شکاف اصلاحات بر حاکمیت با اصلاحات در حاکمیت
تاریخ انتشار: ۲۴ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۹۵۷۵۴۸
می‌توانیم جریان اصلاحات را نه در تاکتیک که در بنیان‌ها به دو طیف «اصلاح در نظام» و «اصلاح بر نظام» تقسیم نماییم. به تعبیر دیگر می‌توان دوگانه «جریان قدرت»، «جریان دور از قدرت» یا «جریان سیاسی» و «جریان اجتماعی» را مشاهده نمود. ۲۴ آذر ۱۳۹۷ - ۰۸:۴۲ رسانه ها خواندنی نظرات - اخبار رسانه ها -
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، عبدالله گنجی در سرمقاله روزنامه جوان نوشت: مرور مصاحبه ها، نوشته‌ها و سخنان اخیر افرادی همچون حجاریان، تاج‌زاده، باقی و تشکیک برخی روحانیون جریان اصلاحات در ماهیت آنچه امام (ره) آورد، نشان می‌دهد از عبارات معروف امام در سال 1367 مبنی بر اینکه «اختلافات موجود سیاسی است ولو اینکه رنگ عقیدتی به آن داده شود» و یا «اختلاف سلیقه موجب رشد خواهد شد، اما اگر اختلاف اصول و زیربنایی شد موجب سستی نظام می‌شود» عبور کرده‌ایم و اختلافات بنیانی و معرفتی شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وقتی یک اصلاح‌طلب ناب رسماً مصاحبه ویدئویی می‌کند و می‌گوید «دوستان ما به این نتیجه رسیده‌اند که انقلاب اشتباه بود و تشکیل نظام دینی هم اشتباه، اما می‌گوید نباید این نظر را به مردم بگوییم، زیرا عقبه اجتماعی ما ریزش می‌کند، مردم سؤال خواهند کرد: از کجا معلوم که نظرات فعلی‌تان نیز دوباره عوض نشود» یا وقتی سخن از تغییر قانون اساسی تا 1400 یا نقشه راه نافرمانی مدنی و... می‌شود، نشان از عصبیتی است که پرداخت هزینه 20 ساله در تقابل با نظام را پوچ و هوا شده می‌بیند. در نقطه مقابل برخی از اصلاح‌طلبان که اصلاح‌طلبی را در حاکمیت قبول دارند و دنبال دموکراسی غربی و تجدیدنظر بنیادین در نظام نیستند، می‌بینند که چطور اقلیتی واگرا سوءظن حاکمیت به جریان خود را از سال 1376 احیا کردند و کنش این جماعت و واکنش حاکمیت به انسداد مسیر قدرت‌خواهی بخشی از دوستان‌شان منجر شد و می‌دانند که دموکراسی آرمانی و مدینه فاضله مدنظر دوستان‌شان نه تنها در ایران که در هیچ جای جهان یافت نمی‌شود. اگر بپذیریم که بخشی از اصلاح‌طلبان – که معمولاً همکاران سابق حلقه کیان هستند – به گزاره عبور از نظام رسمیت بخشیده‌اند به پالایش خواهیم رسید که بین جریان روشنفکری و جریان سیاسی در جبهه اصلاحات فاصله جدی خواهد افتاد و صف تجدیدنظرخواهان از صف اصلاح‌طلبان جدا خواهد شد و اهل قدرت و اهل «پوزیشن اجتماعی» در بهترین حالت به دو خط موازی تبدیل خواهند شد که یک طیف به روشنفکران و نهضت آزادی و دیگری به اعتدال و راست سنتی پیوند خواهد خورد و پدرسالاران به انزوا خواهند رفت.
از قضا خروج تجدیدنظرطلبان از جریان اصلاحات هم هزینه جریان را کاهش خواهد داد و هم هزینه خود آنان را زیرا دیگر از آنان توقع «جریان درون نظام» نمی‌رود و می‌توانند با پوستین روشنفکری کار تئوریک کنند و هیچ نسبتی با حاکمیت نداشته باشند، همانند امثال زیبا کلام، حاتم قادری، محمدرضا تاجیک و... عمل کنند و نسبت به حاکمیت به شکل طولی مشاهده شوند. در مقابل بخشی از جریان که معتقد است پس از اعتمادسازی مجدد می‌توان با ارکان حاکمیت به تعامل رسید و با حفظ اشتراکات در مسائل اصولی و بنیادین با نظام به گفت‌وگو نشست، میدان‌دار خواهند شد.
برخی معتقدند بخش تجدیدنظرطلب جریان اصلاحات را می‌توان با «قدرت مالی» به اصلاح مسیر ترغیب کرد. ورود آنان به قدرت باب نمک خوردگی و مصلحت‌اندیشی را به روی‌شان باز می‌کند و نمی‌توانند بر شاخه نشسته و بن را ببرند. اما به قول حجاریان ما اهل گدایی قدرت و پاستوریزه شدن برای ورود به پاستور نیستیم. علاوه بر آن با رجوع به سال‌های 1377 تا 1380 می‌توان این تحلیل را فاقد اعتبار دانست، چراکه اگر این بود چپ‌های سابق پس از ورود به قدرت و شکست هاشمی و دوستانش به اداره امور کشور می‌پرداختند. در صورتی که آنان وارد قدرت شدند تا تغییرات ماهوی و استحاله تدریجی را به روش‌هایی همچون قانونگذاری، فشار دانشجویی و مطبوعاتی و گفتمان‌سازی دنبال نمایند. آنان هم در قدرت بودند هم اپوزیسیون، جناح راست را در تراز صهیونیست‌ها می‌دیدند، اما با اعضای نهضت آزادی پالوده می‌خوردند و... بنابراین تجدیدنظرطلبی در سطح معرفت در نخبگان اصلاحات متأثر از نظریه‌های پسا ساختارگرایی و قرارداد اجتماعی اتفاق افتاده است. آنان ابایی ندارند که کم‌کم حضرت امام را به دلیل اشتباهات راهبردی در تشکیل نظام دینی به مسلخ ببرند. اما می‌دانند که تاریخ آیندگان آنان را در تراز لوتر و کالوند ثبت نخواهد کرد. عباس میرزا و امیرکبیر هم نخواهند شد زیرا جز حرف و ادعا هنری ندارند. در بهترین حالت در تراز میرزا ملکم خان، میرزافتحعلی آخوندزاده و میرزآقاخان کرمانی ثبت خواهند شد و اگر پوزیشن علمی را داشته باشند از فروغی و سپهسالار لیبرال برجسته‌تر نخواهند شد. آنچه مهم است اینکه ظلم به جریان اصلاحات باید از درون پایان یابد تا حاکمیت نیز بداند «اصلاح‌طلبان در حاکمیت» چه می‌گویند و چگونه می‌توان مطالبات آنان را در عین حفظ اصول پاسخ داد.
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانه‌ها
R41383/P41383/S9,1299/CT12منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۹۵۷۵۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عصبانیت رسانه دولت از مطرح شدن نام رئیسی به عنوان عامل برخورد پلیس با بی حجابی
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، روزنامه ایران نوشت:
یکی از موضوعاتی که در چند روز اخیر به تیتر برخی رسانه‌های داخلی تبدیل شد، مسأله مقابله با ناهنجاری‌های اجتماعی بود. بویژه پس از آنکه در پی انتشار تصاویری از برخورد نیروهای پلیس امنیت اخلاقی با هنجارشکنان، مهدی فضائلی عضو دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به صورت غیرمستقیم خبر داد که رهبر انقلاب دراین‌باره به برخی مسئولان تذکر دادند. این نقل قول بهانه‌ای شد تا یک جریان سیاسی خاص، رسانه‌های وابسته به خود را علیه قوای سه‌گانه و فراجا بسیج کند.
این درحالی است که رئیس‌جمهور در آخرین نشست هیأت دولت و حجت‌الاسلام محسنی اژه‌ای رئیس دستگاه قضا در اظهاراتی مشابه تأکید داشتند که برخورد با بی‌حجابی و هنجارشکنی‌های سازمان‌یافته در جامعه، تصمیم مشترک قوا بوده و پلیس نیز وظایف مربوط به خود را در اجرای این تصمیم برعهده دارد، ضمن اینکه باید حقوق مردم رعایت شود.
در چنین شرایطی، یک جریان خاص سیاسی که به دنبال بازنمایی اختلاف میان قوا در موضوع حجاب است، تلاش کرد سخنان رئیس قوه قضائیه را به عنوان تقابل با رئیس‌جمهور بازنمایی کند. عجله این جریان و رسانه‌های آن در اختلاف‌افکنی به حدی بود که در تیترهای رسانه‌های خود، تحریف‌های مشخصی انجام داد. به عنوان نمونه، تاریخی را که رئیس قوه قضائیه به عنوان جلسات تصمیم‌گیری درباره موضوع حجاب بیان کرده بود، یک سال عقب برد.
به نظر می‌رسد هدف این تلاش‌های سیاسی و رسانه‌ای از القای اختلاف میان قوا، تلاش برای احیای پایگاه سیاسی و اجتماعی از دست رفته این جریان باشد.
۲۷۳۰۲
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898895
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد