Web Analytics Made Easy - Statcounter

«جنبش جلیقه زردها»، آخرهفته هشتم و نهم دسامبر؛ دور چهارم. برخی می گویند که این تظاهرات را باید بدترین شورش ها در فرانسه از زمان انقلاب کوچک دانشجویی ماه می سال 1968 دانست. در طول چهار آخر هفته صدها هزار نفر از مردم طبقه متوسط، از دانشجویان گرفته تا کارگران و کارمندان و زنان خانه دار خشمگین به خیابان ها آمدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همزمان با افزایش تعداد تظاهرکنندگان، حضور پلیس نیز در هر دور جدید از این اعتراضات شدت بیشتری گرفت. در اخر هفته گذشته بیش از 8 هزار پلیس به مقابله معترضان آمده بودند که افزایشی قابل توجه را به نسبت 5 هزار پلیس آخر هفته گذشته نشان می داد. در این دور ده ها هزار جلیقه زرد تظاهرات کردند و به گزارش پلیس بیشتر از 1600 نفر دستگیر شده اند.

تانک ها در خیابان ها حضور یافته اند؛ اتفاقی که ظرف ده سال گذشته دیده نشده بود؛ اتومبیل ها و ویترین مغازه ها به آتش کشیده  و ساختمان ها مورد حمله واقع شده اند. پلیس با گاز اشک آور، آبپاش و گلوله پلاستیکی به مقابله با آنان پرداخته است. به نظر می رسد که قساوت پلیس اجتناب ناپذیر باشد، هر چند که ظاهرا معتدل تر از دیگر موارد مشابه است. با این حال  ویدئویی در یوتیوپ دست به دست می چرخد که در آن گروهی از پلیس های ضد شورش مجهز، در حال کتک زدن یک جلیقه زرد بی پناه هستند که قبلا بی دفاع روی زمین افتاده بود. این ها تصاویری است که در تلویزیون مشاهده می شود.

و «همه چیزداران» جهانی شده در سراسر اروپا و جهان (غرب) راحت و آسوده روی صندلی های دسته دارشان نشسته اند و سر تکان می دهند: «دوباره فرانسه؛ آنها هیچ وقت راضی نمی شوند، همیشه بیشتر می خواهند». به نظر می رسد که آنها هیچ خبر ندارند که چیزی که کارگران فرانسوی  در قالب بودجه های دولتی و زیرساخت های عمومی – بیمارستان ها، مدارس- از زمان جنگ جهانی دوم (به جای پرداخت پول برای ایجاد ارتشی پر حجم) انباشته بوده اند «به طور قانونی» توسط گروه اندکی نخبه به سرقت برده شده است که یک بانکدار روچیلد – مکرون- را برای از تصویب گذراندن قوانین ضروری برای قانونی کردن تقلب و کلاهبرداری به قدرت رسانده اند.

خیلی ساده است. بیشتر این دغدغه داران صندلی نشین اصلا به ذهنشان نمی رسد که  آدمکش ها دزدانه به سراغ آنان نیز می آیند. زمانی که آنها بیدار شوند و نور ساطع شده از جلیقه زردهای فرانسه را ببینند دیگر ممکن است خیلی دیر شده باشد. چرا که اروپا زیر فرماندهی کمیسیون اروپایی غیرمنتخب هر چه گذشته بیشتر به یک دولت نظامی و پلیسی درهم آمیخته تبدیل شده و خود را برای گسترش نارضایتی عمومی وناآرامی های سیاسی و اجتماعی آماده کرده است. نقطه ای که شاید هم اکنون در آن قرار داشته باشیم.

در حال حاضر پاریس، به خصوص شانزه لیزه این نماد ثروت و قدرت و نخبگان فرانسه کانون حوادث است. اما این جنبش به سرعت در حال گسترش به دیگر شهرهای فرانسه و باور کنید به دیگر کشورهای اتحادیه اروپا نظیر بلژیک و هلند است. آنها این نور زرد را دیده اند و متوجه شده اند که آنچه که فرانسه برای باز پس گرفتن آن به پا خاسته، از آنها نیز به سرقت برده شده است.

این مرض تنها مختص فرانسوی، بلژیکی، هلندی یا آلمانی نیست، بلکه در اسپانیا، پرتغال، ایتالیا و یونان نیز وجود دارد، کشورها و مردمانی که دیگر به ندرت چیزی از آنها می شنوید و می خوانید آنها نیز همین حال را دارند. کارتل بانکداری، آنها را زیر کنترل خود گرفته است. برای تمرکز بر رنج و درد آنها دیگر به توجه همگانی نیاز نیست. جز ایتالیا، مقاومت گستاخانه این مردم در برابر بروکسل، همچنان موی دماغ پادشاهان فاینانس است.

نارضایتی در همه جا وجود دارد و نتیجه یک یورش نئولیبرال بی شرمانه نه تنها به حقوق دمکراتیک و مبتنی بر قانون اساسی مردم بلکه یک بیداری فزاینده و چشم گشودن به روی واقعیت کلاهبرداری اقتصادی و مالی است که  مافیای مالی جهانی شده – بانک ها، شرکت های بیمه، شرکت های سرمایه گذاری از همه نوع- مقابل چشم آنها مرتکب شده اند و سرمایه های اجتماعی به حق انباشت شده کارگران مثل مستمری های بازنشستگی، مزایای بیکاری، تحصیلات رایگان، مراقبت های درمانی ملی، بیمارستان های دولتی، دسترسی به داروهای ضروری یارانه ای و از این قبیل را از آنها دزدیده اند. تمام این کارها توسط کلاهبرداران مالی انجام شده، اما برای تسهیل این پروسه به رهبران سیاسی نیز نیاز است. مکرون انتخابی بی نقص برای چنین کاری بود و او این کار را با وفاداری تمام انجام داده و حتی اصلاح قانون کار را که به شدت بر خلاف خواست مردم است و از آن نارضایتی وجود دارد، آغاز کرده است.

بنابراین روشن است که جنبش جلیقه زردها ربط اندکی به مالیات سوخت جدید فرانسه که از سوی مکرون اعلام شده بود دارد یا اصولا هیچ ربطی به آن ندارد. اعتراضات به این مالیات صرفا یک بهانه بود. این به اصطلاح مالیات زیست محیطی یک ابزار سیاسی- تبلیغاتی صرف بود، یک دروغ گستاخانه.

این مالیات به هیچ ابتکار زیست محیطی در فرانسه خدمت نمی کرد، بلکه صرفا نوعی «مشارکت» اجباری مردم در تامین بودجه بود که برنامه های ریاضتی مکرون بیشتر از همیشه میزان آن را کاهش داده است. او که می داند سیاست های ریاضتی نام دیگر بازی نئولیبرال است، می خواهد «کارفرمایانش» را تحت تاثیر قرار دهد. بعلاوه مکرون زیر فشار مردم در نهایت از این مالیات عقب نشینی کرد، رضایتی که برای خاتمه دادن به تظاهرات خیابانی داده شد. اما این اقدام کارآیی نداشت. چون روشن است که کافی نیست.

نارضایتی به مرحله ای فراتر از یک مالیات بر سوخت رسیده است. این نارضایتی ها به کاهش یافتن کلی استانداردهای زندگی در کنار کاهش دستمزدها، قانون کار جدید تحمیل شده توسط مکرون و مزایای اجتماعی در فرانسه - که عملا از مرزهای فرانسه فراتر می رود- مربوط است.

در واقع پلیس فرانسه از جلیقه زردهایی که به مقابله با آنها می پردازد حمایت می کند. نیروهای پلیس دریافته اند که آنها نیز بخشی از مردمی هستند که دست به تظاهرات زده اند؛ آنها هم نگرانی های مشابهی دارند. جالب آنکه بنا به گزارش راشا تودی پلیس  در حال  اعمال یک ممنوعیت حتمی در استفاده از گاز اشک آور، آبپاش و دیگر اقدامات تهاجمی است که در حالت عادی برای سرکوب تظاهرات های مستمر نظیر آنچه که هم اکنون در فرانسه جریان دارد از آنها استفاده می شود.

هرچند که شاید این ممنوعیت استفاده ضرورتا در عکس ها و فیلم ها مشهود نباشد، اما خبر آن در رسانه ها می چرخد و الکساندر لانگلو دبیر کل اتحادیه پلیس وی آی جی آی به راشا تودی گفته است: «بیشتر ما از جلیقه زردها حمایت می کنیم، چون ما نیز از هر گونه افزایشی در بهای سوخت مستقیما متاثر خواهیم شد. ما نمی توانیم در جایی که کار می کنیم زندگی کنیم، چون یا زندگی در این مناطق برایمان خیلی گران تمام می شود یا باید همسایه های دیوار به دیوارمان را دستگیر کنیم، برای همین مجبوریم با اتومبیل به خانه های خود که در فواصلی دور دست قرار دارد برویم.»

قطعا درمیان پلیس نسبت به معترضان همدلی گسترده ای به وجود آمده است، اما تحریکات دولت می تواند موجب ناآرامی های بیشتری شود، ناآرامی هایی که در آنها پلیس هیچ راه دیگری جز مداخله با زور ندارد و در غیر این صورت در یک شرایط اضطراری که وزیر کشور مکرون کریستوف کاستانر مجبور به اعلام آن شود، ارتش ممکن است برای مداخله فراخوانده شود. در این صورت نیز دولت فرانسه با درخواست کمک از ناتو فاصله زیادی نخواهد داشت؛ درخواستی که البته در راستای «منافع گسترده تر اروپا» خواهد بود.

نویسنده: پیتر کوئینگ اقتصاددان و تحلیلگر ژئوپلتیک
منبع: فارس

 

منبع: الف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۹۴۸۶۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اتحادیه اروپا برای مهار مهاجران دست به دامن مصر می‌شود

اتحادیه اروپا در سال حساس انتخاباتی و به منظور مقابله با احزاب دست راستی تلاش می‌کند با راهکارهای مختلف هجوم مهاجران به این اتحادیه را کاهش دهد و حالا برای این منظور دست به دامن مصر می‌شود. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه "دی ولت" در مطلبی نوشت: مهاجرت بی رویه همچنان اتحادیه اروپا را تحت فشار قرار می دهد. در این شرایط نگرانی درباره گرایش به راست افراطی در انتخابات اروپا وجود دارد و از طرفی روند اصلاحات پناهندگی هم بسیار طولانی شده است. بنابراین در این شرایط بروکسل با کشورهای ثالثی که قرار است قایق های حامل پناهجویان را متوقف کنند، معامله می کند. نامزد بعدی برای این گونه همکاری ها کشور مصر است.

حالا در رسانه ها خبر سفر بعدی تیم اروپا از بروکسل به این کشور منتشر شده است. در همین راستا اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا روز یکشنبه به همراه سران دولت های بلژیک، ایتالیا و یونان برای دیدار با عبدالفتاح السیسی، رئیس جمهور مصر به قاهره سفر می کند. بر اساس یک بیانیه مبهم این تیم مختلط سیاست خارجی باید شراکت بین اتحادیه اروپا و مصر را تقویت کنند.

اما برای همه روشن است که در واقع موضوع این تقویت همکاری ها چیست. اتحادیه اروپا می خواهد یک توافق جدید مهاجرت را منعقد کند. پس از توافق با تونس و موریتانی، مصر اکنون ظاهراً قرار است مشکل مهاجرت بی رویه به اتحادیه اروپا را حل کند. این تصادفی نیست که فون در لاین حالا این سفرها را به عنوان مأموریت تیم اروپا توصیف می کند. زیرا در میانه مبارزات انتخاباتی برای انتخابات پارلمانی اتحادیه اروپا و با توجه به اینکه گروهی از راستگرایان افراطی می خواهند در این شرایط خود را ابر قهرمان نشان دهند بروکسل می‌خواهد این پیام را به شهروندان بفرستد که اتحادیه اروپا در موضوع مهاجرت همچنان فعال است.

برای فون در لاین، این مبارزات انتخاباتی از دو جنبه اهمیت دارد. از یک طرف، او می خواهد مجددا به عنوان رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا تایید شود. شانس این اتفاق بد نیست، زیرا فراکسیون حزب دموکرات مسیحی مردم اروپا (EPP) که او را به عنوان نامزد برتر معرفی کرد، احتمالاً دوباره بیشترین آرا را به دست خواهد آورد.

هم زمان مسئله خنثی سازی موضوع مهاجرت بی رویه برای وی مطرح است، که احزاب راست افرطی در حال کارزار برای آن هستند. این همچنین هدف توافقنامه اصلاح سیستم مشترک پناهندگی اروپا (CEAS) بود که کشورهای عضو این اتحادیه تحت رهبری فون در لاین بر سر آن توافق کردند.

اما از آنجایی که هنوز ماه ها طول می کشد تا این اصلاحات به صورت کامل اجرا شود و نتایج به شهروندان ارائه شود، فون در لاین مسیر دیگری را با قراردادهای مهاجرت ( با کشورهای ثالث) در پیش می گیرد تا اتحادیه اروپا را شایسته عمل نشان دهد.

در همین راستا توافق با تونس در ماه جولای انجام شد. در آن زمان، فون در لاین به همراه جورجیا ملونی، نخست وزیر ایتالیا و مارک روته، نخست وزیر هلند، برای امضای قرارداد با کیس سعید، رئیس جمهور این کشور به تونس سفر کردند. این قرارداد کمک‌های اقتصادی را فراهم می‌کرد که در ازای آن، تونس قرار بود مانع از حرکت مهاجران از سواحل خود به سوی اتحادیه اروپا شود.

تونس پیش از آن به اصلی ترین کشور مبدا مهاجرت غیرقانونی از طریق دریای مدیترانه تبدیل شده بود. ملونی و روته نیز از این معامله منتفع شدند، این دو در داخل بر سر موضوع مهاجرت تحت فشار بودند. با این حال، انتقادات از این توافق در آن زمان بلند بود، زیرا گزارش هایی از حملات نژادپرستانه به مهاجران و نقض حقوق بشر در تونس وجود داشت.

نتایج این توافق نیز مشهود نبود زیرا تنش‌های دیپلماتیک بعدی بین اتحادیه اروپا و تونس وجود داشت و ماه‌ها طول کشید تا تعداد مهاجران در حال خروج واقعاً کاهش یابد. با این وجود، کمیسیون اتحادیه اروپا توافق تونس را الگویی می دانست که باید در کشورهای دیگر نیز تکرار شود.

ایستگاه بعدی تیم اروپا کشورموریتانی در ماه فوریه بود که در این زمان فون در لاین به همراه پدرو سانچز، نخست وزیر اسپانیا به آنجا سفر کرد. هدف آنها: مهار افزایش شدید اخیر در تعداد مهاجرت های غیرقانونی از این کشور به سمت اسپانیا است. در مقابل، فون در لاین و سانچز به رئیس جمهور موریتانی 210 میلیون یورو پیشنهاد دادند و او قبول کرد.

مذاکرات در قاهره هم اکنون احتمالا بر اساس پول برای طرح کنترل مهاجرت است. با این حال، تفاوت های زیادی با ماموریت های قبلی وجود دارد. از یک سو، مصر یک کشور معمولی نیست که از آن مهاجران راهی اتحادیه اروپا شوند. در عوض، به گفته لوکا بارانا، محقق مهاجرت در موسسه سیاست خارجی ایتالیا، آنها از مصر به لیبی می روند تا در آنجا سوار قایق شوند.

بارانا همچنین اظهار داشت که مصر نقش سیاسی بسیار مهم تری در منطقه نسبت به تونس ایفا می کند و بنابراین موضع قوی تری در مذاکره با اتحادیه اروپا دارد. به عنوان مثال جنگ غزه اهمیت این کشور را بیشتر کرده است.

بنابراین بارانا در این باره تردید دارد که آیا برنامه های نمایندگان اتحادیه اروپا برای رهایی بخشی از مشکل مهاجرت آنها در بلندمدت با این کشور واقع بینانه است یا خیر. زیرا او معتقد نیست که مصر به درخواست اتحادیه اروپا مرزهای زمینی خود را با دیگر کشورهای شمال آفریقا بهتر کنترل کند همان طور که تونس این کار را نکرده است.

از طرفی مبارزه هدفمند علیه شبکه های قاچاق تنها بخشی از مشکل را حل می کند زیرا مهاجران همیشه راهی برای رفتن به سمت اتحادیه اروپا پیدا می کنند. همچنین مشخص نیست که آیا توافقنامه ای روز یکشنبه امضا خواهد شد یا اینکه تیم اروپایی فقط برای مذاکره به قاهره سفر خواهد کرد.

بهر حال مهاجرت همچنان بحرانی حل نشده در اتحادیه اروپا باقی مانده است و اتحادیه اروپا برای حل این بحران و کاهش قربانیان پناهجو به جای ایجاد راه‌های قانونی برای ورود مهاجران همچنان اهرم فشار بر این قشر مظلوم را افزایش داده و سیاست های سختگیرانه تری را در قبال آن ها در دستور کار قرار می‌دهد.

نمایندگان کشورهای اتحادیه اروپا و پارلمان در اواخر سال گذشته میلادی درباره اصلاحات اساسی در سیستم پناهندگی و تشدید سختگیری‌ها علیه پناهندگان به توافق رسیدند.

از طرف دیگر کشورهای اروپایی به صورت مجزا هم بر تشدید سیاست های سختگیرانه خود در قبال پناهجویان ادامه می دهند.

روایت پزشکان بدون مرز از رفتارهای خشونت آمیز با پناهندگان در مرزهای خارجی اتحادیه اروپادادگاه عالی ایتالیا اخراج پناهندگان به لیبی را جرم کیفری دانست

انتهای پیام/

دیگر خبرها

  • اتحادیه اروپا تحریم شهرک نشینان اسرائیلی در کرانه باختری را تصویب کرد
  • تصویب بودجه بشردوستانه ۷ میلیارد یورویی اتحادیه اروپا
  • بورل: اسرائیل در حال دامن زدن به قحطی در غزه است
  • مردمی برگزار کردن جشنواره شهر رمضان ما را به پارک لاله رساند/برای همه اعضای خانواده برنامه داریم
  • توافق ضد مهاجرتی اتحادیه اروپا با مصر
  • هرکشور چند نماینده در پارلمان اروپا دارد؟
  • کمک ۸ میلیارد دلاری اروپا به مصر
  • کمک‌های نظامی جدید یونان در راه اوکراین
  • اتحادیه اروپا برای مهار مهاجران دست به دامن مصر می‌شود
  • نگرانی شورای اروپا از ازدحام جمعیت در زندان‌های فرانسه