ایران و ترکیه بایکدیگر بر سر سوریه کنار خواهند آمد؟/ آینده مدیریت سوریه بعد از خروج آمریکا از این کشور
تاریخ انتشار: ۷ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۱۴۱۴۹۷
رویداد۲۴پینار ترمبلی در المانیتور نوشت: در نوزدهم دسامبر، متعاقب اعلام خروج کامل و فوری نیروهای آمریکایی مستقر در سوریه، ابتدا هلهله و غریو شادی را از آنکارا شنیدیم. برخی از شاهدان ماجرا، سخنان شانزدهم دسامبر وزیر امورخارجه ترکیه، مولود چاوش اوغلو در دوحه را به یاد آوردند: «ترامپ در حال برنامهریزی برای خروج از سوریه است».
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در ادامه این مطلب آمده است: ترکیه پیش از سایر کشورها و حتی برخی نهادهای مربوطه داخل آمریکا از این موضوع باخبر شده بود. اردوغان نیز بارها خواسته خود مبنی بر خروج نظامیان آمریکایی از سوریه را مطرح کرده بود. با این احتساب ترکیه باید برای بروز رسانی راهبرد خود در شمال سوریه مهیا شده باشد. اما هیچ کجا حتی در رسانههای ترکیه، خبری از اتخاذ یک راهبرد جدید به گوش نمیرسد. در عوض در تلویزیون و روزنامهها، تنها از تصمیمات آمریکا در منطقه سخن گفته میشود. یک رویکرد قابل مشاهده در رسانههای ترکی، بیاعتمادی آنها به آمریکا برای عمل به تعهد خروج کامل و فوری از سوریه است. به عنوان مثال روزنامه ینی شفق چاپ نوزدهم دسامبر از اقدامات ارتش آمریکا برای جابجایی نیروهای پیشمرگه کرد در شمال سوریه خبر داد تا موجب خنثی شدن عملیات ارتش ترکیه در مناطق راهبردی شود. المانیتور به مصاحبه با افسران فعال و بازنشسته ارتش ترکیه و صاحبنظران دانشگاهی و سیاسی این کشور پرداخته است. در اینجا به چهار نگرانی اصلی و فوری آنکارا اشاره میکنیم. منابع مستقر در ترکیه، درخواست کردند که هویتشان فاش نشود.
نخست اینکه ترکیه بیشتر خواهان احتمال خروج آمریکا از منطقه بود تا تحقق عملی آن. از سال ۲۰۱۱ و با آغاز جنگ داخلی در سوریه، روابط ترکیه با آمریکا پیرامون دخالت آمریکا در این جنگ دچار تحول شده است. اردوغان بارها از اوباما خواسته بود که به علت عبور اسد از خط قرمز آمریکا یعنی کاربرد تسلیحات شیمیایی، دمشق را تنبیه کند. طی دوران ریاستجمهوری ترامپ نیز ترکیه از حملات هوایی آمریکا به مواضع ارتش سوریه حمایت کرده و حتی خواهان تشدید آنها شده بود. از آغاز جنگ سوریه، موضع ترکیه نسبت به مداخله نظامی آمریکا در این جنگ، میان دو موضع سرگردان بوده است: وارد جنگ شو و حکومت اسد را ساقط کن و از سوریه خارج شو و به حمایت از کردها پایان بده. ترکیه همین که دریافت ادامه حضور آمریکا منجر به سقوط حکومت دمشق نخواهد شد و برعکس موجب به خطر افتادن منافع این کشور به علت حمایت از کردها میشود، شروع کرد به درخواست خروج آمریکا. ترکیه معتقد است که «ی پ. گ» متحد حزب کارگران کردستان «پ ک. ک» است که از نظر آنکارا گروهی تروریستی قلمداد میشود.
یکی از فرماندهان ارتش ترکیه در این باره میگوید: «اعتماد نداشتن به آماده شدن آمریکاییها برای خروج از سوریه بسیار آسانتر از مهیا شدن برای گام بعدی و دریافتن این موضوع است که از این پس کدام طرف به جای آمریکا پشتیبانی هوایی را فراهم میکند یا کنترل پایگاههای آمریکا را به دست میگیرد و چطور خواهیم توانست عملیات جاسوسی و اشتراک گذاری اطلاعات را هماهنگ کنیم. الان حتی نمیدانیم که از این پس با کدام طرف باید همکاری کنیم».
مسأله دوم اینکه حضور آمریکا نه تنها بهانهای برای عدم تعامل بای پ. گ. به دست آنکارا میداد، بلکه ارتش آمریکا یک دیوار حایل میان ترکیه و تمام طرفهای درگیر در سوریه تلقی میشد. وقتی اخبار مسلح کردن کردها توسط آمریکا از اوایل ماه می ۲۰۱۷ درز کرد، اردوغان حتی از یک فرصت نیز برای انتقاد از آمریکا غفلت نکرده است. اردوغان آمریکا را به تشکیل یک منطقه ترور کردی در مرزهای خود متهم کرد و مرتبا اظهار میکرد چه جور متحدی چنین کاری میتواند بکند. کینیکلی اوغلو، یکی از استادان مدعو در مرکز مطالعات خاورمیانه دانشگاه آکسفورد و نماینده سابق مجلس ترکیه معتقد است که خروج آمریکا از سوریه، یک پیروزی تمام عیار برای ترکیه تلقی نمیشود.
او میگوید: «حضور آمریکا به اردوغان این فرصت را میداد که بدون ورود به جنگ، تنها به تهدید کردها بپردازد. از این پس شاهد افزایش فشار بر اردوغان برای حمله به شمال شرقی سوریه خواهیم بود؛ اقدامی که در انتخابات ماه مارس به نفع او تمام خواهد شد، اما اگر این حضور نظامی طولانی شود، مخاطراتی برای او به همراه خواهد داشت».
یک کارشناس امنیتی از آنکارا به ما گفت: «حضور آمریکاییها در منطقه، برای عملیات ارتش ترکیه محدودیتهای زیادی ایجاد میکرد، اما از طرفی هم موجب کاهش تلفات و خسارات احتمالی ارتش میشد. این حضور به انسجام همبستگی ناسیونالیستهای تندرو در ترکیه با اردوغان کمک میکرد. در حالی که این احساسات ناسیونالیستی در قالب انتقاد از آمریکا تبلور مییافت، ما اطمینان داشتیم که اردوغان گامهای بیشتری برنمیدارد چراکه خواهان تقابل نظامی با آمریکا نبود. اما حالا توجیه او برای انفعال یا حتی شکست چه خواهد بود؟».
در حقیقت مشکل ترکیه با کردها و نبرد با پ. ک. ک، از سال ۱۹۸۴ تاکنون بلاتکلیف مانده است. یک ژنرال بازنشسته به ما گفت: «حضور آمریکا باعث عملیاتهای تروریستی پ. ک. ک. نبود و در نتیجه خروج آن نیز به این رفتار پایان نمیدهد.» علیرغم احتمال پیروزیهای کوتاهمدت علیهی پ. گ، هدف نهایی دولت مبنی بر پاکسازی کامل منطقه از حضور شبهنظامیان کرد ممکن نخواهد بود. این ژنرال معتقد است «که میتوانیم از شری پ. گ. راحت شویم، اما حل دائمی مسأله کردها بدون راهکار سیاسی محقق نخواهد شد». فعلا کسی نمیداند پس از حمله بهی پ. گ، گام بعدی چه خواهد بود.
مسأله سوم، نگرانی از این است که پس از خروج آمریکا، توازن قوا میان ایران، روسیه و ترکیه تغییر پیدا کند. تاکنون ترکیه قادر بود از روابطش با روسیه و آمریکا، برای خنثی کردن هر دو بهره ببرد. آشکارترین نشانه موازنه ایجاد کردن میان روسیه و آمریکا را میتوان در خرید همزمان اس۴۰۰ از روسیه و سامانه پاتریوت از آمریکا دید. کینیکلی اوغلو میگوید: «معلوم نیست که ایران، روسیه و دمشق، دست ترکیه را در شمال سوریه باز بگذارند. دمشق بیشتر تمایل دارد حاکمیت خود را بر این مناطق باز یابد تا اینکه شاهد سیطره ترکیه بر این نواحی باشد. این باعث میشود سرنوشت منطقه در دستان تهران و مسکو قرار بگیرد. بعید میدانم در هفتههای آتی شاهد معاملهای میان مسکو، آنکارا و تهران باشیم. ممکن است مسکو به میانجیگری میان دمشق با حزب اتحاد کردستان بپردازد که از نظر ترکیه شاخه پ. ک. ک. در سوریه قلمداد میشود.ی پ. گ. بال نظامی این گروه است که فعلا تحت حمایت آمریکاست». وی میافزاید: «ترکیه با تهران و مسکو تنها میماند که البته هیچ کدام در هدف سقوط حکومت اسد با آن همنوا نبودند».
در واقع خروج آمریکا از سوریه، مهر تاییدی است بر ناکامی هدف طولانیمدت اردوغان برای نابودی نظام اسد. اگر مسأله رغبت عربستان و اسراییل به مواجهه با ایران را نیز به میان بیاوریم، اوضاع پیچیدهتر میشود. آیا اردوغان خواهد توانست به رویارویی با عربستان و اسراییل برود و به همکاری با ایران در سوریه بپردازد. اغلب راهکارهای ترکیه اکنون به اقدامات سایر طرفهای حاضر در منطقه بستگی دارد.
عامل آخر نگرانی از شکلگیری ائتلافهای جدید و احیای دردسرهای قدیمی است. درحال حاضر نگرانی اصلی ترکیه، اتحاد احتمالی کردها با دمشق است. اگرچه چاوش اوغلو از احتمال مذاکرات ترکیه با دمشق سخن گفته، تا امروز اردوغان علاقهای به این موضوع نشان نداده است. یک کارشناس امنیتی به ما گفت: «پ ک. ک. برای سالها در سوریه حضور داشته و اکنون نیز در صورت توافق با دمشق، این اتفاق محتمل است. اگر ترکیه یک عملیات هجومی مانند عفرین را تکرار کند، جمعیت کردها به عقب رانده میشوند و در غیاب آنها احتمال دارد شاهد احیای داعش یا سایر گروههای تندرو باشیم. آیا ارتش ترکیه قادر خواهد بود همزمان با تمام این گروهها درگیر شود؟»
سوالاتی که امروز مطرح میشوند از این قبیل هستند: آیا حضور نظامی ترکیه در این نواحی تحمل خواهد شد؟ ترکیه تا چه میزان و چه زمانی میتواند به حضور نظامی خود ادامه دهد؟ آیا عملیاتی مانند عفرین و جابجایی ساکنین کرد، برای ایجاد یک منطقه حایل میان سوریه و ترکیه کافی خواهد بود؟
نقاط ضعف و نگرانیهای امنیتی ترکیه واقعی و معتبرند. شاید دقیقا به همین دلیل است که اغلب روزنامههای هوادار دولت در بیستم دسامبر، داستانهایی درباره حمایت فرانسویها از کردها منتشر کردند. اگر آمریکا عملا از سوریه خارج شود، ممکن است ترکیه کشور دیگری را به حمایت از کردها متهم کند.
منبع: رویداد24
کلیدواژه: رویداد24 ترکیه ایران خروج امریکا از سوریه سوریه دمشق امریکا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.rouydad24.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «رویداد24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۱۴۱۴۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رسانه عبری: باکو میانجی بالقوه تلآویو و آنکارا است
روزنامه اقتصادی و عبری زبان گلوبز اعلام کرد آذربایجان مهمترین نامزد برای برای کاهش تنش بین آنکارا و تل آویو محسوب میشود. - اخبار بین الملل -
به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم، این رسانه متخصص در امور اقتصادی در این رابطه نوشت، امروز برای کاهش محدودیتهای اعمال شده علیه صادرات ترکیه به اسرائیل چشمهای تل آویو به آذربایجان دوخته شده است.
دین شاموئل المز نویسنده این گزارش آورده است: در سایه وجود رئیس جمهوری که هم به نتانیاهو و هم به اردوغان نزدیک است امکان نقش آفرینی آذربایجان در زمینه کاهش تنش بین اسرائیل و ترکیه وجود دارد.
در این نوشتار آمده است: روابط بین اسرائیل و ترکیه از زمان آغاز جنگ غزه بحرانی شد، اما طی دو هفته گذشته بعداز تصمیم بی سابقه رجیب طیب اردوغان در رابطه با ممنوعیت صادرات 54 نوع قلم کالا به اسرائیل به نقطه اوج خود رسید، زیرا ضربه به پاشنه آشیل اسرائیل وارد شد به ویژه که صنایع در اسرائیل به دلیل عدم حضور نیروی کار فلسطینی به خودی خود دچار مشکل هستند، به هر شکل آنکارا به شکل هدفمندی کالاهای ممنوعه را انتخاب کرد که در میان آنها میتوان به سیمان اشاره کرد که 29 درصد از واردات اسرائیل از ترکیه است.
نویسنده بعد از پرداختن به تاریخچه فراز و فرود روابط بین دو طرف معتقد است که راهحل خروج از این بحران از باکو خواهد آمد.
او مینویسد: محال نیس که روند آرامش از مسیر باکو بیاید، الهام علی اف رئیس جمهور آذربایجان یکی از معدود شخصیتها در جهان است ـ اگر شخصیت دیگری وجود داشته باشد ـ که هم به بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل نزدیک است و هم نزدیکی خاصی به رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه دارد، اسرائیل خریدار حیاتی نفت از باکو است، آذربایجان از طریق خط لوله نفت باکو ـ تفلیس نفت به این بندر ساحلی ترکیه رسیده و از آنجا به سوی حیفا بر روی نفتکشها بارگیری میشود.
در ژانویه به طور مثال، اسرائیل با 523.5 هزار تن به ارزش 297 میلیون دلار در صدر وارد کنندگان نفت از آذربایجان قرار گرفت.
درهمین راستا احتمال بستن مسیر صادرات توسط ترکیه، یکی از سناریوهای احتمالی اما ترجیحا عملی نخواهد شد.
این مسئله به دلیل روابط ترکیه و اسرائیل نیست بلکه به دلیل روابط ترکیه و آذربایجان است.
روابط بین آنکارا و باکو براساس ایده "یک ملت با دو کشور" (بیر ملت، إیکی دولت) استوار است، پس آخرین چیزی که اردوغان به دنبال آن است آسیب رساندن به منافع دوست نزدیکش علیاف خواهد بود. از این مبدا میتوان قدرت تاثیر گذاری دیپلماتیک باکو بر روابط ترکیه و اسرائیل را ملاحظه کرد. در بحران سابق بین ترکیه و اسرائیل هم آذربایجان عامل مهمی در میانجیگری بین دو طرف بود و تا به امروز نیز ظرفیت انجام چنین کاری را دارد.
بلینکن با سران جمهوری آذربایجان و ارمنستان گفتوگو کردمصاحبه|آذربایجان با فشار ایران از کریدور زنگزور صرفنظر کردانتهای پیام/