اختلال در فعالیت کلیه‌ها در پی التهاب مویرگ‌های خونی/ «گلومرلونفریت» گریبانگیر چه کسانی می‌شود؟
تاریخ انتشار: ۲۳ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۹۴۸۱۱۳
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، بیماری کلیوی می‌تواند عارضه‌ای بسیار جدی باشد، به همین دلیل تشخیص هر چه سریعتر آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ هر فردی ممکن است به این بیماری دچار شود، اما شیوع آن در مبتلایان به دیابت و فشار خون بالا بیشتر است، آسیب ناشی از دیابت به کلیه‌ها نفروپاتی دیابتیک نام دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خون از طریق سرخرگی که از قلب می‌آید وارد کلیه می‌شود و با عبور از درون سلول‌ها صافی خون (نفرون‌ها) که واحدهای کاری کلیه هستند، تصفیه می‌شود؛ مواد پالایش شده وارد لوله‌های حالب شده و سپس مثانه را از ادرار پر می‌کند، پس از پر شدن مثانه ادرار توسط پیشاب راه از بدن خارج می‌شود و خون تصفیه شده به جریان شاهرگی باز می‌گرداند.
بیماری کلیوی زمانی رخ می‌دهد که کلیه‌ها دچار نقص شده باشند؛ هر کلیه حاوی حدود یک میلیون رگ خونی بسیار ریز است که نفرون نام دارند، بیماری کلیوی به واسطه آسیب این رگ‌های خونی بروز می‌کند، این آسیب می‌تواند باعث شود خون از این رگ‌ها خارج شود، یا در برخی موارد، باعث توقف کارکرد این رگ‌ها و در نتیجه عملکرد ضعیف کلیه‌ها شود.
علی ارغوانی متخصص داخلی اظهار کرد: کلیه عضو لوبیایی شکل دوقلویی است که وظایف زیادی از جمله تصفیه کردن خون و نگاه داشتن بعضی ترکیبات و دفع برخی دیگر، تصفیه کردن خون از مواد زائد و مایعات اضافی، کمک به تنظیم فشارخون و تعداد گلبول‌های قرمز خون را بر عهده دارد.
این متخصص داخلی با اشاره به اینکه گلومرولونفریت شامل التهاب گلومرول‌های کلیه است، بیان کرد: گلومرولونفریت بیماری با گونه‌های مختلف است که التهاب دسته‌ای از مویرگ‌های خونی در نفرون‌ها را شامل می‌شود؛ این بیماری معمولا بر هر دو کلیه اثر می‌گذارد و بیشتر در کودکان و افراد بالغ دیده می‌شود.
ارغوانی ادامه داد: بیمارانی که گرفتار نوع مزمن گلومرولونفریت هستند کمتر رنج می‌کشند، ولی نوع پیشرفته آن ممکن است، منجر به دیالیز و یا پیوند شود.
علل بروز گلومرولونفریت چیست؟وی با بیان اینکه گلومرولونفریت حاد به دنبال یک عفونت استرپتوککی رخ می‌دهد، گفت: گلو و پوست از شایع‌ترین مکان‌های عفونت هستند؛ علائم کلیوی معمولاً ۳ الی ۲ هفته بعد از عفونت استرپتوککی رخ می‌دهند؛ گلومرولونفریت مزمن نادر است و امکان دارد، دلایلی غیر از گلومرولونفریت حاد داشته باشد.
این متخصص داخلی ادامه داد: لوپوس، عفونت‌های ویروسی، آندوکاردیت باکتریایی سایر علل شناخته شده هستند که گاهی علت آن نیز ناشناخته است؛ مواجه شدن با دیگران در مکان‌های عمومی که عفونت‌های استرپتوککی می‌توانند در آنجا سرایت یابند و عفونت استرپتوککی (مخملک یا باد سرخ) از عوامل افزایش دهنده خطر بروز این بیماری‌ها هستند.
علائم و نشانه‌های گلومرولونفریتارغوانی تشریح کرد: گلومرولونفریت خفیف هیچ علامتی ندارد و تشخیص آن تنها با آزمایش ادرار میسر است؛ گلومرولونفریت شدید بطور کلی خود را با ادرار تیره یا کمی قرمز، احساس کسالت، خواب‌آلودگی، تهوع یا استفراغ، سردرد، گاهی تب، بی‌اشتهایی، کاهش ادرار، جمع‌شدن مایع در بدن، خصوصاً پف کردن چشم‌ها و ورم مچ پا، تنگی نفس، بالارفتن فشار خون، وجود پروتئین در ادرار و اختلال بینایی (به علت بالا بودن فشار خون) نشان می‌دهد.
چگونه از بروز گلومرولونفریت پیشگیری کنیم؟وی درباره راه‌های پیشگیری از گلومرولونفریت، گفت: از تماس با بیمارانی که عفونت استرپتوککی دارند، خودداری کنید؛ برای درمان آنتی‌بیوتیکی هرگونه عفونت که شاید استرپتوککی باشد باید به پزشک مراجعه کنید.
محسن باقری متخصص کلیه و مجاری ادراری، درباره علت عفونت کلیه، اظهار کرد: از شایع‌ترین علت‌های عفونت کلیه، تهاجم باکتری وارد شده به بدن چه از طریق خون و چه از طریق ادرار است که باکتری با حمله به سلول‌های کلیه باعث التهاب کلیه‌ها و تخریب عملکرد آن می‌شود.
این متخصص کلیه و مجاری ادراری بیان کرد: عفونت کلیه بر اثر هجوم باکتری به کلیه اتفاق می‌افتد که به نام پیلونفریت معروف است و شامل انواع پیلونفریت حاد و مزمن و پیلونفریت آمفیزماتو است؛ بعضی اوقات عفونت کلیه به شکل آبسه کلیه است، پیلونفریت آمفیزماتو یک عفونت تخریب کننده کلیه است که از نشانه های آن می‌توان به وجود گاز در داخل و اطراف کلیه اشاره کرد.
باقری ادامه داد: این نوع عفونت بیشتر در دیابتی‌ها شایع است (۹۰-۸۰ درصد این بیماران دیابت دارند) و درصدی هم به دنبال انسداد سیستم ادراری ناشی از سنگ یا نکروز پاپیلری دچار این عفونت می‌شوند؛ برای درمان این بیماران باید آنتی‌بیوتیک وریدی دریافت کنند و قند خون این افراد سریعاً باید کنترل شود و در صورت وجود انسداد باید برطرف شود.
وی با تاکید بر اینکه عفونت پیلونفریت آمفیزماتو می‌تواند وارد خون شود، افزود: مشکل دیگر این است که این عفونت می‌تواند سبب درد زودرس برای زنان حامله شود، خوب است بدانید که عفونت‌های کلیوی در زنان بیشتر از مردان است.
این متخصص کلیه و مجاری ادراری درباره علائم بروز پیلونفریت، گفت: دامنه‌ی علائم از خفیف تا شدید شامل تب، لرز یا تعریق، درد شکم یا پشت، بی اشتهایی و مشکلات همراه با ادرار کردن مثل دیس اوری یا اورژانسی و فریکونسی است.
عفونت ادراری چیست؟باقری تشریح کرد: عفونت دستگاه ادراری (UTI) نوعی عفونت باکتریایی است که بر بخشی از دستگاه ادراری تاثیر می‌گذارد؛ هنگامی که عفونت دستگاه ادراری تحتانی را مبتلا می‌کند، سیستیت ساده یا عفونت مثانه نامیده می‌شود و هنگامی که بر دستگاه ادراری فوقانی تاثیر می‌گذارد، به آن پیلونفریت یا عفونت کلیه گفته می‌شود.
وی گفت: علائم مربوط به دستگاه ادراری تحتانی عبارت است از دفع ادرار همراه با درد و یا تکرر ادرار یا اضطرار برای ادرار (یا هر دو)، در حالی که علائم مربوط به پیلونفریت عبارتند از تب و درد پهلو به همراه علائم مربوط به عفونت دستگاه ادراری تحتانی؛ این علائم در افراد مسن و یا بسیار کم سن و سال ممکن است مبهم و یا نامشخص باشند.
این متخصص کلیه و مجاری ادراری با اشاره به اینکه به عفونت دستگاه ادراری تحتانی، عفونت مثانه گفته می‌شود، گفت: شایع‌ترین علائم آن عبارت است از سوزش به هنگام ادرار کردن و نیاز به ادرار مکرر و یا اضطرار برای ادرار، در صورت فقدان جریان واژنی و درد قابل توجه؛ این علائم ممکن است متوسط یا شدید باشند و در زنان سالم به طور متوسط شش روز طول می‌کشد.
باقری اظهار کرد: افرادی که دچار عفونت دستگاه ادراری فوقانی یا پیلونفریت می‌شوند، ممکن است علاوه بر علائم رایج عفونت دستگاه ادراری تحتانی، درد پهلو، تب، و یا حالت تهوع و استفراغ را بروز دهند؛ به ندرت ممکن است ادرار خونی باشد یا دارای پیوری قابل مشاهده (چرک در ادرار) باشد.
وی درباره علائم بروز عفونت ادراری در کودکان، بیان کرد: تب، در کودکان خردسال ممکن است تنها علامت عفونت دستگاه ادراری باشد؛ به دلیل فقدان علائم واضح‌تر، وقتی دختران کوچکتر از 2 سال و یا پسران ختنه نشده کوچکتر از یک سال دچار تب می‌شوند، بسیاری از انجمن‌های پزشکی توصیه می‌کنند که کشت ادرار صورت گیرد.
این متخصص کلیه و مجاری ادراری ادامه داد: ممکن است نوزادان خوب غذا نخورند، استفراغ کنند، بیشتر بخوابند و یا نشانه‌های یرقان را از خود نشان دهند؛ در کودکان بزرگتر، ممکن است، دوباره بی‌اختیاری ادرار (از دست دادن کنترل مثانه) رخ دهد؛ علائم عفونت ادراری غالباً در سالمندان مشاهده نمی‌شود، نشانه‌های مذکور ممکن است مبهم و همراه با بی‌اختیاری باشد، و تنها علائم موجود، تغییر در وضعیت ذهنی یا خستگی باشد.
باقری افزود: گرچه در برخی موارد، نخستین نشانه‌ای که ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی با آن مواجه می‌شود، عفونت خونی یا عفونت در خون است؛ این واقعیت که بسیاری از افراد مسن پیشاپیش دچار بی‌اختیاری و یا زوال عقل شده‌اند، ممکن است کار تشخیص را پیچیده‌تر کند.
وی با بیان اینکه عفونت دستگاه ادراری همیشه همراه با علامت و نشانه نیست، گفت: اگر این بیماری علامتی داشته باشد، شامل احساس نیاز شدید به ادرار کردن، احساس سوزش هنگام ادرار، ادرار پی در پی و کم حجم، ادرار کدر، ادرار سرخ، صورتی روشن، قهوه‌ای و یا ادرار به همراه خون، ادرار پر بو، درد لگن در خانم‌ها، درد مقعد در آقایان است.
این متخصص کلیه و مجاری ادراری یادآوری کرد: برای کاهش خطر عفونت ادراری باید کارهای ساده انجام داد؛ مصرف مقدار زیاد مایعات بخصوص آب بسیار کمک کننده است، مصرف مقدار زیادی آب به شما در رقیق کردن ادرار و ادرار پی در پی و در نتیجه کاهش خطر عفونت ادراری کمک می‌کند.
منبع: الف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۹۴۸۱۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علت عجیب کهیرهای پوستی
به گزارش همشهری آنلاین، «بث استرنلیب» برای حدود دو دهه از زندگیش درگیر دوره‌هایی از یک بیماری شبیه به آنفلوانزا بود که با سردرد و درد شکمی شروع می‌شد و با خستگی و درد عضلانی و اسهال ادامه می‌یافت. اما در آخرین حمله بیماری دانه‌های قرمز پوستی در طول یک روز تمام شکم او را فرا گرفت.
او که مربی یوگا و مراقبه بود و در برنامه کنترل درد کودکان در دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌آنجلس (یواس‌ال‌ای) کار کرده بود، آزمایش‌های فراوانی داده بود، اما هیچکدام آنها نتوانسته بودند دلیل این بیماری ناشناس را روشن کنند که دو تا سه بار در سال او را دچار خود می‌کرد و هر دوره آن برای پنج روز به طول می‌انجامید.
بیماری او در سال ۲۰۰۴ پس از ۱۷ سال شدیدتر شد، یعنی با شمار حملات سالانه آن بیشتر شد و در فاصله این حملات هم حال او کاملاً بهبود پیدا نمی‌کرد.
علت شگفت‌انگیز و بسیار غیرمعمول بیماری استرنلیب، سرانجام پس از یک عمل جراحی که او را در نهایت درمان کرد، شناسایی شد.
استرنلیب بعدها گفت: «خوب بود که شکمم قرمز شد زیرا توجه پزشکانم را به خود جلب کرد. یک چیزی واقعاً اشکال داشت اما هیچ کس تصور علتی را که بعد پیدا شد، نمی‌کرد.»
یک آنفلوانزای بداولین حمله این بیماری در دسامبر ۱۹۸۷، دو هفته پس از تولد دومین فرزند استرنلیب رخ داد. استرنلیب که در آن زمان ۳۷ سال داشت، می‌گوید: «من بیشتر از همیشه مریض شدم. فصل آنفلوانزا بود و آن سال یک فصل بد آنفلوانزا داشت» بنابراین پزشکان بیماری او را به آنفلوانزا نسبت دادند.
شش ماه بعد این بیماری عود کرد و این الگوی بروز شانه‌ها ادامه یافت.
در ابتدا استرنلیب توجه زیادی به نقاط قرمز کوچکی که شکم او را پوشانده بود نداشت. بثورات شبیه آفتاب‌سوختگی بود اما خارش یا درد نداشت. پزشکان در نهایت به این نتیجه رسیدند که این دانه‌ها کهیر هستند، یک بیماری پوستی رایج که می‌تواند به عنوان یک واکنش آلرژیک به غذا یا دارو رخ دهد. اما اغلب علت آن هرگز کشف نمی‌شود.
پزشک مراقبت‌های اولیه او را به یک روماتولوژیست (متخصص بیماریهای دستگاه ایمنی) ارجاع داد، یک پزشک متخصص در درمان بیماریهای خودایمنی که او را برای چندین سال ویزیت کرده بود. او دستور آزمایش خون را داد و نتیجه آزمایش به عقیده او نشانه وجود یک اختلال خودایمنی نامشخص بود که در آن بدن به اشتباه به خود حمله می‌کند.
در طول سال‌ها، استرنلیب متوجه شده بود که به نظر می‌رسد این دوره‌های حمله بیماری در دوره‌های استرس «چه خوب و چه بد» ازجمله مسافرت، مهمانی و خواب بسیار کمتر رخ می‌دهند. او گفت: «من فکر می‌کردم باید یک مؤلفه روان‌شناختی داشته باشد.»
او یاد گرفت که این حملات را در زندگی خود بگنجاند، با خیال راحت از اینکه هیچ کس چیز جدی پیدا نکرده است. او امیدوار بود که پزشکان بفهمند چه مشکلی وجود دارد تا بتوانند هر آنچه را که هست درمان و ریشه‌کن کنند.
تاریخچه سفرآرامش استرنلیب در سال ۲۰۰۵، به دلیل تشدید بیماری‌اش وی از بین رفت.
او در آن تابستان به شدت بیمار شد و بهبود نیافت. تب او به طور دوره‌ای به ۴۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسید و او از تعریق شدید شبانه و همچنین ضعف و خستگی شدید رنج می‌برد. او حدود ۷ کیلوگرم وزن کم کرد و از آنجایی که قادر به کار نبود، بیشتر وقت خود را در رختخواب یا روی مبل می‌گذراند. دانه‌های پوستی که به شکمش محدود شده بود به گردن و تنه‌اش سرایت کرد. آزمایش‌های خون میزان بالایی از التهاب و تعداد بالای گلبول‌های سفید خون را نشان داد.
استرنلیب شروع به مراجعه به گروه جدیدی از متخصصان کرد. یک پزشک بیماریهای عفونی تاریخچه سفر او را بررسی کرد که شامل سفری در سال‌ها قبل به هند بود و در نهایت وجود مالاریا و سایر عفونت‌های انگلی در او را رد کرد. پزشکان تشخیص‌های مختلفی ازجمله «تب با منشأ ناشناخته» را که می‌تواند با برخی بیماریهای خودایمنی مرتبط باشد، در نظر گرفتند و کنار گذاشتند، ازجمله این بیماری‌ها: «تب مدیترانه‌ای خانوادگی»، یک اختلال ژنتیکی ارثی که باعث تب و التهاب مکرر می‌شود. و همچنین عفونت با اچ‌آی‌وی و ویروس‌های هپاتیت.
به این ترتیب عفونت و آلرژی به عنوان علل احتمالی مطرح شد. رافی تاچجیان، یکی از دستیاران بخش آلرژی و ایمنی‌شناسی در دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌آنجلس و یکی از پزشکانی که استرنلیب با آنها مشورت کرده بود، گفت که وجود کهیرهای مکرر بعید به نظر می‌رسید او دچار آلرژی باشد.
او گفت: «کهیر معمولاً ۲۴ ساعت طول می‌کشد و به این شکل مزمن نمی‌شود...ما باید عمیق‌تر به هر چیز غیرعادی نگاه می‌کردیم. ... به نظر می‌رسید که چیزی در جایی با تحریک دستگاه ایمنی باعث ایجاد این تب بالا می‌شود.»
او افزود: «ما این حالت را در سینوزیت‌ها می‌بینیم که آنتی‌بیوتیک‌ها به بافت عفونی نمی‌رسند» که منجر به یک عفونت طول‌کشنده می‌شود که ریشه‌کن کردن آن با دارو عملاً غیرممکن است.
سی‌تی‌اسکن که به‌وسیله پزشک متخصص بیماریهای عفونی تجویز داده شد، فیبروم‌های متعدد رحمی را نشان داد: فیبروم‌ها تومورهای خوش‌خیم رایج رحم هستند که نیازی به درمان ندارند، مگر اینکه مشکلی ایجاد کنند. اسکن نشان داد که یکی از فیبروم‌ها بسیار بزرگ شده است و احتمالاً در حال انحطاط و مرگ بافتی (دژنراسیون و نکروز) است. این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که تومور جریان خون خود را از دست بدهد.
فیبرومی که دستخوش انحطاط و مرگ بافتی است، ممکن است در ابتدا به سرعت افزایش حجم پیدا کند، اما پزشکان همچنین نگران احتمال ابتلا به سرطان نادری مانند لیومیوسارکوما بودند که در عضلات صاف ازجمله در بافت رحم رشد می‌کند. هیچ‌یک از پزشکان او، ازجمله جسیکا اشنایدر، متخصص زنان جدید بیمار، نمی‌دانستند که آیا بیماری طولانی‌مدت او و این فیبروم‌ها مرتبط هستند یا خیر.
و چه توضیحی برای کهیرهایی که با فیبروم یا این سرطان مرتبط نیستند، می‌توان دید»
اشنایدر، یکی از اعضای گروه پزشکی سدراس- سینایی می‌گوید: «به نظر نمی‌رسید که فیبروم باعث این عارضه شده باشد، اما این توده یک فیبروم معمولی به نظر نمی‌رسید و من توصیه کردم آن را بیرون بیاوریم.» استرنلیب با اینکه نگران بود که حتی پس از برداشتن رحم همچنان بیمار باشد، با عمل موافقت کرد.
دکتر اشنایدر در یک عمل جراحی در دسامبر ۲۰۰۵ هشت فیبروم رحم او را برداشت. اندازه بزرگ‌ترین آنها ۱۱ سانتی‌متر بود، به اندازه یک گریپ‌فروت بزرگ.
اشنایدر نزدیک به ۲۰ سال بعد به وضوح ویژگی‌های منحصربه‌فرد این فیبروم خاص را به یاد می‌آورد. او گفت که معمولاً فیبروم یک توپ عضلانی جامد است، اما این یکی پر از چرک بود که وقتی چاقوی جراحی آن را لمس کرد به طرز انفجاری فوران کرد.
اشنایدر می‌گوید: «واقعاً دیوانه‌کننده بود.» او برای بیمار آنتی‌بیوتیک تجویز کرد و نمونه‌ای برای کشت دادن گرفت که برای تجزیه‌وتحلیل به آزمایشگاه آسیب‌شناسی فرستاد.
تاچجیان به یاد می‌آورد که اشنایدر درست پس از اتمام عمل جراحی با او تماس گرفت تا آنچه را که پیدا کرده است به او بگوید.
تاچجیان گفت: «من فکر می‌کردم که «باید بدانیم چطور این توده چرک ایجاد شده است». او می‌گوید: «ما دعا می‌کردیم علت اصلی بیماری او هر چه که هست، این جراحی مشکل او را حل کند. اما فقط گذشت زمان می‌توانست پاسخ ما را بدهد.»
یک آشیانه زیباچند هفته بعد به اولین سؤال پاسخ داده شد. کشت یک سویه ناشناخته از باکتری سالمونلا را نشان داد، یک عفونت باکتریایی رایج که معمولاً به‌وسیله غذای آلوده ایجاد می‌شود. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای آمریکا تخمین می‌زند که سالانه بیش از ۱.۳ میلیون مورد بیماری در این کشور ایجاد می‌کند و منجر به بستری شدن بیش از ۲۶۰۰۰ در بیمارستان و ۴۲۰ مرگ می‌شود. تاچجیان گفت، نه استرنلیب و نه پزشکان او نمی‌دانستند که او چگونه یا چه زمانی به سالمونلا مبتلا شده است، که در صورت استقرار یافتن در روده، کهیر ایجاد می‌کند.
در مورد استرنلیب، باکتری تنها وارد یک فیبروم شده بود. هفت فیبروم دیگر فاقد سالمونلا بودند.
تاچجیان که در سانتا مونیکای کالیفرنیا طبابت می‌کند و دانشیار بالینی پزشکی و اطفال در دانشکده پزشکی دیوید گفن دانشگاه یواس‌ال‌ای است، گفت: «احتمالاً باکتری در دستگاه گوارش تکثیر کرده بود و به فکر افتاده بود ک «اینجا یک لانه خوب برای من است».
اما طول مدت عفونت استرنلیب، محل آن در یک فیبروم رحم و کهیرهای مکرر، این مورد را به یک «فاسینوما» تبدیل کرد – یک اصطلاح عامیانه پزشکی برای یک مورد بیماری غیرمعمول و غیرمعمول جالب، عارضه‌ای که با کشف منبع آن عجیب بودنش بیشتر شده بود.
اشنایدر گفت: «من مدام از پزشکان مسن‌تر می‌پرسیدم که آیا تابه‌حال چنین چیزی را دیده‌اند یا خیر، و آنها گفتند که ندیده‌اند. جست‌وجوی مجلات پزشکی که توسط تاچجیان انجام شد چیزی مشابه پیدا نکرد.»
منشا عفونت با سالمونلا چه بوداز آنجا که سالمونلا یک بیماری عفونی است که باید گزارش داده شود، به مقامات بهداشتی کالیفرنیا در این مورد اطلاع داده شد.
چند ماه پس از عمل، استرنلیب با یک پرستار بهداشت عمومی با خبرهای حیرت‌آور ملاقات کرد: عفونت او نه در غذا، بلکه در یک خزنده ردیابی شده بود.\
لاک‌پشت‌ها به عنوان منبع باکتری سالمونلا شناخته می‌شوند و به و این یکی از دلایلی است که فروش لاک‌پشت‌های کوچک به دلیل خطراتی که برای کودکان خردسال ایجاد می‌کنند، ممنوع شده است. خزندگان دیگر ازجمله مارها، قورباغه‌ها و مارمولک‌ها نیز ناقل این باکتری هستند، به همین دلیل است که مقامات بهداشت عمومی بر اهمیت شستن دست‌ها پس از لمس آنها تأکید می‌کنند.
اما استرنلیب گفت که خانواده او هرگز خزنده خانگی نداشتند. از آنجایی که علائم او اندکی پس از زایمان شروع شده بود. پزشک بیماری عفونی استرنلیب مشکوک شد که او ممکن است عفونت را در بیمارستان، احتمالاً از یکی از کارکنان، گرفته باشد. دستگاه ایمنی بدن مادر در دوران بارداری و قبل از زایمان مهار می‌شود تا از دفع جنین جلوگیری شود.
استرنلیب، که به مغز خود فشار آورده بود تا به یاد آورد که آیا در طول دو دهه پیش آیا در معرض خزندگان بوده است یا نه، گفت که احتمال دیگر این بود که عفونت از یک خزنده خانگی در مهدکودکی که پسر ۴ ساله‌اش در آن زمان تحصیل می‌کرد، منتقل شده باشد. اما او افزود که او هرگز خزنده‌ای را به خانه نیاورده بود و به یاد نمی‌آورد که در مدرسه پ شر از چنین حیوانات خانگی نگهداری شده باشد.
اشنایدر گفت که او تقریباً بلافاصله پس از عمل جراحی شروع به بهبودی کرد و هرگز حمله دیگری نداشته است. پزشکان این جراحی را یک درمان‌کننده او دانستند.
تاچجیان گفت که او مشکوک است که استرنلیب در یک محیط بیمارستانی دچار این عفونت شده باشد و افزود که او شانس آورد که در آن زمان تحت عمل جراحی قرار گرفت. اگر فیبروم پاره می‌شد، استرنلیب دچار «سپتی‌سمی» می‌شد، یک عفونت بالقوه کشنده که ناشی از ورود باکتری به جریان خون است.
تاچجیان، اشنایدر و دو پزشک دیگر در سال ۲۰۱۰ گزارشی از مورد او در مجله «بیماریهای زنان و زایمان» منتشر کردند. تاچجیان گفت هدف آنها هشدار دادن به سایر پزشکان بود تا کهیرهای روی پوست شکم را نشانه احتمالی عفونت لگنی در حال گسترش بدانند.
او گفت: «انتشار چنین گزارش‌هایی لازم است تا پزشک بعدی که با چنین علائمی مواجه می‌شود سریعاً تصویربرداری از شکم و لگن را انجام دهد.»
کد خبر 844766 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها مجله راز‌های زندگی خبر مهم پوست بیماری - عفونت پزشکی
مدارس شرق کرمان چهارشنبه غیرحضوری شد