مناظره نمرود و حضرت ابراهيم؛ از سفسطه تا بُهت زدگي
تاریخ انتشار: ۲۲ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۹۴۶۴۴۱
سوره بقره، آيه 258: («أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِي حَاجَّ إِبْراهِيمَ فِي رَبِّهِ أَنْ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ رَبِّيَ الَّذِي يُحْيِي وَ يُمِيتُ قالَ أَنَا أُحْيِي وَ أُمِيتُ قالَ إِبْراهِيمُ فَإِنَّ اللَّهَ يَأْتِي بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِها مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِي كَفَرَ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِين»)به گزارش بلاغ،
محاجّه و مناظره ميان حضرت ابراهيم (عليه السلام) و نمرود، مناظره ميان دو مكتب توحيد و الحاد است كه تا به امروز نيز در جريان است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مناظره از سوي نمرود آغاز شد؛ ولي قرآن كريم پرسش وي را بيان نكرده، چون به قرينه پاسخ حضرت ابراهيم(عليه‌السلام) سؤال نمرود روشن است. از جواب برمي آيد كه گويا نمرود پرسيد: «من ربّك»؛ پروردگار تو كيست كه ما را به پرستش او دعوت مي كني، با آنكه زمام همه امور اين مملكت به دست من است؟ حضرت ابراهيم(ع) پاسخ داد: پروردگار من كسي است كه مرگ و زندگي به دست اوست: ﴿رَبِّي الَّذي يُحيي ويُميت﴾؛ يعني مبدئي كه نظام احيا و اماته در اختيار اوست مسئول تدبير است. نمرود گفت: كسي كه مرگ و حيات به دست اوست، جز من كسي نيست: ﴿قالَ اَنَا اُحيي واُميت﴾، آنگاه براي اثبات اين ادّعا گفت: دستور مي دهم تا دو نفر زنداني محكوم به مرگ را بياورند، يكي را آزاد و ديگري را اعدام مي كنم. سپس گفت: اكنون كه ديديد مرگ و حيات به دست من است، بايد مرا بپرستيد[1].
اما حضرت ابراهيم (ع) براى خنثى كردن اين سفسطه، دست به استدلال ديگرى زد كه طرف مقابل نتواند در برابر ساده لوحان در مورد آن مغالطه كند. او فرمود: خداوند، خورشيد را از افق مشرق بر مى آورد، - اگر تو راست مى گويى كه حاكم بر جهان هستى مى باشى- خورشيد را از طرف مغرب بياور. اينجا بود كه آن مرد كافر، مبهوت و وامانده شد. (فَبُهِتَ الَّذِي كَفَرَ). به اين ترتيب آن مرد مست و مغرور سلطنت و مقام، خاموش و مبهوت و ناتوان گشت و نتوانست در برابر منطق زنده حضرت ابراهيم (عليه السلام) سخنى بگويد و اين بهترين راه براى خاموش كردن اين گونه افراد لجوج است.
اما در تحليل اين مناظره مي توان گفت با اينكه مسلم است كه مساله حيات و مرگ از جهاتى مهمتر از مساله طلوع و غروب آفتاب است و سند گوياترى بر علم و قدرت پروردگار محسوب مى شود و به همين دليل ابراهيم نخست به آن استدلال كرد، زيرا هر كس مى داند مساله آزاد كردن و كشتن يك زندانى، هيچ گونه ربطى به مساله حيات و مرگ طبيعى و واقعى ندارد، ولى براى آن دسته كه درك كافى نداشتند و ممكن بود تحت تاثير سفسطه نمرود قرار گيرند، دست به استدلال دوم زد و مساله طلوع و غروب خورشيد را مطرح ساخت تا حق بر هر دو دسته روشن گردد.
همچنين مي توان گفت مساله اول - يعني توصيف خداوند با صفت تدبير نظام احيا و اماته- به عنوان تاكتيك مطرح شده است تا نمرود در چارچوب اين پازل، وارد بازي شود. از اين رو هنگامي كه آن جبار مدعى شراكت با پروردگار در تدبير عالم گرديد، حضرت ابراهيم(ع) اين مجادله را ادامه نداد بلكه وارد فاز بعدي شد؛ يعني مساله طلوع و غروب آفتاب را عنوان كرد كه نمرود در نتيجه آن، به كلى وامانده شد. قرينه بر اين امر نيز " فاء"يي است كه بر استدلال دوم وارد شده است و نشان مي دهد كه استدلال دوم به معني صرف نظر كردن از استدلال اول نيست.
پي نوشت:
[1] الكافي، ج8، ص368؛ تفسير القمي، ج1، ص86؛ الدر المنثور، ج2، ص25.
تفسير تسنيم، ج 12، ص 237 و 257.
تفسير نمونه، ج2،ص 287 -290.
منبع: بلاغ مازندران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.bloghnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بلاغ مازندران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۹۴۶۴۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
استدلال استاد قرائتی برای ورود جوانان به حوزه
استاد محسن قرائتی در یکی از سخنرانی‌های خود به موضوع «دعوت از نوجوان ها و جوانان به طلبه شدن» پرداختند که متن آن را در اختیار علاقه مندان خواهیم گذاشت:
مردم کره زمین یا تولید می‌کنند؛ یا توزیع می‌کنند و یا مصرف می‌کنند.
بنده از آقازاده‌های شما دعوت می کنم که بیایید طلبه شوید؛ برای اینکه اگر طلبه شوید، تولید علم می‌کنید. اگر مطهری نشوید و قرائتی شوید، در این صورت کتاب های تولید کننده‌ای چون شهید مطهری را خوانده و برای مردم بیان می‌کنید که همان توزیع علم است.
همچنین اگر نه فکری برای تولید و نه زبان و قلمی برای توزیع داشتید، در این صورت مصرف کننده علم هستید و به علمِ نافع عمل می‌کنید.
حدیث داریم که خوشا به حال : «عالمٌٍ ناطقٌ ینتفع بعلمه».
عالم، تولید کننده علم است، ناطق، توزیع کننده علم است و ینتفع بعلمه یعنی از علمش استفاده کند.
طلبه شوید منتها نه با زور؛ اگر بچه هایتان علاقه دارند که طلبه شوند، کمکشان کنید.
دومین جلسه رسیدگی به اتهامات تتلو برگزار شد