احادیث اهل بیت(ع) در عظمت حضرت معصومه(س)
تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۰۱۲۶۹۹
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، «قم»، همچون گوهرى در مجموعه نفیس شهرهاى مقدس و مذهبى مى درخشد.شهرى است، با جلوه اى از فضیلت و فقاهت و ولایت و با نشانى از جهاد و شهامت و شهادت.
شهر پاکى و نجابت و تشیّع است، که داغ عشق و محبّت اهل بیت علیهم السلام را قرن‌ها در سینه نهان داشته و با آن مأنوس بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شهرى که زیارتش روح را صفا مى بخشد و حوزه اش عقل و اندیشه را بارور مى سازد و سابقه اش، یادآور مکتب ناب پیامبر و اهل بیت اوست.
شهرى که در طول صد‌ها سال نام آن بر سر زبان‌ها بوده و هست و خواهد بود.
شهرى که حدّاقل از زمان عروج آخرین پیامبر عظیم الشأن به آسمان، مورد توجّه پیامبر صلی الله علیه و آلهو خاندان او بود، آرى همان شهرى که به قول امیرالمؤمنین علیه السلام سالمترین شهر در بین شهرهاست، شهرى که در پذیرش ولایت على علیه السلام و فرزندان او پیش قدم شد، و افتخارات بى شمارى را براى خود کسب کرد.
شهرى که زکریا بن آدم ها، اشعریها، عِمرانها، صدوقها، على بن بابویه ها، ملاصدراها، حائریها، و بروجردی‌ها و خلاصه امام خمینى(ره) را در دامن خود تربیت کرد.
شهرى که مسجد صاحب الزمان علیه السلام یعنى جمکران دارد و هر هفته هزاران عاشق و دلباخته از سرتاسر کشور براى اظهار ارادت به ساحت مقدس حضرت مهدى علیه السلام به آنجا مى آیند؛ و بالاخره شهرى که حضرت معصومه علیهاالسلام و حوزه علمیّه را در خود دارد. حوزه اى که با توجه حضرت حجة بن الحسن العسکرى علیه السلام و با دست تواناى مرحوم آیه اللّه العظمى حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى در سال ۱۳۰۱ هجرى قمرى تأسیس شد و توانست مردانى را در خود پرورش دهد که بتوانند اسلام ناب محمدى صلی الله علیه و آله را بعد از گذشت ده‌ها قرن دوباره احیا کنند و پرچم آن را در سرتاسر جهان به اهتزاز درآورند، انقلابى اسلامى بپا کنند که با ریشه کن کردن حکومت دوهزار و پانصد ساله ستمشاهى حکومت اسلام ناب را به نمایش بگذارند.
آرى همین شهرى که علاوه بر حوزه علمیه، حضرت معصومه علیهاالسلام دختر امام موسى بن جعفر علیهماالسلام و خواهر امام هشتم علیه السلام را در بردارد. بانویى که در روز اوّل ماه ذى القعده سال ۱۷۳ هجرى قمرى در خانه امام هفتم شیعیان جهان بدنیا آمد و در دامن پرمهر و محبت مادر و سایه پدر تربیت یافت و در سن بیست و هشت سالگى یعنى در سال ۲۰۱ هجرى قمرى (پس از تبعید برادر بزرگوارش حضرت امام رضا علیه السلام در سال دویست قمرى توسط مأمون عباسى از مدینه به خراسان)، به ایران آمد، وقتى حضرت معصومه علیهاالسلام به شهرستان ساوه رسید مریض شد. آنگاه از فاصله بین ساوه و قم سؤال کرد و سپس آن بانوى آینده نگر احتمالاً با اطلاعاتى که از طریق اجداد خود بدست آورده بود و مى دانست در آینده نیاز به مرکز و محورى براى این سرزمین پیش مى آید محوریتى که آرامگاه او مرکز آن خواهد بود لذا دستور داد او را به قم بیاورند، در این هنگام خاندان سعد از جریان مطلع شدند و به استقبال رفتند و از او دعوت کردند تا به منزل آن‌ها وارد شود. موسى بن خزرج زمام شتر وى را گرفت و به خانه خودش برد. همان جایى که اکنون نیز محراب و محل نماز آن حضرت در آن وجود دارد و مدرسه علمیه (ستیه) در آن محل ساخته شده است. او پس از شانزده روز بیمارى در روز دوازدهم ربیع الثانى سال ۲۰۱ دارفانى را وداع کرد.
مرحوم محدث قمى در سفینة البحار نقل مى کند: زمانى که حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام وفات یافت و او را غسل دادند و کفن کردند خاندان سعد اختلاف کردند که چه کسى او را در قبر بگذارد که در این هنگام دو سوار از راه رسیدند و نزدیک جنازه حضرت معصومه شده و از اسب فرود آمدند و بر بدن مطهرش نماز گزاردند و در سرداب رفته و آن بانو را دفن کردند و سپس از قبر بیرون آمده و سوار شدند و رفتند و معلوم نشد که آن‌ها که بودند.
اینک این شما و چهل درّ گرانبها از خاندان عصمت و طهارت در عظمت و فضیلت او و مردم قم و ارزش زیارت آن بانوى پاک. به امید تحقق آرمان‌ها و گفتار معصومان علیهم السلام و گسترش و نشر اسلام ناب محمدى صلی الله علیه و آله از این شهر به سرتاسر جهان.
جـایگـاه و فضایـل قــم
قـم، پناهگاه فاطمیان
قَالَ الصّادِقُ علیه السلام: اِذا أَصابَتْکُمْ بَلِیَّةٌ وَ عِناءٌ فَعَلَیْکُمْ بِقُم، فَاِنَّهُ مَأْوَى الفاطِمیینَ…
امام صادق علیه السلام فرمود: زمانى که رنج و زحمت و گرفتارى به شما رو آورد، به قم روى آورید، زیرا قم پناهگاه فاطمی‌ها و محل آسایش مؤمنان است.
سُئِلَ أَمیرُالمُؤْمِنینَ علیه السلام: عَنْ أَسْلَمِ الْمُدُنِ وَ خَیْرِ المَواضِعِ عِنْدَ نُزُولِ الْفِتَنِ وَ ظُهُورِ السَّیْفِ، فَقالَ: أَسْلَمُ الْمَواضِعِ یَوْمَئذِ أَرْضُ الْجَبَلِ، فَاِذا اضْطَرَبَتْ خُراسانُ وَ وَقَعَتِ الْحَرْبُ بَیْنَ أَهْلِ جُرْجان وَ طَبَرِسْتان وَ خَرِبَتْ سَجِسْتانُ فَأسْلَمُ المَواضِعِ یَوْمَئِـذٍ قَصَبَـةُ قُـم.
از امیرالمؤمنین علیه السلام سؤال شد: سالمترین شهر‌ها و بهترین مکان‌ها هنگام نازل شدن فتنه و آشکار شدن شمشیر‌ها کجاست؟ امام علیه السلامفرمود: سالمترین جا‌ها در آن روز زمین جَبَل است، پس زمانى که خراسان مضطرب شود، و بین مردم گرگان و طبرستان جنگ رخ دهد، و سجستان خراب شود پس سالمترین مکان در آن روز شهر قم است.
آشیانه آل محمـد صلى الله علیه وآله
عَنْ أَبِى الحَسَنِ الاَوَّلِ علیه السلامقالَ: قُم عُشُّ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَأوى شیعَتِهِمْ، وَلکنْ سَیَهْلِکُ جَماعَةٌ مِنْ شَبابِهِمْ بِمَعْصِیَةِ آبائِهِمْ وَ الاِْسْتِخفافِ وَالسُّخْریَّةِ بِکُبَرائِهِمْ وَ مَشایِخِهِمْ وَ مَعَ ذلِکَ یَدَفَعُ اللّه ُ. عَنْهُمْ شَرَّ الاَعادِى وَ کُلَّ سُوءٍ.
امام هفتم علیه السلام فرمود: قم آشیانه آل محمد صلی الله علیه و آله و پناهگاه شیعیان آنهاست، ولى بزودى گروهى از جوانان آنان بخاطر نافرمانى پـدرانشان و سبک شمردن و مسخره کردن بزرگان و کهنسالان نابود مى شوند، ولى با همه اینها خـداوند شرّ دشمنان و هـرگونه بـدى را از آنان دفـع مى کند.
عَنْ أَبى عَبْدِ اللّه ِ. علیه السلام قالَ: اِنَّ اللّه َ. اخْتارَ مِنْ جَمیعِ البِلادِ کُوفَـةَ وَ قـُـم وَ تِفْلیـسَ.
امام صادق علیه السلام فرمود: خـداوند از میان همـه شهـرها کوفه، قم و تفلیس را برگزیده است.
سُئِلَ أَبُو عَبْدِاللّه ِ. علیه السلام: أَیْنَ بِـلادُ الْجَبَلِ؟ فَاِنّا قَدرُوِینا أَنَّهُ اِذا رَدَّ اِلَیْکُمُ الاَْمْرَ یَخْسِفُ بِبَعْضِها. فقالَ: اِنَّ فی‌ها مَوضِعا یُقالُ لَهُ «بَحْر» وَ یُسَّمى بِقُم وَ هُوَ مَعْـدَنُ شیعَـتِنا.
از امام صادق علیه السلام سؤال شد: شهرهاى جبل کجاست؟ براى ما نقل شده زمانى که حکومت به شما برگردد قسمتى از آن از بین مى رود. امام فرمود: در آن جبل مکانى است که به آن «بحر» گفته مى شود و آن قسمت «قم» نامیده مى شود. آنجا مرکز شیعیان ماست.
عَنْ أَنَسِ بْنِ مالِکِ قالَ: کُنْتُ ذاتَ یَوْمٍ جالِسا عِنْدَ النَبىِّ صلی الله علیه و آلهاِذْ دَخَلَ عَلَیْهِ عَلىُّ بْنُ أَبى طالِبٍ علیه السلامفَقال صلی الله علیه و آلهاِلَىَّ یا أَبَالْحَسَنِ، ثُمَّ اعْتَنَقَهُ وَ قَبَّلَ بَیْنَ عَیْنَیْهِ وَ قالَ: یا عَلىُّ اِنَّ اللّه َ. عَزَّ اسْمُهُ عَرَضَ وَلایَتَکَ عَلَى السَماواتِ، فَسَبَقَتْ اِلَیْهَا السَّماءُ السّابِعَةُ فَزَیّنَها بِالْعَرْشِ، ثُمَّ سَبَقَتْ اِلَیْهَا السَّماءُ الرابِعَةُ فَزَیَّنَها بِالْبَیْتِ الْمَعْمُورِ، ثُمَّ سَبَقَتْ اِلَیْها السَّماءُ الدُّنیا فَزَّیَنَها بِالکَواکِبِ، ثُمَّ عَرَضَها عَلَى الاَرضینَ فَسَبَقَتْ اِلَیْها مَکَّةُ فَزیَّنَها بالْکَعْبَةِ، ثُمَّ سَبَقَتْ اِلَیهَا الْمَدینَةُ فَزَیَّنَهابى، ثُمَّ سَبَقَتْ اِلَیْهَا الْکُوفَةُ فَزَیَّنَهابِکَ، ثُمَّ سَبَقَتْ اِلَیْها قُمَّ فَزَّینَها بِالْعَرَبِ وَ فَتَح اِلَیْهِ بابا مِنْ أَبْوابِ الجَنَّةِ.
انس بن مالک مى گوید: روزى خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله نشسته بودم که حضرت امیر علیه السلاموارد شد، پیامبر صلی الله علیه و آله به ایشان فرمود: جلو بیا، بعد او را در آغوش گرفت و میان دو چشم او را بوسید و فرمود: اى على! خداوند ولایت تو را بر آسمان‌ها عرضه کرد، آسمان هفتم براى پذیرش ولایت تو سبقت گرفت، پس خداوند آن را به عرش زینت بخشید، سپس آسمان چهارم پیشى گرفت، و خداوند آن را با «بیت المعمور» زینت بخشید، بعد آسمان دنیا سبقت گرفت، خداوند آن را به ستارگان آذین کرد، سپس ولایت تو را به زمین‌ها عرضه کرد، پس مکه براى پذیرش آن پیشى گرفت و خداوند آن را با کعبه زینت بخشید، بعد مدینه سبقت گرفت، خداوند آن را بواسطه من زینت بخشید، بعد از آن کوفه پیشى گرفت و خدا آن را بواسطه تو زینت داد بعد قم براى پذیرش ولایت تو پیش قدم شد و خداوند آن را بواسطه عرب (اشعریها) زینت بخشید و دربى از دربهاى بهشت را بسوى آن باز کرد.
مـردم قـم همراه مهدى علیهالسلامعَنْ عَفّانِ البَصْرِىّ: عَنْ أَبى عَبْدِ اللّه ِ. علیه السلام قالَ لى: أَتَدْرى لِمَ سُمِّىَ قُم؟ قُلْتُ: أَللّه ُ. وَ رَسُولُهُ وَ أَنْتَ أَعْلَمُ. قالَ: اِنَّما سُمِىَّ قُم لاَِنَّ أَهْلَهُ یَجْتَمِعُونَ مَعَ قائِمِ آلِ مُحمَّدٍ صَلَواتُ اللّه ِ. عَلَیهِ وَ یَقُومُونَ مَعَهُ وَ یَسْتَقیمُونَ عَلَیْهِ وَیَنْصُرُونَهُ.
عفّان بصرى مى گوید: امام صادق علیه السلام به من فرمود: مى دانى چرا قم نامیده شد؟ گفتم: خدا و پیامبرش و شما آگاهترید. فرمود: قم نامیده شد، چون اهل آن با قائم آل محمد علیه السلامهمراه مى شوند و با او قیام مى کنند و او را یارى مى کنند و استوار خواهند بود.
فصل دوّم:
مردم قــم یاران اهلبیت علیهمالسلام
(قالَ الصّادِقُ علیه السلام):
اَهْلُ خُرسانَ أَعْلامُنا، وَ أَهْلُ قُم أَنْصارُنا، وَ أَهْلُ کُوفِةِ أَوْتادُنا، وَ أَهْلُ هَذا السَّوادُ مِنّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ.
امام صادق علیه السلام فرمود: مردم خراسـان نشانه هاى ما هستـند، و مـردم قــم یـاران ما، و مردم کوفه مایه اسـتوارى ما، و اهـل این کوفه از ما هستـند و ما هم از آن‌ها هستیم.
عَنْ أَمیرِالْمُؤْمِنینَ علیه السلامأَنَّهُ قالَ: صَلَواتُ اللّه ِ. عَلى أَهْلِ قُم، وَ رَحْمَهُ اللّه ِ. عَلى أَهْلِ قُم، سَقَى اللّه ُ. بِلادَهُمُ الغَـیْثَ.
على علیه السلام فرمود: درود خدا بر مردم قم، رحمت و لطف خداوند بر آن‌ها باد، خداوند شهرهاى آنان را از باران سیراب نماید.
عَنْ صَفْوانِ بْنِ یَحْیى: بَیّاعِ السّابِرىّ قالَ: کُنْتُ یَوْما عِنْدَ أَبِى الْحَسَنِ علیه السلامفَجَرى ذِکْرُ قُم وَ أَهْلِهِ وَمَیْلِهِمْ اِلىَ الْمَهدىِّ علیه السلامفَتَرَحَّمَ عَلَیهِمْ وَ قالَ: رَضِىَ اللّه ُ. عَـنْهـُم.
صفوان بن یحیى مى گوید: روزى خدمت امام هفتم علیه السلامبودم، نام قم و مردم قم و تمایل آن‌ها به حضرت مهدى علیه السلامبه میان آمد، امام علیه السلام نسبت به آنان اظهار لطف و مهربانى کرد و فرمود: خداوند از آنان خشنود گردد.
عَنْ أَبِى الحَسَنِ الرِّضا علیه السلامقالَ: اِنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمانِیَةَ أَبْوابٍ، وَ لاَِهْلِ قُم واحِدٌ مِنْها، فَطُوبى لَهُمْ، ثُمَّ طُوبى لَهُمْ ثُمَّ طُوبى لَهُمْ.
امام رضا علیه السلام فرمود: بهشت داراى هشت در است، یکى از آن‌ها براى قمّى هاست، پس خوشا به حالشان و آفرین بر آنان و آفرین بر آنان.
رُوِىَ عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَهْلِ الْرَّىْ: أَنَّهُمْ دَخَلُوا عَلى أَبى عَبْدِ اللّه ِ. علیه السلاموَ قالُوا: نَحْنُ مِنْ أَهْلِ الْرَّىْ. فَقالَ: مَرْحَبا بِاِخْوانِنا مِنْ أَهْلِ قُم! فَقالُوا: نَحْنٌ مِنْ أَهْلِ الْرَّىْ فَأَعادَ الْکَلامُ، قالُوا ذلِکَ مِرارا وَ أَجابَهُمْ بِهِ أَوَّلاً.
از گروهى از اهل شهر رى نقل شده که: خدمت امام صادق علیه السلام رسیدند و گفتند ما از اهل رى هستیم. فرمود: مرحبا به برادران ما از اهل قم! آن‌ها گفتند ما اهل رى هستیم. امام علیه السلام همان جمله را تکرار کرد. آن‌ها چند بار آن جمله را تکرار کردند، امام علیه السلامهمان جمله اوّل را پاسخ داد.
قالَ الصّادِقُ علیه السلام: سَلامُ اللّه ِ. عَلى أَهْلِ قُم. یَسْقِى اللّه ُ. بِلادَهُمُ الغَیْثَ، وَ یُنَزِّلُ اللّه ُ. عَلَیْهِمُ الْبَرَکاتِ، وَ یُبَـدِّلُ اللّه ُ. سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ، هُمْ أَهْلُ رُکُوعٍ وَ سُجُودٍ وَ قیامٍ وَ قُعُودٍ، هُمُ الْفُقَـهاءُ الْعُـلَماءُ، هُمْ أَهْلُ الدِرایَةِ وَ الرِوایَةِ وَ حُسْنِ الْعِبادَةِ.
امام صادق علیه السلام فرمود: سلام بر مردم قم، خداوند شهرهاى آنان را با باران سیراب مى کند، و برکت‌ها را بر آنان نازل مى کند، و بدیهاى آنان را به خوبى‌ها تبدیل مى کند، آن‌ها اهل رکوع و سجود و قیام و قعود هستند. آنان فقیه و دانشمند هستند. آنان اهل درک حقایق و روایت و عبادت نیکو هستند.
قالَ أَبُوالْحَسَنِ علیه السلام: اِنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمانِیَةَ أَبْوابٍ وَ واحِدٍ مِنْها لاَِهْلِ قُم، وَ هُمْ خِیارُ شیعَتِـنا مِنْ بَیْنِ سائِرِ البِلادِ، خَمَّرَاللّه ُ. تَعالى وَلایَتَنا فى‌طینَتِهِمْ.
امام هفتم علیه السلام فرمود: بهشت داراى هشت درب است ویکى از آن‌ها براى مردم قم است، و آنان در میان مردم سایر شهرهابهترین شیعیان ما هستند، خداوند ولایت ما را در طینت آنان قرار داد.
رَوى بَعْضُ أَصْحابِنا قالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَبى عَبْدِاللّه ِ. علیه السلام جالِسا اِذْ قَرَأَ هذِهِ الاْیَةَ «فَإذا جاءَ وَعْدُ أُولیهُما بَعَثْنا عَلَیْهِمْ عِبادا لَنا أُوْلى بَأسٍ شَدیدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ وَ کانَ وَعْدا مَفْعُولاً». فَقُلْنا: جُعِلْنا فِداکَ، مَنْ هؤُلاءِ؟ فَقالَ ثَلاثَ مَرّاتٍ: هـُمْ وَاللّه ِ. أَهْلُ قُم.
یکى از اصحاب نقل کرده است: خدمت امام صادق علیه السلام نشسته بودم. امام علیه السلام این آیه را خواند: «فَإذا جاءَ وَعْدُ اُولیهُما...» اسراء/۵. یعنى هنگامى که نخستین وعده فرا رسد مردانى پیکارجو را بر شما (بنى اسرائیل) مى فرستیم (تا سخت شما را در هم کوبند حتى براى بدست آوردن مجرمان) خانه‌ها را جستجو مى کنند، و این وعده اى است قطعى. پس ما گفتیم: فداى شما شویم اینها چه کسانى هستند؟ امام سه بار فرمود: بخدا قسم آنان مردم قم هستند.
قالَ الصّادِقُ علیه السلام: تُرْبَةُ قُم مُقَدَّسَةٌ، وَ أَهْلُها مِنّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ لایُریدُهُمْ جَبّارٌ بِسُوءٍ اِلاّ عُجِّلَتْ عُقُوبَتُهُ مالَمْ یَخُونُوا اِخْوانَهُمْ فَاِذا فَعَلُوا ذلِکَ سَلَّطَ اللّه ُ. عَلَیْهِمْ جَبابِرَةَ سُوءٍ!. أَما اِنُّهمْ أَنْصارُ قائِمِنا وَ دُعاةُ حَقِّنا، ثُم رَفَعَ رَأْسَهُ اِلَى السَّماءِ وَقالَ: أَللّهُمَّ اعْصِمْهُمْ مِنْ کُلِّ فِتْنَةٍ وَ نَجِّهِمْ مِنْ کُلِّ هَلَکَةٍ.
امام صادق علیه السلام فرمود: تربت قم مقدّس است و مردم قم از مایند و ما هم از آنانیم، هیچ ستمگرى قصد بد به اهل قم نمى کند مگر اینکه عذاب او جلو مى افتد تا وقتى که مردم به برادران خود خیانت نکنند، ولى وقتى که خیانت کنند خداوند ستمگران را بر آنان مسلّط مى کند. آنان یاران قائم ما و دعوتگران حق ما هستند، سپس امام سرش را بطرف آسمان بلند کرد و فرمود: خدایا آنان را از هرفتنه اى مصون بدار و از نابودى نجات بخش.
عَنْ عَبْدِ العَظیمِ بْنِ عَبْدِاللّه ِ. الْحَسنىّ قالَ: عَلىُّ بْنُ مُحَمَّدٍ الْعَسْکَرىّ علیه السلامیَقُولُ: اَهْلُ قُم وَأَهْلُ آبَةِ مَغْفُورٌ لَهُمْ لِزیارَتِهِمْ لِجَدّى عَلىِّ بْنِ مُوسَى الرِّضا علیه السلامبِطُوسٍ ألا وَمَنْ زارَهُ فَاَصابَهُ فىطَریقِهِ قَطْرَةٌ مِنَ السَّماءِ حَرَّمَ اللّه ُ. جَسَدَهُ عَلَى النّارِ.
حضرت عبدالعظیم مى گوید: از امام عسکرى علیه السلامشنیدم که مى فرمود: مردم «قم» و «آبه» آمرزیده اند زیرا آنان جدّم امام رضا علیه السلام را در شهر طوس زیارت مى کنند، آگاه باشید هر کسى او را زیارت کند، و در مسیر راه قطره بارانى به او برسد، خداوند بدن او را بر آتش حرام مى کند.
قالَ الصادِقُ علیه السلام: مَحْشَرُ النّاسِ کُلُّهُمْ اِلى بَیْتِ الْمُقَدَّسِ اِلاّبُقْعَةٌ بِأَرْضِ الْجَبَلِ یُقالُ لَها قُم، فَاِنَّهُّمْ یُحاسَبُونَ فىحُفَرِهِمْ وَ یُحْشَرُونَ مِنْ حُفَرِهِمْ اِلَى الْجَنَّةِ ثُمَ قالَ: أَهْلُ قُم مَغْفُورٌ لَهُمْ.
امام صادق علیه السلام فرمود: محلّ حشر تمام مردم بطرف بیت المقدس است مگرمکانى در سرزمین جبل که به آن قم گفته مى شود، آنان در همان قبر خودشان محاسبه مى شوند و از همانجا به طرف بهشت مى روند، سپس فرمود: مردم قم آمرزیده شده اند.
قالَ الرِّضا علیه السلام لِزَکَریَّا ابْنَ آدَمَ بْنِ عَبْدِاللّه ِ. بنِ سَعْدِ الاَشْعَرىّ: اِنَّ اللّه َ. یَدْفَعُ البَلاءَ بِکَ عَنْ أَهْلِ قُم کَما یَدْفَعُ البَلاءَ عَنْ أَهْلِ بَغْدادَ بِقَبْرِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ علیهماالسلام.
امام رضا علیه السلام به زکریابن آدم اشعرى فرمود: خداوند گرفتاری‌ها را بواسطه تو از مردم قم برطرف مى کند، همانطورکه بواسطه قبرامام هفتم ازمردم بغداد برطرف مى کند.
رُوِىَ عَنِ الأئِمَةِ: لَوْلاَ القُمیُّونَ لَضاعَ الدّینُ
از ائمه علیهم السلام نقل شده که فرمودند: اگر مردم قم نبودند، دین تباه مى شد.
کَتَبَ أَبُو مُحَمَّدٍ علیه السلام اِلى أَهْلِ قُم وَ آبَةَ: اِنَّ اللّه َ. تَعالى بِجُودِهِ وَ رَأْفِتِهِ قَدْ مَنَّ عَلى عَبادِهِ بِنَبِیِّهِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آلهبَشیرا وَ نَذیرا وَ وَفَّقَکُمْ لِقَبُولِ دینِهِ وَ أَکْرَمَکُمْ بِهِدایَتِهِ وَ غَرَسَ فى قُلُوبِ أَسْلافِکُمْ الماضینَ رَحْمَةُ اللّه ِ. عَلَیْهِمْ.
امام عسکرى علیه السلام به مردم قم و آبه نوشت: خداوند از روى مهربانى و بذل و کرمش بر بندگان خود منّت گذارد و پیامبرى همانند محمّد که درود خدا بر او باد بعنوان بشارت دهنده و بیم دهنده فرستاد، و شما (مردم قم) را براى پذیرش دینش موفّق کرد، و با راهنمایى هایش به شما کرامت و عزّت بخشید، و در دلهاى گذشتگان شما (که رحمت خدا شامل حال آنان باد) هدایت را کاشت.
عَنْ أَبِى الصَّلْتِ الْهِرَوى قالَ: کُنْتُ عِنْدَ الرِّضا علیه السلام فَدَخَلَ عَلَیْهِ قَوْمٌ مِنْ أَهْلِ قُم فَسَّلِّمُوا عَلَیْهِ فَرَدَّ عَلَیْهِمْ وَقَرَّبَهُمُ ثُمَّ قالَ لَهـُمْ: مَـرْحَبَا بِکُمْ وَ أَهـْلاً! فَاَنْتُمْ شیعَتُنا حَقـّاَ.
ابا صلت مى گوید: خدمت امام رضا علیه السلام بودم، گروهى از اهل قم بر ایشان وارد شدند، به امام سلام کردند. امام علیه السلام پاسخ داد و آنان را نزد خود خواند. سپس فرمود: مرحبا بر شما، خوش آمدید! شما شیعیان راستین ما هستید.
قالَ أَبُوعَبْدِاللّه ِ. علیه السلام: اِنَّ اللّه َ. احْتَجَّ بِالْکُوفَةِ عَلى سائِرِ الْبِلادِ وَ بِالْمُؤمِنینَ مِنْ أَهْلِها عَلَى غَیْرِهِمْ مِنْ أَهْلِ الْبِلادِ وَ احْتَجَّ بِبَلْدَةِ قُم عَلى سائِرِ الْبِلادِ، وَبِاَهْلِها عَلى جَمیعِ أَهْلِ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ مِنَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ وَلَمْ یَدَعِ اللّه ُ. قُم وَأَهْلَها مُسْتَضْعَفا بَلْ وَفَّقَهُمْ وَاَیَّدَهُمْ.
امام صادق علیه السلام فرمود: خدا به کوفه بر سایر شهر‌ها احتجاج کرده و به مؤمنان آنجا در مقابل مردم سایر شهر‌ها احتجاج مى کند، و بواسطه شهر قم به سایر شهر‌ها هم احتجاج مى کند و به مردم قم به تمام مردم مشرق و مغرب از جنّ و انس محاجّه مى کند، خداوند قم و مردم آن را رها نکرده تا مستضعف (فکرى و فرهنگى) شوند بلکه آنان را موفّق و تأیید کرده است.
عَنْ حَمّادِ النابِ قالَ: کُنّا عِنْدَ أَبى عَبْدِ اللّه ِ. علیه السلام وَنَحْنُ جَماعَةٌ اِذْ دَخَلَ عَلَیْهِ عِمْرانُ بْنُ عَبْدِاللّه ِ. القُمّى فَسَأَلَهُ وَ بَرَّه وَ بَشَّهُ، فَلَمّا أَنْ قامَ قُلْتُ لاَِبى عَبْدِاللّه ِ. علیه السلام. مَنْ هذَا الَّذى بَرَرْتَ بِهِ هذَالبِّرَ فَقالَ: مِنْ أَهْلِ البَیْتِ النُجَباءِ ـ. یَعْنى أَهْلَ قُم ـ. ما اَرادَهُمْ جَبّارٌ مِنَ الجَبابِرَةِ اِلاّ قَصَمَهُ اللّه ُ.
حماد ناب گفت: گروهى خدمت امام صادق علیه السلامبودیم که عمران بن عبداللّه قمى وارد شد، امام علیه السلاماز حالش سؤال کرد و نسبت به او نیکى و خوشرویى کرد، وقتى برخاست و رفت به امام عرض کردم: اینکه به او این چنین خوبى کردى چه کسى بود؟ فرمود: از اهل قم بود، هیچ ستمگرى قصد بدى به آن‌ها نمى کند جز اینکه خداوند او را مى شکند.
قالَ رَسُولُ اللّه ِ. صلی الله علیه و آله: اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِلاَْشْعَریّیِنَ صَغیرِهُمْ وَکَبیرِهُمْ.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: خدایا اشعرى‌ها را از کوچک و بزرگ بیامرز.
(آن زمان اکثر مردم قم را طائفه اشعریها تشکیل مى دادند).
قالَ الصّادِقُ علیه السلام: وَ ما أَرادَ أَحَدٌ بِقُم وَ أَهْلِهِ سُوءا اِلاّ أَذَّلَهُ اللّه ُ. وَ أَبْعَدَهُ مِنْ رَحْمَتِهِ.
امام صادق علیه السلام فرمود: هیچ کس به قم و مردم قم قصد بدى نمى کند جز اینکه خداوند او را خوار و ذلیل مى کند و او را از رحـمت خـود بدور مى کند.
قالَ الصّادِقُ علیه السلام: اِنَّ لَعَلى قُم مَلَکا رَفْرَفَ عَلَیْها بِجَناحَیْهِ لا یُریدُها جَبّارٌ بِسُوءٍ اِلاّ أَذابَهُ اللّه ُ. کَذَوْبِ الْمِلْحِ فِى الْماءِ.
امام صادق علیه السلام فرمود: براى قم فرشته اى است که بالهایش را بر آن گسترده است، هیچ ستمگرى قصد بد به قم نمى کند مگر اینکه خداوند او را ذوب مى کند همانند ذوب شدن نمک در آب.
آینده قـم
قالَ الصّادِقُ علیه السلام: فى قُم شیعَتُن اوَ مَوالینا، وَتَکْثُرُ فیهَا الْعِمارَةُ، وَ یَقْصُدُهُ النّاسُ وَیَجْتَمِعُونَ فیهِ حَتّى یَکُونَ أَلْجَمْرُ بَیْنَ بَلْدَتِهِمْ.
امام صادق علیه السلام فرمود: در شهر قم شیعیان و دوستان ما هستند، در آینده ساختمان در آن شهر زیاد مى شود، و مردم راهى آنجا شده و در آن شهر اجتماع مى کنند تا جایى که نهر جمر (رودخانه) وسط شهرشان قرار مى گیرد.
عَنِ الصّادِقِ علیه السلام أَنَّهُ ذَکَرَ کُوفَةَ وَ قالَ: سَتَخْلُو کُوفَةُ مِنَ الْمُؤمِنینَ وَیَأْرِزُ عَنَهَا الْعِلْمُ کَما تَأرِزُ الْحَیَّةُ فىجُحْرها، ثُمَّ یَظْهَرُ الْعِلْمُ بِبَلْدَةٍ یُقالُ لَها قُم، وَیَصیرُ مَعْدِنا لِلْعِلْمِ وَالفَضْلِ حَتّى لایَبْقى فِى الاَْرْضِ مُسْتَضْعَفٌ فىالدّینِ حَتَّى الْمُخَدَّراتِ فیالْحِجالِ وَذلِکَ عِنْدَ قُرْبِ ظُهُورِقائِمِنا.
امام صادق علیه السلام یادى از کوفه کرد و فرمود: کوفه بزودى از مؤمنان خالى مى شود، و علم از آن جمع مى شود همانطور که مار در لانه اش جمع مى شود، سپس علم و دانش در شهرى که به آن «قم» مى گویند، ظاهر مى شود، و آنجا مرکز علم و فضیلت مى شود، تا جایى که هیچ کس حتى خانمهاى خانه دار در دین مستضعف باقى نمى مانند واین نزدیک ظهور قائم ما (حضرت مهدى علیه السلام) خواهد بود.
قالَ رَسُولُ اللّه ِ. صلی الله علیه و آله: لَمّا اُسْرِىَ بِى اِلَى السَّماءِ الرابِعَةِ نَظَرْتُ اِلى قُبَّةٍ مِنْ لُؤْلُوءٍ لَها أَرْبَعَةُ أَرْکانٍ وَ أَرْبَعَةُ أَبْوابٍ کَاَنَّها مِنِْ اسْتَبْرَقٍ أَخْضَرَ، قُلْتُ: یا جَبْرَئیلُ ما هذِهِ القُبَّةُ الَّتى لَمْ أَرَ فِى السَّماءِ الرابِعَةِ أَحْسَنَ مِنْها؟ فَقالَ حَبیبى مُحَمَّد، هذِهِ صُورَةُ مَدینَةٍ یُقالُ لَها «قُم» یَجْتَمِعُ فی‌ها عِبادُ اللّه ِ. الْمُؤْمِنُونَ یَنْتَظِرُونَ مُحَمَّدا وَ شَفاعَتَهُ لِلْقیامَةِ وَالْحِسابِ، یَجْرى عَلَیْهِمُ الْغَمَّ وَاَلْهَمُّ وَالاَْحْزانَ وَ الْمَکارِهَ....
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هنگامى که مرا به آسمان چهارم بردند، نگاهم افتاد به قبّه اى از دُرّ، که داراى چهار درب و چهار پایه بود همانند پارچه زربافت سبز رنگ، گفتم: جبرئیل، این چه چیزى است که بهتر از آن را در آسمان چهارم ندیدم؟ جبرئیل گفت: شکل شهرى است که به آن «قم» گفته مى شود که بندگان مؤمن خدا در آنجا اجتماع مى کنند و در انتظار محمّد و شفاعت او در قیامت و روز حساب بسر مى برند، غم و اندوه و سختی‌ها به آن‌ها روى مى آورد.
عَنِ الصّادِقِ علیه السلام قالَ: فَاَمَّا الرِّىّْ فَوَیْلٌ لَهُ مِنْ جَنا حَیْهِ، وَ اِنَّ الاَْمْنَ فیهِ مِنْ جَهَةِ قُم وَ أَهْلِهِ، قیلَ وَ ما جَناحاهُ؟ قالَ علیه السلام: اَحَدُهُما بَغْدادُ، وَ الآخَرُ خُراسانُ.
امام صادق علیه السلام فرمود:، امّا رىّ پس واى بر آن از دو طرفش، و امنیت و آرامش در آن از طرف قم واهل قم است. سؤال شد دو طرفش کدامند؟ امام علیه السلامفرمود: یکى بغداد، و دیگرى خراسان است.
عَنْ أَبِى الْحَسَنِ الاَوَّلِ علیه السلامقالَ: رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ قُم یَدْعُوا النّاسَ اِلَى الحَقِّ، یَجْتَمِعُ مَعَهُ قَوْمٌ کَزُبَرِ الحَدیدِ، لا تَزِلُّهُمُ الرَّیاحُ الْعَواصِفُ، وَ لایَمِلُّونَ مِنَ الْحَرْبِ، وَ لا یَجْبِنُونَ، وَ عَلَى اللّه ِ. یَتَوَکَّلُونَ، وَ الْعاقِبةُ لِلْمُتَقینَ.
على علیه السلام فرمود: مردى از قم، مردم را بسوى حق دعوت مى کند، گروهى با او همراه مى شوند که همانند پاره هاى آهن هستند، که بادهاى تند آنان را نمى لغزاند، و از جنگ خسته نمى شوند و نمى ترسند، و بر خدا توکّل مى کنند، و عاقبت خیر براى پرهیزکاران است.
عَنْ بَعْضِ أَصْحابِهِ عَنْ أَبى عَبْدِاللّه ِ. علیه السلام قالَ: کُنّا عِنْدَهُ جالِسینَ اِذْ قالَ مُبتَدِئا: خُراسانْ! خُراسانْ! سَجِسْتان! سِجِسْتان! کَاَنّى أَنْظُرُ اِلى أَهْلِهِما راکِبینَ عَلَى الجِمالِ مُسْرِعینَ اِلى قُـم.
یکى از یاران امام صادق علیه السلاممى گوید: ما خدمت امام صادق علیه السلامنشسته بودیم. امام علیه السلامفرمود: خراسان، خراسان، سجستان، سجستان! گویا مردم آن دو جا را مى بینم که سوار بر شتران شده و با سرعت به طرف قم مى روند.
عَنْ أَبى عَبْدِاللّه ِ. علیه السلام قالَ: اِذا عَمَّتِ البـُلْدانَ الْفِـتَنُ فَعَلَیْکُمْ بِقُم وَ حَوالی‌ها وَ نَواحیها، فَاِنَّ الْبَـلاءَ مـَدْفُوعٌ عـَنْها.
امام صادق علیه السلام فرمود: هنگامى که فتنه همه شهر‌ها را فرا گرفت، به شهر قم و اطراف آن رو آورید، زیرا گرفتارى از قم دفع شده است.
عَنْ أَبى عَبدِاللّه ِ. علیه السلام قالَ: اِذا عَمَّتِ الْبَلایا فَالاَْمْنُ فىکُوفَةَ وَنَواحی‌ها مِنَ السَّوادِ وَقُم مِنَ الْجَبَلِ، وَنِعْمَ المَوْضِعُ «قُم» لِلْخائفِ الطّائِفِ.
امام صادق علیه السلام فرمود: هنگامى که بلا و گرفتارى همگانى شد، امنیت در کوفه و اطراف آن (از سواد) و در قم خواهد بود، و قم براى انسان هراسناک و در حال حرکت مکان خوبى است.
قالَ أَبُو عَبْدِاللّه ِ. علیه السلام: اِذا فُقِدَ الاَْمْنُ مِنَ الْعِبادِ وَ رَکِبَ النُّّاسُ عَلَى الْخُیُولِ وَ أَعْتَزَلُوا النِساءَ وَ الطّیبَ فَالْهَرْبُ الْهَرْبُ عَنْ جَوارِهِمْ. فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِداکَ، اِلى أَیْنَ؟ قالَ: اِلَى الْکُوفَةِ وَ نَواحیها، أَوْ اِلى قُم وَ حَوالی‌ها فَاِنَّ الْبَلاءَ مَدْفُوعٌ عَنْهُما.
امام صادق علیه السلام فرمود: زمانى که امنیت از بین مردم رخت بربندد و مردم بر اسبان سوار شوند (و به تاخت و تاز پردازند) و از زن‌ها و بوى خوش کناره گیرى کنند، پس باید از نزد آنان فرار کرد. راوى گفت: فدایت شوم کجا باید فرار کرد؟ امام علیه السلامفرمود: بسوى کوفه و اطراف آن، یا بسوى قم و اطرافش زیرا بلا و گرفتارى از آن دو دفع شده است.
حضرت معصومه علیهاالسلام ومسجد جمکران
قـم و حـرم حضرت معصومه علیهاالسلام
عَن ابْنِ الرِّضا علیه السلام قالَ: مَنْ زارَ عَمَّتى بِقُم فَلَهُ الجَنَّةُ.
از امام جواد علیه السلام نقل شده که فرمود: کسى که عمّه ام را در قم زیارت کند او اهـل بهشت است.
قم حرم اهل بیت علیهمالسلام
قالَ الصّادِقُ علیه السلام: اِنَّ لِلّهِ حَرَما وَ هُوَ مَکَّةُ، وَ لِرَسُولِهِ حَرَما وَ هُوَ الْمَدینَةُ، وَ لاَِمیرِ الْمُؤمِنینَ حَرَما وَ هُوَ الکُوفَةُ، وَ لَنا حَرَما وَ هُوَ قُم، وَ سَتُدْفَنُ فی‌ها امْرَأةٌ مِنْ وُلْدى تُسَّمى فاطِمةُ، مَنْ زارَها وَ جَبَتْ لَهُ الجَنَّةُ (قَالَ علیه السلامذلِکَ وَ لَمْ تُحْمَلْ بِمُوسى أُمَّهُ).
امام صادق علیه السلام فرمود: خدا داراى حرمى است که آن مکّه است، و پیامبرش هم حرمى دارد که مدینه است، و امیرالمؤمنین هم حرمى دارد که کوفه است، و ما هم داراى حرمى هستیم که قم است، و بزودى بانویى از فرزند من آنجا دفن مى شود که نامش فاطمه است، هرکسى او را زیارت کند بهشت بر او واجب مى شود. (راوى گفت: امام صادق علیه السلامهنگامى این جمله را فرمود که هنوز مادر امام موسى بن جعفر به او حامله نشده بود).
عَنْ حَسَنِ بْنِ مُثْلَةِ عَنِ الْمَهْدِىِّ علیه السلام اِنَّهُ قالَ: مَـنْ صَــلاّها فَکَاَنّما صَلاّها (هُما) فِى الْبَیْتِ العَتیقِ.
حسن بن مثله (جمکرانى) از حضرت مهدى علیه السلام نقل مى کند که امام علیه السلام (بعد از دستور ساختن مسجد جمکران) فرمود: کسى که در آن مسجد نماز بخوانـد همانند این است که در خانه عتیق (یعنى کعبه) نماز خوانده است.
عَنْ سَعْدٍ عَنْ عَلىِّ بْنِ مُوسَى الرِّضا علیه السلام، قالَ: یا سَعْدُ عِنْدَکُمْ لَنا قَبْرٌ، قُلْتُ: جُعْلِتُ فِداکَ قَبْرُ فاطِمَةَ بِنْتِ مُوسى علیه السلام؟ قالَ: نَعَمْ، مَنْ زارَها عارِفا بِحَقِّها فَلَهُ الجَنَّةُ، فَاِذا أَتَیْتَ الْقَبْرَ فَقُمْ عِنْدَ رَأسِها مُستَقْبِلَ الْقِبْلَةِ، وَکَبِّرْ أَرْبَعا وَثَلاثینَ تَکْبیرَةً، وَسَبِّحْ ثَلاثا وَثَلاْثَینَ تَسْبیحَةً، وَ احْمَدِاللّه َ. ثَلاثا وَثَلاثینَ تَحْمیدَةً ثُمَّ قُلْ:
سعد از حضرت على بن موسى الرضا علیهم السلام نقل مى کند که امام رضا علیه السلامفرمود: اى سعد! ما پیش شما (مردم قم) قبرى داریم، گفتم: فداى شما شوم، منظور شما قبر فاطمه معصومه دختر امام هفتم علیهماالسلام است؟ فرمود: بله، کسى که با شناخت حق او، او را زیارت کند بهشت براى اوست، بعد فرمود: وقتى براى زیارت آمدى در بالاسرش رو به قبله بایست، ۳۴ بار اللّه اکبر، ۳۳ بار سبحان اللّه و ۳۳ بار الحمدللّه بگو و بعد بگو
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: مناسبت های مذهبی قرآن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۰۱۲۶۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تاریخ ولادت امام رضا (ع) ۱۴۰۳ + زندگینامه و احادیث
امام رضا (ع)، امام هشتم شیعیان یازدهم ذی القعده سال ۱۴۸ هـجری قمری در شهر مدینه متولد شدند.
به گزارش ایمنا، علی بن موسی الرضا (ع) معروف به امام رضا (ع) هشتمین امام شیعیان هستند که مشهورترین لقب ایشان رضا است. ایشان به عالم آل محمد و امام رئوف نیز شهرت دارند.
ولادت امام رضا (ع) چه روزی است؟ تاریخ دقیق ولادت امام رضا (ع) در تقویم شمسی برابر با دوشنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ است. تاریخ دقیق ولادت امام رضا (ع) در تقویم قمری برابر با ۱۱ ذوالقعده ۱۴۴۵ است. تاریخ دقیق ولادت امام رضا (ع) در تقویم میلادی برابر با ۲۰ می ۲۰۲۴ است.پدر بزرگوار حضرت رضا (ع)، امام موسی کاظم (ع) و مادر ایشان نجمه خاتون نام داشت. پدر امام رضا (ع) در سال ۱۸۳ هجری قمری به دست هارون عباسی به شهادت رسید و پس از ایشان امام رضا (ع) در سن ۳۵ سالگی امامت شیعیان را برعهده گرفت. مدت امامت ایشان نزدیک به ۲۰ سال طول کشید که ده سال اول آن همزمان با خلافت هارون الرشید، پنج سال بعد از آن مقارن با حکومت امین و پنج سال آخر امامت ایشان مصادف با خلافت مامون بود. پس از گذشت ۱۷ سال از دوران امامت، ایشان مجبور شد با نقشه و حیله مامون عباسی راهی خراسان شود، به اجبار ولایت عهدی مامون را نیز پذیرفت و ۳ سال آخر امامت خود را تحت نظر مامون در خراسان سپری کردند.
| نام | علی بن موسی |
| کنیه | ابوالحسن (ثانی) |
| ولادت | ۱۱ ذی‌القعده، ۱۴۸ ق |
| زادگاه | مدینه |
| مدت امامت | ۲۰ سال (۱۸۳ ق تا ۲۰۳ ق) |
| شهادت | آخر ماه صفر، ۲۰۳ ق |
| مدفن | مشهد |
| محل زندگی | مدینه |
| لقب (ها) | رضا، عالم آل محمد |
| پدر | امام کاظم (ع) |
| مادر | نجمه خاتون |
| همسر | سبیکه |
| فرزند | امام جواد (ع) |
| طول عمر | ۵۵ سال |
مامون عباسی با خوراندن سم به امام رضا (ع) سبب مسمومیت و سپس شهادت ایشان شد. در مورد سال شهادت ایشان اختلاف نظر وجود دارد. برخی سال ۲۰۲ هجری قمری را سال شهادت امام رضا (ع) می‌دانند و تعدادی دیگر گفته‌اند که شهادت ایشان در سال ۲۰۳ هجری قمری بوده، که نظریه دوم بیشتر معروف است و در بیشتر منابع گفته شده که امام هشتم در ۲۹ صفر سال ۲۰۳ هجری قمری در سن ۵۵ سالگی به شهادت رسیدند.
امام رضا (ع) می‌فرماید: رَحِمَ اللّه ُ عَبْدا اَحیا اَمْرَنا … یَتَعَلَّمُ عُلومَنا وَ یُعَلِّمُهَا النّاسَ، فَاِنَّ النّاسَلَوْ عَلِموا مَحاسِنَ کَلامِنا لاَتَّبَعونا
رحمت خدا بر بنده‌ای که امر ما را زنده کند، دانش‌های ما را فرا گیرد و به مردم بیاموزد. اگر مردم زیبایی‌های سخنان ما را می‌دانستند از ما پیروی می‌کردند. (معانی الأخبار، ص ۱۸۰، ح ۱)
درباره سه ویژگی برجسته مؤمنامام رضا (ع) می‌فرماید: لا یَکُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِنًا حَتّی تَکُونَ فیهِ ثَلاثُ خِصال :۱ سُنَّةٌ مِنْ رَبِّهِ. ۲ وَ سُنَّةٌ مِنْ نَبِیِّهِ. ۳ وَ سُنَّةٌ مِنْ وَلِیِّهِ. فَأَمَّا السُّنَّةُ مِنْ رَبِّهِ فَکِتْمانُ سِرِّهِ. وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ نَبِیِّهِ فَمُداراةُ النّاسِ. وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ وَلِیِّهِ فَالصَّبْرُ فِی الْبَأْساءِ وَ الضَّرّاءِ.
مؤمن، مؤمن واقعی نیست، مگر آن که سه خصلت در او باشد: سنّتی از پروردگارش و سنّتی از پیامبرش و سنّتی از امامش. امّا سنّت پروردگارش، پوشاندن راز خود است، امّا سنّت پیغمبرش، مدارا و نرم رفتاری با مردم است، امّا سنّت امامش، صبر کردن در زمان تنگدستی و پریشان حالی است. (امالی صدوق، ج ۱، ص ۳۳۹)
درباره همسرداریامام رضا (ع) می‌فرماید: وَ قَالَ إِنَّهَا تَشْتَهِی مِنْکَ مِثْلَ الَّذِی تَشْتَهِی مِنْهَا
همسرت از تو همان را می‌خواهد که تو از او توقع داری. (بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج ۷۳، ص :۱۰۲)
درباره خوش رفتاری با خانوادهامام رضا (ع) می‌فرماید: أَقْرَبُکُمْ مِنِّی مَجْلِساً یَوْمَ الْقِیَامَهِ أَحْسَنُکُمْ خُلُقاً وَ خَیْرُکُمْ لِأَهْلِهِچ
امام رضا علیه السلام به نقل از پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: نزدیکترین شما به من از نظر مقام در روز قیامت، کسی است که در مورد خانواده خود خوش رفتار باشد. (صحیفه الإمام الرضا علیه السلام، ص :۶۷)
درباره رفع اندوه مؤمنامام رضا (ع) می‌فرماید: مَن فَرَّجَ مِن مُؤمِنٍ، فَرَّجَ اللّه ُ عَن قَلبِهِ یَومَ القِیامَهِ
هر کس اندوه مؤمنی را بزداید، خداوند در روز قیامت، غم از دلش می زداید. (الکافی، ج ۲، ص ۲۰۰)
درباره اهمیت زمانامام رضا (ع) می‌فرماید: إجتَهِدوا أن یَکونَ زَمانُکُم أربَعَ ساعاتٍ: ساعَهً مِنهُ لِمُناجاهِ اللّه ِ و ساعَهً لِأمر المَعاشِ و ساعهً لِمُعاشَرَهِ الإخوانِ و الثِّقاتِ و الَّذینَ یُعَرِّفُونَ عُیُوبَکُم و یَخلِصونَ لَکُم فِی الباطِنِ و ساعَهً تَخلُونَ فِیها لِلَذّاتِکُم و بِهذِهِ السّاعَهِ تَقدِروُن عَلَی الثَّلاثِ ساعاتٍ
بکوشید که زمانتان را به چهار بخش تقسیم کنید:
۱- زمانی برای مناجات با خدا
۲- زمانی برای تأمین معاش [کسب روزی]
۳- زمانی برای معاشرت با برادران و معتمدانی که عیب‌هایتان را به شما می شناسانند و در دل شما را دوست دارند
۴- و ساعتی برای کسب لذت‌های حلال
با بخش چهارم توانایی انجام دادن سه بخش دیگر را به دست می‌آورید. (فقه الرّضا علیه السلام، ص ۳۳۷)
کد خبر 747128
دومین جلسه رسیدگی به اتهامات تتلو برگزار شد