‌شویم. انگار این همیشه ما هستیم که عجله داریم، دیرمان شده، فرصت‌مان از بین می‌رود، قراری داریم، وقت ملاقات و تعیین قرار با پزشک و مشاور داریم و تنها این ما هستیم که اگر به جلسه نرسیم، مرگ و زندگی‌مان یکی می‌شود، انگار فقط بچه ما تنها در خانه مانده است، عزیز ما روی تخت بیمارستان است و والدین ما نیازمند کمک لحظه‌ای ما هستند، خانه ما را دزد زده یا خطری ماشین‌مان را تهدید می‌کند، کلاس ما فقط مهم است و میهمان ما پشت در مانده است و... دیگران بیکار‌هایی بیش نیستند که جهت تفریح از حمل‌ونقل عمومی استفاده یا در خیابان رانندگی می‌کنند. از هزار نفر شاید تنها یک نفر اینگونه باشد. همه ما درگیری‌هایی در حد و اندازه خودمان داریم و صرفاً سطح دغدغه‌ها تفاوت دارد! 

متأسفانه این نگاه در شیوه رانندگی‌کردن هم بسیار اثرگذار است و تک تک ما در کف خیابان‌های شهرمان از خودخواهی‌های شهروندان به ستوه آمدیم. روز ایمنی حمل‌ونقل بهانه‌ای شده تا درد و دل‌های مشابه را بنویسیم. آن خودخواهی که بالاتر نوشتیم در رانندگی ایرانی‌ها تلفیقی از لجاجت را هم دارد! دقت کردید؟! 
جایی که مخصوص عبور افراد کم‌توان است خودروی شخصی را پارک می‌کنیم و به این فکر نمی‌کنیم که این فرد ناتوان بنا به دلایل مختلف نیازمند فضای بیشتری برای پارک است. اصلاً چرا فکر می‌کنیم فقط این ما هستیم که برای پارک کردن خودروی خود صلاحیت داریم؟!

در خیابانی که فضای پارک خودرو می‌تواند برای چندین ماشین فراهم باشد طوری ماشین را پارک می‌کنیم که نه جلوتر و نه عقب‌تر امکان پارک خودرو وجود نداشته باشد. تنها به فکر خروج راحت و ساده خودمان از پارک هستیم! آیا غیر این است؟! 

عابران پیاده‌ای که قربانی رانندگان بی‌معرفت شدند! بماند که کمتر کسی کارکرد خط عابر پیاده را می‌داند و حقی برای عابران و توقف کامل قائل است، اما حتی روی خط عابر پیاده پارک می‌کنیم. ما حتی داخل پیاده‌رو و مقابل پل و مدخل عابر پیاده پارک می‌کنیم فارغ از این حق که شاید پیرزن و پیرمردی توانایی عبور از بالاتر و پایین‌تر از آن ناحیه را نداشته باشد یا مادری با کالسکه مجبور شود مسیر خود را تغییر دهد که اینگونه امنیت او به مخاطره می‌افتد. 

جایی که سطل‌های زباله مکانیزه قرار داده شده ماشین را پارک می‌کنیم، نه صرف حمل زباله بلکه این حق شهروندان است که به راحتی دسترسی برای ریختن زباله خود داشته باشند. 

شهر‌های بزرگ معضل جای پارک دارد، بسیار خب به خاطر پیدا نکردن جای پارک، ماشین را جایی نگذاریم که برای سایرین ایجاد مزاحمت کند! به خاطر نیم متر پیاده روی کمتر، ماشین را دوبل نگذاریم! برسیم به شیوه رانندگی کردن که همه ما کم و بیش یکی از مصادیق آن هستیم. 

از حاشیه‌های خاکی یا ویژه پارک بزرگراه‌ها از کنار بقیه خودرو‌هایی که دقیقه‌ها است ایستادند به راحتی رد می‌شویم پیروزمندانه عبور می‌کنیم. 

راهنمای ماشین که کلاً دکور و تزیینی است و اعتقادی به آن نداریم. بر عکس، اگر کسی راهنما بزند به جای اینکه مسیر را برای او خالی کنیم بلکه پا را روی پدال بیشتر فشار می‌دهیم تا مبادا چند ماشین از ما جلو بیفتد! 

چرا باید انقدر فاصله را با ماشین جلویی کم کنیم که در نهایت مجبور شویم ترمز بیشتری بگیریم و استرس مضاعف هم به خودروی جلویی و عقبی بدهیم، هم خودمان! چرا وقتی در باند سه اتوبان با سرعت کم در حال حرکت هستیم مسیر را برای خودرو‌هایی که سرعت بالاتری دارند باز نمی‌کنیم؟! چرا فکر می‌کنیم بقیه هم دوست دارند موسیقی که ما گوش می‌دهیم را به اجبار و با صدای بلند گوش دهند؟! گفته می‌شود درصدی از دعاوی و ضرب و جرح به همین فرهنگ رانندگی کردن و عدم رعایت حقوق دیگران برمی‌گردد! 

راستی چرا با خانم‌ها بیشتر لج می‌کنیم؟! چرا با دیدن یک خانم پشت فرمان مشکل داریم؟! با فرض غلط رانندگی نامناسب خانم‌ها، چرا سعی نمی‌کنیم با ایجاد امنیت خاطر و روان به رانندگی بهتر آنها کمک کنیم؟! چرا فکر می‌کنیم با دستپاچه کردن یک خانم به موفقیت در رانندگی و طی مسیر می‌رسیم یا حتی فارغ از نگاه جنسیتی برای همه در رانندگی ایجاد دستپاچگی می‌کنیم. چراغ زدن‌های ممتد در جاده و اتوبان، سبقت‌های نزدیک به ماشین جلویی و... از جمله این موارد است. 

متأسفانه این مثال‌ها فقط به شهر و خودرو‌های شهری و شخصی برمی‌گشت. آمار بالای قربانیان جاده‌ها حکایت دیگری از این مثال‌ها است و این خودخواهی و لجاجت در جاده‌های بین شهری و توسط ماشین‌های سنگین شکل مرگ به خود می‌گیرد. شاید بگوییم مشکل از ماشین‌ها و خودرو سازان است. بله حق با شماست، اما وقتی یک مسیر ما را به سرمنزل مقصود نمی‌رساند باید مسیر را تغییر داد. ایمن‌ترین خودرو‌های جهان هم در سرعت بالا تابوت مرگ هستند. 

بخش اصلی ماجرا مربوط به فرهنگ ما در رانندگی و سیستم حمل‌و‌نقل چه در بعد عمومی، چه ریلی و چه جاده‌ای است. فرهنگ ما استفاده از حمل‌و‌نقل را برای دیگران ایمن یا نا ایمن می‌کند و این صرف رانندگی نیست. یک‌بار برای همیشه یاد بگیریم در مترو و اتوبوس به افراد زل نزنیم. صفحه گوشی بقیه را نگاه نکنیم. داخل وسایل نقلیه عمومی سیگار نکشیم. مکالمات طولانی را در حمل‌ونقل عمومی قطع کنیم. آقایان محترم، چرا انتقام فضای محدود مترو و اتوبوس را از بانوان می‌گیرید و وارد حریم آنها می‌شوید؟! 

موتورسوار محترم که قانون مخصوص به خود را داری، با عبور از چراغ قرمز و ورود ممنوع چرا خود و خانواده دیگری را به خاک سیاه می‌نشانی؟ از پیاده رو تردد نکن. بار بیش از اندازه ظرفیت روی موتور حمل نکن! موتور خود را طوری پارک کن که ماشین‌ها امکان پارک داشته باشند. خیابان‌ها حق مسلم تو نیست که دائماً برای خودرو‌های شخصی بوق و چراغ میزنی (البته توأم با ناسزا) که کنار بروند و تو رد شوی. ما باید طوری رانندگی کنیم که نه سرنشینان داخل خودرو و نه کسانی که بیرون از خودروی ما هستند اعم از عابران پیاده و سایر خودرو‌ها احساس خطر نداشته باشند و با امنیت تردد کنند. همه ما از این مثال‌ها زیاد داریم که شاید اگر قرار باشد همه را بنویسیم، صفحات روزنامه برای آن کم باشد، پس فقط خودمان باید روی فرهنگ خود کار کنیم تا امنیت برای خودمان و سایرین فراهم شود.

منبع: روزنامه جوان

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی