ماجرای مرگ خود خواسته دو مرد و یک زن
تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۰۰۴۷۵۲
ساعت24 - دو مرد و یک زن در دو ماجرای جداگانه به زندگی خود پایان دادند و جسد هر سه آن‌ها به پزشکی قانونی منتقل شد تا تحقیقات کامل شود.
شرق نوشت: دو مرد و یک زن در دو ماجرای جداگانه به زندگی خود پایان دادند و جسد هر سه آن‌ها به پزشکی قانونی منتقل شد تا تحقیقات کامل شود.
در پرونده اول صبح دیروز بازپرس کشیک قتل در جریان خودکشی زن و مردی قرار گرفت که با خوردن قرص برنج به زندگی خود پایان دادند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مرگ این زوج را مأموران کلانتری ۱۴۷ گلبرگ به بازپرس کشیک قتل اطلاع دادند. در بررسی‌ها مشخص شد مرد ۴۱ساله به خاطر مشکلات مالی قصد خودکشی داشت و موضوع را با همسر ۳۱ساله خود مطرح کرد که او نیز به خاطر نشان‌دادن علاقه خود گفت: با او همراه می‌شود. در ادامه تحقیقات همچنین معلوم شد همسایه‌ها این زوج را به بیمارستان منتقل کرده‌اند.
یکی از همسایه‌ها گفت: صبح بود که متوجه داد و فریادهای این زن شدیم و وقتی به کمک او رفتیم، او گفت: شوهرش پنج قرص برنج خورده و خودش سه قرص برنج تا خودکشی کنند؛ اما خودش پس از مدتی پشیمان شده و با داد و فریاد کمک خواسته است.
در بخش دیگری از تحقیقات مشخص شد این زوج مدت کوتاهی با هم ازدواج کرده و برای زندگی از اطراف تهران به داخل شهر آمده بودند که مرد به خاطر مشکلات مالی چنین تصمیمی را با همسر خود در میان گذاشت.
در پرونده دوم مردی که همسر اول خود را به قتل رسانده بود، پس از چند سال به خاطر عذاب وجدان به زندگی خود پایان داد.
این اتفاق در حالی رخ داد که همسر دوم این مرد در تحقیقات گفت: سه هفته پیش هم شوهرم قصد داشت خود را حلق‌آویز کند؛ اما من متوجه و مانع او شدم.
مرگ این مرد نیز صبح دیروز به بازپرس کشیک قتل تهران اطلاع داده شد و مأموران کلانتری ۱۶۰ خزانه خبر دادند این مرد میانسال بنا به اظهارات همسرش خود را به خاطر عذاب وجدان قتل همسرش حلق‌آویز کرده و به زندگی خود پایان داده است. همسر دوم این مرد در تحقیقات اولیه گفت: همسرش در سال ۸۷ همسر اول خود را به خاطر اختلافاتی که داشتند، به قتل رساند و به زندان رفت.
در نهایت موفق شد رضایت اولیای‌دم را بگیرد و با فروش خانه‌ای که داشت، مبلغ دیه را پرداخت کرد و پس از گذراندن پنج سال حبس آزاد شد. بعد از آن هم با همسر دوم خود آشنا شد و ازدواج کرد؛ اما به گفته خودش همیشه عذاب وجدان داشت و به‌همین‌دلیل به شیشه اعتیاد پیدا کرد و بارها تصمیم به خودکشی خود را اعلام کرده بود.
منبع: ساعت24
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۰۰۴۷۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (27 فروردین)
چرا نه در پی عزم دیار خود باشم
چرا نه خاک سر کوی یار خود باشم
غم غریبی و غربت چو بر نمی‌تابم
به شهر خود روم و شهریار خود باشم
ز محرمان سراپرده وصال شوم
ز بندگان خداوندگار خود باشم
چو کار عمر نه پیداست باری آن اولی
که روز واقعه پیش نگار خود باشم
ز دست بخت گران خواب و کار بی‌سامان
گرم بود گله‌ای رازدار خود باشم
همیشه پیشه من عاشقی و رندی بود
دگر بکوشم و مشغول کار خود باشم
بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ
وگرنه تا به ابد شرمسار خود باشم
چرخ گردون بالا و پایین بسیار دارد. نه در روزهای بد نا امید باش و نه در روزهای خوش مغرور و خودبین. اگر امروز دچار شکست شدی، فردا با سعی و تلاش به مقصود خود می رسی. زندگی ارزش آن را ندارد به خاطر آن خانواده و دوستان خود را مورد آزار قرار دهی.
حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.
این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.
حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.
حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.
در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.
آثار حافظ
دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.
شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهمترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (26 فروردین)
آتشبازی اسماعیلی برای صعود به فینال