از وسواس کندن پوست چه میدانید؟
تاریخ انتشار: ۸ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۷۳۶۸۳۰
یکی از اختلالاتی که برخی با آن روبه‌رو هستند «وسواس کندن پوست» است.
به گزارش میزان، یکی از اختلالاتی که برخی با آن روبه‌رو هستند «وسواس کندن پوست» است. افرادی که گرفتار این اختلال هستند روزانه دست‌کم یک ساعت صرف پوست‌کندن، فکر کردن به آن و مقاومت در برابر میل به پوست کندن می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این اختلال در 4/1 درصد جمعیت به چشم می‌خورد و زنان چند برابر بیشتر از مردان به این اختلال مبتلا هستند. شروع آن معمولا در دوره نوجوانی و همراه با آغاز بلوغ یا پس از آن است و غالبا با یک مشکل پوستی مانند آکنه یا جوش شروع می‌شود.
دانش‌آموزانی که درگیر این اختلال هستند از مشکلات تحصیلی و ناتوانی در اجرای مسئولیت‌های مدرسه یا مطالعه کردن بر اثر پوست کندن در کارشان حکایت می‌کنند. این اختلال معمولا با اختلال‌های دیگری مانند وسواس فکری ـ عملی، وسواس موکنی (اختلال کندن مو) و نیز اختلال افسردگی شدید همراه است.
نشانه‌های تشخیص این بیماری
کندن مکرر پوست که به ضایعات پوستی منجر می‌شود. این افراد پوست صورت، دست یا بازو را بیش از سایر نواحی بدن می‌کنند و اعضای بدن خود را دچار ضایعه می‌نمایند. همچنین این افراد پوست سالم، پوست ناهموار، جوش یا پینه یا زخم‌های ناشی از کندن‌های قبلی را نیز می‌کنند.
فرد مبتلا این کار را با استفاده از ناخن، موچین، سنجاق ته‌گرد یا اشیای نوک‌تیز انجام می‌دهد و در برخی موارد با فشردن و مالیدن و گاز گرفتن پوست خود را می‌کنند.
این رفتار چند ساعت در روز انجام می‌شود و ماه‌ها یا سال‌ها ادامه می‌یابد.
از لحاظ رفتاری غالبا سعی می‌کنند محلی را که کنده‌اند با آرایش، کلاه یا روسری بپوشانند و عواطفی مانند احساس از دست دادن کنترل، خجالت و شرم و آشفتگی در آنها دیده می‌شود.
در این اختلال غالبا احساس درد ناشی از کندن حس نمی‌شود و به جای آن فرد احساس لذت می‌کند.
همچنین ممکن است زخم پوست خود را زبان بزند یا پوست روی زخم را پس از کندن، ببلعد.
این افراد غالبا در تنهایی و فقط در حضور افراد خانواده و نزدیکان خود این رفتار را انجام می‌دهند و جلوی دیگران خود را کنترل می‌کنند.
پوست کنی در دو حالت اتفاق می‌افتد
پوست کنی متمرکز (یعنی فرد قبل از این که پوست خود را بکند تنش دارد و بعد از کندن پوست آرام می‌شود.)
پوست کنی غیرارادی (در این حالت فرد بدون آگاهی و داشتن تنش نیز اقدام به کندن پوست خود می‌کنند.)
برای درمان لازم است مشخص شود فرد کدام نوع پوست کنی را دارد و علاوه بر پوست کنی چه اختلالات دیگری دارد. درمان این اختلال به صورت ترکیبی انجام می‌شود (یعنی هم دارودرمانی و هم درمان‌های روان‌شناختی.)
درمان‌های وارونه‌سازی عادت (HRT)، کنترل استرس و هیجان، درمان‌های نگرشی و شناختی و بخصوص درمان‌های رفتاری‌شناختی می‌تواند به کاهش نشانه‌ها کمک کند. در این فرآیند لازم است فرد تکنیک‌های کنترل هیجان را نیز بیاموزد.
منبع: الف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۷۳۶۸۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کودکان پسر ۴ برابر بیشتر از دختران به اختلال طیف اوتیسم مبتلا می‌شوند
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مرکز خراسان رضوی،عضو هیأت علمی گروه روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: اختلال طیف اوتیسم، طیفی از اختلالات را به خود اختصاص می‌دهد. مهمترین علامت تشخیصی اختلال در ارتباطات اجتماعی از کوچکترین تا پیشرفته‌ترین و پیچیده‌ترین ارتباطات است.
روح‌الله حسینی افزود: علامت اصلی و مهم دیگر رفتارهای تکرارشونده، به عبارتی رفتارهای تکرارپذیر بدون هدف است. یکی دیگر از زیرعلایم این است که این دسته از کودکان به شدت نسبت به تغییر مقاوم هستند، بنابراین آداب و مناسب خاص خود را دارند.
حسینی با بیان اینکه کودک اوتیسم می‌تواند در یک موضوع بسیار توانمند ظاهر شود، گفت: در اوتیسم سیستم مغزی به شکلی رشد پیدا کرده که در یک حوزه خاص تخصصی شده و در سایر حوزه‌ها به درستی عمل نمی‌کند. ما همیشه در خصوص ناتوانی‌ها در اوتیسم حرف می‌زنیم اما می‌توانیم در خصوص توانمندی‌ها نیز صحبت کرد.
عضو هیأت علمی گروه روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد افزود: در مغز رویکرد شبکه‌ای وجود دارد. لوکال‌ها در مغز مجزا از هم هستند و هر کدام وظیفه خاصی دارند که در مغز افراد نرمال به درستی عمل می‌کند. تمام لوکال‌ها باید شبکه بزرگی را ایجاد کنند تا مغز به صورت یکپارچه عمل کند. در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم این یکپارچگی به درستی صورت نمی‌گیرد و خروجی کلی مغز سالم و درست نیست اما از نظر تخصص‌گرایی لوکال‌ها در برخی موارد به قدری تخصصی عمل می‌کنند که رفتارها عجیب و غریب است.
وی گفت: شیوع اختلالات طیف اوتیسم وابسته به فرهنگ بوده، در برخی فرهنگ‌ها شیوع آن پایین‌تر و در برخی نژادها شیوع بالاتر است. اختلال طیف اتیسم وابسته به جنسیت نیز هست که کودکان پسر چهار برابر بیشتر از دختران مبتلا می‌شوند.
حسینی گفت: یکی از مهمترین بخش‌های مغز که در اختلالات عصبی رشدی درگیر بوده، کرتکس پیشانی حدقه‌ای است. تجارب اولیه زندگی از جمله رابطه کودک با والد در قدم اول مادر و بعد پدر در رشد این ناحیه بسیار تاثیرگذار بوده و کیفیت این ارتباط مهم است. کیفیت والدگری به عنوان یکی از فاکتورهای تعیین‌کننده بعدی رشد این ناحیه مغز مطرح می‌شود. مغز این کودکان به سمت فعالیت‌های متشنج پیش می‌رود، بنابراین میزان تشنج و صرع در این کودکان ۳۰ درصد است.
منظور از «خانم بازیگر» در اعترافات تتلو که بود؟