دلایل پیر شدن دست‌ها را بشناسید
تاریخ انتشار: ۲۶ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۰۰۳۳۰۴
به گزارش سلامت نیوز به نقل از تبیان، اگر پوست دستتان به اندازه پوست صورتتان شاداب نیست و ناخن‌هایتان شکننده هستند احتمالاً دست‌هایتان پیر به نظر می‌رسند. در اینجا هفت دلیل پیر شدن دست‌هایتان را به شما نشان می‌دهیم:
لکه‌های پیری
نکته جالب درباره لکه‌های سنی این است که، آنها واقعاً با سن ارتباطی ندارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
هیچ‌گاه پوست خشک و پوسته‌پوسته «پوست جوان و سالم» به حساب نمی‌آید. برای رفع پوست خشن و زبر و سلول‌های مرده روی دست‌ها بهتر است هر روز ابتدا از یک اسکراب (لایه‌بردار) ملایم و سپس از یک کرم آبرسان حاوی روغن گلیسیرین یا روغن‌های گیاهی استفاده نمایید
پوست چروکیده
اگر پوست دستتان شروع به چروکیدن و جمع شدن کرد، از یک کرم حاوی رتینوئید نسخه‌ای برای بهبود بافت و تولید بیشتر کلاژن استفاده کنید. از آنجا که این کرم‌ها با نسخه پزشک قابل تهیه هستند، بهتر است از یک متخصص پوست بخواهید نوع مناسب این کرم‌ها را برایتان تجویز کرده و چگونگی استفاده از آن را برایتان توضیح دهد، تا از عوارض شایع رتینوئیدها مانند سوزش و تحریکات پوستی جلوگیری شود.
رگ‌های برجسته
با خبر بد شروع می‌کنیم: تنها راه برای خلاص شدن کامل از شر این رگ‌های برجسته روی پوست، پول خرج کردن برای حذف آن‌هاست. این دقیقاً یعنی حذف رگ‌های سطحی که دقیقاً زیر پوست دستتان قرار دارند (رگ‌هایی که در بخش‌های عمیق‌تر قرار دارند وظیفه خون‌رسانی به دستتان را عهده‌دار هستند).
یک خبر خوب و کمتر تهاجمی: اعمال برخی کانسیلرهای سنگین بر روی پوست می‌تواند این رگه‌های تیره زیر پوست دست را پوشش دهند. البته بعد از هر بار شستشوی دست نیاز به استفاده مجدد از این پوشش‌دهنده‌ها خواهید داشت.
پوست خشک و فلس‌دار
هیچ‌گاه پوست خشک و پوسته‌پوسته «پوست جوان و سالم» به حساب نمی‌آید. برای رفع پوست خشن و زبر و سلول‌های مرده روی دست‌ها بهتر است هر روز ابتدا از یک اسکراب (لایه‌بردار) ملایم و سپس از یک کرم آبرسان حاوی روغن گلیسیرین یا روغن‌های گیاهی استفاده نمایید. سپس دست‌ها را با پوشش پلاستیکی پوشانده و روی آن دستکش پنبه‌ای بپوشید.
ناخن‌های لک‌دار
ابتدا باید بفهمید که چرا ناخن‌هایتان زرد یا قهوه‌ای رنگ شده است؟ اگر تغییر رنگ باقی بماند یا با درد همراه باشد، احتمال دارد که به یک عفونت قارچی دچار باشید (بهتر است برای درمان هرچه سریع‌تر موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید) چیزی که ممکن است باعث تغییر رنگ یک نیمه از همه ناخن‌ها شود. اگر به پزشک مراجعه کردید و او عفونت قارچی را رد کرد، آرامش خود را حفظ کنید، این تغییر رنگ می‌تواند ناشی از اثر جانبی یک دارو مانند داروی درمان پسوریازیس یا دوام لاک‌های ناخن تیره رنگ باشد. می‌توانید برای رفع این لکه‌ها از یک تکه لیمو استفاده کنید و آن را روی ناخن‌هایتان بکشید، زیرا اسیدهای طبیعی میوه می‌تواند بستر ناخن را روشن‌تر کند. همچنین می‌توانید ناخن‌هایتان را ۱۵ الی ۲۰ دقیقه در یک تمیزکننده دندان مصنوعی بخیسانید تا لکه‌ها از بین بروند.
منبع: الف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۰۰۳۳۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دلایل فرود نیامدن مجدد انسان روی ماه
فرود آوردن انسان روی ماه همواره آرزوی بزرگ آژانس‌های فضایی بوده است.
به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، بین سال‌های ۱۹۶۹ و ۱۹۷۲، مأموریت‌های «آپولو» (Apollo) در مجموع ۱۲ فضانورد را به سطح ماه فرستادند و همه این ماجرا پیش از انفجار فناوری مدرن بود. پس چرا به نظر می‌رسد تلاش‌های کنونی که در برنامه «آرتمیس» (Artemis) ناسا تجسم می‌یابند، تا این اندازه کند، متوقف و پیچیده هستند؟
یک پاسخ آسان برای این پرسش وجود ندارد، اما می‌توان گفت که این کار به پول، سیاست و اولویت‌ها وابسته است.
ابتدا با پول آغاز می‌کنیم. ماموریت‌های آپولو بسیار موفقیت‌آمیز و در عین حال، بسیار گران بودند. ناسا در دوران اوج ماموریت‌های آپولو، حدود پنج درصد از کل بودجه فدرال را مصرف می‌کرد و بیش از نیمی از این بودجه به برنامه آپولو اختصاص داشت. با احتساب تورم، کل برنامه آپولو معادل بیش از ۲۶۰ میلیارد دلار امروز هزینه داشته است. اگر پروژه «جمنای» (Gemini) و برنامه رباتیک قمری را که پیش‌ساز‌های ضروری آپولو بودند، در نظر بگیریم، این رقم به بیش از ۲۸۰ میلیارد دلار می‌رسد.
در مقایسه، امروزه ناسا کمتر از نیم درصد از کل بودجه فدرال را با طیف گسترده‌تری از اولویت‌ها و دستورالعمل‌ها در اختیار دارد. در طول دهه گذشته، ناسا تقریبا ۹۰ میلیارد دلار برای برنامه آرتمیس هزینه کرده است. به طور طبیعی، با هزینه کمتری که برای فرود جدید روی ماه صرف می‌شود، احتمالا حتی با پیشرفت‌های حوزه فناوری هم حرکت کندتری خواهیم داشت.
واقعیت‌های سیاسی کاملا با واقعیت‌های مالی مرتبط هستند. در دهه ۱۹۶۰، آمریکا در میانه یک رقابت فضایی بود. این کشور با اتحاد جماهیر شوروی برای دستیابی به اولین‌ها در فضا، به ویژه فرود آوردن انسان روی ماه رقابت داشت. همان طور که قانون‌گذاران بودجه هنگفت ناسا را تقویت می‌کردند، عموم مردم با این ایده موافق بودند و از آن انرژی می‌گرفتند.
در هر حال، این نوع هزینه‌ها عمیقا ناپایدار بودند. به محض این که آمریکا در رقابت پیروز شد، مردم به سرعت علاقه خود را از دست دادند و بودجه ناسا کاهش یافت. به سادگی می‌توان گفت که اراده سیاسی یا عمومی برای صرف کردن این مقدار پول با هدف پرتاب دوم به ماه وجود ندارد.
ترکیب اراده سیاسی کمتر و منابع مالی کمتر، ناسا را مجبور کرد تا تصمیمات مهمی را در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ اتخاذ کند؛ تصمیماتی که هنوز هم روی آرتمیس تأثیر می‌گذارند.
با پایان یافتن برنامه شاتل فضایی، مدیران ناسا نمی‌دانستند با قابلیت‌های صنعتی و مشارکت‌های موثر در این برنامه چه کنند. آنها تصمیم گرفتند که این زیرساخت را با استفاده مجدد از بسیاری از قطعات شاتل، به ویژه موتور‌ها و جا دادن آنها در برنامه آرتمیس حفظ کنند.
از سوی دیگر، می‌توان استدلال کرد که درخواست نگه داشتن این زیرساخت‌ها در محل خود و استفاده مهندسان هوافضا از آنها درست بوده، زیرا دقیقا همان پایگاه فنی مورد نیاز برای پرتاب‌های اخیر توسط شرکت‌های خصوصی پرواز فضایی است.
در نهایت، مفهوم مدرن آرتمیس دارای مجموعه‌ای از اولویت‌های بسیار متفاوت با ماموریت‌های آپولو است. برای مثال، تحمل خطر در حال حاضر بسیار کمتر از دهه ۱۹۶۰ است. ماموریت‌های آپولو بسیار خطرناک بودند و احتمال شکست قابل توجهی داشتند. در واقع، چندین ماموریت آپولو با فاجعه روبه‌رو شدند که به شرح زیر هستند.
۱. وقوع آتش‌سوزی در ماموریت «آپولو ۱» که به کشته شدن سه فضانورد منجر شد.
۲. خاموش شدن موتور هنگام ماموریت «آپولو ۶»
۳. نقص کشنده در طراحی که فضانوردان «آپولو ۱۳» را تقریبا در شرف مرگ قرار داد.
۴. فاجعه شاتل فضایی «چلنجر» (Challenger) و شاتل فضایی «کلمبیا» (Columbia)
ناسا، قانون‌گذاران و مردم حاضر نیستند دوباره آن سطح از خطر را بپذیرند؛ به خصوص پس از فاجعه‌های چلنجر و کلمبیا.
انفجار شاتل فضایی «چلنجر»
انفجار شاتل فضایی «کلمبیا»
ماموریت‌های آپولو مبالغ هنگفتی را برای فرستادن فضانوردان به سطح ماه به مدت چند ۱۰ ساعت صرف کردند. فضانوردان رفتند، چند نمونه جمع کردند، چند آزمایش ساده ترتیب دادند و بازگشتند.
ماموریت‌های آرتمیس برای اهداف کاملا متفاوتی طراحی شده‌اند. اول این که فضانوردان قرار است تا یک هفته روی سطح ماه بمانند و این کار نیازمند غذا، آب، سوخت و تجهیزات علمی بیشتری است. دوم اینکه مأموریت‌های آپولو علم را به عنوان یک ایده برای آینده تلقی می‌کردند. هدف اصلی، شکست شوروی بود. اکنون پژوهش‌های علمی در مرکز برنامه آرتمیس قرار خواهند گرفت؛ به این معنی که ماموریت مستلزم طراحی طولانی‌تر و پیچیده‌تر است.
در نهایت، هدف برنامه آرتمیس فقط بازگرداندن انسان‌ها به ماه نیست، بلکه آغاز کردن احداث زیرساخت برای حفظ حضور دائمی انسان در آنجاست. همه چیز از مخازن سوخت در مدار گرفته تا انتخاب مکان برای مستعمرات آینده زیر چتر پروژه آرتمیس قرار می‌گیرد. این برنامه بسیار شلوغ‌تر است، زیرا یک چارچوب دستیابی به رویا‌ها را برای نسل‌های آینده فراهم می‌کند.
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام